De trekking
Voor meer uitleg over de desbetreffendekaarten:
Tarotkaarten- Kleine Arcana – Pentagrammen
Tarotkaarten- Kleine Arcana – Staven
Tarotkaarten- Kleine Arcana – Bekers
Tarotkaarten- Kleine Arcana – Zwaarden
©Loes Raaphorst 05/2007
Voor meer uitleg over de desbetreffendekaarten:
Tarotkaarten- Kleine Arcana – Pentagrammen
Tarotkaarten- Kleine Arcana – Staven
Tarotkaarten- Kleine Arcana – Bekers
Tarotkaarten- Kleine Arcana – Zwaarden
©Loes Raaphorst 05/2007
Klik op de rune voor de rune van de dag!
Technisch gezien is het trekken van één enkele rune geen legging. Toch is dit het meest simpele gebruik van het Orakel van de Runen om een totaal beeld van je huidige situatie te krijgen. Het kan je helpen een duidelijker beeld te krijgen en zorgt misschien voor een nieuwe invalshoek.
Op elk willekeurig moment, in elke situatie, wanneer je advies wilt, kun je één rune trekken, die je als het ware een glimp op het kompas, en de te volgen koers laat zien, zodat je gerustgesteld de weg kunt blijven volgen.
Nu kun je natuurlijk tig keer achter elkaar een rune van de dag blijven trekken, maar dan ga je volledig voorbij aan de intentie van het Orakel. Het Orakel gaat er niet voor niets vanuit dat er geen toeval bestaat en dat je precies die rune zult tegenkomen die op dit moment voor jou de meeste betekenis heeft.
Daarom is het toch het beste om zelf de ‘healing runes’ aan te schaffen, maar als voorproefje, met een knipoog, is dit heel leuk om regelmatig te doen.
Het is echt ongelooflijk: Lex is de hele dag voor mij bezig geweest. Elf uur heeft hij achter de pc gezeten om alle inhoud van Loesje.info te verplaatsen en aan te passen aan het nieuwe design. Nu is het aan mij: ik moet gaan oefenen met deze nieuwe manier van het posten van berichten.
Morgen moet er nog het één en ander versleuteld worden achter de schermen, maar het is beter voor mijn gemoedsrust dat ik me daar niet te veel mee bemoei. Ik zit vol met goede voornemens en ideeën, maar het is nu al 22.13 uur, dus de dag is bijna voorbij.
Strakjes met een glaasje wijn even bijkomen en dan morgen vol goede moed weer verder. Ik wil alleen nog even kijken hoe ik een afbeelding kan toevoegen. Gelukkig ben ik op tijd klaar met de diamond painting voor Jente: die wordt namelijk morgen opgehaald. Dit is het geworden:
Poezels – november 2020
Het wegvallen van Millie heeft mij harder geraakt dan je zou verwachten voor een poes die eigenlijk nog maar kort bij ons was, maar ze was écht een heel speciaal meisje! Lennon’s aanwezigheid heeft natuurlijk geholpen, maar ik heb wel eens leukere weken meegemaakt dan die van de afgelopen tijd. Charlie heeft bijna elke avond bij mij op schoot gelegen, alsof hij merkte dat ik troost nodig had! Lennon wilde aanvankelijk nog helemaal niets van mij (ons) weten. Wel van de andere poezels hoor, dat was geen enkel probleem!
Op deze foto’s is dus nog steeds te zien dat hij een ‘vieze neus’ heeft, zoals zoveel peuters en kleuters dat hebben. Ik wilde hem zo min mogelijk ‘plagen’ en de momenten dat ik hem wél aanraakte, zo leuk mogelijk maken. Ik kan inmiddels iedereen vertellen dat ik nu gewoon zijn neus mag schoonmaken en ook zijn nageltjes mag knippen, zonder dat het meneertje overstuur raakt! Het is zelfs al voorgekomen dat hij uit zichzelf tussen Lex en mij op de (nieuwe) bank is komen liggen! Het komt dus echt wel goed, zolang we maar een beetje geduld hebben!
