We hebben heerlijk geslapen en gaan ons opmaken voor de 2e dag van onze rondreis. Maar eerst nog even een foto van iets ‘olympisch’, waar Lex perse een foto van wilde maken. Ach je hebt cultuurbarbaren en sportbarbaren. Ik behoor tot de laatste groep. Het zegt me allemaal niets en ik vind het ook niet interessant, maar op vakantie is het nu eenmaal geven en nemen he!
Kijk een steencirkel: dát is meer mijn ding! Het weer werkt ook fantastisch mee en de regenjas kan in de auto blijven. Wordt in Engeland alles in minstens 3 talen uitgelegd: daar doen ze hier niet aan hoor! Je mag blij zijn dat er een heel kort stukje in het Engels bij staat, maar dat is beslist niet overal gebruikelijk!
Natuuuuuurlijk heb ik de cirkel even tegen de klok in gelopen, zoals het een goede heks betaamd. Het voelt er heerlijk rustig en vredig. Er zou iemand met een hoge status begraven liggen in het midden van de cirkel. Nou, Rest in Peace, is dan wel heel toepasselijk.
De stenen wegen ieder afzonderlijk zo’n 7000 kg. Blijf je je toch afvragen hoe ze die krengen vroeger zonder machines zo netjes op hun plek hebben gekregen he!
Weer valt het op dat er geen dieren te zien zijn. Zelfs bijna geen vogels! Ik blijf het een rare gewaarwording vinden, maar volgens Lex zoek ik er te veel achter. Hij zegt: het land is zo groot, de dieren zijn slim genoeg om ver bij de mensen vandaan te blijven.
We komen ook een openluchtmuseum tegen en dat maakt het ons wel heel gemakkelijk om een aantal staafkerken te bekijken. Een staafkerk is een geheel uit hout opgetrokken kerkgebouw, met een typische bouwstijl die voornamelijk in Scandinavië wordt aangetroffen. Staafkerken zijn ontstaan in de periode waarin het christendom in Scandinavië werd verspreid.
Ook hier is het absoluut niet druk. Sterker nog, ik heb eigenlijk alleen de mensen gezien die hier werken, verkleed in hun rol die bij het desbetreffende gebouw hoort. Het is er erg heuvelachtig en ik merk dat ik alweer een jaar ouder en stijver ben geworden. De kunstknie werkt goed, maar het lijkt wel alsof er ook heupen aan zitten te komen die wat boutjes en plaatjes nodig hebben!
We boffen echt met het weer. Het is zalig én droog, wat ik zelf het allerbelangrijkste vind hoor. Want zeg nu zelf naar Noorwegen ga je niet op vakantie om bruin te worden!
Uiteraard ook even binnenin de staafkerk gekeken. Ik ben maar kort binnen geweest want ik vond het onwijs stinken. Lex vindt die turf achtige lucht minder vervelend, maar ik werd er letterlijk misselijk van.
Maar een heks hoort ook niet in een kerk, toch? Laat mij maar lekker buiten staan, in de natuur, daar vind ik het veel fijner!
Geen stenen gargoyles op het dak, maar houten ‘krokodillen’, of wat het dan ook voor moest stellen. Het is een apart gezicht!
En uiteraard heeft de firma Jigsaw Puzzels hier weer de nodige inspiratie voor hun puzzels vandaan gehaald. Om gek van te worden toch, als dit een puzzel zou zijn?
Ook de kleinere gebouwtjes zijn volgens het zelfde principe gebouwd. Overal mag je een kijkje nemen, maar we zijn het een beetje zat en besluiten even flink wat kilometers te maken naar onze volgende bestemming!
Het landschap is toch een beetje anders nu. Het doet me nu ook wel heel veel aan Engeland en Schotland denken. Af en toe vertel ik mijzelf in mijn hoofd: NIET links rijden…. NIet links rijden! Tja als je 20 jaar gewend bent om dat op vakantie te doen, is het best wel vreemd, om op dit soort wegen ineens aan de rechterkant te rijden.
Noorwegen is groot… heel groot. Van noord naar zuid is 1700 km! Dus net zolang rijden als van Zoetermeer naar Madrid! En dat is dan één land! Het is echter ‘maar’ 450 km breed. Hoe dan ook, Noorwegen is een stuk groter dan je op het eerste gezicht zou denken.
Schitterende vergezichten en zelfs haarspeldbochten op deze min of meer onverharde ‘snelweg’. Ik ben nog steeds blij met onze Toyota Yaris, want met m’n Daewoo’tje en Space Starretje had ik het deze vakantie niet gered! Een automaat is in de bergen toch wel heel erg prettig autorijden.
Een stroomversnelling.. watervalletje… na een paar dagen hadden we er zoveel gezien dat we er niet eens meer echt van op kijken. Dus, als je van watervallen houdt, lees dan de andere dagen van dit reisverslag ook! Ik beloof je een paar spectaculaire plaatjes!
Het Fetor Hotel. Ik zet niet vaak een negatieve recensie op internet, maar ik kon mij nu niet meer inhouden. Dit was een zeer gedateerd hotel, zonder lift, met een hele schuine wand in de slaapkamer zodat we niet eens rechtop in bed konden zitten en de kamer was zeer warm, het raam stuk en de gordijnen erg donker, dus een dag voor Midzomer, zaten wij met de gordijnen dicht vanwege de vreselijk hete, slecht te ventileren kamer.
We gaan dus ondanks het prijzige buffet toch maar hier eten, want er is in de omgeving ook niet veel anders te vinden. Het vlees smaakt vreemd, de frietjes zijn koud en de koffie walgelijk. Toen ik er iets van zei, zei het meisje van de bediening.. wat raar.. de koffie staat pas 2 uur…… Ik bedoel maar! BAH!
Maar het is me nu toch gelukt om Lex ook op de foto te krijgen. Hij kan in de zon zijn telefoon niet zo goed lezen, dus hij was even in de schaduw gaan zitten.
De kamer en het buffet vielen dus tegen… het uitzicht absoluut niet: dat was adembenemend!
Het zonnetje was ook heerlijk, en eerlijk is eerlijk dat maakt het allemaal wel zo gezellig!
