Storm is hier nu drie weken en het gaat prima. Hij voelt zich steeds vrijer en hij schrikt niet zo vaak meer. Het valt ook beslist niet mee om zomaar ineens bij totaal vreemde mensen te worden neergezet die je nog helemaal niet kent. Wij doen dus ook wel een beetje onze best om het hem zo makkelijk mogelijk te maken.
Storm is gek op het balkon. Hij is graag buiten en Harrison heeft wat dat betreft dus weer een buiten maatje. Vrij snel had Storm door hoe het kattenluik werkt en inmiddels kent hij mijn routine: als het donker wordt gaat het luik dicht en als ik mijn bed uit kom, gaat het luik open. Hij komt ook echt meteen aanlopen als hij hoort dat ik wakker ben.
Afgelopen dagen heeft het ook heel veel geregend en dan doe ik het luik ook dicht. Zestien natte kattenpoten én 4 langharige staarten die over de vloer natte plekken geven: daar heb ik niet altijd even veel zin in. Harrison heeft daar trouwens een slim antwoord op: boven op de boekenplanken springen en keihard gaan miauwen… wedden dat vrouwtje ons dan wel naar buiten laat?
Natuurlijk zijn dit voor jullie niet echt spannende foto’s, maar, Storm zit hier dus op het aanrecht, waar ook katteneten staat én Harrison kwam eraan en Storm bleef dus gewoon zitten. Katten eten graag zonder dat ze zich bedreigd voelen, dus dit is een goed teken! Hij voelt zich veilig genoeg!
Ook Lewis is vaak in de keuken te vinden, hij is niet voor niets mijn ‘schaduw’. Maar voor Storm is dat nog even wennen. Dus let op waar Lewis nu zit….. (Harrison zit op de kattenbak)… hou dit beeld even vast!
Storm zit nog op het aanrecht en kijk es hoe Myrna hem even schuin bekijkt…. Myrna, onze enige poes van bijna 10 is de absolute baas hier in huis. Zowel van de poezels, als van Lewis!
Maar Myrna maakt zich niet druk om Storm… ze weet dat hij niet dichterbij komt, want hij heeft best wel ontzag voor deze grootmoeder!
Inmiddels is Lewis erbij gaan liggen. Hij houdt met een schuin oog wel de keuken in de gaten (en mij, want geloof me, dat ik hier zachtjes tegen hem aan het praten ben, want laten we niet vergeten dat deze kanjer pas 19 maanden is)!
Ondertussen is James dus wel gewoon naast zijn eigen oma aan het eten geslagen… (ja, nog met kap om, want het wondje bij z’n oor is nog steeds niet dicht omdat meneer het telkens weer openkrabt…).
En nu is ineens Storm op de grond gesprongen. Lewis gaat dus meteen zitten (omdat ik het zeg) en blijft rustig kijken. Harrison zit eerste rang. Hij vindt het allemaal best en kijkt gewoon van de één naar de ander. Storm heeft bedacht dat hij toch wel heel graag de keuken uit wil…..
Dus nadat ik tegen Lewis fluister…. terug, op je kleed….. komt Storm gewoon dichterbij en loopt (toch wel op z’n hoede) gewoon voorbij Lewis. En Lewis? Die luistert zo goed naar mij dat hij gewoon op z’n kleed blijft liggen. Dit is dus de situatie zoals hij nu is; drie weken na aankomst. Ik ben trots op mijn beestjes! Ze zijn allemaal zo sociaal!
Storm is naar ons toe absoluut niet eenkennig. Sterker nog, al na een paar nachten lag meneer prinsheerlijk tussen onze hoofdkussens in. Blijkbaar was hij dat thuis ook gewend, dus ik ben blij dat hij zich vrij genoeg voelt om het hier ook gewoon te doen. En ja, kritische Medelanders: hier slapen de dieren dus gewoon op bed als ze dat willen!