Neus aan neus met Guercio!
Hoe bedoel je, grootheidswaanzin??? Zien jullie die poot op Guercio’s rug?? Dat is nu lef hebben!
Maarja, deze katten worden niet voor niets ‘Gentle Giants’ genoemd!
Zie je Lennon? Vrouwtje maakt alleen maar foto’s van je: verder is er niets aan de hand!
In diepe rust…… lekker in de warme kattentunnel!
Ho stop de persen! De postbode is geweest: mét speelgoed voor de poezels! Helemaal uit China, we waren het bijna vergeten 😉
Mispoes! Je zit er naast James!
Het draait, het ruikt lekker, het maakt geluid én als je hard genoeg mept, ook licht!!!
Maar, meer dan James, Charlie en Lennon, komen er niet op af!
Hier had ik veel meer van verwacht. Dit is een oplaadbare vis: als hij opgeladen en aangeraakt wordt, gaat ie spartelen.
Ik had echt verwacht dat alle poezels hier als killers op af zouden vliegen! James komt aansluipen…..
Ik wacht in spanning af, tot hij z’n poot uitsteekt… en de vis laat spartelen…..
Maar hij doet veel te voorzichtig…..
Ik kon het niet meer aanzien en heb de vis een oplawaaier verkocht…
Guercio en Charlie komen nu ook kijken….
Moet je ze nu eens zien zitten, die jagers van niets!
Normale katten zouden massaal aanvallen, maar nee hoor, ik heb mietjes, in plaats van moordenaars!
Jahaaa Fleurtje kwam ook even kennismaken met Lennon. Nou, zoals jullie kunnen zien, Lennon is niet onder de indruk 😉
Lennon en James, de twee broers, samen aan het stoeien!
James, ruim anderhalf en Lennon, nog niet eens een half jaar, wat een verschil alweer he?
Lennon groeit echt prima: hij loopt in vergelijking met James zelfs iets voor.
Maar vergelijken heeft uiteraard weinig zin: elke kat groeit in zijn eigen tempo.
Toch vind ik regelmatig wegen belangrijk: zo kun je wel zien of de groei erin blijft zitten!
Vooralsnog laat James Lennon nog winnen! Maar ik denk niet dat hij dat nog heel lang zo blijft 😉
Voor de oplettende lezer, ja we hebben een nieuwe bank; de miskoop van de eeuw is vervangen!
Die hele grote kussens op de zitting liggen er alleen overdag, voor de poezels, zodat de bank niet meteen onder de haren komt te zitten. Ideaal!
En zoals jullie kunnen zien, onze Tutt ligt er als een Prima Donna bij!
Jeeeeej kattenmelk!
Het blijft leuk, al die koppies bij elkaar!
Toch een schoteltje minder…. Millie, je wordt gemist!
©Loes Raaphorst 11/2020
Poezels – oktober 2020
Oktober is nog maar net begonnen en nu al een blog over de poezels? Dat zit zo: ik verwacht een hele drukke maand en wil persé dat alle foto’s tot op heden verwerkt zijn. Ik denk dat het deze maand niet bij één blog blijft namelijk…
De fokker van vier van onze poezels heeft een vakantie/ oppas/ corona/ kitten/ tijd probleem en ik ga haar uit de brand helpen. Overmorgen rijden we samen met onze schoondochter naar het oosten van het land om drie kittens van de moeder van James en vader van Charlie op te halen. Zij zijn dan 13 weken en de moederpoes is ze méér dan zat. Zo werkt dat nu eenmaal in de natuur. Maarja, de coronatijd gooit ook bij fokkers het hele programma in de war en er waren nog geen nieuwe baasjes voor dit stel.
