Na het overlijden van Lennon en Charlie én nog voor het overlijden van Guercio zag ik op Facebook deze foto verschijnen! Mijn hart sloeg werkelijk een slag over, want ik zag hier een kopie van Scheff en een kopie van Hardin in. Nee, niet helemaal 100% hetzelfde maar toch een ruime 95% gelijkenis met twee van mijn veel te jong overleden poezels! Deze Cattery of the Next Generation kondigde een nestje aan van deze prachtige combinatie! Behalve dat ze mij aan Scheff en Hardin deden denken, zijn het ook allebei ongelooflijk mooie Coons! Haha, en de grijze heet Blue King; mijn eerste Coon heette King, dus jullie begrijpen, het zaadje was geplant, oftewel the Eagle was landed! Ik heb meteen gereageerd op de post op Facebook en ik geloof dat ik één van de eersten was. Maar deze cattery verkoopt haar kittens niet zomaar iedereen die zich meldt. Er moet wel een klik zijn én de overtuiging dat de kittens goed terecht komen. Bovendien wilde ik heel graag een kater en dat moet er natuurlijk wel toevallig tussen zitten!
29 September is Mama Eluna bevallen van 5 kittens, 4 poesjes en 1 katertje!!! Ik heb zitten huilen van geluk!
Toen begon het lange wachten, in stilte, want Lex vond het niet nodig dat de hele wereld het al wist. Regelmatig kreeg ik foto’s van het nestje en de kleintjes, wat mij elke keer weer een beetje hielp om het verdriet wat ik had, een plek te geven. Toen Lex op een bepaald moment op het werk een presentatie moest houden en zijn laptop aan het grote scherm koppelde, had hij even niet gerekend op de WhatsApp foto die ik hem net gestuurd had van de kleine vent. Dus terwijl ik nog niets gezegd had, wisten zijn collega’s met één blik al genoeg: ‘zo Raaphorst, je gaat weer voor de bijl?’
Inderdaad, een oplettende lezer zal het direct zien: het is een polydactyl katertje! Dat wil zoveel zeggen als ‘een extra teentje’. Deze lieve voetjes zullen uitgroeien tot gigantische ‘snowboots’, waardoor hij vooral in de sneeuw veel meer grip zal hebben bij het lopen. Nu sneeuwt het hier niet zo vaak en behalve op een catproof balkon zal hij niet buiten komen, maar schattig is het wel!
Gisteren, 4 november, was het dan eindelijk zover en mochten we op kraambezoek/ kennismakingsgesprek komen. Nu zijn er hier in Zuid Holland ook gerust een aantal cattery’s die Maine Coons fokken, maar ik had mijn hart dus al verloren aan de ouders van dit nestje, dus we hebben ruim 400 km gereden om toch vooral in aanmerking voor het katertje te komen! Na een waanzinnig gezellige middag, samen met alle aanwezige honden, kwam het verlossende woord: ik word de nieuwe pleegmama van het katertje met het rode bandje! Het enige katertje in dit nestje!!!
Na het wassen van mijn handen (2x) en het uitdoen van mijn laarzen mocht ik de kraamkamer in. De kleine man is uiteraard nog geen bezoek gewend. Mama Eluna lag meteen naast mij op bed en vond het allemaal prima; wat een lieve poes is zij, echt een heerlijk karakter!
Even rustig bijkomen, voor het eerst bij een vreemd mens op schoot… maar lang kan ik hem niet zo laag laten zitten: ik wil hem knuffelen, ruiken en vooral heel dicht bij mij houden!
Hij kijkt al heel pienter uit z’n oogjes en is best nieuwsgierig en ik kan mijn tranen niet meer inhouden!
Eluna voelt ook dat ik ontroerd ben en ze blijft stil zitten en naar ons kijken.
Wat een bijzondere dame, Karin van de Cattery heeft niet overdreven: Eluna is een voorbeeldige moederpoes én heeft een heerlijk open en vriendelijk karakter. Ze spint er vrolijk op los, terwijl ik, een wildvreemde, toch één van haar kittens vast heeft!
Pfffftttt sorry hoor, daar komen de tranen: m’n bril beslaat ervan!
De kleine man blijft rustig tegen mij aan zitten en vindt het ook allemaal wel best. Hoppa, af die bril!
Eenmaal thuis bleek dat er een knopje van de camera verkeerd stond, dus de foto’s hadden veel beter gekund, maar het is wat het is.
Ik denk dat de emotie achter de foto’s toch wel overkomt… kijk op de foto hieronder trouwens even goed naar de voorpoot van Eluna. Ja, zij is ook polydactyl en je kunt hier goed zien wat een brede voorpoot zij heeft door die extra duim aan de zijkant! Gaaf he!
En ik geloof ook dat het wel duidelijk is dat hier een langverwachte droom aan het uitkomen is!!!
Ik ben zo blij dat dit voor mij toch wel akelig jaar een gelukkig einde gaat krijgen!
De kleine vent is best rustig. Hij vindt het allemaal prima en maakt geen aanstalten om weg te kruipen.
Voorzichtig probeer ik mijn vinger nog even onder dat prachtige voetje te krijgen, zodat dat ook goed te zien is.
En al die tijd zit Eluna gewoon naast mij op het bed. Eerst aan de ene kant en dan aan de andere. Ik zou hier zo 8 weken willen blijven en pas weggaan als het kitten met me mee mag!
Zal ik dan nu ook maar zijn naam gaan verklappen? Kleine man, het ventje, de kitten… ik heb alles nu al een paar keer gebruikt. Dit prachtige mannetje gaat vernoemd worden! The Man in Black, Johnny Cash zal geëerd worden!
Maak kennis met Cash! Oorspronkelijk één van de leden van het Million Dollar Quartet. Samen met Elvis, Carl Perkins, Jerry Lee Lewis vormde Johnny Cash dit gelegenheidskwartet. Toevallig waren ze alle vier in de Sun Studio’s voor een jamsessie.
Deze naam had ik al een tijdje in mijn hoofd en uiteraard kon alleen een hele zwarte kater deze naam krijgen, want Johnny Cash ging altijd gekleed in het zwart!
Ik heb mijn hart dus weer verloren en ik ben zo blij dat er strakjes weer een nieuw vriendje voor mij in huis komt!
Natuurlijk drinken ze nog volop bij Eluna, maar Cash eet ook al verse kip! Hij weegt vandaag 600 gram. Zijn geboorte gewicht was 106 gram, dus hij doet het prima!
En dan is daar eindelijk Papa! Blue King, wat een kater! Ik zou hem zo mee naar huis nemen, zo prachtig vind ik deze kater! Zo jammer dat de rest van zijn foto’s mislukt zijn, maar we krijgen vast nog wel een keer een kans.
Echt, ik kan niet kiezen wat ik het mooiste vind: z’n pluimen, z’n baard of z’n poten! Hij is fantastisch!!!!!
Hier nog wat losse foto’s die Karin van de Cattery gemaakt heeft!
Iets om nog heel vaak te bekijken tot we voor een tweede keer op bezoek mogen komen!
Cash en ik worden dikke maatjes: dat voel ik nu al! Hij heeft de looks en het karakter van z’n beide ouders, dus dat zit méér dan goed!
Wachten duurt lang en ik wacht al vanaf eind juli toen de aankondiging van dit nestje werd gedaan!
Maar, eind van dit jaar of anders de eerste dagen van het nieuwe jaar, komt Cash bij ons wonen! Blij en dankbaar ben ik, zowel naar Karin voor het vertrouwen als naar Lex voor zijn liefde voor mij, want hij vindt het toch maar weer goed allemaal!
