The TCB Band – zomaar een doordeweekse dag
Wat doe je als je van katten houdt? Precies dan geniet je van elke houding die ze maar aannemen! Eigenlijk had ik Burton hier nog even bij moeten leggen, dan was de band compleet geweest, maar ze lagen hier zo heerlijk diep en vast te slapen, dat ik ze niet wilde storen. Ik was al bang dat het klikken van de camera ze wakker zou maken!
Hardin is echt helemaal in dromenland. Z’n pootjes bewogen af en toe zachtjes, alsof hij ergens naartoe wandelde! Als hij op dit moment wakker was geworden, dan had hij z’n voorpootjes in knuistjes om z’n koppie gebogen: net als een echte baby! Soms zou ik echt willen dat ik zou weten waar hij over droomt hoor: zo schattig!
Tutty ligt echt in een onmogelijke houding! Dit kán toch niet lekker liggen, zou je denken he? Maar ze is heel ver weg hoor: ze merkt niet eens dat ik aan alle kanten om het bed heen sluip! Want eerlijk is eerlijk, katten hebben nu eenmaal bijna altijd alles door! En, vooral poesjes van 5 maanden!
Hier lijkt King zo lief he? Maar ik zal later nog even tonen hoe ongelooflijk stout hij soms kan zijn! De onschuld zelve?? Nee hoor, hij is een deugniet en haalt het liefste kattenkwaad uit! Als wij ’s avonds eindelijk eens op de bank neerploffen moeten we ons wapenen met voldoende ‘munitie’ in de vorm van ontelbare propjes en balletjes, om te zorgen dat we niet elke 5 minuten op moeten staan, om King uit de planten vandaan te houden!
Maar zover zijn we nog niet: even terug naar Hardin, alias onze Bunzing! Want mijn hemel wat kan hij stinken zeg! Ik heb tegenwoordig lucifers naast de kattenbak liggen om af te strijken als hij geweest is! Maar hier is ie op z’n schattigst he? (is dat een woord: schattigst?, hmmm vast niet, maar het maakt wel duidelijk wat ik bedoel, toch?
Oops: mislukt! Hij is wakker aan het worden! Hihi, hee harlekijntje, je ziet er wel erg slim uit zo, maar niet heus! Doe je oor eens goed!! Wat een prachtkat is het zo he? Hij kan soms zo stoer zijn, maar dat imago is nu wel naar de maan door deze foto 😉 Sorry kanjer, maar ik kon het echt niet laten! Iedereen mag weten dat je eigenlijk maar een sulletje bent hoor!
Ja rek je nog maar eens even lekker uit! Alsof je nog niet lui genoeg bent zeker?! Nu ligt jouw ándere oor weer helemaal dubbel! Je moet wel een beetje zuinig zijn om die mooie pluimpjes hoor! Strakjes komen er nog vouwen in!! Heb ik al gezegd dat je een mooie kater bent Hardin? Je bent een mooie kater knul!
Ach gut, en dan even ter vergelijking: de achterpoten van Hardin en de voorpootjes van Tutty. Allebei languit gestrekt. Uren kan ik naar die kussentjes en die flufjes tussen hun tenen kijken hoor! Het is ook zo heerlijk om ze daar tussen te kriebelen!
En hier is dan eindelijk een close-up van onze enige dame in het gezelschap! Ik hoop tenminste dat Ronnie Tutt zich niet aangesproken voelt dat er een poes naar hem vernoemd is! Waar Hardin de grootste pluimen óp z’n oren heeft, heeft Tutty dus de langste pluimen IN haar oortjes! Ze ligt hier trouwens op haar favoriete plekje: tegen het hoofdkussen van de baas 🙂
Zeg nou zelf, dat is toch niet te weerstaan? Ja natuurlijk is het eigenlijk de bedoeling dat ze op het kleed/plaid aan het voeteneind blijven liggen, maar ach, wat kan het nu helemaal voor kwaad? Ik borstel en onthaar het bed wel weer voordat wij er in kruipen hoor! En dan nog, ze komen niet buiten, wassen zich een slag in de rondte, dus jammer dan: we zijn ingeënt denk ik dan maar!
Hier is dus heel duidelijk het verschil te zien tussen ‘zomaar wat foto’s maken’, wat ik dus doe, en foto’s die Lex maakt! Hoe bedoel je ‘haarscherp’? Maar het was dus heel leuk, want Tutty zat bovenóp de kattenbak te wachten, tot haar eten klaar was, en toen gleed ze dus achteruit van de deksel van de bak af, regelrecht in de prullenbak die ik nét geleegd had!
