The TCB Band – het lentegevoel
De lente staat voor de deur: The Band heeft het ook in de gaten en begint de dag nu standaard met een race – uurtje. Natuurlijk is het daarna weer gedaan met alle actie en vooral als de zeer bewerkelijke zwarte stoffen bank weer helemaal schoon gezogen is, gaan de grootste grijze heren languit van hun rust genieten!
Soms krijg je visite die zelf zó dol op poezels is, dat er eerst alleen maar aandacht voor m’n lieverds is. M’n vriendin kruipt met liefde op handen en voeten naar ze toe, om vooral heel lang naar ze te kijken! Nee, ze kijkt niet al het moois eraf, maar het scheelt niet veel hoor 😉
Een goed lezer van deze rubriek zal ongetwijfeld gemerkt hebben dat ‘zwarte katten’ mijn voorkeur hebben. Op de één of andere manier kunnen die zo boos en bijna vals kijken, dat ik het juist prachtig vind. Burton kan er wat van hoor! Het is dat hij niet zo groot is geworden, maar anders zou je soms bang van em worden: zo ‘donker’ kan ie kijken!
Burton ligt hier helemaal bovenop het bovenste plankje van de krabpaal en overziet zo de hele kamer: ideaal als je een kat bent natuurlijk! En als je dan dus tegen hem gaat praten, heb je alle kans op een ‘high-five’ 🙂 Stoer is ie he?
We hebben de katten onlangs gewogen: eigenlijk valt het nog heel erg mee met King: hij is ‘maar’ 7,5 kg! Maar door zijn uitstraling lijkt hij nog es een keer zo zwaar! Hij heeft al een echte stoere katerkop gekregen, in tegenstelling dus tot het koppie van Burton, wat maar niet lijkt te groeien.
King is echt heel imposant aan het worden. Hij reageert ook net als Zita op de bel, en iedereen die bij ons binnenkomt wordt even ‘gekeurd’. De meeste mensen die geen katten gewend zijn, schrikken een beetje van hem. Totaal niet nodig, want als er één van onze katten zachtaardig is, is het King wel! Burton kijkt liever rustig de spreekwoordelijke kat uit de boom, als er iemand binnen komt.
King is ook de favoriet van Lex! Heel regelmatig liggen ze samen op de bank naar het voetbal te kijken. Voor een man ‘die niets met katten heeft’ doet hij het bijzonder goed, hahaha! Nu is King natuurlijk wel zo groot dat volgens mij elke man dit wel een uitdaging vindt!
Burton ligt nog steeds het liefste bij mij: zowel in bed, als op schoot op de bank. Natuurlijk sabbelt hij nog steeds m’n haar als een spaghetti sliert naar binnen, om vervolgens ook z’n nagels in m’n hoofd of schouders te zetten. Niks zachtjes doen met het vrouwtje hoor: Burton is dan misschien klein van stuk, maar groot van geest!
Toch moet ik elke keer weer lachen als ik King ergens naar zie kijken; het is net alsof hij altijd ‘verbaasd’ is. Die grote okergele ogen van hem, en dan de oortjes gespitst omhoog, hij is en blijft bijzonder! En dan te bedenken dat we ruim een jaar geleden alleen King nog maar hadden he?
Maarja… met alleen King in huis wilde ik dus niet op vakantie en daarom kwam Burton erbij. Inmiddels zijn we ruim een jaar én 4 katten verder, en nóg zijn we niet op vakantie geweest! Maar, inmiddels ben ik wel na lang zeuren overstag gegaan: er is een vakantie op komst… maar vanwege de buikpijn die ik er al van heb, probeer ik het nog even te negeren!
Maar… we hebben niet alleen katers in huis…. Zita en ik hebben uiteraard ook Tutt in het dameskamp wonen. En geloof me… dit meisje staat haar mannetje! Ze weegt nu bijna 5 kg, terwijl ze nog geen jaar is, én is net zo zwaar als Burton. Ze is eigenlijk alle heren wel de baas, al heeft ze wel een heel klein beetje ontzag voor King, maar ja, wie niet?
Wat kan ze lekker arrogant kijken he? Ja Tuttebol weet echt wel wat ze waard is! Ik kan me bijna niet meer voorstellen dat ik haar aanvankelijk niet zo mooi vond 😉 Ze is een échte poes, een echte dame, en gedraagt zich ook zo. Best knap tussen dat zooitje heren hier hoor!
