TCB Band – de drummer ontbrak nog… 😉
Precies een week nadat Hardin bij de ‘band’ kwam, kreeg ik een telefoontje: m’n vriendin had een poesje die niet lekker in de groep lag. Ze werd nogal gepest door de rest en m’n vriendin wist even niet wat ze ermee aan moest en had de kleine meid dus even apart gezet. Maar voor de socialisatie is dat natuurlijk niet goed voor een kitten, dus ze zat met haar handen in het haar! Lex hoorde ons aan de telefoon praten en voor hij goed en wel besefte wát hij deed, zei hij: breng haar maar zolang even hier dan!
Dus zo gezegd, zo gedaan. Laat in de middag werd de kleine meid dus tijdelijk even hier gebracht. Ondanks de 3 katers én de grote hond lag madam al snel heerlijk op de krabpaal. Heel stom misschien, maar ik was helemaal vergeten te vragen hoe ze eigenlijk genoemd werd en ik kon mijn vriendin even niet bellen, omdat zij een feest had! Dus Lex zei gekscherend: nou, dan noem je haar toch Tutt? Tut is in Den Haag een koosnaampje voor een lieve vrouw én Tutt is de drummer van de TCB Band van Elvis. Toeval bestaat immers niet?
Duidelijk een beetje uit haar doen, heeft ze een hele tijd op de krabpaal liggen kijken. Ze was natuurlijk ook heel erg moe van de autorit, de verhuizing en Zita was natuurlijk best wel heel erg vreemd in haar ogen!
Maar het is best moeilijk om wakker te blijven en op te letten, als je pas 15 weken bent. Toch heb ik haar maar wel even meegenomen op ontdekkingstocht door het huis. De kattenbak, het eten, de slaapkamer, de vensterbank, de televisie… alles hebben we samen even bekeken, maar toen wilde ze toch wel weer graag terug op het inmiddels vertrouwde plekje op de krabpaal.
Na een kort dutje werd de kleine Tutt weer wakker en toen begon de rest van de krabpaal haar ook wel te interesseren. Hmmm…. ik kan dus nóg hoger….
En ja hoor, King was natuurlijk weer de eerste om haar op haar gemak te stellen, zo hoog in de lucht. Hij nam een spurt, en belandde naast haar op het plankje. Ze vond het prachtig: nou, met name z’n staart dus 😉 Maar hier is dus wel het bewijs van het prachtige karakter van de Maine Coon. Niet blazen, niet grommen, niet slaan, niet bijten, nee gewoon even snuffelen en dan is het goed! Ik kan uren doorvertellen over alles, maar de foto’s zeggen meer dan mijn woorden.
Prachtig toch?
Als een echte ‘oom’ houdt King haar goed in de gaten…
En ja hoor, al snel komen de broers Burton en Hardin ook kijken naar het nieuwe ‘ding’. Ze weten het misschien niet, maar officieel is Tutt hun half-zusje! Ook van King trouwens! King en Tutt hebben dezelfde moeder, en Burton en Hardin hebben dezelfde vader als Tutt. Nogmaals: toeval bestaat niet!
Burton moet natuurlijk weer even laten weten dat HIJ tot op vandaag misschien de kleinste was, maar wél het grootste ego heeft! King buigt snel naar beneden om Tutt een kusje te geven, ter geruststelling. Al heb ik inmiddels het vermoeden dat deze dame echt niet zo snel onder de indruk is.
Hardin had tot nu toe nog even op een afstandje de boel zitten te bekijken, maar hij kan het toch niet laten en komt er ook bij zitten. Tja, als pianist van de band zit je immers toch een beetje opzij van de groep he? De drummer zit centraal, en ja hoor, Tutt heeft hier haar plaats al bevestigd. Alleen King tolereert ze bóven zich 😉
Maarja, nu we dit zooitje ongeregeld dus bij elkaar zagen zitten op onze krabpaal, begon het bij mij toch wel een beetje pijn te gaan doen. Hoe kon ik een paar weekjes voor dit schatje zorgen, en haar dan gewoon weer terug te brengen naar m’n vriendin? Aan de andere kant: hoe kon ik dit naar haar toe verantwoorden? Zo van: ik heb dan wel gezegd dat ik ’tijdelijk’ op je kat zal passen, maar ik geef haar lekker niet meer terug?? Moeilijk!!