Een paar weken geleden zette ik al een foto van één van hen op mijn facebook en Jesse, zoon van Lex, doet zijn vader eer aan, door net als hij zijn meisje nog een kitten te geven! Lief he?! Ik ben dan ook supertrots op die bonuszoon van mij: de liefde voor Coontjes heb ik zeker overgebracht! De andere twee kittens vangen wij zolang even op om de fokker uit de brand te helpen. Nog 2 nachtjes slapen en dan halen we Lennon & McCartney op!
Ons eigen span heeft nog geen idee wat ze boven het hoofd hangt, maar ik heb er alle vertrouwen in. Socialere dieren dan Coons zijn er nu eenmaal niet!
Burton en Charlie, allebei black smoke van kleur, genieten hier samen op de vensterbank.
Myrna, moeder van Charlie en oma van James: doet het zó goed bij ons! Haar niesziekte is onder controle en ze is goed aangekomen na haar sterilisatie.
Ze krijgt dagelijks L-Lysine als de R in de maand is en ik druppel haar neusje heel regelmatig met een zoutoplossing geschikt voor baby’s.
Myrna heeft tegenwoordig de gewoonte om bij mij op m’n hoofdkussen te slapen.
Nu ben ik erg territoriaal als het om mijn hoofdkussen gaat, maar met haar deel ik graag.
Soms kan ik zó lachen om de poezels: kijk hier dan… er schrikken er twee wakker van mij!!! Huhhhhhhh…….??????
Maar, verrassing!!! Eindelijk het langverwachtte appje: of wij een avondje op Fleur kunnen en willen passen? Nou en of we dat willen! Super leuk! En mijn gedram dat ze wel in de eerste paar dagen dat ze Fleur hadden, kennis moesten komen maken met de poezels, heeft dus zijn vruchten afgeworpen! Fleurtje is totaal niet meer bang voor de poezels en huppelt, nee, rént vrolijk naar binnen en weet van gekkigheid niet achter welke pluizenbol ze het eerst aan zal gaan! Mijn poezels hebben er niet veel van, alleen James vindt het nog een beetje spannend, maar hij is de enige! Fleur is toch al gegroeid; ze staat wat hoger op de pootjes dan de eerste keer, maar zelf op de bank springen (en er weer af) kan ze nog niet zelf. Wel handig met foto’s maken moet ik bekennen!
Fleurtje nam rozen voor mij mee, maar daar moet ik nog een hartig woordje met haar baasjes over praten. Oppassen op Fleur is al mooi genoeg!!!
Charlie en James kijken de ‘hond van de bank’ in plaats van de kat uit de boom!
En ja hoor, daar is Charlie al…
Tja als je opgroeit bij honden, dan ben je niet bang meer!
Dat is James ook niet, maar James vindt altijd alles eerst spannend, voor hij los komt!
Fleurtje wil spelen!!!
James weet zich nog geen houding te geven….
en zonder woorden, zonder blaffen, grommen of blazen, is de taal der dieren overduidelijk. Fleurtje laat James verder met rust!
Ehm…. Charlie foei, dat is Fleur haar eten!!!!
Hahaha en wie zit er nu vlakbij? Precies James! Helemaal uit zichzelf: geduld en eten doen wonderen!
Niet massaal gaan mailen dat het zielig voor Fleurtje is, ik heb de katten met zachte hand steeds terug geduwd hoor!
Fleur maakt zich er trouwens helemaal niet druk om. Ze is vol vertrouwen en komt overduidelijk bij een goede fokker vandaan!
Baknijd is haar totaal vreemd gelukkig!
En geloof mij nu maar, ze kan met gemak onder Guercio’s buik doorlopen hoor,
maar ook van hem is ze niet meer onder de indruk!
Oeiiii zo te zien, aan het tongetje van Guercio, was ik niet snel genoeg met wegduwen en heeft hij toch een korrel te pakken.
Dan krijgt Fleurtje zo gewoon een extra snoepje!
Millie is ook absoluut niet bang: sterker nog, ze ging gewoon liggen slapen terwijl Fleur op de bank zat!
Wat nou, ze leven als kat en hond? Katten en honden gaan prima samen, maar dat weet ik mijn hele leven al!
