The Complete TCB Band – het diner

 

Laten we nu even beginnen bij de eerste foto van m’n vijf zelfgekozen Coontjes: de mannen King, Burton, Hardin, Scheff én Guercio. Het is ook al voor gekomen dat ze alle zeven tegelijk op het aanrecht stonden te eten, maar Wilkinson en Tutt eten eigenlijk altijd liever alleen, en niet met zo’n meute bij elkaar. Aten ze voorheen nog allemaal van één bord: ik zet er nu maar twee of drie neer, want anders komt Guercio wel erg in het gedrang tussen die grote katers. Hihi, gisteren is ie er zelfs vanaf ‘gevallen’ omdat Hardin even ging ‘verzitten’. Maar, het Guercio staat/zit hier dus tussen m’n twee zwarte belhamels in: Scheff en Burton.

 

 

Heel schattig nu dus de ‘oudste en de jongste Coon’ bij elkaar. King en Guercio zijn allebei ’tabby’ oftewel met streepjes. King noemen we dan Silver Tabby en Guercio Black Tabby. Maar qua tekening lijken deze twee dus het meeste op elkaar. Helaas is deze foto een beetje bewogen, maar omdat Guercio echt heel aandachtig zit te kijken hoe King een groot stuk vlees tussen z’n kiezen fijn maalt, heb ik em toch maar geplaatst. Het is zo schattig om te zien hoe zo’n kitten de andere grote katten nadoet 😉

 

 

Maar ik moet toch ook wat anders vertellen hoor. Alle katten accepteren Guercio volledig en ik denk echt dat dat mede komt omdat King altijd het goede voorbeeld geeft. King heeft er natuurlijk in net twee jaar, zes (!!!) katten bij gekregen, waar hij ons en zijn huis mee moet delen. Maar King is gewoon een hele zachtaardige kater, die er weliswaar soms heel indrukwekkend uit ziet, maar die een heel groot gouden hart heeft! King is ook de enige trouwens die ‘kattenstreken’ uithaalt. Echt waar hoor! De andere poezels ‘luisteren’ min of meer wel, maar King kan af en toe heel ondeugend zijn.

 

 

Zo heeft hij vanaf het allereerste moment dat hij hier in huis kwam het aanrecht tot ‘zijn domein’ gemaakt. En natuurlijk kan ik de kattenbakken een eind de keuken in schuiven, zodat hij er niet zo makkelijk op kan, maar daar heeft hij maling aan. Ik had aanvankelijk plantjes op het aanrecht staan, maar nadat King die systematisch eraf gooide, heb ik die maar aan de kant geschoven. Een koffiezetapparaat, de eierkoker en de pepermolen laat hij met rust: die ‘horen’ op het aanrecht, maar vergeet niet per ongeluk eens een glas of een kopje, want dát gooit King dan absoluut in no time op de grond. Hij doet het zelfs expres, terwijl je naar hem staat te kijken!

 

 

Nu dacht ik aanvankelijk dus dat dit ook zijn manier was om om eten te vragen. King heeft namelijk ook de gewoonte om mij ’te roepen’ of zelfs m’n bed uit te pesten, als er niet genoeg eten meer voor alle katten staat. Dus, dan staat er bijvoorbeeld nog één gevuld schaaltje, maar dan vindt King dat dat niet genoeg voor de hele meute is, dús gaat hij net zo lang klieren, door dingen op de grond te gooien, tot ik opsta en er eten bij zet. Want het komt zelfs voor dat hij op zo’n moment rustig gaat zitten kijken hoe de rest gaat eten, en zelf geen hap neemt! Alsof hij dus voor het eten van allemaal moet zorgen…

 

 

Maar steeds vaker komt het dus voor, dat er plenty eten staat, er geen enkele kat om eten vraagt, alles op het aanrecht netjes opgeruimd is, en King toch aan het klieren slaat. Hij begint dan in de keuken… en als ik dan dus heb gekeken of er voldoende eten staat, én weer terug naar de kamer ga, dan gaat meneer verder klieren in de kamer. Hij gooit dan dingen van de boekenplank, gaat bovenop toetsenborden zitten, haalt pc’s uit slaapstand, en ’typt’ regelmatig de raarste dingen in chatvenstertjes. Natuurlijk worden we dat wel eens zat en als we dan geergerd opstaan en hem wegjagen, gaat ie als een idioot staan miauwen en holt ie naar de keuken….. waar nog steeds genoeg te eten staat.

 

 

Maar ineens, afgelopen week had ik hem door!! Toen King hier net was, nog de enige kat, was ik als elke nieuwe (poezen)mama gefixeerd op de hoeveelheid vlees die hij naar binnen werkte. Ik woog hem ook bijna dagelijks en als ie dan niet aangekomen was, dan ging ik hem voeren. Soms met de hand, maar soms ook met een vork. Ik heb ergens zelfs nog foto-bewijs dat Lex zich daar ook schuldig aan heeft gemaakt. Maar ik dwaal weer af…. ineens drong het dus tot me door, dat dat klieren van King, gewoon aandacht vragen is! Hij kreeg immers toen hij hier nog alleen was, de exclusieve aandacht van ons allebei! En al is King de liefste en makkelijkste kater als het om nieuwe gezinsleden gaat, hij miste blijkbaar wél die momentjes ‘alleen op het aanrecht’. Dus…. als Kingetje nu weer ’s avonds aan het klieren slaat, ga ik maar weer ouderwets bij het aanrecht staan, mét een vork, en voer ik hem een paar happen! Hij trappelt dan met z’n voorpootjes, spint met z’n bek half open, terwijl ie aan het kauwen is, en is dan na een paar minuutjes helemaal tevreden! Probleem opgelost 😉

 

 

Terug wordt vervolgd

©Loes Raaphorst 04/2012