Wales – Ierland – Engeland – vakantie 2017 – Dag 9
De schoenmaker heeft zijn werk gedaan en mijn laarzen zijn weer klaar. Het wordt tijd om Killarney te verlaten en Kilkenny op te gaan zoeken. De buiten activiteiten gaan we in de ochtend maar overslaan, vanwege de regen én onze zere lijven. Spierpijn van het beklimmen van de kliffen van Kerry en spierpijn van de regen, dus hop de auto in en kilometers maken!
Ik heb het al eerder verteld, ik rijd als het moet de hele wereld over, maar dan wel op koffie en lemon cake. Dus we maakten een tussenstop in Cahir. Cahir Castle is een van de grootste nog bestaande kastelen in Ierland. Het bevindt zich op een eiland in de rivier Suir. Het kasteel werd rond 1142 gebouwd door Conor O’Brien, prins van Thomond. De stenen sterkte bevindt zich in het centrum van Cahir in het graafschap Tipperary en is goed bewaard gebleven. Het is toegankelijk voor publiek. In 1961 overleed de laatste heer van Cahir en kwam het kasteel in handen van de Ierse staat. In 1981 werden de meeste gevechtsscènes voor de film Excalibur er opgenomen. Tussen 2006 en 2008 werden er in en om het kasteel opnames gemaakt voor de serie The Tudors.
Er lag ook een groot park achter…. maarja.. het spetterde nog steeds!
Jammer van die mensen die er lopen, maar het is toch best een heel gaaf kasteel!
De film Excalibur heb ik wel gezien, maar echt al eeuwen geleden. The Tudors zit nog vers in mijn geheugen!
Verder is er in Cahir niet zo veel te beleven.
Rock of Cashel
Kilkenny is echt een heel leuk stadje. Eind van de middag kwamen we aan in ons hotel en we besloten meteen het plaatsje te verkennen.
Het was inmiddels droog geworden en na de lange rit wilden we wel even de benen strekken
Kilkenny Castle, te zien vanuit de winkelstraatjes
Gelukkig is alles hier nog open!
En nu vanaf de voorkant: Kilkenny Castle
Lex was foto’s aan het maken van dit kasteel toen ik een witte herder aan de overkant van de straat zag. Na het zoveelste kasteel kon ik het niet helpen om dus over te steken en de hond van dichtbij te bekijken. Wat een mooie dame was dat zeg! En nog best jong ook, zo te zien, dus ik begon een praatje met de eigenaar. Die keek mij heel vreemd aan! Dat hád me dus al moeten waarschuwen want A) Engelsen én Ieren zijn aardige mensen en B) zo slecht is mijn Engels nu ook weer niet. Het bleek dus een autistische Fransoos te zijn. Oh wat een vreselijk onaardige mensen zijn dat toch. De arrogantie droop er vanaf. En dan zo’n mooie hond hebben.. het moest verboden worden! Maargoed, ik heet niet voor niets Loesje in plaats van Louise zullen we maar denken!
Dit ‘cafe’ ontdekte ik te laat. We hadden inmiddels onze buikjes al vol, dus op de terugweg naar ons hotel.
Onderweg nog hele mooie ringen van Lex gekregen, dus mijn duimen zijn eindelijk weer voorzien! En dan het hotel. Goedemorgen zeg, dát was niet verkeerd! Ik voelde mij weer even zoals op een Incentive reis van mijn vorige werkgever. De kamer was prachtig en ook de badkamer mocht er zijn. Heerlijk in bad gelegen voor de eerste keer deze vakantie alleen een beetje jammer dat ik niet van te voren had bedacht hoe ik daar weer uit moest komen met m’n knieprothese! En NEE, daar zijn géén beelden van gelukkig!
Helaas maar voor één nachtje!!!!
©Loes Raaphorst 05/2017