Weet je: zo ziet geluk er uit! Voor mij dan he!
En even na het nemen van deze foto is Fleur in slaap gevallen, stijf tegen mij aan.
James is er toen naast komen zitten en heeft een paar keer met zijn pootje aan de rug van Fleur gevoeld.
Heel zachtjes, zoals je ook over de wang van een slapende baby kunt aaien, zo voelde die lieve James aan Fleur!
En eindelijk heb ik dan een foto van Lex met Millie kunnen nemen.
Ik had toch al verteld hoe Millie elke dag tijdens het eten bij haar baasje op de stoel zit?
Nou, kijk zelf maar hoe lief! Maar, Lex heeft niets met katten hoor……. 🙂
©Loes Raaphorst 10/2020
Poezels – oktober 2020 – asielzoekers
Deze week was het zover: ik mag 2 kittens opvangen én socialiseren voor de fokker van mijn eigen poezels! Ik heb er enorm veel zin in. Dus, zoals beloofd, hier het 2e blog van oktober. De autoreis was weliswaar lang, maar het is heel goed gegaan. Het overgrote deel van de reis hebben ze heerlijk liggen slapen. Ik heb achterin de auto gezeten met de kittens op schoot en mij uiteraard geen moment verveeld. Voor we naar huis konden eerst onze schoondochter naar huis gebracht mét haar nieuwe aanwinst. Aangenaam, Loki is de naam! Maar na een lange dag kwamen Lennon en McCartney dus hier thuis. Guercio en Charlie zijn er als eerste bij!
McCartney maakt zich absoluut niet druk!
Zoals altijd laat ik eerst al mijn poezels even ‘langskomen’.
Millie is ook meteen heel vriendelijk; ik had niet anders verwacht!
James vindt het reuze spannend…
Lennon maakt aanstalten om eruit te komen
Ze zijn beslist niet bang
McCartney volgt ….
Wederom zoals altijd, mijn poezels accepteren alles en iedereen!
Lennon vindt het nog wel een klein beetje eng, maar hij is meer van mij en de grote lens, dan van de poezels onder de indruk.
Tante Millie is op zoek naar de rest: hallooo ze zijn er al uit hoor!
Wow, McCartney is al zelf op de tafel geklommen!
Lennon gaat ook op onderzoek uit!
Binnen 24 uur zijn ze helemaal gewend, weten ze precies hoe wat en waar alles staat: mooi stel!
Ah zeg nu zelf, deze broertjes moeten toch gewoon bij elkaar blijven?!
Simultaan drinken! Ik moet meteen aan het liedje van vroeger denken: wij zijn twee Siamezen en een twee-ling!
Twee Coontjes in dit geval!
Wat een plaatje he?!
Lennon & McCartney: ik ben verliefd! Maar het blijft bij een vakantieliefde, ze hebben allebei hun gouden mandje gevonden!
©Loes Raaphorst 10/2020
Poezels – oktober 2020 – Extra Editie 😉
McCartney kon het bijzonder goed vinden met Oom Guercio; maarja, wie kan het nu niet vinden met onze reus?
Inmiddels wordt er druk onderhandeld over de toekomst van deze broertjes!
Mc Cartney is zich nog van geen kwaad bewust, maar zijn dagen hier zitten er bijna op…
Hij geeft het goede voorbeeld, maar Lennon wil nog helemaal niets van ons weten!
Ongelooflijk eigenlijk he? Net een paar dagen hier en gewoon al bij z’n ‘grote’ broer James in de mand!
Het is tijd: tijd om te gaan. De fokker heeft gouden mandjes gevonden en komt de broertjes halen.
Nou het was me het dagje wel! Tussen de middag werden de broers dus opgehaald. Met z’n tweetjes gingen ze weer in een reismandje met de fokker mee, op weg naar hun nieuwe baasjes. Ik wist het van te voren: ze kwamen alleen maar logeren! Ik heb woord gehouden en niet gezeurd bij Lex. Het voelt wel een beetje raar, maar het is goed zo. Ik ga lekker verder werken aan een diamond painting en probeer mijn gedachten te verzetten….