Ja Tutt heeft nu ook echt haar plekje gevonden hier in huis. Sinds Scheffy erbij is, wordt ze ook door Zita wat meer met rust gelaten, wat ze volgens mij wel even lekker vindt! Zita was echt geobsedeerd door haar, en dat is nu over. Nu zit ze Scheff weer achterna, maar lang niet zo erg als met Tutt.
Zita is ook een prachthond hoor! Ze heeft echt zonder morren, zonder problemen 5 katten in haar huis geaccepteerd! Ze schuift zonder morren een stukje op, op haar kussen, of op het bed, om plaats te maken voor de één of de ander. Regelmatig wordt er gespeeld, en ze moppert nu niet eens meer als één van de katten heel dicht bij haar kluif ligt!
Wanneer Zita uit geweest is, krijgt ze standaard een snoepje… de katten weten dat inmiddels ook, en King en Tutt zijn er verzot op. Echter… ze hebben dus het ‘bedelen’ nu wel ontdekt. Ook een beetje mijn schuld, want als ik kipfilé sta te snijden, krijgen ze soms wel een flintertje. Hier staat King dus echt met z’n nagels in mijn zij te duwen, omdat hij een stukje wil. Burton komt ook een kijken nemen, maar dat ukkie kan nog niet bij het aanrecht komen: King wel, met gemak!
Maar.. waar hadden we het ook al weer over? Oh ja.. de lente is in aantocht. Zita heeft een nieuw kussen gekregen, (de vieze plekken zijn de restanten van het gekluif van gisteravond), en de poezels liggen er overdag dus heel graag op, omdat het zonnetje dan zo lekker in de kamer schijnt. Scheff groeit als kool en lijkt ondanks dat ie nog maar drieënhalve maand is, helemaal niet meer op een kitten.
Tutty heeft in de gaten dat ik vlakbij sta en nestelt zich nog even dieper in het kussen! Scheff is overduidelijk helemaal op z’n gemak. Hij is echt al helemaal gewend! Zijn kop is nu al net zo groot als die van Burton…. arme Burton: hij blijft de lilliputter van het stel!
Scheff is dus de volle broer van Tutt he? Het enige waar ik het aan kan zien, is aan hun kleur ogen. Die is hetzelfde! Tenminste, nu nog wel in ieder geval! Als je héél goed kijkt, is er nog net te zien hoe lang zijn ‘wenkbrauwen’ zijn! Echt ongelooflijk lang! Hij gaat een kanjer worden hoor!!
Een beetje jammer is het wel dat op deze foto zijn pluimpjes niet zo goed te zien zijn, want die zijn nú al langer dan die van Tutt! Dit is toch wel het toppunt van genot he? Zo heerlijk liggen te slapen in het middagzonnetje! Ik schiet nog altijd vol, als ik zo naar m’n poezels kijk!
Maar, volgens de standaarden van het ras, is Hardin dus wel de mooiste hoor! Lekker grof, fors, vierkante snuit, en onwijs lange pluimen aan z’n oren; die hier op de foto helaas wegvallen tegen de grijze achtergrond van de krabpaal. Maar geloof me nu maar op m’n woord: ze zijn onwijs lang! En.. als de zon op z’n neusje schijnt, is het net zilver van kleur!
Wat een prachtkat he? Ja, ik ben niet voor niets verliefde op z’n foto geworden hoor, toen we Burton al hier hadden. Lex heeft niet voor niets het zo geregeld dat ik Hardin voor m’n verjaardag kreeg! Hij kijkt zo lekker relaxed: volkomen overtuigd van zichzelf en op z’n gemak! Oh enne, Hardin is inmiddels dus 6,8 kg… ruim 2 kg zwaarder dan Burton, terwijl ze uit hetzelfde nest komen!
Maarja, dát kan ik ook allemaal wel over King zeggen natuurlijk!! Al is er maar één die ook op een uil lijkt, en dat is King! Je zou soms zo verwachten dat ie z’n kop net als een uil bijna helemaal ronddraait! Toch vind ik die pluimen die uit z’n oren komen net zo gaaf als pluimen bovenop oren hoor! Je zou hem toch zo gebruiken voor een reclame voor katteneten he??
Zo nog even een paar laatste kiekjes, terwijl ze van het lentezonnetje genieten, en dan is het weer mooi geweest voor vandaag! Zo langzamerhand begin ik te denken dat die poezels van mij, de meest gefotografeerde katten van het internet zijn! 😉
©Loes Raaphorst 03/2011