Weekend Wales

Er zijn een aantal dingen in mijn leven waar ik mijn hart aan heb verpand: Tom Jones en Engeland zijn er een paar van. Dus toen wij hoorden dat Tom Jones ter ere van zijn 65ste verjaardag een concert zou geven in zijn geboorteplaats, Pontypridd, was de beslissing snel gemaakt: het werd hoog tijd voor een weekendje Wales 🙂 Vorig jaar hadden we dezelfde stunt al uitgehaald, toen TJ in Edinburg, in het plaatselijke kasteel, optrad. Vrijdag heen, zaterdag concert en zondag terug. Maarja, als je dan op de terugreis je fototoestel in het vliegtuig laat liggen, heb je geen bewijs. Deze keer wist ik het meteen, we zouden met eigen vervoer gaan, lekker binnendoor rijden en onderweg zoveel mogelijk zien én foto’s maken 🙂 

Niets wisten we zeker van te voren, behalve dan dat we op vrijdagavond in ons hotel in Cardiff moesten zijn, dus toen we donderdagochtend in alle vroegte de boot naar Harwich namen, besloten we, turend op de kaart, dat Oxford wel een hele aantrekkelijke tussenstop zou worden. Wat werkelijk ideaal bleek te zijn waren de zgn ‘park & ride’ parkeerplaatsen even buiten Oxford. We parkeerden daar voor een luttele 60 pence de auto (voor een hele dag!!) en konden de bus nemen naar het centrum. En alhoewel het links rijden helemaal geen probleem meer was, na mijn ervaringen van 2 jaar geleden, wat het toch wel even heel prettig ook relaxed naar buiten te kunnen kijken. Oxford was zoals we al gedacht hadden: een beeldschone universiteitsstad, met overal schitterende gebouwen in dezelfde stijl. Het weer was voortreffelijk, dus we hebben ons de hele middag prima vermaakt. Aan het eind van de middag met de bus weer terug naar het parkeerterrein en op weg naar onze eerste overnachting. We hadden nog geen enkel idee en kwamen uiteindelijk in Cheltenham uit. De Engelse variant van onze VD Valk, Travel Inn, is een uitstekende hotelketen, waar je altijd dezelfde service kunt verwachten. Helaas rekenen de Engelsen onze Euro’s niet om en is de prijs die we hier in Nederland zouden moeten betalen voor een nacht, in Engeland hetzelfde, alleen dan in pónden, duur dus. 

Vrijdagochtend al weer vroeg op pad, richting Cardiff, maar uiteraard niet zonder de nodige tussenstops! Al snel kwamen we een oud stadje tegen Monmouth, waar we besloten koffie te drinken én natuurlijk de plaatselijke ‘oude’ brug te bekijken. De sfeer die er in dit soort plaatsjes heerst is zo heerlijk, zo prettig en ontspannend. Ach, ik kan wel aan de gang blijven met het ophemelen van Engeland, want ik vind het er gewoon schitterend! 

Van onze Engelse vrienden uit Walcott, hadden we ‘opdracht’ gekregen om vooral ook Caerphilly aan te doen, even ten noorden van Cardiff. Cardiff Castle hadden we tenslotte 2 jaar geleden al van binnen en buiten bewonderd en er was ons nu verteld dat we vooral ook Caerphilly Castle moesten bekijken, minstens zo indrukwekkend! En inderdaad!! Het stamt uit de 13e eeuw, 1278 om exact te blijven voor de historici onder ons. Heel indrukwekkend ligt het daar midden in het centrum. 

De gracht eromheen stamt erchter uit 1955, toen alles in originele staat hersteld is. Maar dat mag de pret niet drukken, het is een majestueus kasteel. Op de binnenplaats aangekomen, krijgen we de schrik van ons leven, nou ja, ik dan, want Lex kan een beetje galg wel waarderen. Halverwege de excursie kwamen we echter tot de conclusie dat het geen galg was, maar een ouderwetse takel, voor bouwmaterialen, maar mijn gevoel vertelde mij dat ze heel vroeger dat ding ook wel voor levende objecten hebben gebruikt…. brrrr. 

Na een flinke tijd in het kasteel doorgebracht te hebben duiken we een zijstraatje in, waar we een echte Engelse pub ontdekken. Aangezien het best warm was, doen we ons tegoed aan de nodige pintjes en cola’s, uiteraard in combinatie met wat vreetwaar op het terras. Helaas moeten we nu toch door naar onze eindbestemming. Het is nog een klein stukje naar Cardiff, maar we besluiten de toeristische route te nemen 🙂 

Not suitable for buses and coaches, lezen we op het bordje, langs de kant van de weg. Nou dat belooft veel goeds. Na hellingen van 17% belanden we boven op de berg. Beware Sheep! En ja hoor, de schapen lopen gewoon los over de weg! Fantastisch!! Zonder waarschuwing trap ik op m’n rem en gooi ik de auto aan de kant. Hier wil ik absoluut even lekker rondkijken. De lucht is zowaar al ijl. Ik voel me als Heidi in de bergen maar dan anders 🙂

Maargoed, aan alle avonturen komt ook altijd een einde, en ik moet van de baas toch weer in de auto en we dalen af naar Cardiff. Ongelooflijk vind ik het, maar die man van mij heeft een ingebouwd kompas en leidt mij zonder ook maar een moment van twijfel naar het hotel. Ja, ik weet het, twee jaar geleden zijn we hier ook geweest, maar voor mij is en blijft het een wonder hoor, om dan nog de weg te weten in zo’n grote stad. Het is druk in Cardiff, behalve het concert van TJ is er ook een finale van een voetbalcup en de hele stad ruist van de opwinding.

