Deze maand staat weer helemaal in het teken van ‘logees’! Mijn poezels weten het nog niet, maar Dante, Otis en Loki komen een paar dagen logeren. Iets met ‘drukke baasjes’ en ‘nieuwe kozijnen’ en daar wil je als Maine Coon natuurlijk liever niet bij zijn! Vier hoog en dan geen ramen? Beetje gevaarlijk!
James is inmiddels gelukkig helemaal genezen van die akelige plek bij z’n kop. Na een maand uitsluitend zijn eigen voer gegeten te hebben, durf ik wel te zeggen dat hij daar dus niet allergisch voor is. Vandaag vond ik het tijd om ook weer eens iets anders uit te proberen: snoepjes, dus nu maar afwachten of hij geen gekke plekken krijgt….
Inmiddels weet ik dat het goed is gegaan, ook met deze snoepjes, dus ik mag dan eigen-wijs zijn, niet voor dierenarts geleerd hebben, maar James was dus nergens allergisch voor en het was dus toch ‘gewoon’ dat wondje wat hij zelf heeft opengekrabd. Het was een vrij diepe wond van een nagel of tand van Charlie, dus dat het ging kriebelen tijdens de genezing is niet zo gek. Al met al blij dat het achter de rug is.
Lennon en Harrison zijn heel handig met de snoeptoren. In no – time hengelen ze alle snoepjes op de grond en ja, de rest profiteert daarvan! Ik ben blij dat Harrison inmiddels iets rustiger geworden is en al ging het tegen mijn principes in: de plantenspuit van Lex heeft toch wel voor een doorbraak gezorgd. We hoeven nu alleen nog maar naar het ding te wijzen. of Harrison knijpt z’n ogen al dicht en rent weg. Denk nu niet dat we de hele dag bezig zijn hem nat te spuiten hoor, want zo erg is het nu ook weer niet, maar als ik met die gammele rug van mij ’s avonds eindelijk lekker op de bank zit, is het niet fijn om steeds op te moeten springen.
Guercio, ooit m’n Benjamin, nu de oudste van het stel. Hij is nu ruim 10 jaar en ik hoop dat hij nog een paar jaar mee gaat. Ben wel even klaar met afscheid nemen, eerlijk gezegd! Maar zo groot als Guercio is geworden, zo groot wordt deze generatie Coontjes beslist niet. En dat is misschien maar goed ook, want zulke hele grote katten zijn prachtig, maar als dat betekent dat je ze maar zó kort bij je mag hebben, is het wel iets om even over na te denken.
Hahahahaha, dat doet ie anders nooit…… riep ik meteen, toen ik vanuit m’n ooghoek iets ‘vreemds’ op de plank zag zitten. Mag natuurlijk absoluut niet, maar toch maar eerst even het fototoestel gepakt, want kijk James nu toch eens zitten!! De schavuit! Hij kan een potje bij mij breken, maar dat wisten jullie al denk ik. James is echt zoooooo speciaal en lief; ik geloof niet dat ik ooit al es boos op hem ben geweest!!
Maarja, dat zeg ik natuurlijk van al m’n poezels want ze zitten allemaal stuk voor stuk in mijn hart. Ik hou van dieren, ben gek op honden, maar m’n coontjes…… die zijn het belangrijkste voor mij! Kijk hieronder nu toch es… en nee, dit is niet een uitzondering hoor. Dit gebeurt elke dag, tijdens het avondeten. Ik zit echt met m’n achterwerk tegen de leuning van de stoel, maar Charlie, kleine gekke malle lieve Charlie wurmt zich er altijd tussen.
Zo ligt hij dus terwijl wij aan het eten zijn en als ik dan klaar ben en op sta… dan valt hij dus pas van m’n rug af, in de stoel. Negen ons woog hij toen we hem mee mochten nemen. 5 maanden oud…. en nog kleiner en lichter dan een pak suiker! Ik hoor de dierenarts nog zeggen: hecht je niet te veel aan hem, want….. nou, alweer iets waar ze ongelijk in hebben gekregen: Charlie doet het fantastisch en ik ben stapelgek op hem!
Nieuwe tafeltjes én het bewijs dat Harrison best op Lex gesteld is geraakt. Ze zitten bijna dagelijks samen te ‘gamen’ op de bank. Zolang we de plantenspuit binnen handbereik hebben, gedraagt hij zich prima. Ja, Lex ook 😉
Die nieuwe tafeltjes waren wel het wachten waard; ik ben er blij mee. Als ik ’s avonds lekker op de bank zit, hoef ik niet meer overeind en kan ik overal bij. Tenminste, als niet stiekem Harrison en Myrna op mijn plekje gaan liggen. Ik zit daar namelijk normaliter tussenin.
Harrison lag echt meer richting rechterkussentjes, maar hij is meteen op mijn warme plekje gekropen toen ik even opstond. Zo hebben alle poezels hun eigen plekje, al naar gelang de tijd van de dag. Myrna ligt ook graag bij mij op de bank. Klein detail….
