The Renewed TCB Band – eindelijk ons fototoestel terug – Meet Glen

The Renewed TCB Band – eindelijk ons fototoestel terug – Meet Glen

Vlak nadat wij Glen in huis kregen begaf ons fototoestel het. Het werd een regelrechte soap die uiteindelijk zes weken heeft geduurd. Het toestel is vijf keer bij Nikon in het servicecenter geweest voordat het defect eindelijk gevonden werd. Nu is de maand December nooit mijn favoriet en zou ik het normaal gesproken niet erg vinden om de feestdagen zonder fototoestel door te moeten brengen, maar met een ‘nieuwe’ kater in huis is dat natuurlijk een heel ander verhaal.

Wat is ie mooi he? Glen is geboren op vier juli 2012 en is dus een puber. We hebben veel van hem gemist, maar hopen dat hij heel lang bij ons mag blijven. Nu in ieder geval maar eens beginnen met de verloren tijd in te halen en zoveel mogelijk foto’s van de grijze grappenmaker te maken. Glen is echt ondeugend hoor. Hij bedelt!! Ik lig echt helemaal gevouwen, want Lex houdt niet van bedelende dieren, dus ik heb ze qua eten nooit iets van onszelf mogen geven, maar Glen trekt zich daar niets van aan. Bij elke geluid wat hem maar een heel klein beetje aan een verpakking doet denken, rent hij al richting keuken in de hoop dat er iets van zijn gading bij is.

Verder vindt Glen het heerlijk om hoog bovenop de krabpaal te liggen. Hij kan alles mooi overzien en zo gauw het mandje bovenop leeg is, springt meneer erin. Nou ja… soms ook wel als Burton er nog ligt, maar hij heeft inmiddels in de gaten dat Burton zijn plekje niet zonder slag of stoot afgeeft. Met Guercio is het een ander verhaal. Die goedzak vindt alles weer prima en al is hij niet onder de indruk van Glen, hij gaat rustig op zij als hij denkt dat Glen op zijn plekje wil liggen. Maarja, Guercio is natuurlijk door Hardin opgevoed en beter was er niet!

Alle mensen zijn natuurlijk anders en veel zullen het misschien niet met mij eens zijn, maar voor mij werkt het echt helend een andere kat in huis. Natuurlijk mis ik Hardin nog, maar het plezier wat ik door Glen krijg weegt daar bijna tegenop. Het zal uiteraard ook wel helpen dat ze veel op elkaar lijken en zelfs familie van elkaar zijn. Glen kan soms echt net zo liggen als dat Hardin deed, en zelfs op dezelfde plekjes!! Maar het is overduidelijk dat hij nog een stuk jonger is dan dat Hardin was. Glen is echt een schatje en heel snel in voor een spelletje. Al gooit Zita af en toe nog wel roet in het eten.

Wat een prachtige kop heeft hij he? Ik ben echt weer helemaal verliefd. Prachtig zo’n hele grijze kater! Hij is beslist nog niet uitgegroeid en ik ben benieuwd hoe groot hij gaat worden. Qua grootte zit hij nu tussen Scheff en Guercio in schat ik. Oops… ik had hem natuurlijk even moeten wegen toen hij hier net was. Vergeten!! Ik zal eens kijken of ik em nog op de keukenweegschaal krijg. Ben bang van niet 🙂 Puf zucht kreun, okee, hij is dus 7,4 kg. Niet echt een lichtgewicht dus.

Als de zon op een bepaalde manier op zijn neus schijnt, lijkt het wel zilver! En hij heeft ook prachtige pluimpjes op zijn oren. Alles bij elkaar ben ik heel erg blij met hem. Hij heeft zich ook probleemloos aangepast aan de gang van zaken bij ons. Het is zo mooi om te zien hoe een kat zich bij een bestaande groep voegt. Volgens de Cattery is het een uitzondering, zoals het hier bij ons gaat, maar ik weet het nog zo net niet. Ik denk dat als je zelf relaxt bent en er geen al te wilde hormonen meespelen het altijd wel goed zal gaan. Tenminste, tussen soortgenoten, want oh oh, wat heeft Wilkinson het weer moeilijk gehad.

Op de één of andere manier is een Ragdoll toch echt een heel ander soort kat. Al heeft onze Ragdoll natuurlijk wel een beetje aparte start gehad. Maar Wilkinson is echt een einzelganger. Hij zou het beste tot zijn recht komen bij iemand die altijd thuis is en waar geen andere dieren zijn. Ik zal hem echter nooit weg doen, puur omdat hij al genoeg heeft meegemaakt, maar ik moet toch echt bijna dagelijks even in zijn oor fluisteren dat hij normaal moet doen. Wilky houdt gewoon niet van katten. Ik denk dat hij niet eens ziet dat hij er zelf eentje is. Foto’s van Glen en Wilky samen zullen dus nog wel even op zich laten wachten. En het feit dat Glen nu ’s avonds op Wilky’s plek op de bank ligt helpt natuurlijk ook niet echt….. hihi

Dit plekje dus. En wat is nu heerljker om daar in het zonnetje te liggen, lekker warm en zacht en vooral rustig. Dit zijn van die momenten dat ik het bijna jammer vind dat ik zelf geen poes ben. Wat kunnen ze toch genieten, die poezels! En je weet het he… een poes ligt altijd op de beste stoel van het huis! Meestal passen Lex en ik er nog wel aan beide kanten naast, maar als meneer zich uitgestrekt heeft, zit ik dus de helft van de film op het puntje van de bank. Na verloop van tijd wordt Glen mijn geaai namelijk zat en gaat hij er vandoor.

Tja en dan hier het bewijs: Lex, mijn Lex, zegt altijd dat hij niet van katten houdt… maar ondertussen merk ik daar niets meer van. Glen lag op de bank te slapen, en Lex wilde ook even liggen. Hij is immers nog steeds herstellende van het ongeluk. Maar Lex was nog niet gaan liggen, of Glen besloot dat hij niet zomaar zijn plekje af wilde staan en ging prompt bovenop Lex liggen.