Het is maar goed dat Lewis niet kan lezen, want echt, hij wordt wel een beetje vergeten. Z’n naam staat wel in de titel dit keer, maar het is goed zoeken naar hem in deze reeks foto’s. Maar ja, met zo’n schoonheid als Cash in huis is het wellicht te begrijpen!
Cash doet het prima: hij doet goed mee met de rest en soms ben ik hem kwijt: zoals hier, totaal onverwacht ligt hij bij Harrison in het mandje. Ik had hem al wel bij James ‘betrapt’, maar nu dus ook bij onze George!
James is flink ziek geweest en hij is nog niet helemaal de oude, maar, hij wil wel weer water drinken uit de kraan in de keuken. Lex zet die dus elke ochtend voor hem aan en… Cash komt dus ook kijken wat er te beleven valt.
Zo schattig om te zien hoe dat koppie dan het water volgt… je hoort het bijna kraken bij hem van binnen!
James is onverstoorbaar als het om drinken uit de kraan gaat. We hebben een drinkfontein, dus stromend water is er altijd voor de poezels, maar het feit dat de kraan voor hém aangezet wordt, maakt het speciaal denk ik.
En Cash doet het prima na! Ik heb vaker kittens in huis gehad, maar zo gemakkelijk en zo sociaal als Cash, waren ze nog niet! Wederom een ‘bewijs’ dat kittens toch echt beter de volle 13 weken bij hun moeder kunnen blijven!
En ja, ook ik heb mij ooit schuldig gemaakt aan het eerder meenemen van een kitten; weliswaar door omstandigheden, maar toch, het is beter om ze zo lang mogelijk bij hun moeder te laten.
Daarnaast ben ik er stiekem ook van overtuigd dat het alles te maken heeft met mijn eigen poezels én met mijn manier van omgang met de dieren. Alles mag en niets moet!
James heeft nu twee antibiotica kuren achter de rug en ik hoop met heel mijn hart dat hij nu echt helemaal de oude gaat worden. Maarja, hij is ’te goed’ om te gaan dwangvoeren, dus hij moet het echt zelf gaan doen: eten bedoel ik!!!
EINDELIJK is ze er dan! Suzanne komt kennismaken met Cash én dat betekent speelkwartier voor de poezels! Psssttt dit is trouwens de enige foto deze maand van Lewis, dus kijk even goed! Die grote oren zitten er nog steeds!
Kittens: zo voorspelbaar! Pak een hengel met een veertje en prrrrrttttttt daar komt Cash al aanhollen. Hij kan hier nog klimmen als de beste! Een paar dagen hierna heb ik toch echt zijn nageltjes voor het eerst geknipt en ja hoor, dat zorgde voor een deuk in zijn ego, want de eerste keer dat hij weer wilde klimmen, BOINKKK, lag ie weer met vier poten op de grond!
Niks bezeerd hoor, alleen zijn ego! En hij wist meteen weer dat hij even voorzichtig moest doen. Wie hier niet voorzichtig doet is James. Veren!!! Vogels??? Hierrrrrrr ermee denkt hij! Storm die op het eetkamertje van Cash ligt, wordt bijna omver gesprongen.
Cash is even helemaal verbaasd: goh, ik ben niet de enige die veertjes leuk vind hier in huis! Letten jullie trouwens even op die voorpoot van Cash? Hihi, mijn platvoet indiaantje ;-P
Het is net alsof hij een wantje aan heeft, grappig he! Maar hij is er heel handig mee en ik moest echt goed kijken met het knippen van zijn nageltjes, want er zitten er zeven aan elke voorpoot! Gelukkig maakt hij er geen strijd van en kan ik het rustig knippen als hij bij mij op schoot ligt.
James heeft van die uitschuifpoten: ze zijn ineens langer dan je had gedacht. Hij pikt dus ook het kitteneten van Cash uit het tafeltje waar hij nu op staat. Het heeft een hele kleine opening aan de voorkant, maar als ik niet uitkijk kan James er in!
James, m’n aller aller liefste James, jongen knap nu alsjeblieft helemaal op, want ik wil je echt nog lang niet missen! Je bent mijn derde grijze Coon en grijze katten horen bij mij, net als zwarte!