Kijk eens waar ze haar pootje heeft!?! Zo schattig, op de rand van het blad! Lief toch!! Zo komt Myrna midden in de nacht altijd even bij mij langs op bed. Ze ligt het allerliefste op mijn hoofdkussen, met haar voorpoten in m’n haren. Maar daar ben ik meestal niet zo van gediend, want ja, ze zet rustig haar nageltjes in m’n hoofd. Ze bedoelt het goed, maar meestal zorg ik dat ze dan met zachte dwang naar m’n buik verhuist. M’n hoofdkussen is van mij en deel ik liever niet!
Hoeraaaa visite! Fleurtje kwam gezellig even een paar uurtjes langs. Lennon vindt haar bijzonder interessant. Fleurtje Lennon ook, maar ze heeft hem nu nog niet in de gaten. Fleur is geen fan van kleine witte hondjes, dus zodra Lennon ‘in beeld’ is, kan het zomaar gebeuren dat ze achter hem aan gaat!
Op dit moment heeft Fleur nog andere dingen aan haar hoofd, maar dat zal vast niet lang meer duren….
Kiekeboe, ja zie je wel… Lennon is gesignaleerd! Nou jongen, kijk maar uit, het is nu gedaan met de rust!
James komt ook even kijken, maar het kan Fleur niks schelen: Lennon is wit… en wit betekent ACTIE in Fleur haar woordenboek. Het blijft een leuk gezicht: een hondje wat de helft kleiner is dan een kat! Fleur weegt zo’n 3 kg, terwijl de meeste Coons hier ruim meer dan 6 kg wegen!
James, je hebt pech, alle aandacht is voor Lennon, sorry jongen!
Guercio weegt trouwens ruim 9 kg, maar ja, hij is dan ook van een vorige generatie Maine Coons. Denk nu niet dat Guercio bang is voor Fleurtje hoor, omdat hij hier in het huisje ligt. Guercio lag hier al toen Fleur binnenkwam en het kan hem absoluut helemaal niets schelen of er nu wel of niet een teckel door het huis loopt. Guercio stapt langs Fleurtje alsof hij haar helemaal niet eens ziet staan. Hoe bedoel je, arrogant?!
Lennon en Harrison, ze waren allebei ‘alleen’ in een groep en nu zijn zijn samen! Vanaf het moment dat de balkondeur open is gegaan, is Harrison op het balkon te vinden, samen met Lennon. Ze kunnen het goed vinden en spelen ook regelmatig samen! Geen van beiden schootkatten, al liggen ze wel graag in de buurt!
Ze weten het hier nog niet, maar ik heb een hangmat voor mijzelf gekocht! Zodra het zonnetje weer gaat schijnen gaat deze dame lekker van de zon genieten en zullen de poezels het balkon weer moeten delen!
Maar, eerst nog even voor de volgende gasten zorgen: Otis, Dante en Loki komen logeren. Ze blijven niet lang dit keer. Eens kijken of ze de boel nog herkennen van de vorige logeerpartij?
Hahahaha, die Loki! Thuis is hij de bangerik en hier is hij de stoerste van het stel. Hij loopt zelfverzekerd de kamer door en zoekt meteen James weer even op. Zo schattig!
Otis is een ander verhaal. De vorige keer terroriseerde hij onze poezels en blies en gromde er de hele dag op los. Nu lijkt hij iets rustiger, maar na een paar dagen is het mij wel duidelijk. Hij gromt niet omdat hij boos is, maar omdat hij bang is. Held op sokken dus! Dante doet gewoon zijn eigen ding!
Loki heeft natuurlijk echt ‘mijn kleuren’…. Ik ben en blijf dol op grijs en vind Loki een pracht kat!
James lijkt een beetje teleurgesteld dat ze er allemaal al uit gekropen zijn; hij wil toch nog even een ‘statement’ maken, door bovenop de mandjes te gaan zitten.
Over statement gesproken… Otis bekijkt het graag van een afstandje. Zo lekker hoog, vindt hij het wel okee.
Het fototoestel ligt tegenwoordig op een andere plek, dus ik heb nog een paar foto’s met m’n telefoon gemaakt. Dante ging overal met mij mee naar toe. Badkamer, toilet, balkon, keuken…. heel gezellig!
Het bewijs dat de logees gewoon lekker mee doen met de groep…
Otis maakt er alleen wel een zooitje van….
Dante kwam gewoon op het aanrecht erbij….
Dit is dus het ochtendritueel…. en voor het geval jullie er nog aan twijfelen….. LEX is hier dus de schuldige van! Hij zet elke ochtend voor de poezels de kraan even aan, zodat ze allemaal even lekker vers water kunnen drinken. Ik ben dus niet de enige hier in huis die van de poezels houdt, maar verklap dat maar niet en zeg het vooral niet tegen hem!
