The Complete TCB Band – hulpvaardig als altijd 😉
Er zijn de afgelopen weken een aantal ‘paniek’ momentjes geweest in ons Penthouse. Het begon als volgt: Lex was op zijn werk en ik had me uitgeleefd op het huishouden. Moe maar voldaan was ik achter m’n PC geploft, toen ik ineens de kraan hoorde lopen… had ik em niet goed dichtgedaan? Dus ik hees mezelf weer omhoog en liep naar de keuken, waar ik nog net kon zien hoe King zijn poot van de kraan afhaalde, terwijl Guercio op zijn achterpootjes in de gootsteen stond… in … stromend water!!! Blijkbaar lag er nog een verdwaald snoepje achter de kraan en zijn King en Guercio daar naar op jacht geweest. Okee, niet handig, en ook zonde van het water wat wegstroomt, maar als dit nog een keer gebeurt is er geen man overboord. Een paar dagen later zitten Lex en ik lekker achter onze pc’s, als er opeens een hoge pieptoon te horen is: wat is dat?? Een run naar de keuken leerde ons dat één van de Handige Harry’s de eierkoker had aangezet! Daar was ik niet blij mee en ik moet er nu dus aan denken de stekker uit het stopcontact te halen als ik weg ga. Maar het ergste komt nog: ik kwam ’s middags de keuken in, en ik rook gas! Had King met z’n grote boerenpoten op de kookplaat liggen dweilen en ja hoor, gaspit omgedraaid! Toen was de maat voor mij vol: ik heb m’n zoon gevraagd (hij is interieurbouwer bij een heel luxe keukenbedrijf) en hem gevraagd een deksel op maat te maken voor mijn hele 5 pits kookplaat! Dat is dus gelukt! Ik heb de deksel voor mijn Moederdag gekregen. Maarja: als er iets nieuws in huis komt, moet dat wel eerst onderzocht worden…
Snuffel snuffel snuffel… ja… ik kan er op staan!
Nou dan zal zitten ook wel lukken 😉 Lekker warm hoor, onder die lampjes!
Het ene probleem is nog niet opgelost of de poezels verzinnen weer iets nieuws. Kennen jullie die ‘Page’ reclame met die jonge hondjes? Nou, hier hebben we poezels die keukenpapier ook erg leuk vinden. Regelmatig ligt de hele rol losgetrokken over het aanrecht heen en natuurlijk is de schuldige altijd ver te zoeken. Maar: dit keer zijn ze op heterdaad betrapt: Scheff en Burton hadden de grootste lol. Scheff heeft het blijkbaar meegenomen de huiskamer in…
En dan is Burton altijd bereid om het verder mee te slepen…..
Wanneer ik er iets van zeg, kijkt Scheff nog verbaasd om ook…. wat heb ik nou weer verkeerd gedaan?
Tante Sue en Geanny zijn weer op bezoek geweest en hebben dit prachtige bot voor Zita meegenomen….
Eh… Guercio.. het bot is voor Zita he?
Ik weet het nog niet zeker, maar het lijkt erop dat behalve Burton, Guercio ook probleemloos aan de kluif van Zita mag komen…
Maarja, als je als 4 maanden oude Maine Coon al zulke grote poten hebt, is het ook niet zo raar, dat je jezelf groot genoeg vindt voor een kluif 😉
En toen was daar de eerste keer dat we als opa en oma op Liv mochten passen! Dit bezoek kwamen de baby attributen wél mee, en als enige dame onder de poezels,
was Tutt er als de kippen bij om alles te besnuffelen! Wat een heerlijke baby luchtjes he Tutt? Ze kreeg er echt geen genoeg van!
Maar… dáár was nog iets heeeel interessants: de kinderwagen!
Terwijl Tutt al lekker in het mandje is gaan zitten, komt Burton vastbesloten aangelopen: hij zal wel even gaan duwen! En ja hoor,
tot groot vermaak van ons allemaal heeft die kleine Burton de wagen een flink eind vooruit geduwd. Maar na een metertje krijgt hij een ander idee:
hij wil zélf in het mandje liggen en werkt Tutt er met gemak uit!
Inmiddels ligt King in het voorste mandje, Burton op het achterste plankje en besnuffelt Tutt de wielen nog maar eens. Hardin zou best heel graag net zo brutaal zijn als Wilkinson,
die dus gewoon OP de wagen stapt, maar daar is Hardin te verlegen voor: hij blijft keurig vol verlangen omhoog kijken, maar daar blijft het dan ook bij.
Hardin wil wel… maar durft toch niet zo goed!
En terwijl de Coontjes eigenlijk nooit op schoot komen zitten, heb ik Liv nog niet bij me, of ja hoor, daar komen ze:
Tutt, heel nieuwsgierig en Burton brutaal als altijd!
©Loes Raaphorst 05/2012