The TCB Band – onze dierentuin
Met de nieuwe kattentunnel in huis, pak ik toch weer iets vaker en sneller het fototoestel. Het is alleen toch best jammer dat die poezels een 9e zintuig hebben, en acuut stoppen met waar ze mee bezig zijn, als ze ook maar een heel klein beetje het vermoeden hebben dat ik met een flitser in de weer ben. Maar, King en Scheff waren zo leuk aan het spelen, dat ik maar even geduld heb gehad. Het is ook heel leuk om te merken, dat als de tunnel gewoon ónder ons bureau ligt, ze er alleen in gaan liggen slapen. Maar.. als ik de tunnel in het midden van de kamer sleep, dan ineens is het groot feest!
De buitenkant is dus leuk imitatie bont, maar de binnenkant knispert er bij elke beweging vrolijk op los.
En als King met z’n lange lijf er dus in ligt, is er over ruim een meter flinke beweging zichtbaar aan de buitenkant….
… waar die twee zwarte duiveltjes acuut op afkomen natuurlijk!
En zich zoals altijd van geen kwaad bewust, stapt onze King er weer koninklijk uit!
Midden in de zomer kán ik me voorstellen dat zo’n gootsteen lekker koel is. Hardin trekt zich uiteraard niets van de seizoenen van het jaar aan en heeft sinds kort ontdekt hoe heerlijk zo’n gootsteen ligt. Natuuuuuuurlijk heeft Lex de kraan al eens aangezet, maar Coontjes houden nu eenmaal van water, dus daar straf je ze ook beslist niet mee. Hardin is echt zo’n coole gave kater! Hij is de rust zelve, nou ja, meestal dan, en houdt van z’n middagdutjes… en ochtenddutjes.. en avonddutjes… ahum, Hardin houdt gewoon van slapen!
En al heeft hij dan even z’n ogen open gedaan om te kijken wie er de keuken in kwam…..
… al rap kan dat hem helemaal niets schelen, en is hij zo weer in dromenland!
Wilkinson, de Ragdoll, heeft het eerste jaar van z’n leventje elders gewoond, waar hij alleen droogvoer te eten kreeg. Niks mis mee, maar John Wilkinson houdt wel van een brok rood vlees hoor! Het begint er ook op te lijken, alsof zijn kop eindelijk iets groter gaat worden…. hij begint iets mannelijker te worden, al blijft dat een opgave met zo’n homo-kleur natuurlijk! Ja sorry hoor, maar het is en blijft géén kleur voor een kater!
Bij deze volgende foto, moet ik toch nog even iets uitleggen hoor. Burton kwam hier als 2e katertje, superklein, met een flinke groeiachterstand, en de eerste paar weken was het echt oppassen dat Zita niet per ongeluk met haar poten bovenop het arme beestje zou gaan staan. Maar, hier is toch echt een romance uit ontstaan. Zita kan het met alle katten goed vinden, maar Burton en zij zijn toch wel een paar apart! Elke avond, echt elke avond maar weer, liggen ze samen op het hondenkussen. Zelfs als Zita een kluif heeft, en de andere katten toch wel heeeel goed in de gaten houdt, mag Burton zonder pardon bij haar aanschuiven en gaan liggen pitten. We noemen ze ook al gekscherend: het ‘echtpaar’!
Omdat ik zo ontzettend gek op die pluizebollen ben, ben ik meestal degene die het fototoestel pakt, omdat ik wéér iets ‘schattigs’ zie. Ongetwijfeld voor de zóveelste keer, want na bijna twee jaar katten in huis, hebben we natuurlijk de meeste houdingen en situaties al wel eens voor de lens gekregen. Maar, heel soms, pakt Lex ook de camera. Het is namelijk kostelijk om te zien hoe ‘woest’ de poezels reageren op de ‘snoepjespot’. Na het weekend van Geanny heb ik ze even wat minder vaak gegeven, omdat ik werkelijk niets meer uit de keukenlade kon pakken, zónder dat er 6 katten in probeerden te springen. Maar inmiddels mag het zo af en toe wel weer even. Ze stormen dan echt van alle kanten op me af, en het is uitkijken geblazen voor hun nagels en tandjes, zo enthousiast zijn ze dan.
Voorheen, met alleen King en Burton kon ik nog wel zittend snoepjes uitdelen….
maar dat is nu écht geen doen meer. Die nagels zijn als stiletto’s die in je vingers hangen hoor.
Enne… een panty dragen is natuurlijk helemaal geen doen meer!
King is en blijft de onhandigste en het meest gevaarlijke, als het om snoepjes pikken gaat!
Maar uiteraard doe ik m’n best om hen allemaal evenveel te geven!
Hardin is het voorzichtigste! De schat!
King is inmiddels 2 jaar en Hardin (en Burton natuurlijk ook) is anderhalf. Hij begint steeds meer een dikke katerkop te krijgen.
Scheff is bijna 1 jaar, en die moet nog heel wat kilootjes aankomen, wil ie ook maar in de buurt van die twee grijze katers komen.
Maar Burton, de kleine tweelingbroer van Hardin is met vlag en wimpel de kleinste van het stel gebleven. Alleen dénkt ie er zelf heel anders over, want Burton heeft, net als zijn naamgenoot (James Burton) een ego zo groot als een gorilla! Ik kan ALLES met hem doen, maar als hij het ergens niet mee eens is, dan schroomt hij niet om gewoon even z’n tandjes in m’n handen te zetten hoor! Hihi, mijn vampiertje!!!
©Loes Raaphorst 11/2011