Vreemdgaan – opbiechten of niet?
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: het gebeurt vaker dan we denken! En, misschien tot grote verbazing: vrouwen doen het net zo vaak als mannen!
Iedereen heeft zo z’n eigen reden om vreemd te gaan, sommige redenen zijn zelfs nog wel te begrijpen ook! Maar het is ALTIJD een teken dat de relatie niet goed is! ALTIJD! En iedereen die dit niet met mij eens is, daag ik uit om dan maar met ‘bewijs’ op de proppen te komen! Ik veeg het absoluut volkomen onderbouwd van tafel!
Waar het mij echter nu om gaat is: moet je het je partner vertellen of niet? En wanneer moet je het je partner vertellen?
Nog niet zo lang geleden sprak ik een vrouw in mijn praktijk. Ze was diep ongelukkig, voelde zich gevangen zitten in een bijna seksloos huwelijk. Haar eigenwaarde was ver te zoeken; ze voelde zich lelijk, dik, onaantrekkelijk en niet gewaardeerd en stond aan het randje van een depressie.
Het lot had echter iets anders voor haar in petto: ze werd verliefd! Aanvankelijk wilde ze er niets mee doen: ‘wat zouden de mensen wel niet van me denken’ en ‘op mijn leeftijd kán dat toch niet meer’. Maar de man in kwestie wuifde al haar bezwaren opzij en haar leven kwam in een stroomversnelling.
Ze voelde zich weer geliefd, aantrekkelijk en gewild: haar zelfvertrouwen groeide met de dag en ze bloeide helemaal op.
Al rap werd ze een kei in het verzinnen van excuses, smoesjes en alibi’s als haar gezin haar vroeg waar ze geweest was, of waarom iets nog niet gedaan was. Toen ik haar vroeg waarom ze niet voor zichzelf koos, en dus een einde aan haar huwelijk maakte, zei zij: dat kan ik mijn man en kinderen niet aan doen!
Dat?
Ik opperde dat ze dus liever tegen haar man en kinderen bleef liegen, en dus tegen zichzelf bleef liegen, dan dat ze open kaart zou spelen en voor zichzelf zou kiezen?
Eén ding staat voor mij als een paal boven water: dit gaat een keer uitkomen. En ik ben heel bang dat ze dan nóg meer kapot heeft gemaakt dan ze nu denkt dat er gaat gebeuren.
Vreemdgaan, of verliefd op een ander worden, kan gebeuren. Maar willens en wetens blijven liegen, en dan heb ik het dus niet over een weekje afwachten om het juiste moment te kiezen, of desnoods een maand omdat je partner midden in een zakelijke toestand zit, maar máánden lang een verhouding hebben, achter de rug van iedereen om, terwijl je dondersgoed weet dat je huwelijk niet meer te redden is, dan ga je volgens mij echt te ver.
Eerlijk duurt het langst en al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel… of ben ik nu gek?
©Loes Raaphorst 11/2009