Hahaha, ik geloof niet dat de baasjes van Storm zich zorgen hoeven te maken: ze kunnen met een gerust hart op wereldreis: Storm doet het prima.
Dussss hoe lelijk is em ook vindt, (sorry Lisa en Ron), ik heb nu twee van die rossige katers over de vloer. Harrison is ook een ’tweedehandsje’ en al is dat dan mijn eigen kat, hij is lief, maar ik vind em niet mooi 😉
Mist! We leven vandaag in een hele kleine wereld: weg uitzicht, weg flat, weg vogels! Ik moet altijd zo lachen als ik ze dan zie zitten. Maar wie zal het zeggen, misschien zien katten wel beter dan wij mensen. Voor mij is het echter slecht weer. Zoveel vocht in de lucht, ik kan vandaag slecht bewegen.
Toch nog even uitzoomen, want uiteraard ligt Harrison ook op het balkon. En nogmaals, dit is dus binnen drie weken na aankomst he! Storm doet het toch maar even: gewoon in het midden van de tafel gaan zitten, tussen twee volslagen vreemde katers in! Ik houd toch zo van dit ras. Heerlijke katten, fantastisch karakter en zooo lief!
Dit was dus mijn uitzicht vanuit de huiskamer. Ze hebben het prima naar hun zin. Hmmmm…. zou er kattenverf bestaan? Ik zou ze natuurlijk zwart en smoke kunnen verven……. 😉
Geen perfecte foto, maar hier dus wederom bewijs dat Storm zich steeds minder van Lewis aan trekt en dat Lewis heel goed zijn plaats weet hier in huis. Er zijn mensen dit het ‘zielig’ noemen, maar hier in huis is Lewis de laagste in rang. Heel bewust heb ik hem geleerd dat de katten de baas zijn. Een hond, zo groot en sterk als hij, moet weten dat hij niet mag ‘schudden’ met de katten, zoals hij met zijn speelgoed graag doet. Net zoals hij moet weten dat zijn poten veel te groot zijn om met de katten te spelen. Dus hij weet exact wat het woord ‘zachtjes’ betekent en daar ben ik heel blij om!
James en Storm samen op het aanrecht. James is nu echt mijn oogappel. Hij is op dit moment de enige kater die ik zelf heb uitgekozen. Of liever gezegd: we hebben elkaar uitgekozen. Ik ben stapel gek op deze grijze goedzak. Hij ligt bijna elke avond, de hele avond op schoot en overdag ook altijd vlak bij mij in de buurt. (jaja, op mijn toetsenbord en hij verzendt regelmatig rare appjes met z’n poten).
Wachten duurt lang…. en al van voor deze zomer, hoop ik op weer een hele zwarte kater. Er is inmiddels ergens een prachtig nestje en morgen mogen we op kraambezoek komen en hopelijk onze gezinsuitbreiding reserveren! Ik kan bijna niet wachten.
Storm mag hier anderhalf jaar blijven, maar ik hoop dus dat er een kleintje bij gaat komen in het nieuwe jaar! Het lijkt wel een echte zwangerschap zolang wacht ik er al op! James wordt vijf in februari, dus het is best lang geleden dat ik een kleintje uit heb mogen kiezen!
Hahahahaha Kijk James eens!!! Die mafkees ligt altijd in de raarste houdingen te slapen, maar deze had ik nog niet gezien! Storm vindt het blijkbaar heel normaal, maar ik moest toch even stoppen met eten om een foto te nemen. Gelukkig ligt de camera altijd op tafel. Diezelfde camera is nu ‘leeg’, dus ik hoop morgen een paar mooie foto’s te kunnen maken!
Heerlijk weer wat een gezellig verhaal. Ontzettend fijn dat Storm al zo vertrouwd voelt. Lewis heeft het wel te doen met al de katten om zich heen, maar wat doet hij het goed. Ik wens je morgen ontzettend veel succes. Ik hoop dat je wens uitkomt ik duim voor je. Liefs van hier.