De poezels hebben weer heel veel beleefd, de afgelopen weken. Fleurtje is een paar keer bij ons geweest en dat is altijd een feestje! (of moet ik zeggen, een volksverhuizing?) Fleur houdt van haar eigen spulletjes, dus neemt ze altijd haar bench, haar mandje, haar dekentje, haar etensbakje, haar drinkbakje en snoepjes mee! Niet dat wij dat hier zelf niet hebben hoor, maar Fleur geniet gewoon van haar eigen spullen. Hoog tijd dus, dat James laat zien dat hij best wil delen met haar!
Tja, welke kat kan er nu een mandje, hokje of doosje weerstaan he? Helemaal als het niet van jou is natuurlijk!
Harrison, Lennon en Charlie weten wel raad met Fleur: lekker plagen door op de tafel te gaan zitten!
Meestal ligt Myrna ook nog bij mij op het puntje van de bank, maar Guercio had haar net hiervoor weggejaagd.
Dat probeerde hij ook met Charlie, maar Charlie laat zich niet wegjagen, door niets en door niemand!
En James vindt het wel best zo: hij schuift wel steeds wat meer op, zodat hij uiteindelijk met z’n poten in mijn haar zit!
James: ik kan niet onder woorden brengen hoe veel ik van grijze poezels houd; met angst en beven hoop ik dat James wél ouder dan 4 jaar gaat worden. RIP Hardin en RIP Glenn 🙁
En ja hoor… hier is onze autist! Lennon! Nooit bij ons in de buurt, altijd ergens waar zo min mogelijk mensen zijn! Het is dat ik weet dat hij zich er prima bij voelt, maar hij is wel een uitzondering voor een Maine Coon. Meestal kunnen ze niet goed alleen, maar Lennon blijft mensen nog steeds erg spannend vinden!
Gelukkig heeft hij een klik met Harrison, die hier is komen wonen omdat hij juist niet alleen kan zijn. En dat gaat goed. Ik heb inmiddels ontdekt dat hoe meer deuren er open staan, des te rustiger Harrison is. Hij wil gewoon door het hele huis kunnen lopen en een dichte deur betekent stress bij hem!
Kijk, we communiceren met elkaar…. hij knijpt z’n oogjes dicht als ik zachtjes tegen hem praat en dat doe ik dan ook weer bij hem. Zo snappen we dat we geen bedreiging voor elkaar zijn! Met grote ogen staren naar een kat is heel bedreigend en ze voelen zich daar meestal niet prettig bij!
Zoekplaatje: vind binnen 10 seconden het hondje op dit plaatje!
Hahaha, aangenaam, ik heet Sofie, of Sofietje, als je dat leuker vindt. Ik ben 9 weken en nee, niet om op te eten! Ik ben het vriendinnetje van Fleur. Loesje, van deze website, is mijn pleegmama, voor als mijn baasjes op vakantie gaan, of het gewoon even heel druk hebben. Dus, net als Fleur, mijn grote zus, moest ik kennis komen maken met de poezels!
Nou ik moest wel goed zoeken hoor, want die poezels waren helemaal niet nieuwsgierig naar mij: ze bleven gewoon liggen waar ze lagen! Ik heb wel meteen de speelgoed kist gevonden! Joh, dat ruikt me toch een partij lekker allemaal!
Ik vind het hier best wel leuk! Ik mag overal aan zitten en op zitten en kan gewoon onder de bank door lopen. Pffttt…. Loesje mag wel eens onder de bank stofzuigen, want jeetje wat een pluizenbollen liggen hier!
Heee, een zonnestraal… oh nee wacht, er ligt ook iets in dat mandje!
Hmmmm, het beweegt niet….
Nou dan ga ik toch lekker even in het zonnetje liggen! Gaaááp, ben wel toe aan een tukkie!
En daar hebben we Fleurtje: de reuzenteckel! Ja lieverd, vergeleken bij Sofietje ben jij enorm!
Anderhalve kilo, schoon aan de haak: Maine Coons zijn op de leeftijd van Sofie al zwaarder!
Nee hoor, ik ben helemaal niet verliefd op dit hummeltje! Helemaal niet leuk zo’n warm zacht lijfje tegen je aan!
Ssshhhttttt maak haar nou niet wakker, ze ligt net zo lekker!
Volgens mij komt het wel goed met ons :))
Echt, zo ziet geluk er uit!
Fleurtje zit bij haar baasje op schoot!
Sofietje bij mij!
Gezelligheid kent geen tijd: blij en dankbaar, dat ik voor de hondjes van onze vrienden mag zorgen, als het nodig is!
