The TCB Band – jeweetwelkaters
Begin September was het zover voor de broers, Burton & Hardin: ze werden net als King, een ‘jeweetwel’ kater! Gelukkig hebben ze er, net als King erg weinig erg in gehad. We hadden een afspraak bij ‘hun’ dierenarts in Rotterdam. Zij heeft het hele nestje geënt en gechipt en vond het heel leuk om ze terug te zien! Ik had het zo geregeld dat we er weer bij mochten blijven. Ze zijn dus in onze armen in slaap gevallen, én in onze armen weer bijgekomen! Sorry hoor, maar ik heb mijn kinderen nooit alleen gelaten in het ziekenhuis en ik laat ook mijn katten niet ‘bijkomen’ in een hokje, zonder mij!
Hardin is nu dus, ondanks zijn perfecte uiterlijk qua rasmaatstaven, niet meer in staat om nakomelingen voort te brengen: en zo hoort het ook als je met je halfzusje in één huis leeft, ja toch? Maar diep in m’n hart vind ik het toch wel een beetje jammer hoor. Hij is zó mooi! Ik ‘smelt’ nog steeds elke keer als ik naar hem kijk!
Nu speciaal omdat Hardin natuurlijk al ruim vijf maanden was, dat ik hem kreeg, een paar foto’s alleen van hem: dát heeft hij wel verdiend vind ik! Hij ligt niet zo vaak op de krabpaal, maar als hij er dan wel gaat liggen, dan is het ook in de karakteristieke houding: één poot languit naar beneden. Die poot laat dus ook al zien dat meneer nog lang niet uitgegroeid is 😉
Persoonlijk vind ik dat je heel goed kunt zien dat Hardin en Burton uit hetzelfde nestje komen. Ze hebben bijna dezelfde ogen! Maar, Hardin’s kop is toch al wel aanzienlijk ‘stoerder’ dan die van Burton. King had op deze leeftijd al wel een veel grotere kraag, maar Hardin heeft veel langere pluimen aan z’n oren!
Maar, we hadden dus rondom het castratie moment ook een ander probleem. Hardin was aan de dunne… Nu is poep natuurlijk altijd vies, maar geloof me, hij staat met stip op nummer één, als het gaat om wie de grootste stinkerd is! AmbiPur, Lavendelspray, dágelijks de kattenbak helemaal uitsoppen, niets hielp tegen de enorme stank die meneer produceerde als hij z’n behoefte had gedaan. King, Burton & Tutty konden tegelijkertijd gaan zitten poepen en dan nog was dát maar 1% van de stank die Hardin naar buiten gooide. Bovendien… hij zat zelf onder!! IEKSSS!!!
Gelukkig had ik op dát moment net een afwassopje staan, en ik heb geen moment getwijfeld en meneer direct met z’n kont in het water gekwakt. Lex rende af en aan met washandjes en handdoeken, en ik heb korte metten met de hele onderkant gemaakt. Bah, wat een viespeuk zeg! Gelukkig bleef hij wel redelijk rustig zitten: het water was in ieder geval lekker warm, haha! Maar, nadat ik hem zo goed mogelijk droog had gewreven heeft hij nog wel een uur nodig gehad om z’n ‘ratte-staartje’ weer netjes terug te toveren in een plumeau!
Iedereen weet dat ik van zwart/grijze katten houd, maar de kleuren van Burton zijn zó mooi geworden, dat ik hem met de dag mooier vind worden. (wat op zich al bijna onmogelijk is) Burton is ook een hele luie kat. Hij kan in de meest ongegeneerde houdingen liggen te pitten en straalt aan alle kanten uit dat hij liever lui dan moe is! De vensterbank in de slaapkamer is veruit zijn favoriete plekje: lekker in het zonnetje en als het even kan uitzicht op de vogeltjes!
Zeg nu zelf: mooier worden ze toch bijna niet gemaakt?
*smelt*
Natuurlijk vergeten we het beste paard van stal niet: King is nu elf maanden en veruit de grootste kat die ik ooit gezien heb. Hij heeft meer oranje ogen, in vergelijking met de broers, en al echt een hele stoere katerkop! Ik zal dan ook maar niet verklappen dat hij het zachtste ‘miauwtje’ heeft van allemaal!
©Loes Raaphorst 09/2010