De zaterdag breekt aan en we bellen vrienden die met ons mee zullen rijden naar Pontypridd. We spreken af in het centrum en gaan al zeer bijtijds richting Tom’s geboorteplaats. Twee jaar geleden hebben wij z’n huis al bewonderd en we laten het nog even aan onze vrienden zien. We hebben tijd genoeg, want het park zal pas om 5 uur open gaan dus wordt het tijd voor de pub. Om 4 uur 
besluiten we dan toch maar in de rij te gaan staan. Er worden rond de 30.000 mensen verwacht, dus lijkt het ons geen overbodige luxe om in ieder geval te proberen bij de eerste 1000 te zijn. 

Om 5 uur gaat het park open en we verbazen ons over het enorme grasveld. Zou het TJ lukken om dit helemaal vol te krijgen?? Gelukkig zijn er wat eet en drink tentjes, maar om 6 uur proberen we toch een plekje redelijk vooraan te veroveren. Er zijn de nodige bandjes die voor het voorprogramma zorgen, maar het overgrote deel ervan bestempelen wij als ‘herrie’. Als het inmiddels 7 uur is geworden, verbazen we ons openlijk over de schaamteloosheid van de Engelse vrouwen. De één is nog meer aangeschoten dan de ander en menigeen wordt door vriendinnen dan ook afgevoerd. Wat bezielt die mensen?? Het wordt 8 uur, kwart over, half 9, maar nog geen TJ. Er schijnt iets met de belichting niet in orde te zijn en onze voeten protesteren flink. Vijf uur nadat we in de rij zijn gaan staan, komt hij dan toch eindelijk: met een enorme bas uit de luidsprekers, is daar Tom Jones!

Het concert is geweldig en staat als een huis. Z’n band levert genoeg decibels om heel Pontypridd op zijn grondvesten te laten trillen. Halverwege het concert krijgt Tom zowaar een taart aangeboden, maar het doet hem vrij weinig; hij zingt liever 🙂 Na een onverwachte vuurwerk show boven het podium is het om 11 uur dan toch helaas voorbij: z’n home-coming-show zit er weer op. En wij moeten zien dat we Pontypridd weer uitkomen. Het verkeer is chaotisch en we besluiten op goed geluk de ‘andere’ kant op te rijden, om zo het dorp te verlaten. Tja… dat verloopt toch iets anders dan verwacht, want al snel rijden we kris kras in het donker een enorme berg op, op een weggetje wat al smaller en smaller wordt. Uiteraard is het stikdonker, geen verlichting meer te bekennen en we zijn toch allemaal wel opgelucht als we na een half uur eindelijk weer een huis zien. Eenmaal in Cardiff aangekomen, zetten we onze vrienden af en is het tijd voor onze laatste nacht in Wales.

Zondagochtend, na een goed ontbijt, is het dan tijd voor de terugreis. De boot gaat om 19.00 uur, dus we hebben nog wel tijd voor een tussenstop, maar besluiten dat toch zo dicht mogelijk in de buurt van Harwich te doen. Twee jaar geleden werd het Colchester, dit keer kiezen we voor Chelmsford. Na een ongelooflijk vermoeiende autorit, mijn oogleden leiden een eigen leven en willen alleen dicht, komen we om een uur of 3 in Chelmsford aan. Zelfs de winkels zijn er open en hoewel het een klein plaatsje is, zitten er 3 boekwinkels vlak bij elkaar. We komen haast tijd te kort dus 🙂 De afdelingen esoterie (Lex noemt het de onzinafdelingen) zijn in de Engelse boekhandels zeer uitgebreid, maar ik beheers me; ik heb tenslotte op de heenreis in Monmouth al een mooie orakelset gekocht! 

Wel valt mijn oog op vier DVD’s van Cadfael! De monnik uit Shrewsbury, waar we 2 jaar geleden nog hebben rondgelopen. Al maanden struinen we elke winkel in de omgeving af, op zoek naar de DVD’s, en hier ligt de hele serie gewoon voor het grijpen. Moe maar voldaan komen we om 6 uur in Harwich aan. Ik gooi mijn stoel even achterover en het laatste uurtje voor het inschepen breng ik snurkend door, haha, pech voor Lex, nu mag hij mij eens aanhoren 🙂 Uiteindelijk zijn we kwart voor één ‘s nachts weer thuis. Het was een heerlijk lang weekend en als het aan mij ligt gaan we in het najaar weer!! 

©Loes Raaphorst 06/2005