Aan het einde van de middag begint mijn mobiel te piepen als een gek: het is de fokker! De overdracht van McCartney is prima gegaan, maar die van Lennon niet. Er is een probleem met betalen, geen geld op de rekening, geen vervoer, geen contact meer….. dus daar is de vraag of we nog een paar dagen langer voor Lennon willen zorgen, zodat de fokker wel op vakantie kan. Maar natuurlijk wil ik dat! Het was immers vanaf het begin af aan al de bedoeling dat ze hier 14 dagen zouden zijn.
Snel even gegeten en ja hoor, daar is Lennon weer. Hij heeft bijna de hele middag in het reismandje gezeten en het wordt hoog tijd dat hij er weer uit kan en mag. Het arme beestje heeft een halve wereldreis moeten maken, door dat iemand hem dus eerst wél en toen weer niet wilde hebben! Tja niet iedereen doet wat hij belooft op deze rare wereld. Wij wel: we zullen weer goed voor Lennon zorgen hoor! Gelukkig had ik nog wat natvoer in huis, dus Lennon krijgt meteen ook weer genoeg vocht binnen.
Tutt en Millie hebben er weinig erg in gehad trouwens….
Maar de rest heeft toch echt in de gaten dat Lennon er weer is en proberen meteen een hapje mee te pikken!
Lennon is dus terug van weggeweest en het voelt ineens heel dubbel. Natuurlijk vond ik het fijn voor hem dat hij een huis gevonden had, maar nu hij hier terug is, vind ik het toch wel heeeeel gaaf. Ik probeer m’n mond te houden en niet te zeuren bij Lex. Maar het lijkt erop alsof Lennon zijn koffertje heeft uitgepakt. Hij doet het prima en tegen de avond kan ik niet anders dan tegen Lex zeggen: ik hoef het niet uit te spreken toch? Je weet zo ook wel hoe ik erover denk? Dus Lex zegt: Lennon is een loge….. dus ik zeg alleen maar.. ja.. maar voor hoelang? Een hele korte aarzeling van Lex vertelt me dat wat ik weten wil: ook Lex vindt dat er wel genoeg met dit beestje is gereisd. Lennon mag blijven!!! Ik laat de fokker weten dat ze maar een betaalverzoek moet sturen en dat ze lekker van haar vakantie kan genieten! Lennon heeft ook zijn gouden mandje gevonden en hoeft z’n koffertje niet meer in te pakken!
Lennon voelt zich al snel weer op z’n gemak: lekker gamen met de baas!
Het feit dat Lex hem niet wegjaagt zegt genoeg: ook hij vindt Lennon een grappig beestje.
Nu hij hier echt mag blijven is het zaak hem de gewoonten van het huis aan te leren:
dus…. ’s ochtends even kattenmelk drinken op het aanrecht!
Het is allemaal nog we een beetje onwennig, maar de 2e ochtend komt hij toch met de rest mee naar de keuken!
Ik heb ook het speelgoed maar weer door het hele huis verspreid, zodat er overal iets te doen valt voor de kleine man.
James is overigens van de zelfde ouders afkomstig als Lennon. Volle broers dus!
Pssstttt Lennon, kijk es even in de lens?
Hallooooo, hierzo man!
Jaaaa hebbezzz, dáár ben je!
Zo is het dus allemaal weer goed gekomen, voor iedereen!
De liefste man van de hele wereld heeft weer met z’n hand over z’n hart gestreken en voortaan zijn we dus met z’n tienen hier in huis!
