Corona Blog
15 juni 2020
Waar ik in maart nog vastbesloten was elke dag een stukje te schrijven, ben ik de afgelopen weken bijna in slaap gesukkeld. Het leek wel alsof de wereld een beetje stil stond. We mogen nu weer wat meer en behalve het thuiswerken van Lex, wat minstens nog tot 1 september zo blijft, merk ik persoonlijk er niet meer zo veel van. Vorige week ‘gewoon’ weer bij m’n dochter geweest en de 3 zoenen van voorheen zijn vervangen door een korte ‘hug’. Maar ik ben allang blij, het is wat minder spastisch geworden dan aan het begin van de crisis.
Een crisis waar ik nu heel anders over denk dan 3 maanden geleden. Ik vind het vreselijk dat er zoveel mensen overleden zijn. Maar ik werd pislink toen ik die demonstratie op de dam in Amsterdam zag! Er wordt echt met 2 maten gemeten hier in Nederland. Oude zieke mensen moesten alleen doodgaan, maar een burgermeester staat een demonstratie toe??? Al dat gezeur over racisme, ik word er niet lekker van. We moeten gewoon ophouden met het benoemen van kleurtjes. Ik heb nooit onderscheid gemaakt; zat als klein meisje al op schoot bij een grote Antiliaan, die zichzelf gewoon “een neger” noemde! Alles wat je aandacht geeft, groeit…. ook racisme! Gewoon niet meer doen mensen! Niet benoemen, geen aandacht geven en mensen gewoon als mensen zien. Het maakt niet uit hoe iemand eruit ziet.. het maakt alleen uit wat iemand DOET!
En wat Corona betreft, ook hierin ben ik liberaal tot op het bot: iedereen moet het lekker zelf weten. Ik snap dat als je ernstig ziek bent, of op een andere manier tot een risicogroep behoort, je heel voorzichtig bent, óók met het ouderwetse griepvirus waar jaarlijks veel mensen door overlijden, maar het begint er nu wel op te lijken dat het compleet stil leggen van de economie wellicht iets te overdreven was. Voor alle mensen die echt in eenzaamheid zijn gestorven is het nu te laat; laten we hopen dat dát nooit meer zal gebeuren.
5 mei 2020
We zijn alweer 2 weken verder en zitten nog steeds in de zogenoemde intelligente lockdown. Wij redden ons wel; het is al bijna normaal dat Lex elke dag thuiswerkt en ik maar 1x per week boodschappen doe. Gelukkig werken de bezorgers van ‘Thuisbezorgd’ nog wel, dus we komen ook niet om van de honger. De supermarkt heeft weer bijna alles wat ik er wil kopen en onze andere boodschappen deden we toch al voornamelijk online. Mijn dochter is één keer op bezoek geweest en al is het heel naar en raar dat we elkaar geen knuffel kunnen geven, ben ik heel blij dat we elkaar weer wel kunnen zien. Hoe het verder moet is nu natuurlijk de vraag. Persoonlijk kijk ik meer op het live-blog over de corona crisis dan op Facebook. Trump volg ik ook op de voet; alles voor een beetje hoop voor onze vakantie, die ik nog steeds niet afgeschreven heb. De KLM verplicht iedereen een mondkapje te dragen, dus ook daar hou ik al rekening mee. Er gaan nu geruchten dat Rutte de horeca weer gedeeltelijk open gaat stellen en dat met name de terrassen weer open zullen gaan. Ik zal er (nog) niet gaan zitten, maar ik denk wel dat het een mooi begin kan zijn. Liberaal als ik ben vind ik dat mensen hun eigen verantwoordelijkheid hebben en zelf moeten kunnen bedenken of iets verstandig is of niet. Er zijn al heel wat bedrijven omgevallen door deze crisis en ik denk dat de economie toch weer een keer op gang gebracht moet gaan worden. Maar.. misschien is de wens wel de vader van deze gedachte…. dat zou heel goed kunnen.
22 april 2020
Het einde is nog niet in zicht. Ja, de kleintjes mogen straks in mei weer naar school, maar de rijlessen waar wij op zitten te wachten, gaan voorlopig nog niet door. Persoonlijk denk ik dat door de basisscholen weer open te stellen er veel meer mensen weer naar buiten gaan, dan nodig is. Kleine kinderen worden immers vaak nog naar school gebracht, dus voor je het weet staan alle ouders weer op het schoolplein met elkaar te kletsen. Opa en oma’s zullen ook weer ingeschakeld gaan worden, omdat niet iedereen gebruik kan maken van de BSO. Ach, wat is wijsheid, ik weet het niet.
