Maandag 30 mei 2022
We vertrekken super vroeg; om 8 uur zitten we al in de auto. Het is nog wel even een eindje rijden naar het Sequoia Park. Om 10 uur rijden we het park in, dus die 170 km hebben we redelijk snel gedaan! Het is gelukkig niet zo druk als in Yosemite.
Het landschap onderweg is echt nooit saai en wisselt heel veel. Ik dacht dat een berg een berg is, maar ik heb inmiddels in de gaten dat er heel veel verschillende soorten bergen zijn 😉
Was Yosemite af en toe bijna schilderachtig mooi, hier is het veel ruiger!
Het is echt te merken, ook op de weg, dat de lokale bevolking weer gewoon aan het werk is.
De enige auto’s die we tegen komen zijn andere huurauto’s en er is altijd wel iemand bereid om een foto te maken. Ze dachten zeker ons een heel groot plezier te doen, maar Lex is niet zo van het uit handen geven van zijn camera.
Maar deze mensen wisten van geen ophouden. We moesten zelfs anders gaan staan!
Het Giant Forest, zoals het op de borden staat is indrukwekkend.
De sequoia bomen zijn er ‘ineens’. Majestueus torenen ze boven ons uit.
Sommige stammen zijn zwart geblakerd; restant van de bosbranden van het jaar hiervoor.
Eigenlijk danken de sequoia bomen hun leeftijd aan de bosbranden. Hun schors is veel en veel dikker dan van andere bomen, dus zij kunnen tegen een stootje. Bovendien, de bomen die wel verbranden maken op deze manier plek voor de reuzen!
De wandeling van het parkeerterrein naar The General Sherman, de grootste boom ter wereld (in volume) is steil, heel erg steil en als we er uiteindelijk volkomen buiten adem zijn, stelt Lex voor dat ik verder naar beneden loop en daar op hem wacht bij de halte van de Shuttle Bus, terwijl Lex de auto haalt: heerlijk hoor, een man met een rijbewijs. Best wel luxe na 20 jaar de chauffeur van ons tweeën te zijn geweest.
The General Sherman Tree is 83,8 meter hoog, 11,1 meter in doorsnee en 2300 tot 2700 jaar oud, maar de andere sequoia’s mogen er ook zijn! (veel scheelt het niet in ieder geval!)
De top van de General Sherman Tree is overigens dood. De reus wordt niet meer hoger, maar nog wel dikker. De omvang neemt nog steeds toe! Bijzonder he!
Eindelijk eens een boom die dikker is dan ik 😉
Er staan hier overal bordjes: blijf achter de hekjes, verstoor de bodem niet, het ecologische systeem mag niet verstoord worden… en wat doen de mensen massaal? Precies! Heel irritant en je zou er bijna ruzie door krijgen! Want ja, vertel een Hagenees maar eens dat hij beter niet kan vragen of ze zijn bril willen lenen zodat ze de bordjes wél kunnen lezen!
Echt, je voelt je best heel klein en nietig naast zo’n eeuwenoude kolos!
Allemaal steentjes op elkaar gestapeld…. zal ook wel een naam hebben, maar ik heb even niet goed opgelet denk ik 😉
Ik geloof wel dat er ergens stond dat je ook hier vanaf moest blijven …
Kijk nu toch eens… en dit zijn niet eens hele oude sequoia’s! Het zijn echt super bomen én snelgroeiend!
We rijden verder het park door en dan komen we vanzelf in Kings Canyon!
Iets minder bomen, maar meer bergen, rotsen en rotsblokken.
Het is dat er hier veel natuurlijke schaduw is, want de temperatuur is zo geleidelijk aan al boven de 30 graden gekropen. Zodra je in de zon staat is het echt heel erg heet!
Hier die andere reus: The General Grant Tree! Dit is de grootste sequoia in Kings Canyon . Hij is 1650 jaar oud, 81,5 meter hoog en heeft een diameter van 8,8 meter. Ook niet echt een ukkie dus! En ja, ik sta er echt vlak voor!
We leven toch op een wonderlijke planeet hoor!
We vergeten bijna te eten en het is al 1500 uur eer we tijd hebben om een bak fruit die we onderweg gekocht hebben op te eten. De doos wegwerp besteek komt goed van pas.
Het is al tegen zessen wanneer we bij ons hotel aankomen, waar we wel alvast inchecken, maar meteen terug de auto induiken omdat Lex nog heel graag een rit door Kings Canyon wil maken.
Al snel vergeet ik dat ik eigenlijk honger had: mijn hemel wat is het hier mooi… en woest!!! Het is werkelijk een diep ravijn aan de ene kant en een rotswand aan de andere kant van de auto!
Net voor sluitingstijd (20.00 uur) bereiken we een soort ‘cafetaria’ in de middle of nowhere, waar we toch nog een soort van hamburger scoren.
Het is al donker wanneer we voor de 2e keer ons hotel bereiken en de koffie slaan we maar over.
Even een wijntje om bij te komen van de rit. We hebben vandaag bijna een hele tank benzine weggereden, dus ik vind dat we dat wel verdiend hebben!
Morgen een nóg langere rit naar Death Valley. Er staat nu al een tray water klaar in ons kleine koelkastje op de kamer. Het gaat morgen boven de 40 graden worden, dus we moeten op alles voorbereid zijn.
Kijk eens wat een betoverend plaatje dit is!
Dat kom je dan zomaar tegen, als je even langs de weg stopt en een paar stappen naar beneden maakt!
Best wel een kronkelweg hoor! Het begint al aardig te schemeren, dus ik ben blij dat we er bijna zijn.
Amerika, je bent mooi!
Even douchen en dan zzzzz naar dromenland!