©Loes Raaphorst 10/2020
Poezels – oktober 2020 – ups en downs
Gisteren moest ik de beslissing nemen om afscheid van Millie te nemen; ik heb net haar memoriam geschreven en mijn gedachten worden dus nog door Millie in beslag genomen. Het leven is niet eerlijk maar gaat wel altijd door. Ik heb dus wel meteen aan Lex gevraagd of hij alle foto’s van de camera af wilde halen en op mijn harde schijf wilde zetten, zodat ik, ook hier, afscheid van Millie kan nemen. Ze staat er natuurlijk nog gewoon bij. We staan er niet bij stil dat ook jonge mensen en dus ook jonge katten kunnen overlijden. Wij hadden hier ons portie van ’te vroeg overleden katten’ wel gehad vind ik eerlijk gezegd, maar daar wordt uiteraard geen rekening mee gehouden. Ik kan mij een opmerking uit mijn jeugd herinneren: “Jantje lacht, Jantje huilt” en daar is eigenlijk alles mee gezegd. Na regen komt zonneschijn en ook tranen drogen uiteindelijk weer op. Maar voor mij is dat nu even toekomstmuziek: de tranen zitten nog erg hoog!
Maar, Lennon is er ook nog en hij heeft ook recht op de juiste aandacht! Lennon is echt goed aan het wennen, maar mensen zijn nog steeds een beetje eng. Tja, als je een hele zondag in een reismand moet zitten en als je dan denkt ’thuis te komen’ je weer meteen rechtsomkeerd moet maken omdat iemand geen geld voor je over heeft, krijgt je vertrouwen in de mensheid wel even een deuk. Lennon doet wél heel goed mee met de andere poezels en het ochtendritueel, op het aanrecht kattenmelk drinken, bevalt hem prima!
Hij stapt bijna mis, maar heeft verder precies door hoe het werkt: flink duwen, dan gaan ze wel opzij!
Eindelijk rent hij niet meer weg als ik met de camera aan kom….
Wat een plaatje he?
Ik hoop… ik hoop…. dat hij deze kleur ogen houdt! *smelt*
Bijna helemaal wit… en ach, die paar vlekken die blondeer ik wel een keer!
Lennon was al gewend aan het voer wat ik mijn poezels geef, dus de ‘eetkamer’ is niet afgesloten voor de rest, dit keer!
Uiteraard is er meer dan één plek om te eten, bij ons in huis!
Tja, dit bedoelde ik dus: Millie ligt hier nog gewoon lekker bij mij in de hobbykamer, net zoals de andere poezels. Dit was eerst mijn Reiki kamer, daarna omgedoopt tot kledingkamer en nu is het mijn hobby kamer. Ik zit hier vaak en alle poezels liggen dan op hun vertrouwde plekjes bij me. Er zijn mensen die denken, of zeggen, dat ik nog genoeg andere poezels over heb, maar zo werkt het niet bij mij! Katten veroveren mijn hart voorgoed en er is een klein stukje met Millie meegegaan, gisteren. Ik ben wel heel blij dat ik dus afgelopen week deze foto’s nog heb gemaakt. Want het leek zo vanzelfsprekend, maar dat is het dus beslist niet! Katten hebben niet het eeuwige leven, dat weet ik heel goed, maar kom op zeg… 3,5??? Glen en Hardin werden maar 4 en dat vond ik al absurd! Jerry en Scheff zijn maar 8 jaar geworden en King slechts 10 jaar! Belachelijk jong allemaal en het wordt druk Boven, met al die lieve dieren van mij! Dus, mocht je vandaag ineens even boos worden omdat je in een haarbal staat, of er weer kattenharen op je lievelingsbroek zitten… besef je dan dat je ze maar een beperkte tijd bij je mag hebben en wees lief voor hen!
Charlie als altijd aan mijn voeten…. hij wist niet wat hij moest doen toen ik gisteren zo aan het huilen was!!!
Hier de andere hoek van de hobbykamer….
Achteraf is het makkelijk praten, maar Millie lag hier dus normaal gesproken nooit…
Katten zijn meesters in het verbloemen van pijn en of narigheid.
Afwijkend gedrag is eigenlijk het enige waar je aan kan zien dat er iets speelt…
Met Tutt gaat alles dus nog goed!