Hahaha, de poten van Cash zijn nu met zijn veertien weken al groter dan die van James! Storm begrijpt er niet veel van: al die actie, al dat gedoe, waar is het goed voor?
Cash heeft gewonnen: eindelijk heeft hij de veertjes echt te pakken! Of misschien heeft Suzanne hem wel laten winnen, dat zou zomaar kunnen! Wat een plaatje is Cash he! Ik ben zo gek op hem!
Zodra we ’s avonds op de bank gaan zitten, komt hij aan gerend. Hij ligt werkelijk elke avond bij mij op schoot en niet omdat het moet, maar omdat hij het zelf wil: hoe lief is dat!
Als je goed kijkt, zie je trouwens ook al z’n nageltjes op deze foto. Weer een reden om vooral niet met je vingers met kittens te spelen; je wilt immers niet dat ze later met nog grotere poten je handen aanvallen!
En daar is ze dan eindelijk: Myrna komt ook kijken!!! Toen ik haar net kreeg was ze kort daarvoor nog bevallen en woog ze 2,5 kilo: veel te weinig voor een Coon. Nu heb ik haar beloofd haar gewicht niet meer te verklappen, want echt, ze is een ballonnetje geworden!
Maar met haar bijna tien jaar is ze nog steeds speels en af en toe zo gek als een deur! Gelukkig nog geen tekenen van artrose of iets dergelijks. Alleen die niesbuien die ze af en toe heeft zijn vervelend voor haar, maar dankzij L Lysine is ze heel goed opgeknapt.
James weet van geen ophouden! En mijn hart voelt blij: speel maar jongen, dat is een goed teken! Oma Myrna kijkt voorlopig nog even toe.
Storm is eindelijk ook maar eens gaan zitten. Maar James geeft hem geen kans om mee te doen. Die veren… die zijn van MIJ!
Hebbes! En ja, ik ga alvast maar weer een nieuwe hengel bestellen, want tegen zoveel geweld is hij vast niet bestand.
Kiekeboe!!!! Eindelijk, Harrison is ook van de partij! Zien jullie hem ook? Goed kijken want het is van korte duur!
Harrison geeft niets om een veren hengel. Net als Storm: hij rent liever achter iets aan wat van hem wegrolt!
Myrna, meisje, wat doe je nou? Zo dan, dat is wel heel veel actie voor een grootmoeder! Maar, zo ziet wel iedereen je brede rug!
Ah geweldig, op de leuning van de stoel: kijk uit, want je bent top zwaar, straks val je! Voor ik commentaar krijg over het halsbandje van Myrna: ja ik ben ook tegen halsbandjes bij katten, maar ze heeft het nodig voor de nieuwe voerbakken.
Haar chip is onvindbaar. Ze zou hem wel moeten hebben, maar de voerbak herkent haar niet. Dus moeten we voor haar de los bijgeleverde munt gebruiken, anders gaat de voerbak niet voor haar open. Er zat ook een belletje aan het halsbandje, maar dat heb ik er uiteraard direct vanaf gehaald!
Zo makkelijk is Cash dus. Hij is echt vriendjes met alle katten en duikt bij elke poezel in het mandje erbij: lief he!
Mijn mooie zwarte man: Cash wat heb ik naar jou verlangd na het overlijden van Scheff en Jerry! En nee, je bent niet hun vervanger, maar wel hun opvolger! Hele grote schoenen om te vullen, maar je doet het met groot gemak!
Ook ben je het eerste kitten met lange snorharen voor mij. Er werd mij altijd verteld dat de moederpoes die afbeet, maar jouw mama vond dat gelukkig niet nodig!
Het enige moment van de dag dat Cash zich door niets en niemand af laat leiden: etenstijd is heilig! Terwijl James vijf minuten doet over de hoeveelheid van een theelepeltje, knaagt Cash binnen een minuut de hoeveelheid van een soeplepel naar binnen.
Cash doet het echt fantastisch. Hij is sinds hij hier is (tweeënhalve week) ook al ruim een pond aangekomen. Meneer weegt nu 2424 gram! Hij stinkt niet als hij naar de kattenbak gaat en ik heb nog geen viezigheid aan z’n broek of poten gevonden, dus hij verteert het ook allemaal heel goed.
Als hij nu ook James nog zover krijgt dat hij goed gaat eten, ben ik helemaal een tevreden kattenmama!