Vrijdag 27 mei 2022
We hebben prima geslapen en het is tijd om uit te checken en de huurauto op te halen! Met een Uber (wat een uitvinding) zijn we er met een half uur. Klokslag 10 uur zaten we al in onze tijdelijke huis op wielen: een Toyota Corolla: prima wagen om West Amerika mee te ontdekken. We gaan op zoek naar Highway One, de beroemde autoweg langs The Pacific!
De techniek laat ons even in de steek, wat later aan ons usb kabeltje blijkt te liggen, maar al snel zitten we op de goede weg. Hoe kan het ook anders, 17 Mile Drive. Dit is een ongeveer 2 uur durende rit over het Monterey schiereiland met werkelijk schitterende uitzichten over de oceaan. (van San Francisco naar Carmel)
We kijken onze ogen uit. Deze ‘highway’ komt in heel veel films voor en
het is heel begrijpelijk, want hier wordt een mens echt stil van!
Bird Rock! We zien zelfs pelikanen vliegen!
Het weer wordt steeds beter en tegen de tijd dat we aan een volgende stop toe zijn, is het zelfs al warm!
Tja, de eerste eekhoorn is altijd bijzonder…. na een paar dagen bleek dat ze werkelijk overal voorkomen 😉
Ik kan dan weliswaar niet zwemmen, maar ik ben wél dol op de zee! Ik wil al zolang ik mij kan herinneren, met mijn voeten in de Stille Oceaan staan. Maar hier is de kust er niet zo geschikt voor….
Is het een vogel? Is het een meeuw? Neee, het is een pelikaan!
Pfffttttt…. er zijn een heleboel pelikanen! Tja, als ik een vogel was, zou ik ook hier willen badderen!
Het heet dat misschien ‘Bird Rock’, maar de zeeolifanten vinden het ook een prima plek om te chillen!
Woorden schieten te kort om deze prachtige kustlijn te omschrijven….
Hier word je toch gewoon stil van!
De volgende stop zegt mij helemaal niets, maar mannen weten hier alles van. Het is het beroemde Pebble Beach Resort met zijn golfbanen. Lex heeft hier ‘menig balletje geslagen’, al was het dan alleen virtueel op de computer 😉
Kijk es wat een lekker ding die man van mij toch is!!!
We rijden weer verder. Ik kan uren naar de zee en de horizon kijken. We zien zeeleeuwen liggen en ze brullen ons gedag. De grondeekhoorns komen meteen naar ons toe en zijn waarschijnlijk iets tammer dan goed voor hen is. Er is zelfs een heel stuk van de kust afgeschermd. “The Sea Lions are pupping!” en willen privacy en geen pottenkijkers; jammer voor ons, maar heel begrijpelijk. Eind van de middag arriveren we in Carmel. Ons hotel mag dan 4 sterren hebben en er op het oog heel luxe uitzien, maar als er geen lift is en onze kamer op de 3e verdieping ligt, ben ik ‘not amused’.
We gaan op zoek naar eten en ontdekken dat Carmel ‘Het Monte Carlo’ van California is. Hele artistieke winkeltjes (maar 1 ding in een etalage enzo), waanzinnig dure auto’s en onbetaalbare restaurants. Oké, wel een pizza tent, maar om 29 dollar te betalen voor een kale pizza, gaat ons wat ver. Een beetje achteraf vinden we een tentje wat nog wel een beetje te doen is. Maar Carmel is overduidelijk niet voor ons soort mensen 😉
Wist je trouwens dat je hier NIET op hoge hakken mag lopen? Het is bij wet verboden. Men is bang dat door de ongelijke bestrating er valpartijen ontstaan die weer kunnen resulteren in rechtszaken!
Als op mijn hotelkamer blijkt dat er ook nog eens twee eenpersoonsbedden staan, ben ik er klaar mee: ogen dicht en morgen snel naar de volgende bestemming!
