Fragment: Wij zijn allen op weg naar de Vervolmaking – Loes van Loon
Dit is een klein gedeelte uit hoofdstuk twee: Respect is Eigenwaarde.
Een mening vormen is oké, mits dit positief en in waarheid gedaan wordt. Het is heel gemakkelijk om te zeggen dat iemand het fout doet en om uw kritiek te spuien. Maar als kritiek opbouwend gegeven zou worden, als hulp, dan is dit natuurlijk een heel ander verhaal. Alleen kritiek geven is niet de manier. Maar geeft u er een leidraad bij voor hoe iemand het dan wel aan zou kunnen pakken, als steun, dan is dit een heel ander verhaal. Liefde geven kan nu eenmaal niet zonder eerlijk te zijn. Anders is de motivatie immers niet zuiver. U zou het toch heel raar vinden als een van uw ouders zou zeggen: ‘God kind, heb je een bank overvallen? En heb je nu genoeg geld? Alles naar tevredenheid verlopen? Goed zo!
Het is toch eerlijk om te zeggen: ‘Dat is niet de manier, maar als je gaat studeren voor iets wat je zelf wilt worden, zal ik je steunen, zodat je het goed krijgt.’ Een mening hebben is een norm, plus een waarde die je daaraan toekent. Indien deze uit liefde geven wordt, dan is kritiek erg opbouwend en hulpvaardig. Kritiek wordt door de mens als negatief ervaren… omdat het zo ook vaak bedoeld wordt!
Denkt u daar eens over na lieve lezer. En probeert u nu eens een dag in liefde en eerlijkheid kritiek te geven aan uw naasten, omdat het nodig is en u van hen houdt. U zult het moeilijk vinden om kritiek te geven aan de mensen waar u van houdt. Meestal geeft u ongenuanceerd kritiek aan mensen die u toch al niet na aan het hart liggen. Dit doet u dan meestal om hen uit balans te brengen. Motivatie? Kwaadheid, afgunst, gene, afreageren van uw eigen onvrede, noem maar op. Dan is het niet zo vreemd dat kritiek een negatieve klank heeft.
Indien u kritiek krijgt van een ander, dan zou u bij uzelf iedere keer diep naar binnen moeten kijken. Om uzelf af te vragen: ‘Is dat ook zo? Heeft de ander gelijk? wat vind ik daarvan?’ Luister naar uw gevoel. U zult verdriet voelen, of juist niet. U kunt ook woede voelen. Dit zijn voor u belangrijke graadmeters van wat er werkelijk aan de hand is. Indien u verdrietig bent, dan kunt u zich afvragen waarom deze kritiek zo kwetsend voor u is. Vindt u dat de persoon eigenlijk gelijk heeft? Of juist niet? Of voelt u zich afgewezen als mens?
Misschien had u van deze persoon nooit kritiek verwacht, maar steun. Besef dat het heel goed mogelijk is dat het zowel steun als afwijzing kan zijn. Dan nog moet u zich afvragen, ‘voelt het bij mij ook verkeerd vanbinnen, wat ik gedaan of gezegd heb, zodat ik deze kritiek kreeg?’ Zo ja, dan heeft u steun ontvangen. En of de intentie nou steun of afwijzing was, doet voor u eigenlijk niet ter zake. U hebt iets kunnen leren van de persoon die de kritiek gaf. Zowel over uzelf als over de ander.
De echte waarheid is altijd zuiver, maar misschien niet wat u wilt horen. De feiten zullen u naar een nieuw inzicht leiden, als u tenminste naar uw gevoel luistert en nadenkt over wat er is gebeurd. Anders zult u uw leven lang niet met kritiek om kunnen gaan en er alles aan doen om niemand een strobreed in de weg te leggen, zodat u geen kritiek krijgt. Op dat moment kunt u uzelf geen waarde toe. U vraagt zich nooit af of iets klopt, u bent alleen maar bang dat het weer gebeurt. Dan stelt u zich wel erg afhankelijk op.
Tijdelijk is dat niet erg, ieder mens stelt zich wel eens afhankelijk op. Maar indien u zichzelf continu als een kameleon aanpast aan uw omgeving, dan ontkent u uw eigen ziel. U bent dan wat de ander van u zegt, ongeacht of dit waar is. Maar heeft u werkelijk minder waarde omdat de ander u niet goed vindt? Heeft u werkelijk meer waarde als de anders zegt dat u zo goed bent? Hoe weet u dan of die ander gelijk heeft? Want iedereen heeft een andere mening over u. Wie heeft er dan gelijk? Welke van deze mensen zult u dan geloven? Of liever gezegd, wilt u geloven?
U zult kiezen voor diegene die het meeste kritiek op u heeft. Omdat u uzelf geen waarde toekent zult u deze persoon geloven. Deze kent u immers ook geen waarde toe. Zonder meer een lage intelligentie of ‘jonge’ ziel, zoals jullie dat noemen.
Besef lieve mensen, dat u een ander niet helpt als u hem uw mening oplegt. Nooit. U kunt uw mening vertellen en vragen of ze daar zelf over na willen denken, zodat het gesprek open blijft. Zo geeft u uzelf en de ander het recht en de mogelijkheid om te kijken wie van u de goede mening is een bepaald vraagstuk heeft opgebouwd. Zodat jullie beiden kunnen geven en ontvangen. En leren van elkaar.
Nu kunt u denken, die Hebenes schrijft hier toch ook zijn mening op. En daar heeft u gelijk in, maar ik zou een hele slechte raadgever zijn als ik u niet zou vragen om hierover na te denken. U kunt heel anders op bepaalde vraagstukken reageren dan ik, en dat is goed. Als u er maar over nadenkt en het onderbouwt. Niets van wat ik hier schrijf is bedoeld als afwijzing of veroordeling, maar juist als hulp: ik wil u laten nadenken over uw zielegroei. U hebt uw vrije wil om te kiezen of u hier al of niet iets mee wilt doen. Maar onbewust wordt u aangeraakt door mijn woorden, en zo zult toch milder worden. Simpel en alleen omdat ik respect voor u heb, waar u zich ook mag bevinden in uw zielegroei. en u voelt dat. Toch is het voor u niet belangrijk of ik respect voor u hebt, het is belangrijk dat u zelfrespect opbouwt. Voor mij is het belangrijk dat ik dat respect voor mijn naasten heb, want dat zegt mij alles over mijn zielegroei.
Bron Wij zijn allen op weg naar de Vervolmaking ©Loes Raaphorst 05/2006