Lewis & de Poezels – Februari 2024

Eindelijk beginnen we dan weer eens met m’n lieve hondenkind! Lewis is nog net geen twee jaar, maar dus wel bijna volwassen. We hebben de afgelopen weken heel wat met hem meegemaakt. Dachten we aanvankelijk nog dat hij aan het puberen was (slecht luisteren, niet mee willen lopen of juist trekken aan de riem), de dag erna lag het arme beest met 40,6 koorts voor oud vuil in de kamer! Vreselijke zorgen gemaakt, uiteraard direct naar de dierenarts geweest en met een flinke hoeveelheid medicatie weer teruggekomen.

Waarschijnlijk een infectie, maar hoe wat en waar, tja, dat is altijd lastig bij dieren; symptoombestrijding is dan eigenlijk toch het eerste waar je voor kiest. Na twee dagen ging het beter en na een week was hij weer zichzelf. Maar dit moet géén gewoonte worden, want ik heb weer vijf jaar van m’n leven ingewisseld door deze stressperiode.

Lewis heeft zich trouwens echt perfect aangepast aan de nieuwe rangorde in huis, nu Cash er eindelijk ook is! Natuurlijk is hij wel regelmatig jaloers op de aandacht die Cash krijgt: hij luistert bijvoorbeeld beter naar de naam Cash, dan naar Lewis…. , maar hij is heel lief, doet zachtjes en luistert op die momenten heel goed naar mij.

Kijk maar: Lewis wil eigenlijk naar Cash toe, want die loopt nu achter hem langs, maar omdat ik erbij sta en ‘nee’ fluister, blijft hij keurig liggen. Ik ben zo blij met mijn dierenroedel: het is zo fijn om dieren om mij heen te hebben! En, al zeg ik het zelf, met zachte woorden, vertrouwen en geduld bereik je dus ook dat dieren goed naar je luisteren. Je hoeft daar niet voor te lopen vloeken en tieren, zoals helaas sommige mensen doen.

James is nog steeds niet de ‘oude’, maar hij is inmiddels wél vijf jaar! James Valentijn is zijn officiële naam, dus het is duidelijk wanneer hij geboren is. De eerste grijze kat van mij, sinds mensenheugenis, die wel ouder dan vier jaar wordt!

RIP Hardin en Glen!

Maar we zijn er nog niet: hij moet absoluut nog aansterken en krijgt dus behalve dieetvoer, ook vers vlees van mij: tot groot genoegen van Cash, want die hapt vrolijk mee!

Myrna is hier gekomen omdat ze de niesziekte heeft en daarom dus niet langer in de cattery kon blijven. Nu James zo afgevallen was, was hij blijkbaar ook vatbaarder voor dat virus, want hij is nu ook vreselijk verkouden. Ik heb hem laten stomen, want op zich wel wat geholpen had, maar niet genoeg naar mijn zin. Dus baby neusdruppels gekocht en hij krijgt nu elke dag een druppel in zijn linker neusgat. Hij lijkt te snappen dat het hem helpt, maar helemaal vrijwillig krijg ik het toch niet voor elkaar.

Behalve de dieren, houden Lex en ik ook van rood vlees, oftewel bourgondisch gevulde borden met vlees, dus ik moet wel eens de braadpan tevoorschijn halen. Cash dook er direct nietsvermoedend in, maar ik heb hem toch maar even uitgelegd dat dat niet de bedoeling was. Ik heb veel katten gehad maar zo’n heerlijk en makkelijk karakter als Cash heeft, maak je toch niet vaak mee hoor!

Katten leren door imitatie van hun moeder en nestgenoten. Uiteraard ‘leren’ ze ook van elkaar als ze bij elkaar leven. James is panisch van de stofzuiger en vliegt al sinds we hem hebben, naar het hoogste plekje wat hij kan vinden. Dat daar nu toevallig Myrna al lag, zijn onverstoorbare oma, maakt niets uit. Maar, dat Cash er nu ook direct bovenop springt als ik met de stofzuiger in de weer ga, vond James toch even iets minder. 😉

Maar omdat ik perse niet nóg een kat wil die bang is van de stofzuiger, riep ik Cash dus bij me, terwijl ik de stofzuiger aan liet staan en ja hoor: Cash kwam gewoon meteen naar mij toe! Zo schattig, met die grote platvoeten van hem! Staart dapper omhoog, het vrouwtje roept, dus ik kom hoor!!!

En na een knuffel en een aai van mij, springt hij vrolijk weer terug in het bovenste mandje. Ach ja, ruimte genoeg zal hij denken! Trouwens, even iets anders, ik heb hier dus wel bijna mijn favoriete kleurencombinatie op de foto. Solid black, solid blue en…. nee geen black smoke, maar Myrna mag er qua kleur ook zijn! Ik houd ervan!

Dat Maine Coons van water houden is algemeen bekend, dus ook Cash vindt het heerlijk om te kledderen met water. Ach, de tijd dat alles altijd spik en span moet zijn is bij mij voorbij: als hij strakjes klaar is met spelen maak ik het gewoon weer schoon en droog. Zolang ik er geen eten op klaar hoef te maken, mogen de katten hier bijna alles!

Ik besef me meteen dat bij deze reeks Harrison nergens te bekennen is, maar hij is er nog wel hoor!! Net zoals Storm, de logeerkater! Hij is hier nu al vijf maanden en het gaat prima. Storm en Harrison spelen regelmatig met Cash, maar als het op slapen aankomt, dan ligt Cash toch het meest bij James in de buurt.

Het zal me benieuwen hoe het over een jaar gaat, als Storm weer opgehaald gaat worden. Ik hoop dat hij zijn baasjes nog herkent en ik hoop eerlijk gezegd ook dat hij dan zelf een nieuw kameraadje krijgt, want alleen is maar alleen he! Ik besef me dus wel terdege dat het hebben van vijf poezels tijdelijk is. Het gaat een kwartet worden, of ik het nu leuk vind of niet.

Maar na al die virussen en/of bacteriën waar ze last van hebben gehad, hier in huis hoop ik nu wel dat het even klaar is met de narigheid. Lekker allemaal groot worden, aansterken en vooral heeel erg oud worden!!!