Tom Jones – It’s the voice that hits you first…
In deze gedenkwaardige eerste week van Juni, ben ik tussen de bedrijven van twee maal Elvis The Concert door, gisteravond naar een Tom Jones concert geweest. Het voelt wel een beetje als ‘vreemd gaan’, als fanatieke Elvis-fan, maar na lang aandringen moest het er toch van komen. Als tiener heb ik ooit een dubbel LP van Mr. Jones gekocht, maar daar is het wel bij gebleven. Nu bijna anderhalf jaar geleden, kreeg ik een mp3’tje opgestuurd van Danny Boy. Een song die ik alleen maar van Elvis kende….. Mijn hart sloeg een slag over, en dat had niet alleen met de afzender te maken 😉
Heel doordacht werden er meer en meer songs mijn richting opgestuurd en inmiddels ben ik dus ‘om’. Persoonlijk vind ik Elvis de topartiest aller tijden, en was ik van mening dat niemand ook maar bij hem in de buurt kon komen. Er zijn echter een flink aantal songs ook door Tom Jones opgenomen, en zeker qua vocale prestatie heb ik mijn mening moeten herzien. Het voorbeeld Danny Boy is daar met name de reden van. Ook songs als I’ll Never Fall In Love Again en I Can’t Stop Loving You springen gelijk in mijn gedachten. Is bij Elvis vooral zijn charisma wat je om je oren vliegt, Tom Jones gebruikt zijn stem als een instrument. Elvis zong met zijn hart, Tom met zijn stembanden… en hoe!
De DVD die werkelijk 5 keer per week in mijn DVD speler zit is Live at Cardiff Castle van Tom Jones. Deze show spettert echt van de buis, de huiskamer binnen. De songs, de line-up, de sfeer, de omgeving, de band, de belichting, alles is perfect. Maar niet alleen de ‘nieuwe’ nummers worden hier gebracht, ook de oudere ballads zijn present en waar Elvis zijn songs niet vernieuwde, doet Tom Jones dat wel. Zelfs ‘gouwe ouwe’ als It’s Not Unusual, brengt hij alsof het een song is die hij net heeft opgenomen, met dit verschil dan, dat het publiek al wel heel enthousiast mee kan zingen 😉
Ahoy viel stil door de geluiden van een satellietverbinding, gecombineerd met video-effecten op de beeldschermen schuin naast het podium. Langzaam werd de spanning opgevoerd en werd de locatie van Mr. Jones zichtbaar. Met een spetterende entree (hee, een baardje!!!) begon de anderhalf uur durende show. Spandoeken, houten bordjes, ballonnen, rozen en hoedjes, het was duidelijk dat het publiek zijn verjaardag niet vergeten was. Tom kreeg alle attributen al snel in de gaten en stelde het duidelijk op prijs dat men zijn verjaardag niet vergeten had. Ondanks zijn 63 jaren, is hij in staat om een indrukwekkend optreden neer te zetten. Zijn uiterlijk is er in de loop der jaren duidelijk op vooruit gegaan, en zijn stem is als van een ontembaar dier. Hij blijft verrassen! Hoewel er voor mij geen vergelijking mogelijk was, heb ik van ‘vaste’ bezoekers te horen gekregen dat dit optreden èèn van zijn beste was. De enige vergelijking die ik kan maken is die met de DVD uit Cardiff, en mijn bewondering voor deze artiest is alleen nog maar groter geworden. Tom Jones is inderdaad live, net zo goed als op DVD, met een stem als een orkaan!
