The TCB Band – de 3e kattentunnel in 2 jaar en nog veel meer.
Om de één of andere reden trek ik al een tijdje zwangere vrouwen en baby’s aan. De één na de andere client en/of cursist is zwanger of net bevallen. Grappig hoor, vooral omdat mijn eigen dochter ook in verwachting is. De poezels kunnen dus mooi al een beetje ‘wennen’ aan al die baby luchtjes. Dit keer was het een cursiste die haar pas geboren baby mee nam naar de Reiki cursus. Nu heb ik 5 Maine Coons en 1 Ragdoll, maar het verschil in karakter is dus heel duidelijk te merken. Waar de Ragdoll dus hoog boven op de krabpaal blijft liggen, om de volksverhuizing van kinderwagen, maxi cosy en luiertassen gade te slaan, denken de Coon’s er duidelijk anders over: “ACTIE” hoor je ze gewoon denken!
Tutt is echt onmiddellijk in het onderste mandje gekropen, waar ze toch een groot gedeelte van de dag in is blijven liggen. Toen kleine Mirthe in de wagen lag te slapen, hebben we ze allemaal echt aan alle kanten bij de wagen weg moeten houden, zo nieuwsgierig waren ze. Hardin, Scheff en Burton liepen echt als een gek erom heen te draaien, maar King is zo groot dat hij dus gewoon met z’n poten over de rand hing, en met z’n kop echt aan Mirthe’s hoofdje kon snuffelen. Haha, dat wordt nog wat als m’n eigen kleinkindje er is!
Echt alles werd besnuffeld, zo grappig! Maar zo’n netje dat is natuurlijk vrágen om problemen, want King kon er echt niet van afblijven. Al die lekkere baby luchtjes, je zag hem genieten! Hardin zat op een gegeven moment zelfs met z’n bek open in de lucht te snuffelen, om maar goed te kunnen ruiken. Wilkinson is echter de hele dag op de krabpaal blijven liggen, met een blik van: toe zeg, jullie dachten toch zeker niet dat ik voor zoiets in beweging kom he?
Tja en ik heb al eerder gezegd dat de poezels allemaal graag op bed liggen. Burton lag eigenlijk al vanaf het begin dat hij hier was OP mijn zij en schouder als ik in bed lag. Maar sinds een tijdje wisselen Tutt en hij af. Tutt is nog steeds erg op zichzelf en houdt beslist niet van knuffelen zónder toestemming gegeven te hebben. Maar ze is in de afgelopen maanden heel erg veranderd. Zodra ik ook maar bewéég in bed, dan komt ze aangerend, luid spinnend en knorrend. Juist ’s nachts is zij heel aanhankelijk. Het is dus nu ook duidelijk hoe ik aan die krabben op mijn armen en schouders kom: want ze ligt heerlijk genietend te ‘krauwen’ in m’n vel!
Hardin is er de kat niet naar (gelukkig, gezien zijn gewicht) om boven op me te komen liggen, maar hij ligt wél altijd in de buurt. Meestal tegen m’n benen aan, maar heel vaak dus ook echt naast mijn hoofdkussen, en dan bij voorkeur met een poot op mijn arm of in m’n hand. Helaas has ie em hier net weggetrokken; waarschijnlijk omdat hij Lex hoorde aankomen met het fototoestel.
Zeg nu zelf: ze ligt heerlijk te genieten he? Tutt bedoel ik dan he, want dit alles is aan mij voorbij gegaan hoor!
Al is het inmiddels November geworden, er schijnt gelukkig nog regelmatig een zonnetje de kamer in, en daar genieten de poezels enorm van. King had echt de bank voor zich alleen opgeeist. Hij heeft echt een superzacht karakter, ook al vinden mensen hem vaak erg imposant als ze hem voor het eerst zien. Hij doet absoluut niets!!! Hihi, nee, dan die kleine felle Burton: als het hem niet zint, kun je zo een maai krijgen hoor! Maar ik blijf het jammer vinden dat geen van de Coons graag op schoot ligt. Wel altijd in de buurt, maar niet óp schoot: daarom vind ik het dus zo leuk dat ze het ’s nachts wel doen!
Er was weer iets te zien beneden, want in no time zaten ze ineens met z’n viertjes op de vensterbank. Voor iedereen die maar niet snapte waarom ik geen planten meer heb staan… nu hierom dus! Er is eenvoudig weg geen plek meer als de poezels het in hun bol krijgen. Alleen in de keuken staan nu nog twee zielige vetplantjes, die vaker IN de gootsteen liggen dan dat ze op de vensterbank staan, maar ach: je houdt van je poezels, of niet he? En ik heb me gewoon aangepast: zij hebben het nu naar hun zin, en ik hoef niet de hele dag aarde en blaadjes op te ruimen.
Oops.. duidelijk verstoord door het klikken van de camera….
Toch zijn ze er nog niet gerust op: er IS iets beneden te zien…..
Of zou ‘het’ nu in de dakgoot zitten….
En nu richting balkon gaan???
Onze jongste poezel is bijna jarig: Scheff wordt 1-12-11 1 jaar. En zoals elke moeder dus vooruit denkt, als het om kinderverjaardagen gaat, ben ik dus vreselijk als het om m’n poezels gaat, want er moest en er zou een nieuwe kattentunnel komen. Het wordt de 3e in 2 jaar. Ze zijn er dol op! Scheff is momenteel degene die er eigenlijk altijd wel in ligt te pitten, dus voor zijn verjaardag hoefde ik niet lang na te denken. De oude was een goedkoop ding, en lag met z’n 3 buizen altijd in de weg onder de computerplank. Deze is weer gewoon in één lengte, met twee gaten halverweg en balletjes aan de binnenkant.
Maar voor zo’n gevaarte uitgepakt is, hebben ze ook al de nodige lol natuurlijk…
Waar deze borstelrand voor is, is mij nog niet helemaal duidelijk, maar het zal wel…. ze hebben weer iets te doen in ieder geval.
Stiekem hoopte ik dat ze per ongeluk het plastic lek zouden springen met hun nagels… maar nee hoor: ze hadden mazzel!
Dit is em dan in volle glorie: vandaag mag ie nog midden in de kamer blijven liggen: morgen schuif ik em weer onder de computerplank,
en dan hebben wij er geen last meer van en de poezels een nieuwe speel en slaapplaats.
©Loes Raaphorst 11/2011