Schat, je moet toch vaker zelf foto’s maken hoor: prachtig! Heel veel mensen vragen steeds maar of Zita het allemaal nog wel leuk vindt, met al die katten in huis! Nou, hier is het bewijs dan maar weer een keer: nu is het dan Burton, maar ze liggen allemaal heel regelmatig bij Zita hoor! Burton zoekt Zita zelfs af en toe op voor een echte knuffel en wasbeurt!
En dit is dus niet speciaal geposeerd voor de foto he?! Zo ontspannen liggen ze heel vaak, lekker bij elkaar en volkomen op hun gemak! Wie durft nu nog te beweren dat katten en honden niet samengaan? Uiteraard gaat Zita buiten echt nog wel achter een kat aan, als ze er eentje ziet lopen hoor, maar hier in huis, nee, dan zijn het gewoon haar vriendjes!
Het enige wat Zita niet echt leuk vindt, is gelik in haar oor 😉 En dát doet Burton soms wel eens. Maar een kopje tegen haar snuit, een lik over haar poten, ja hoor, dat is allemaal goed en best. Ik heb ook het vermoeden dat ze van de winter, als het koud is, allemaal wel bij elkaar op het hondenkussen te vinden zullen zijn!
Tja, wat doe je als je heerlijk een paar uurtjes hebt liggen slapen? Precies, dan neem je met je edele onderstel plaats op de krabpaal, om je daar nog even te gaan vermaken. Vooral niet te veel bewegen: gewoon mooi zijn en lief kijken 😉 Wat een leven hebben katten toch!
Tutty snapt het nog niet helemaal: wel op de krabpaal blijven lieve schat: de boekenplanken zijn géén plaats voor jonge poesjes zoals jij! Dus haal die poten nu maar weg, want je mag veel, heel veel, maar niet aan m’n boeken zitten! Hmmm… ook al doof dus, net als die halfbroers van je!
Dat opvoeden probeer ik echt wel hoor, maar wie kan zo’n lief smoeltje nu weerstaan? Ik niet in ieder geval, en het is net als bij kinderen: ze voelen het als je diep in je hart denkt dat het allemaal niet zo erg is en stiekem moet lachen om hun capriolen.
Inmiddels is Tutty hier nu anderhalve maand en ik moet zeggen, ik begin aardig verliefd op haar te worden. Ze heeft de gewoonte om de andere katten te imiteren. Aanvankelijk vond ze het maar raar als Burton bij mij op schoot lag te kroelen, maar nu begint ze heel voorzichtig aan toch ook in te zien dat ‘hij het wel goed bekeken heeft’.
Dus tegenwoordig word ik niet meer met één spinnende Maine Coon op mijn hoofdkussen wakker, maar met twéé! Ik wil absoluut niet op de foto gezet worden als ik in bed lig, maar vanmorgen werd ik dus wakker met Tutty op m’n hoofdkussen, Burton op m’n schouder, Hardin op m’n voeten en King naast me op de grond! Hoezo nog een dekbed nodig om warm te blijven?
Hee wat nu? Jullie hebben bewogen! Wat zien jullie dan? Is het Zita die langsloopt misschien? Niet te veel bewegen he; jullie zouden nog eens moe worden 😀 Het is wel een uitvinding hoor, zo’n hoge krabpaal! Ik geniet er nog elke dag van. Ze hebben altijd wel een lekker plekje om te liggen, én ze laten m’n meubels inderdaad met rust… nou ja, bijna altijd dan.
Even een close-up van Tutt hoor: lief he? En helemaal niet nieuwsgierig natuurlijk!
Hee grietje, wat zie je dan?
Wat het ook is, het kan Burton niets schelen!
Hij heeft duidelijk geen zin om zich moe te maken!
Toch wordt het tijd om eens te kijken waar Tutty nu zoveel aandacht voor heeft…
Aha, het was King dus. Ja, hier dan het bewijs waar ik het al eerder over had.
De streken van de oudste hier in huis: of moet ik zeggen de kat die het meest hardleers is?
En nee, King mag niet op tafel, en King mag ook niet aan de planten zitten….
maar wie vertelt hem dat, zodat hij luistert???
©Loes Raaphorst 09/2010