Een avond in Solvitae – Psychometrie met Loes van Loon
Loes is de schrijfster van de boeken:
Haar 5e boek ligt inmiddels al wel bij haar uitgever, maar over de titel moet Loes nog met Hebenes in conclaaf 🙂 Hebenes is Loes’ voornaamste gids. Ze heeft er meer hoor, maar Heeb is wel heel speciaal!
Eind januari stond er een avond met Loes gepland in het centrum van Solivitae. Helaas bleek ik die dag lichamelijk niet in staat om de deur uit te gaan… wat ik heel naar vond, maar, aan het eind van de middag kreeg ik een mailtje, dat de avond niet door kon gaan, vanwege de storm! Een paar dagen later hoorde ik dat de avond verschoven werd naar 15 februari! Het moest dus écht zo zijn: ik zou er wel bij kunnen zijn! Sinds ik via een ‘omweg‘ de boeken van Loes heb leren kennen, sta ik open voor elk teken of signaal als het om spirituele zaken gaat; toeval bestaat immers niet.
Samen met een Reiki vriendin ga ik dus eindelijk voor het eerst in vijf jaar ’s avonds zonder mijn partner de deur uit. We zijn gewapend met een foto van een dierbare overledene. Zij heeft een foto van haar moeder en ik van mijn vader opgezocht. Eenmaal binnen blijkt er nog een andere vriendin van mij ook aanwezig te zijn: zij heeft een foto van haar zus meegenomen. We zijn best wel een beetje gespannen, want we hebben geen van drieën ooit een avond als deze meegemaakt. Eh.. nu jok ik, want járen geleden heb ik bij een collega thuis ook eens iets vergelijkbaars meegemaakt.
Maar deze avond is toch anders… ten eerste omdat het toch in een ‘ontmoetingscentrum voor groei en ontwikkeling’ wordt gehouden en ten tweede omdat hier toch allemaal mensen zijn die elkaar niet kennen! Er blijkt een hele goede opkomst te zijn. Even uit de losse pols geteld: 50 man! Nou ja… éénderde is man en de rest zijn vrouwen, wat mij toch heel erg meevalt. In mijn belevingswereld zijn mannen minder geneigd om naar dit soort avonden te gaan als vrouwen. Alweer een cliché ontnuchterd dus!
Bij binnenkomst leggen we een beetje giechelend onze foto’s neer en nemen plaats in de zaal. Ik zie Loes achter in de zaal staan, en omdat ik al eens met haar gemaild heb, wilde ik toch even persoonlijk ‘dag’ zeggen. Hihihi.. ze herkende me meteen en ik kreeg 3 zoenen! Toen het pauze was, en ik natuurlijk acuut de koffie de koffie liet en naar buiten struinde om een peuk te roken… stond zij ook buiten.. hahahaha.. nét zo verslaafd als ik dus 🙂 Ze had een onwijs leuk, uiteraard zwart, shirt aan, dus ik zei daar iets van en toen beloofde ze meteen om even te kijken in Hoorn, waar ze woont, en als ze het nog kan vinden, stuurt ze er mij ook eentje op!!
Maar ik loop weer op de zaken vooruit. We worden welkom geheten door iemand van Solivitae en dan is het zover! Loes pakt de eerste foto op en vrijwel meteen, valt ze bijna om en ploft op een stoel neer. Ze voelt zich oud en haar lijf doet pijn. Ze heeft sloffen aan en is heel erg moe. Ze vertelt hoe ze zich altijd voelde en dat ze zo blij is dat dát nu over is… ineens voel ik mijn telefoon in mijn tas trillen… en ook het geluid begon… shit shit shit…. altijd heb ik een grote mond over mensen die hun mobieltje vergeten uit te zetten, en NU overkomt het mijzelf!!! Met m’n hoofd zo ongeveer tussen mijn knieën, grabbel ik zo snel mogelijk dat ding uit m’n tas om hem uit te drukken…. terwijl ik Loes hoor zeggen: “als het een kanjer is wel opnemen hoor schat!!!”
Zonder de draad van haar verhaal kwijt te zijn, gaat ze door… (gelukkig!! en nogmaals sorry Loes!). Ze vraagt van wie deze foto is: “Heb je nog vragen mop??” Ik bedenk me ineens in paniek.. oh mijn hemel wat zou ik m’n vader eigenlijk willen vragen??? Er schieten mij allerlei vragen in m’n hoofd.. maar… OOK meteen de antwoorden 🙂
Want ik zou dan misschien hebben gevraagd: had mijn vader pijn toen hij stierf…. maar de artsen hebben later gezegd dat bij een hartscheuring het zó snel gaat dan men niet eens ’tijd’ heeft om de handen tot vuisten te ballen… Misschien had ik gevraagd: wist hij dat hij ging sterven… maar hij had die middag vóór hij gevonden werd, z’n boot te koop gezet en dat had hij NOOIT gedaan als hij nog had geweten dat hij er nog wel mee weg had gekund… En misschien had ik willen weten: is hij trots op mij?… maar dat weet ik diep in mijn hart heel goed! Ook had ik kunnen vragen: wie was die vrouw, wiens brief we maanden later in die geheime postbus hebben gevonden, die U ‘meneer Jan’ noemde… maar als mijn vader had gewild dat wij van haar bestaan op de hoogte waren geweest, dan had hij ons dat bij leven en welzijn wel verteld.. dus is het blijkbaar niet zijn bedoeling geweest dat wij dat soort dingen te weten kwamen.. dus hoeft dat nu, bijna 23 jaar later, ook niet!
