Schoondochters – door Yentle
Toevallig surfte ik de site van Loesje binnen waar ik werd gegrepen door het forum Schoonmoeders .hou ze op een afstandje. Ik heb ze gelezen de verhalen .allemaal en ze logen er beslist niet om. Maar waar iedereen aan voorbij schijnt te gaan is dat schoonmoeders ook schoondochters hebben waar een forum mee bol kan staan met verhalen die er ook niet om liegen. Nooit gedacht dat ik er ooit nog eens een artikel over zou schrijven .jammer ! .Ik had het zo graag anders gezien .
Het was een mooie zomeravond toen wij tijdens één of ander evenement in de binnenstad mijn zoon tegen het lijf liepen. Naast hem stond een prachtig jong meisje met haar tot aan haar billen. Zon meisje waar je als jongen trots op zou zijn daarbij te horen en dat was hij ook. Hij was een jaar of achttien en zij drie jaar jonger. In het begin dat ze bij ons thuis kwam was ze zo verlegen dat ze mij alleen iets durfde te vragen als ik haar aankeek. Na verloop van tijd kreeg zij gelukkig in de gaten dat ik boven haar liever een biefstuk van de haas op het menu prefereerde en langzaam maar zeker begon zij haar eigen identiteit te ontwikkelen. Een leuke meid werd het, ik kan niet anders zeggen.
Na een paar jaar verkering werd er dan ook getrouwd. Omdat niemand het initiatief nam om er een onvergetelijke dag te maken heb ik mij daar met veel liefde voor ingezet. Het geldboompje, wat er in die tijd wel aardig bijstond, werd tot aan de schors geoogst waarna het kaal maar voldaan zijn volgende bloei afwachtte. De ouders van de bruid hadden ook zon boompje maar deze werd, met de handen in de zakken, ongeschonden de feestelijkheden doorgeloodst. Ik werd die dag niet alleen een schoondochter rijker maar ter gelijke tijd een illusie armer. Niet dat ik een veer in het daarvoor bekende gaatje wil steken maar aan alles was gedacht (en betaald).Toen alle formaliteiten achter de rug waren en we ons gingen opmaken voor het feest bitste mijn schoondochter mij toe ..die rijst had jij zeker op je geweten. Als aan de grond genageld kon ik niets anders dan tot tien tellen. Dat ik de hele trouwerij zon beetje op mijn geweten had mocht even geen naam hebben nee die rijst was toch wel heel vervelend. De mantel der liefde werd uit de kast getrokken om het incident ermee te bedekken.
De tijd verstreek en na een jaar werd ons 1e stamhoudertje geboren, zon anderhalf jaar later onze tweede kleinzoon en de hekkensluiter maakte vier jaar later zijn opwachting. Na drie prachtige kleinzoons bleef de teller hangen. Ik heb haar in die tijd altijd bewondert dat zij ons alle gelegenheid heeft gegeven ook echt Opa en Oma voor de kinderen te mogen zijn. Toen verliep trouwens alles in harmonie. Oké .op de mantel moest weleens een beroep worden gedaan en wellicht heeft het boompje daar ook zijn bijdrage aan geleverd maar dat had ik er graag voor over zolang de goede verstandhouding maar intact bleef.
Na drie zwangerschappen had ik een dubbel aantal kilos schoondochter erbij dus er werd op dieet gegaan. Niet alleen de kilos verdwenen als sneeuw voor de zon maar er loste ook zomaar een lieve schoondochter op! Haar sterk gereduceerde lijntje bleef ook niet onopgemerkt door het loslopend wild. Ze begon een beetje te zweven, stond niet meer met beide benen op de grond en als dat al zo was liep ze hopeloos naast haar schoenen. Een totale metamorfose had zich van haar meester gemaakt, zowel haar buiten als haar binnenkant. Daardoor stond ook hun huwelijk een tijdje op zijn grondvesten te trillen.
Er heeft zich in die tijd ook iets voorgedaan wat ik absoluut niet wilde weten en ik heb me dan ook wijselijk op de achtergrond gehouden. Maar op een dag begon haar gedrag mij persoonlijk nogal pijnlijk te raken. Tijdens een etentje buiten de deur voelde zij zich geroepen mij in publiek af te snauwen en dat ging mij toch echt te ver. Omdat de mantel na veelvuldig gebruik in reparatie was heb het hele alfabet ingeslikt tot we thuis waren maar God hoorde me brommen. Ik heb haar diezelfde avond nog gebeld en op de man af gevraagd of ik haar weleens respectloos had behandeld en waarom ze het mij dat dan wel deed.
Vanaf die tijd is het helemaal berg afwaarts gegaan. Het verlegen meisje van vroeger heb ik in de afgelopen jaren zien transformeren in een koele berekende vrouw die, met alles wat ze heeft, nog niet tevreden is en het ook nooit zal worden als je behept bent met de instelling . buurmans tuintje is altijd groener Ik heb verschillende keren geprobeerd het met haar uit te praten en haar gevraagd wat er in Godsnaam aan de hand is en als het aan mij ligt .zeg het dan alsjeblieft. Maar het enige wat eruit komt er is niks! en…..je bent hier altijd welkom. Maar hoe welkom kan je je voelen als de “gastvrouw” tijdens jou aanwezigheid een uur lang op de wc een boek gaat zitten lezen of de was ophangt/afhaalt of gewoon niet thuis is als je hebt afgesproken om te komen eten(!) en zo weet ik er nog wel een paar……pffffffff.
Ik ben er nu klaar mee. Met mijn zoon praat ik over van alles en nog wat maar niet hierover. Hij houdt van dat mens dus wie ben ik om tegen hem mijn beklag over haar te doen. Dat zou alleen maar onrust binnen zijn gezin brengen en dat is wel het laatste wat ik wil. Hem zie ik bijna dagelijks want wij hebben een eigen bedrijf waar hij ook mede eigenaar van is. De enige affiniteit die zij met het bedrijf heeft is er goed van te leven. Verder steekt ze er geen vinger naar uit, ook dat nog.
Resumerend is het natuurlijk best een triest verhaal. De idealen die je als jong meisje voor ogen had glijden nu als los zand door je vingers. Je krijgt kinderen en met alle liefde die in je zit probeer je fijne mensen in de maatschappij te zetten, die
net als jij
.weten waar normen en waarden voor staan. Dat is ook gelukt
totdat
.en laat het dan maar eens los. Wie tussen de regels door kan lezen zal begrijpen dat de mantel niet voor niets is versleten.
Yentle (echte naam bekend bij redactie)
Oproep TV Programma: Ben ik te min?
Bron email©Loes Raaphorst 09/2012