The Complete TCB Band – hoog bezoek
De nieuwe krabpaal is een groot succes: hij wordt echt door alle poezels gebruikt, en heel regelmatig zijn alle ligplaatsen bezet! Tutt houdt hier Burton netjes ‘op z’n plaats’, terwijl Guercio zit te bedenken hoe hij toch zonder te vallen een etage hoger kan komen. Over vallen gesproken… arme Tutt is er inmiddels een keer uitgedonderd! Ze lag in het midden, draaide zich om, en met een smak viel ze op de grond: ik schrok me rot! Gelukkig was er niets aan de hand, maar toch… ik heb de poezels toch maar even één voor één voorgedaan hoe ze het beste naar boven kunnen klimmen. De zware vierkante lamp die op de box naast de krabpaal staat, staat regelmatig te schudden, want vooral Wilky en King hebben er een handje van om via de box naar beneden te springen.
Ik had al beloofd dat de oude krabpaal naar buiten zou verhuizen, en zie hier… het feit is daar!
Hij heeft trouwens maar heel even op deze plek gestaan, want zien jullie dat kleine randje links boven het tussenschot?
Het is maar klein, maar ik vertrouwde het voor geen meter, dus heb ik hem verplaatst naar het midden van het balkon.
Burton stak er namelijk zonder pardon zijn koppie al doorheen… en ze zeggen het niet voor niets….
… als de kop van een kat ergens in past… past de rest ook!
Maar liggen mijn kanjers niet heerlijk op de uitkijk zo?
King is overigens bijna 9 kg en Hardin 8,5 kg.
ach gut… Scheff eindelijk eens met gele ogen op de foto!
En weet je wat nu zo komisch is?
Guercio is met zijn 7,7 kg en 11 maanden zó dik,
dat ie niet eens naar boven kan klimmen….
tot groot plezier van de rest van The Band,
die hem daar uiteraard om uitlacht!
Tja, als je ’s avonds foto’s wilt maken van bewegende poezels die op kattensnoepjes afkomen, moet je natuurlijk een echte flitser gebruiken, die ik niet kon vinden en uberhaupt niet kan gebruiken, omdat ik niet weet hoe dat werkt, en dan krijg je foto’s die niet helemaal scherp zijn. Maar het was zo een leuk gezicht om te zien hoe alles weer op Elsa af kwam rennen, toen ze de snoepjes in de gaten kregen, dat ik ze hier toch maar even neerzet. Kleiner formaat, zodat het niet zo heel erg opvalt hoe erg ik bewogen heb.
Dat de volgende foto’s niet helemaal scherp zijn, baal ik heel erg van:
zo vaak is Liv hier immers niet, helaas!
Maar het is wel duidelijk hoe de poezels, vooral Burton, reageren op alle baby attributen 😉
Lieve Liv, totaal niet bang van welk dier dan ook, de schat!
©Loes Raaphorst 12/2012