Diamond Painting is voor mij méér dan een hobby; het voelt als therapie. Al mijn overleden poezels heb ik al vereeuwigd en toen vorig jaar Salvadore, haar meneertje por favor, de grootste knuffelkont van mijn vriendinnetje onverwachts overleed, ontstond er bij mij meteen al een idee.

Uiteraard heb ik haar toen meteen een kaartje gestuurd, uit naam van Salvadore, want ik weet als geen ander hoe verloren en hoe verdrietig je je dan voelt….

Niets kan jou op dat moment helpen met het verdriet, behalve misschien de hoop op een weerzien, ooit. Dus redelijk snel manlief gevraagd een painting te bestellen van Salvadore.

Helaas bleek al snel dat de foto die ik er voor gebruikt had, van te lage resolutie was, dus vooral zijn ogen komen op een painting niet echt tot z’n recht.

De achtergrond was niet egaal zwart, maar ik heb er zelf voor gekozen dat wel te doen, met uitzondering van een kleine rand ‘schaduw’ om Salvadore heen.

Zoveel zwart vinden veel mensen saai om te doen, maar ik zit er echt niet mee. Nogmaals, ik word er rustig van en met een muziekje op de achtergrond is het heerlijk om te doen.

En, vooral omdat Mijn Grote Vriend, dan Altijd bij mij zit. Ik vond het zelfs heel bijzonder want Cash snuffelde steeds aan de painting en raakte met zijn poot ook steeds de kop van Salvadore aan.

Dit is het uiteindelijke resultaat geworden en we hebben de painting eergisteren even langs gebracht. Salvadore’s vrouwtje was er toch heel blij mee en ze weet dat als ze er nog eentje wil, ze het alleen maar hoeft te zeggen!

vorige – wordt vervolgd