Lewis & de Poezels Jan/ Febr 2023

Een nieuw jaar, maar voor het zover was, moest Lewis eerst nog oudejaarsavond door zien te komen! Oh oh wat is hij bang geweest voor al het geknal en fluitende vuurpijlen! We hebben eigenlijk vanaf de kerstdagen de lamellen niet meer open gehad, om vooral zoveel mogelijk lawaai en lichtflitsen buiten te sluiten, maar er kwam natuurlijk nog veel te veel doorheen.

Deze foto’s hebben we de dag voor oudjaar gemaakt en hier gaat het nog wel met Lewis, maar vanaf een uur of negen op oudejaarsavond heeft hij piepend en hijgend tussen ons in op de bank gezeten. Ik heb toch al veel honden gehad en er was geen eentje bang van vuurwerk, maar Lewis dus wel. Z’n hele borst was drijfnat van het kwijlen van de stress. Zo zielig, want hoe leg je hem uit dat het echt zo weer over is. Moet ik wel zeggen dat om middernacht de vuurpijlen wel tegen onze ramen aan vlogen hoor! Het leek wel oorlog hier buiten!

Guercio is gelukkig nooit bang van vuurwerk geweest. Ik heb nog even aan Tutt gedacht; dat meisje was altijd zo bang dat ze drie dagen in de kattenbak woonde. Gelukkig hoeft zij het nooit meer mee te maken! Maar de poezels die we nu hebben zijn redelijk relaxed. Lennon is wel bang, maar gaat gewoon onder de bank zitten en de rest bivakkeert gewoon bij ons op de bank.

Vorige keer al even ter sprake gekomen: de krab-gitaar! Hier was ie dus nog helemaal nieuw en mooi. Zo grappig om dan te zien dat ze allemaal om de beurt er even OP willen zitten.

Lewis begrijpt het niet helemaal; ik heb hem namelijk net op z’n kleed gestuurd, omdat dit speeltje dus niet voor hem bedoeld is.

Myrna is weggekeken door Guercio: hij vindt dat hij nu aan de beurt is.

Niks ruzie maken, gewoon je even wassen om vooral duidelijk te maken dat je er ‘boven’ staat: I Love Cats!

Tja, drie weken later in een onbewaakt ogenblik heeft Lewis zijn kans schoon gezien…

Ja jij, mafketel!!! Je mag toch geen speeltjes van de poezels stuk maken!

Lekker ding wordt hij he? Hij groeit als kool en de laatste keer woog meneer 33,7 kg (11 mnd). Naar mensen toe is hij nog steeds een tikje verlegen, maar buiten, naar andere honden toe niet. Hij wil alleen maar spelen en stoeien!

Bij Lennon maakt hij weinig kans. Lennon hoeft maar naar hem te kijken en Lewis druipt af… en zo hoort het ook!

Dat geldt ook voor Oma Myrna, maar zeg nu zelf, daar zou je als mens zelfs bang van kunnen worden als ze zo’n donkerbruin gezicht op zet! Ze is echt hartstikke lief, maar kijkt eigenlijk nooit vriendelijk. 😉

Het is heel lastig om van Lewis een foto te nemen, want hij wil steeds met z’n neus naar de lens toe. Nee jongen, gewoon blijven zitten: láág blijven!

Niet een hele charmante foto, maar even ter illustratie hoe hoog Lewis nu is. Hij komt echt ruim boven de salontafel uit en alleen als de katten op de leuning zitten, zijn ze nog op gelijke ooghoogte.

Voor onze trouwdag heerlijk uit eten geweest met Brian en Margit: zo lief van hen! En natuurlijk nog even terug naar huis gegaan om de poezels te knuffelen. Margit is gek op ze en vooral James is heel brutaal… kijk maar wat hij met z’n poot doet!

Lewis vindt het reuze interessant en hij bedenkt zich nu vast dat Margit blijkbaar helemaal niet zo eng is als hij aanvankelijk dacht… ze heeft zelfs hele lekkere snoepjes bij zich!