Fragment: U wordt gedragen door onze liefde – Loes van Loon
U herkent het gevoel als uw naaste u afwijst. En indien u iemand afwijst is dat een keus. U kunt ook kiezen om niet af te wijzen. Indien u een ander afwijst, dan wijst u ook uzelf af. Vergis u niet. Indien uw lichaamstaal en gevoel een bepaalde persoon afwijzen, dan wijst u het contact met deze persoon af. Wie weet mist u dan iets. Misschien wijst u wel een toekomstige vriend of vriendin af zonder dat u zichzelf erin verdiept heeft hoe deze persoon is. Misschien wijst u wel iemand af die ooit in een ander leven een kind van u was, of omgekeerd een ouder. Misschien is het wel voorbestemd dat u deze persoon weer tegenkomt, zodat u daar iets van kan leren dat vrede in uzelf bewerkstelligt.
Misschien, héél misschien wil ik u duidelijk maken dat te snelle conclusies altijd schadelijk zijn, omdat u geen zicht heeft – laat staan overzicht – op de functie die dit in het geheel van de evolutie van alle mensen heeft. Dan zou u toch eerst de materie van de zielenroerselen van de mensen moeten onderzoeken en dan nog krijgt u geen totaaloverzicht, simpelweg omdat de meeste mensen ook niet altijd weten waarom zij zijn wie ze zijn en waarom ze reageren zoals ze reageren op wat er op hun pad komt. Wees toch alstublieft voorzichtig en bestempel uw naasten nooit, want u weet niet wat u doet. Ergens een stempel opdrukken betekent dat u een conclusie gevormd heeft van iets waarvoor het overzicht u ontbreekt.
Eens een dief altijd een dief? Om de dooie dood niet, zou Lucia zeggen. En zo is het ook. Ook al doet een mens iets duizenden keren, dat wil niet zeggen dat dit zo blijft. Dit blijft een kenmerk zolang deze ziel het nodig heeft. Als men geld heeft hoeft men niet te stelen tegen de honger, dus indien een hongerige de lotto wint zal hij er niet voor kiezen om brood te gaan stelen. Een dief die steelt om een geestelijk ongenoegen ‘op te vullen’ zal niet meer stelen als het ongenoegen opgeheven is. Dus pas er alstublieft voor op om een ander in een vakje te duwen met een kenmerkend begrijp. ‘Oh, die doet dat altijd, dus die is zo!’ is de gevaarlijkste gedachtegang ooit. Nee, die is nu nog zo, maar dat kan morgen over zijn. Of over tien jaar. Het maakt niet uit. Maar iemand bestempelen is iemand negeren in zijn behoefte. In datgene wat hij ‘nóg’ nodig heeft.
Iedere ziel zoekt naar liefde. Dat is, zoals vaker gezegd, een gezamenlijke verslaving van iedere ziel. een positieve verslaving, want het nodig hebben van liefde is het zoeken van liefde en het zoeken naar liefde. En als dit. zoals men dat dan voelt, niet voorradig is, dan wordt deze behoefte opgevuld met een stoffelijk substituut. Materie kan dus een tijdelijke invulling zijn van eventuele tekorten, maar is nooit een volledig invulling. Dus blijft men zoeken. En juist door die behoefte aan liefde heeft de mens een eeuwigdurende drijfveer om te blijven onderzoeken. Tot men vervolmaakt is en weet dat de liefde ons nooit heeft verlaten,. dat de liefde van de Alkracht altijd in ons en bij ons aanwezig is en was. De liefde van de Alkracht heeft ons niet verlaten: wij hebben ons Zelf verlaten, en gaan op zoek naar onszelf tot we de aarde in onszelf weer voelen en zien, in liefde. Dus afwijzing betekent afwijzing van Liefde.
Oh ja? zou u kunnen zeggen, nou niet iedereen is lief hoor. U heeft gelijk, de intentie voelt immers niet liefdevol als een ander u iets aandoet. Maar leert u daar niet van dan? En is het niet liefdevol dat u daardoor kunt kijken naar uw eigen onvermogen? Want waarom ziet u de anders als slecht, hoewel u uzelf in wezen slecht laat behandelen? Was u daar niet bij dan? Of heeft u er achteraf iets mee gedaan? Bewapening zorgt voor oorlog. Frank en vrij uw naasten toelaten en leren van de zielenroerselen die dat bij u teweeg brengt, is beslist geven. Bedoeld of onbedoeld.
Indien een ander u raakt, loopt u tegen een onvermogen in uzelf aan, dus kunt u daarvan leren en dan uw eigenwaarde groeien zodat u zich niet geschaad hoeft te voelen. En kunt u zelfs begrip opbrengen voor het onvermogen van de ander op dat moment. Door de (nog aanwezige) onkunde van een ander te begrijpen, zult u het niet op uzelf betrekken. Uw belemmering lijkt in het gevoel naar uw naaste te zitten, maar in werkelijkheid zit de belemmering in uzelf. Alles is dus behept met liefde; zelfs de onkunde. Maar het is aan u om dit te ontdekken. Voelt u zich geraakt? Dan heeft u zelf een taak om dit te leren hanteren. Indien een ander u iets aandoet zegt dit iets over zijn of haar onkunde.Maar als u zich geraakt voelt, zegt dat iets over uw onkunde. Dus: huiswerk te doen, zou ik willen stellen.
Bron ©Loes Raaphorst 06/2006