En dan… pakt ze een foto… en valt meteen bijna om.. praat direct met dubbele tong en zegt.. “he get, hier heb ik toch zo’n hhhhekel aan he.. als ze me ddddronken laten zzzijn….” “Ja sorry hoor, ik weet niet van wie deze foto is, maar ik sta hier ook maar gewoon te faxen!! Ken je het nog vollugu? Nou geloof me.. we lagen in een deuk!! Hihi… nee ‘wij’ zijn niet aan de beurt geweest… zoals Lex als ‘voorspelde’ : m’n vader had blijkbaar al iets anders te doen gisteravond 🙂 Maar het was onwijs leuk!! Ze is écht zo gek als een deur, vertelt het allemaal heel smeuïg én spontaan; het was een hele interessante avond en werkelijk entertainment voor iedereen die aanwezig was! Wat een verademing om op deze manier contact te hebben met ‘boven’. Het hoeft dus helemaal niet zo stijf en serieus te zijn zoals helaas veel ‘spirituele’ mensen denken.
Ze vertelt bijvoorbeeld als volgt: ja mop, ik krijg altijd Duracell batterijen te zien en die van jou zijn net zo leeg als die van die roze konijntjes (en dat doet ze dan voor). Of, tegen iemand die pijn in haar schouderbladen heeft: “ja schat, je kunt wel denken dat dit over gaat met een smeerseltje, maar dan heb je het mis hoor… er moet echt… eh.. hoe heet dat ook weer.. gedárt worden”. Dan zegt iemand uit de zaal.. acupunctuur??? He mop lekker dat je me effe helpt.. kon er niet opkomen.. is niet een moeilijk woord hoor, maar ik noem het altijd darten!
Aan het eind van de avond, wilde ze eigenlijk zelf nog wel even doorgaan, maar het was al half 11, dus al een half uur uitgelopen. Als je ooit de kans krijgt om haar te zien, ga dan… want het is écht de moeite waard! Het heel mooi om te zien hoe ze zoveel mensen in zo’n korte tijd boodschappen door gaf, waardoor ze zich weer geholpen en gesteund voelden. Loes en haar gids brengen echt hoop…. het was waanzinnig!! Dus al bij al ben ik gewoon heel erg tevreden. Ik ben blij dat ik het een keer heb meegemaakt en zal beslist nog wel eens gaan, zéker als Loes van Loon er zelf weer is 🙂
Ik heb haar toen ik thuis kwam meteen nog een mailtje gestuurd om te bedanken… en zij
mailde ook meteen weer terug, dat ze wel verwacht had dat ik zou mailen én dat ze het heel
leuk vond om me te zien. Ook heb ik haar beloofd snel een stukje erover online te zetten en
zij is benieuwd wat ik ga schrijven….. hahaha… nou zoiets als hierboven dus 🙂
Door licht verbonden
G.L.H.M. van Loon
Wij zijn allen op weg naar de vervolmaking
L. van Loon
In liefde zal men wederkeren
L. van Loon
U wordt gedragen door Liefde
L. van Loon
Wilde even reageren op dit bericht. Pakweg anderhalve maand geleden ook naar Loes van Loon geweest in Franeker en heb eigenlijk precies dezelfde ervaring en was regelmatig met stomheid geslagen. Loes heeft het die avond niet een keer mis gehad, steeds bij het goede eind. Ben er nu heilig van overtuigd dat er meer is tussen hemel en aarde, na ons leven.
Deze avond heeft Loes mij weer op “rails” kunnen krijgen omdat ik volledig van slag was vanwege het verlies van mijn man, vader van mijn kinderen en vooral mijn maatje. Hij is op 51 jarige leeftijd gestorven en we hadden nog zoveel samen willen doen. Loes heeft bij mij de ongerustheid weggenomen en sinds het bezoek aan haar weet ik dat het goed met hem is en dat zijn leven niet voor niets is geweest en wij elkaar eens weer terugzien.
Ook ik heb evenals anderen en ook Loes, een peukje gerookt in de pauze en heb eventjes met haar gesproken, ze is heel gewoon gebleven, maar heeft het geloof ik wel razend druk. Verder wilde ik nog even kwijt, dat ik evenals mijn vrienden genoten hebben van haar die avond en hopen haar binnenkort weer eens te mogen zien. Loes is een regelrechte kanjer.
Groetjes Marja
©Loes Raaphorst 02/2007