Dus om te beginnen haar maar even een mailtje gestuurd met de foto’s… en toen zij zag hoe heerlijk de kleine meid hier geaccepteerd wordt, door de katers, kon ze het niet meer over haar hart verkrijgen om haar strakjes weer in haar groep te zetten, waar Tutt dus niet de enige dame zou zijn! Lex heeft dus maar even over z’n hoofd gewreven (of moet ik zeggen over z’n hart gestreken?) en toen was het al snel besloten! We hebben er een drummer bij!!!
Aangenaam: Tutt, vernoemd naar “hardworking Ronnie Tutt, Dallas, Texas!”
Na een vrij kort nachtje, althans voor mij, is de Band al aardig aan elkaar gewend. We hebben in ieder geval de krabpaal maar weer even wat aangedraaid, want met King als zwaargewicht op het bovenste plankje, kwam de paal even aardig de kamer in zeilen!
Bij elke kitten hebben we gezegd: dat rolletje zal snel niet meer gebruikt worden, maar Tutt past er voorlopig nog goed in. En wat is nu leuker om dan lekker zo’n grote ‘oom’ uit te dagen he?
Een écht vrouwtje hoor: plagen en je dan verstoppen, maar als een man geen aandacht meer heeft, uit je holletje komen! Ja Tutt, dan moet je maar reageren als King er nog voor ‘in’ is he?
Ik weet nog dat King nét bij ons was, en op Lex’ plek op de bank ging liggen. Lex pakte hem toen op, met de woorden: dát moet je maar heel snel leren, dit is mijn plek! Inmiddels zijn we dus precies een half jaar verder (jaja, 8 jan – 8 aug) en er is heel wat veranderd. Lex heeft zich ontpopt tot een ware kattenliefhebber! (sorry schat, maar ik kán het niet anders meer zien hoor) Je vindt ze net zo geweldig als dat ik ze vind 😉
Gelukkig lust Tutt ook vers vlees. Het is heel grappig om te zien hoe King én Burton al min of meer helemaal ‘doorvoed’ zijn, en hoe Hardin en Tutt dus echt nog eten alsof hun leven ervan af hangt. Alsof het verboden wordt 😉 Voor onze katten geen droogvoer of brokjes meer hoor! Het is een genot om ze te zien eten.
De kleine meid weegt trouwens 1885 gram, dus dat is keurig voor haar leeftijd. Maar het is wél even een heel verschil met de heren, die echt ‘vlees’ om hun ribben hebben zitten. Tutt voelt nog een beetje hoekig en knokig aan! Maar ik weet zeker dat daar snel verandering in gaat komen hoor! Ik verbaas me er zelfs over als ik zie wat voor een hoeveelheid dat kleine ding in één keer kan eten!
En hier zitten ze dan: gezellig naast elkaar te eten. Het is een heel aanrecht vol! Gelukkig heb ik een grote keuken, dus dat is geen enkel probleem. Voor de goede orde: ik heb een giga fles Dettol staan, waar ik het aanrecht elke keer mee schoonmaak, dus met de hygiëne zit het ook echt wel goed! Bovendien, ze kunnen alleen op het aanrecht komen, als de kattenbak (met deksel) er vlakbij staat. Dus op die manier houden we ze uit de buurt van ons eten. Geen enkel probleem dus!
En heb ik nog niet zo lang geleden gezegd dat Burton de Benjamin was, daar is dus verandering in gekomen. Tutt mag blijven en daar zijn we allemaal heel erg blij mee!
©Loes Raaphorst 08/2010