Om nu niet helemaal in mineur te eindigen: Loesje huilt, Loesje lacht….
hier de eerste foto’s van Lennon en mij, waarop hij niet meteen aanstalten maakt om weg te komen!
©Loes Raaphorst 10/2020
De Trap Van De Huidverzorging
Waarom is het nu zo belangrijk om zowel een dag als een nachtcrème te gebruiken? Het heeft te maken met de werking van de huid. Overdag is beschermen heel belangrijk en ’s nachts moet de nadruk op de voeding van de huid liggen.
Wat gebeurt er nu precies als we alleen een dagcrème gebruiken. We beschermen ons overdag dus helemaal suf….. we gooien er misschien zelfs hele hoge beschermingsfactoren tegen aan, maar verbeteren doen we niet.
Alleen een nachtcrème dan? Het verhaal is ongeveer hetzelfde; we voeden die nieuwe celletjes helemaal rond en dik, om ze vervolgens overdag dood te laten gaan omdat we niet beschermen. Ook hier schieten we dus niets mee op.
Door een combinatie te gebruiken van een dag en een nachtcrème, kunnen we uiteindelijk ons huidtype verbeteren. Onze huid kan er dan qua vochtigheid op vooruitgaan, omdat wat wij ’s nachts verbeteren, wij overdag in stand houden en dus niet een treetje “terugvallen”.
Natuurlijk verbetert een huid zich niet zichtbaar binnen 2 weken, zoals in sommige reclameboodschappen te zien is. Dit is werkelijk de grootste kolder aller tijden, omdat een gezonde, normale huid er ongeveer 28 dagen overdoet zich helemaal te vernieuwen. Het duurt dus ongeveer 4 weken voordat dat huidcelletje na de celdeling, uiteindelijk aan de oppervlakte van onze huid als een huidschilfer afsterft.
Daarom zul je ook minstens een paar maanden consequent moeten smeren met een hoogwaardige crème, wil je echt verbetering zien. Resultaat zie je waarschijnlijk al wel eerder, want een huid die goed verzorgd wordt ziet er altijd stralender en gezonder uit. Maar voor verbetering moeten we iets meer geduld hebben.
©Loes Raaphorst 2003
Reinigende Producten
Onze gezichtshuid staat de hele dag bloot aan allerlei vervuiling; buiten hebben we te maken met luchtvervuiling en allerlei vervelende dampen, en binnen is nicotine een grote boosdoener. De vrouwen die vloeibare make-up gebruiken reinigen hun huid meestal wel op de juiste manier. De dames die echter totaal geen make-up gebruiken, hoor ik nog wel eens zuchten en steunen, dat ze hun gezicht met zeep wassen onder de douche. ;-(
Brrrrr, ik moet er persoonlijk niet aan denken. Zeep tast absoluut de PH-waarde van de huid aan en dat is nu juist de enige vorm van natuurlijke bescherming die de huid heeft. Verder zorgt zeep al heel snel (op jonge leeftijd) voor een trekkend gevoel op de huid omdat het de huid zo uitdroogt.
Een goed reinigend product bestaat altijd uit 2 middelen. Een melkachtig iets en een lotion. De melk kun je het beste zien als “zeep” en de lotion als “water”.
Reinigingscrème is in staat om al het vuil, vet, talg, bacteriën en make-up op te lossen, zodat je het van het gezicht af kunt nemen. Een lekkere warme washand om het grootste gedeelte van de crème en de narigheid te verwijderen en daarna met een watje met lotion nareinigen. De betere lotions herstellen de PH-waarde van de huid en zijn ook in staat om kalkresten van het gebruik van water te verwijderen.
Hierna is je huid klaar voor je dagcrème of je nachtcrème. Zou je eventueel een masker willen gebruiken, doe dat dan na je dagelijkse reiniging en voor het opbrengen van je nachtcrème.
De “schoonste” huidjes zijn die echt dagelijks veilig en goed gereinigd worden 😉
Reageren of nog vragen? Mail naar:
©Loes Raaphorst 2003