Dag lieve Burton van me! Het zat er al een tijdje aan te komen; na de ingreep eind vorig jaar aan jouw bekkie, ben je niet meer de oude Burton geworden. Je leefde al een half jaar op pijnstilling, maar kwam toch nog elke dag even bedelen voor wat extra voer, kattenmelk en een kattensnack. Eergisteren kwam je niet naar de badkamer voor je dagelijkse portie; zelfs de andere katten waren verbaasd waar je bleef.
Burton was de clown van het hele stel. Hij haalde de gekste dingen uit en al is hij redelijk klein gebleven voor een Coon, z’n ego was het grootst van allemaal! Burton is 2x eerder erg ziek geweest, zo ziek dat we bang waren dat hij het niet zou redden, maar nu was het mij duidelijk. Gistermiddag voelde je erg warm, toen je op het natte/klamme balkon lag en nee, dat was niet van de warmte, maar je had koorts. Bij de dierenarts aangekomen bleek dat er al 1 nier helemaal opgezet en keihard was, een teken dat ie het niet meer deed. Je was ook aan het uitdrogen; bewijs dat de andere nier het ook niet meer trok. Ik had graag gewild dat de dierenarts thuis was gekomen, maar dat had betekend dat we tot einde van de dag geduld hadden moeten hebben en dat wilde ik je besparen. Je was moe en echt doodop!
De meeste nachten lag jij bovenop me: als een echte Top Kat: De Baas! Maar de laatste 2 nachten niet meer. Ik heb je gisteravond goed aangekeken en het was in je ogen te zien: je was er wel klaar mee! Ik heb alles voor je gedaan wat ik kon en moest nu nog één ding voor je regelen en dat was niet langer wachten. Dag lieve liefste Burton, voor de 11 jaar dat ik je bij me mocht hebben. Geef de rest een knuffel van mij: ik weet zeker dat er een flink aantal op je zat te wachten. Je mag weer voor de Baas spelen daar! Maar oh, wat zal ik je missen……
Vastbesloten niet meer zó lang te wachten met de poezenfoto’s, hier een samenvatting van april tot juni. Je zou verwachten dat ik door de coronacrisis heel veel tijd over houd voor mijn hobby’s, maar de dagen vliegen werkelijk voorbij.
James is nu ruim 2 jaar en heel voorzichtig aan begint er zich ‘iets’ van een kraag te ontwikkelen.
Hij ligt er weer lekker asociaal bij vandaag!
Zo ook hier, met z’n allen op de bank. Nou ja, niet met allemaal, maar wel met 3 zeer jaloerse heren bij elkaar! Ze willen het liefste allemaal OP schoot!
Geloof me, ze verruilen nog een aantal keer van plek: kijk maar naar hun ogen en oren: ze zijn het nog niet eens met de rangorde op deze avond!
Echt niet te geloven: nooit komt Lennon tevoorschijn als er visite is….
Jesse houdt hem niet eens vast en meneer blijft gewoon liggen!
Jesse, onze katten fluisteraar! Het enige wat ik kan bedenken is dat Lennon ruikt dat Jes zelf ook Coons heeft!
Heel grappig, want Jesse en Femke hebben samen een volle broer van Lennon: het blijft in de familie dus!
Ik heb Lennon beloofd hier niet te veel woorden aan vuil te maken, maar dit was zijn ‘je weet wel kater dag’! Alles is helemaal goed gegaan en uiteraard ben ik er weer bij gebleven!
Zo grappig wanneer katten denken dat ze zich verstopt hebben…..
Gevonden!!!
Een tijdje geleden heb ik al verteld over Burton, hoe hij met z’n 11 jaar mij absoluut het gevoel gaf dat zijn einde er aan zat te komen, begin van dit jaar. Inmiddels zijn we bijna een half jaar verder en hij heeft mij echt verrast door er gewoon nog steeds te zijn. (Gelukkig!!!) Burton krijgt dus van mij extra voer in de badkamer om hem aan het eten te houden en hem vooral het gevoel te geven dat ik mijn stinkende best voor hem doe! Burton ligt ook standaard 2x per dag klaar om ‘gevoerd’ te worden. De andere katten doen echter ook hun uiterste best ook wat lekkers mee te pikken, dus het komt voor dat ik ineens anders poezels in de badkamer tegenkom. Meestal jaag ik ze dan meteen boos weg, want het natvoer is alleen voor Burton, maar James lag hier zo lief, dat ik toch echt een foto moest maken. En zowaar is hier zijn kraag ook al beter zichtbaar. Wat wordt hij mooi he?!
En hierom hou ik dus zo van grijze katten! Ik vind ze zo mooi! (en hele zwarte, die hebben dezelfde uitwerking op mij)
Burton is ondertussen op het schone wasgoed gaan liggen. Niet ideaal maar als je zo oud bent als Burton, gelden er hele andere regels.
Gelukkig is hier niet te zien hoe mager hij inmiddels is. Maar ik geef hem elke dag pijnstilling en hij vraagt zelf nog om eten én hij ligt nog steeds bijna dagelijks op schoot te spinnen.
Of…. heel soms betrap ik hem gewoon IN bed, op mijn plek!
Hier heeft hij echt door dat ik hem gezien heb! Die blik zegt genoeg toch? Hij wil hier liggen, dus dat doet hij dan ook !
Oh jee, een vreemde tas op tafel: dát moet onderzocht worden!
We hebben visite: Fleur is op bezoek! Natuurlijk hebben haar baasjes heel veel spullen meegegeven. Een pasgeboren baby is er niets bij 🙂
Lennon komt als eerste polshoogte nemen…. terwijl Fleurtje keurig op haar dekentje blijft zitten!
Hahaha, Lennon is jonger dan Fleur en toch al veel groter!
James komt ook even snuffelen. Je ziet Fleur denken… hey, da’s mijn knuffel!
Zo braaf!!! Voor een teckel…. luistert Fleur echt verbazend goed!
En dat is maar goed ook, want…. Fleur komt logeren!!! Ja, echt, in September mogen we 14 dagen op Fleurtje passen!
Zelfs als James het kluifje probeert te pakken, geeft Fleur geen kik!
James is nu wel op z’n hoede, kijk maar naar zijn oren, maar het gaat prima!
Fleurtje snuffelt gewoon even en vindt het helemaal niet erg om haar kluifje te delen!
Grote meid hoor, Fleur! Je doet het prima!
James heeft besloten dat die kluif niet te vreten is, dus eind goed, al goed!
Volgens mij zijn ze vriendjes!
Hier nog even een foto van mijn kleine grote vriend: Charlie… het magere kleine iele half kale ding van 900 gram. Onherkenbaar inmiddels en een ruime 6 tonner!