The TCB Band – Stilte voor de Storm
Na alle kou en sneeuw van de afgelopen weken schijnt eindelijk het zonnetje weer eens in ons Penthouse. De poezels genieten er duidelijk weer van. Meestal is King degene die indruk maakt met zijn afmetingen, maar Hardin is toch hard op weg om hem te evenaren. Totaal ontspannen liggen z’n enorme poten voor zich uit gestrekt. Tutty geniet van het steuntje 😉
Het is al eerder gezegd: Maine Coons staan er bekend om dat ze in hele rare houdingen liggen te slapen. Neem nu Burton: hij ligt hier echt plát op z’n rug, met z’n achterpoten echt helemaal gestrekt; koppie een beetje opzij gevallen, en voorpootjes gewoon op z’n borst. Lief he?
Oops… hij heeft me gehoord!! 🙂 En als jullie dan dachten dat hij gewoon overeind komt om me even gedag te zeggen, hebben jullie het mis. My Name is Burton: as lazy as one can be! Mister Burton is zelfs nog te lui om achter een propje of balletje aan te jagen: hij ligt werkelijk het allerliefste alleen maar te slapen: net z’n vrouwtje dus! ;-P
Tja en als mijn jongste dochter dan op visite komt, is Tutty er natuurlijk als een echte dame als de kippen bij! Want wie wil er nu niet in zo’n gave Didi tas gezien worden he? Danielle gaat deze foto’s opsturen naar Didi: ben benieuwd of ze hun mode voor Tutty gaan aanpassen.
Wat een lady is ze geworden he? En… nog veel belangrijker: ze is zo lief aan het worden. Soms denk ik wel eens, misschien heeft ze wel ‘gevoeld’ dat ik haar niet zelf uitgekozen heb en ik heb er natuurlijk nooit een geheim van gemaakt dat ik haar kleur niet zo heel mooi vind. Maar ondertussen is het dus helemaal goed gekomen tussen ons. Ze is nog steeds erg op zichzelf, maar ik mag haar oppakken, en zij is de eerste die op m’n hoofdkussen zit, zodra ik m’n ogen open doe!
Eigenlijk is het heel goed te merken dat ze het halfzusje van King is. Ook King is altijd in de buurt, maar van echt op schoot knuffen moet hij niet veel hebben. Het aller-fijnste is natuurlijk op een net gezogen zwarte bank liggen. Bij voorkeur al op het moment dat ik me omdraai en wegloop met de stofzuiger. Tegen de tijd dat ik zelf op de bank kan gaan zitten, moet er meestal toch eerst weer een anti-haar borstel aan te pas komen.
King ligt bij voorkeur op mijn plek; samen met Tutty, terwijl Hardin dus altijd op Lex’ plek ligt, en Burton nooit op de bank ligt. Ik ben benieuwd hoe dat strakjes gaat als Scheff hier komt wonen. Scheff is immers een volle broer van Tutty én een halfbroer van King! Ik heb geen idee hoe het met de genetica van katten gesteld is, maar er is beslist te merken dat bepaalde katten dezelfde vader en/of moeder hebben hoor!
Maar om nu toch nog even op de titel van deze pagina terug te komen: ik ben heel benieuwd hoe het strakjes gaat lopen. Vandaag zijn Burton en Hardin trouwens jarig, en Tutt haar verjaardag is ook niet meer zo heel ver weg, dus de schattenbouten zullen niet weten wat hun overkomt als hier weer een kitten in huis komt; dan is het vast gedaan met de rust 😉
Een leeg doosje gooien we hier tegenwoordig nooit meer meteen weg. Ze zijn er allemaal dol op! Het is dat Hardin hier niet meer inpastte, en hij daarom het goed vond dat Tutt erin ging liggen, want hij spant de kroon. Als we Hardin kwijt zijn, ligt ie absoluut ergens in een verdwaalde kartonnen doos: de lieverd! Maar dit doosje heeft Tutt dus in beslag genomen.
Ze past er nog nét in: en wat is nu lekkerder dan heerlijk slapen óp een voetstuk?
Gáááááp: maak niet zo veel herrie vrouwtje!!!
©Loes Raaphorst 02/2011