Het virus van het beschilderen van stenen is nog niet voorbij! Nooit gedacht dat ik het zo grappig en leuk zou vinden. Ik, die echt niet kan tekenen, maar er wel heel veel plezier in heeft, moet nog heel veel leren. Bijvoorbeeld.. geduld hebben voor je de steentjes aflakt. De onderstaande vlinder had alle kleuren van de regenboog, maar was overduidelijk nog niet goed droog toen ik er met vernis over heen ging. Helaas… maar hij is toch gaan zwerven hoor. Alleen van het klavertje vier heb ik een berichtje teruggekregen…
Maar weken nadat ik het hartje in de hartkliniek had achtergelaten, toch nog een vermelding op de Facebook pagina. Ik schrijf achter op de stenen altijd: delen = lief en dan het symbooltje van Facebook, mijn postcode en HSZ, oftewel Happy Stones Zoetermeer.
Voorlopig heb ik nog voorbeelden genoeg; ik sla alle afbeeldingen die ik leuk vind op in een mapje en als ik dan zin heb om te freubelen, kijk ik m’n mapje door en begin te tekenen.
Het is altijd maar klein en luistert niet zo nauw natuurlijk, maar toch ben ik al snel een uur met een steentje bezig. Het duurt ook altijd even voor de verf helemaal droog is, want ik heb al geleerd dat één laag nooit genoeg is. Juist als je meerdere lagen over elkaar aanbrengt, gaat de afbeelding een beetje ‘leven’… heel anders dus dan hieronder.
Dit is niet geschilderd; dit is met decoupage gedaan, oftewel een servet op een steentje geplakt. Het kan, ik kan het, maar echt heel leuk vind ik het niet. Op de één of andere manier voelt het een beetje als valsspelen. Liever slecht getekend, dan niet zelf getekend 😉
Bij elke steen denk ik achteraf, oh ja.. dat had ik anders moeten doen. Dus het is echt een leerproces! Geloof me, ik ben absoluut nog lang niet tevreden over de resultaten.
Maar soms, zoals dit uiltje, dan denk ik, hee, het was eenvoudig, maar ziet er best grappig uit! Deze staat dus nog op mijn eigen vensterbank.
Dit uiltje had weer beter gekund, maar ik had hier net nieuwe stiften die ik wilde uitproberen. Inderdaad hebben ze een beetje een ‘metalic’ uitstraling.
Kijk en dan deze: heel simpel, maar best lastig om de overgang van de kleuren een beetje goed voor elkaar te krijgen. Hier ook een plakbandje gebruikt om de ‘evenaar’ helemaal recht te krijgen. Hihi, moet je natuurlijk de steen zelf ook recht op het ezeltje zetten, anders heeft het nog geen zin.
Deze steen lag al heel lang beschilderd met alleen de achtergrond, maar ineens wist ik het.. een meisje met paraplu!
Over de bij of wesp, net hoe je het wilt zien ben ik best wel tevreden. Het was mijn eerste poging en ik vind de vleugels best redelijk gelukt! Ik heb deze steen in het Lange Land Ziekenhuis in Zoetermeer achtergelaten, op een stoel in de wachtkamer, maar tot op heden is hij nog niet gevonden. Of… niet gemeld, dat kan natuurlijk ook 😉
vorige – wordt vervolgd
