De logés zijn naar huis, dus de poezels krijgen nu de kans om echt in de gaten te hebben wat er veranderd is in hun groep. Tutt is er niet meer, maar nu ineens wel een jonge kater in bijna dezelfde kleur! En een hele speelse jonge kater, dat mag wel even met nadruk gezegd worden. Harrison is ouder dan Lennon, maar hij gedraagt zich alsof hij de allerjongste van het stel is.
Ik had een tijdje geleden deze ‘snoep/speel’ toren al voor de poezels gekocht, maar omdat de deur naar de zijkamer vanwege de kou meestal dicht is, deden de katten er niet veel mee. Dus maar weer verplaatst naar de huiskamer! Tja, en als je dingen verplaatst in een huis met katten…. dan is het allemaal ineens weer nieuw en spannend!
Harrison is er bijzonder handig in, net als Oma Myrna. Maarja, die laatste is nu eenmaal stapelgek op alles wat er gegeten kan worden! Het is wel heel schattig om te zien hoe dan de ene en dan weer de andere poezel actief is. Heb je 6 honden bij elkaar dan zou zoiets bestormd worden, maar katten zijn veel voorzichtiger en rustiger. (ehm.. soms dan)
De eerste lading snoepjes is alweer bijna op. Het is dat dit soort speelgoed best wel prijzig is, maar het is absoluut het geld waard: ze zijn er echt even zoet mee en vooral toch even uitvogelen hoe ze het snoep eruit krijgen is goed voor ze!
Ik ga toch nog es kijken voor een “activity” bord: vooral omdat Harrison wel heel erg speels is en hij best wel een beetje bezig gehouden moet worden. Het lijkt erop dat hij snel ‘verveeld’ is en dan gaat hij krabben aan de televisie, het raam, de deur of onze monitoren. En ja, dan krijgt hij uiteraard ‘negatieve’ aandacht, maar dat wil ik juist zo veel mogelijk voorkomen.
Zie je hoe ‘gebroederlijk’ het gajes zit te eten? Maine Coons zijn echt geweldige dieren; zo makkelijk en sociaal, ik wil nooit meer anders! Hieronder is goed te zien hoe handig Harrison in de korte tijd al geworden is… Hij schuift de brokjes vakkundig naar de onderste ring!
Ja, jullie zien het goed… ik heb de toren nog even bijgevuld 😉 Beide ‘witte’ heren zijn wat aan de magere kant en nog volop in de groei, dus ze kunnen het wel hebben! Verder ben ik streng: mijn dieren krijgen nooit iets anders te eten dan eten wat voor hen bedoeld is. Hoe leuk ik het ook vind, het is niet goed voor een kat om vleeswaren of kaas te eten. Veel te zout voor hen!
Haha, Myrna en Charlie hebben in de gaten gekregen dat er meer te halen valt en komen ook weer even kijken. Harrison en Lennon hengelen de toren heel behendig leeg, dus als Myrna ook nog wat wil, moet ze wel opschieten!
Ze kunnen dus de snoepjes helemaal naar onderen schuiven, om ze uit de opvangbak te eten. Lennon is slimmer; hij weet dat als hij het beneden laat vallen, de kans bestaat dat Charlie het opeet. Dus, Lennon doet, wat Maine Coons vaker doen en zelfs bekend om staan, hij eet het direct uit zijn pootje op!
Ik kan hier uren naar kijken; ik vind dit echt zo leuk om te zien. Het gaat echt heel beheerst en geduldig. Ze kijken hoe ze er het beste bij kunnen en steken heel bewust hun poot door het juiste gaatje!
Over snel verveeld raken gesproken… Harrison is nu dus alweer met de ballen in de ballenbaan aan het rommelen. Ook daar is hij handig in. Deze baan is al heel oud: tegenwoordig heb je ze zelfs met lichtgevende ballen er in! Lijkt mij geweldig, maar het is niet normaal hoe duur dit soort speelgoed is.
Hahaha, eindelijk heb ik het voor elkaar: Harrison is eindelijk ‘moe’. Maar aan zijn blik te zien zal het niet voor lang zijn en ligt hij alweer te bedenken wat hij hierná kan gaan uitspoken!
Guercio en James liggen weer samen bovenin: dus dat betekent dat de stofzuiger in de kamer staat, want oh oh, want zijn die sukkels daar toch bang voor. Ik heb ze nooit geplaagd, maar het zit diep en ik laat ze maar. Lennon heeft helemaal geen hinder van de stofzuiger.
Myrna trouwens ook niet! Dit was altijd Tutt haar plekje: prominent op het grootste kussen op de bank, maar Myrna heeft haar plekje overgenomen. En dat mag, dat is helemaal goed! Myrna is nu ons enige meisje, dus ze verdient haar plek helemaal!
Pffftttt hoe bedoel je arrogant??? Harrison is bij Charlie op de vensterbank gaan liggen (en bij mijn nieuwe lampen!!!), maar hij vond het blijkbaar irritant dat ik weer met die grote lens achter hem aan kwam. Tja, dáár moet je maar aan wennen jongeman!
Oh oh oh, wat ben ik toch verliefd op dit heerlijke grijze mannetje! James: je bent geweldig!!!
