The Renewed TCB Band – mag het een onsje meer zijn?
Maine Coons worden ook wel ‘Gentle Giants’ genoemd en zijn dus de grootste nog in huis levende katten. Toch is het op foto’s vaak niet goed te zien hoe groot ze nu eigenlijk zijn, dus hebben we vandaag maar eens de mouwen opgestroopt en de spierballen aan het werk gezet. Als eerste King, hij is nu 5 jaar en dus volgroeid. Ik ben niet sterk genoeg om hem op de juiste manier vast te houden. Ik doe zijn naam geen eer aan, want een King hoort er natuurlijk niet zo bij te hangen. Sorry knul, maar je bent ook zo zwaar!
Hier is Burton, onze 2e Coon en officieel de kleinste van het stel. Hij is hier bijna 5 jaar, maar was gewoon de ukkepuk en zal dat ook altijd blijven. Behalve zijn ego dan, want dat doet niet onder voor dat van een lynx. Als Burton iets niet wil, kun je het schudden, want dan houd je hem niet! Maar als ik niet thuis ben, is hij degene die in de stress schiet en aan de diarree gaat.
Hier is Tutt, onze enige poezendame. En een dametje is het hoor! Ze kijkt eigenlijk altijd boos, en houdt er al helemaal niet van om opgepakt te worden. Ze is inmiddels ruim 4 jaar en ik vermoed dat ook zij helemaal uitgegroeid is, maar wat een tante Cato is zij! Ik heb haar niet zelf uitgezocht maar ze heeft mijn hart gestolen. Af en toe, als ze heel diep slaapt, kan ik haar oppakken en blijft ze nog even liggen, om dan vervolgens toch wel beledigd op te staan en te vertrekken. Kortom, geen poesje om zonder handschoenen te benaderen 😉
Iets jonger dan Tutt, maar toch ook ruim 4 jaar is hier Scheff. Aangenomen om vooral heeel boos te kijken, maar oh oh wat is het een schat! Scheff wil helemaal niet graag opgepakt worden, al ligt hij wel steeds vaker en vaker op schoot en in bed boven op m’n benen. Het is hier niet helemaal goed te zien, maar zijn kop is echt helemaal zwart. De rest lijkt in het zonnetje altijd een beetje bruin, maar hij staat toch te boek als Solid Black. Hoe dan ook, een hele arm vol!
Hier het wereldwonder: een Ragdoll die NIET vast gehouden wil worden. Totaal tegen zijn rasvoorwaarden in, noemen we Wilkinson dus ‘onze autist’. Hij is hier komen wonen toen hij al een jaar was, en zit qua leeftijd tussen King en Burton in. Hij past niet echt in de groep, maar ik heb hem opgevangen toen hij ergens niet langer mocht blijven wonen, en hij blijft nu gewoon voor altijd bij ons. Al is hij dan een beetje raar…. Hij houdt niet van katten, wel van mensen en heeft schitterende blauwe ogen!
Guercio is de laatste kater die ik zelf uitgezocht heb. Hij is net 3 jaar en dus nog niet volgroeid. Hij heeft de zogenaamde originele kleuren. Black Tan. Alweer zo eentje die heel graag vastgehouden wordt, maar niet heus. Guercio miauwt alsof hij nog steeds een kitten is. In tegenstelling tot Scheff die af en toe een keel op kan zetten dat je er bijna van zou schrikken. Guercio heeft een prachtige vacht, met een hele dikke kraag en prachtige staart, maar helaas is dat hier net niet te zien. Die denken jullie er dan maar gewoon even bij 🙂
En hier dus Glen! Duidelijk meer op z’n gemak op de arm. Het maakt hem niet zoveel uit. Hij is nu de jongste hier in huis en nog een puber van ruim 2,5 jaar. Hij is nog niet uitgegroeid en we zullen zien hoe groot hij gaat worden. Hij weegt 7,4 kg. Niet echt een kleine jongen dus. Alles bij elkaar denk ik dat het nu wel duidelijk is dat we geen kleine poesjes meer in huis hebben. Ik ben heel blij met al mijn poezels!
©Loes Raaphorst 01/2015