Voorlopig begint het hier bij mij een beetje te wennen. Het mooie weer helpt daarbij. Ik heb mijn struisvogelhemd aangetrokken en lig elke dag even op het balkon om alvast een ondergrondje te kweken voor Death Valley. Op Spotify heb ik geluiden van de Californische golven gevonden, dus als ik mijn ogen dichtdoe, is het net alsof ik al in San Francisco ben. Alcatraz dan… de maat van de cellen daar, komen vast overeen met mijn balkonnetje. Mooi toch, hoef ik daar in september niet meer naar toe! Alleen de Grand Canyon, hoe ik die moet visualiseren is nog lastig: ik hoop nog steeds het in het echt te mogen zien!
14 april 2020
Soms is een nachtje ergens over slapen toch ergens goed voor! Ik had gisteren een lang blog klaarstaan om online te zetten, maar op het laatste moment heb ik het toch weggegooid. Want, als je niets aardigs te zeggen hebt, kun je beter je mond houden, toch?! Het laatste CBS grafiekje over het aantal doden per week laat zien dat Corona toch ernstiger is dan we vorige maand nog dachten.
Voor veel mensen is het nu al een bittere pil dat hun Mei vakantie in het water valt. De zomervakantie ligt ook al onder vuur, al weten we nog steeds niet zeker dat de Tour de France al dan niet doorgaat. (ach ja.. fransozen) en Spaanse voetbalclubs willen ook weer snel aan de slag. (ik bedoel maar.. Spanje!)
Trump heeft het inreisverbod in ieder geval weer verlengd en ik vrees ook met grote vrezen dat we nog wel wat langer last zullen houden van dit virus. Maar, als ik dan een mailtje krijg van een lieve man uit Engeland, die al een maand helemaal alleen thuis zit. verstoken van zijn geliefde kleinkinderen, dan mogen wij absoluut nog niet mopperen.
De regels in Groot Brittannië zijn strenger dan hier: zij mogen echt alleen bij noodzaak hun woning verlaten. Voor mij is er niet zo heel veel anders dan anders. Ik kan nog steeds mijn ding doen, manlief is de hele dag bij me, ik heb m’n katten en m’n hobby’s, Onze vrienden en familie zijn allemaal gezond en al zien we elkaar dan niet, we hebben elkaar nog wel.
9 april 2020
Vandaag voor het eerst sinds mijn zelf opgelegde quarantaine even met de auto weggeweest. Mijn dochter woont helaas best ver weg en ik had haar bijna een maand niet gezien. We hebben een bepaald stuk gereedschap nodig en dat mag ik lenen van mijn schoonzoon, dus ik had ook echt een reden om ‘even’ heen en weer te rijden. Zij heeft een grote tuin en nu het mooier weer is, had ik bedacht dat we wel even in de tuin konden zitten, samen met de kleinkinderen.
Ik ben heel blij dat ik ze eventjes gezien heb, maar het is wél heel raar, dat je je eigen kind niet eens meer een knuffel mag geven! Zij werkt in de zorg en ik wil absoluut niet degene zijn die haar mogelijk aansteekt of een verkoudheid bezorg, dus we zijn netjes bij elkaar vandaan gebleven. Het verstand moet het nu gewoon even overnemen van het hart, hoe vervelend dat ook is!
Normaal moet ik uiterlijk 1500 uur terug rijden, wil ik de standaard files voor blijven. Nu kon ik op een normale tijd terug en inderdaad, géén file te bekennen. Wel heel veel vliegtuigen… op de grond dan! Ik rijd mijn hele leven al langs Schiphol, maar ik heb echt nog nooit zoveel KLM vliegtuigen bij elkaar gezien! Op de matrix borden lees ik alleen maar teksten over het corona virus: blijf thuis!! ik voel me acuut schuldig, alsof ik in overtreding ben!
Geen file’s op de weg is best wel lekker, maar toch hoop ik dat het niet meer zo lang zal duren. Het voelt onwerkelijk en raar en ik mis het gewone leven!
5 april 2020
De tegenstrijdige berichten zorgen bij mij voor nog meer onrust dan ik al had. Aan de ene kant wordt er gezegd dat er een afvlakking van het aantal besmettingen zichtbaar is, terwijl letterlijk aan de andere kant van de wereld gezegd wordt dat er een tweede golf gevallen op komst is. Steeds meer bedrijven hebben het moeilijk en kampen met grote problemen. Ook al heb ik dan zelf geen baan en wordt er voor mij gezorgd, toch ben ik bang dat ook de overheid zal moeten gaan inkrimpen. Geld kan maar 1x uitgegeven worden en als wij als Nederland nu weer de rest van Europa extra geld gaan geven, wat blijft er dan strakjes voor ons zelf over?
Ik probeer juist uit alle macht volgens een ander principe te leven: zorg goed voor jezelf, want alleen dán ben je sterk genoeg om voor anderen te blijven zorgen. Hoe dan ook, ik heb het gevoel dat mijn leven On Hold staat. En, dat is helaas niet de eerste keer dat ik dat mee maak. Vannacht had ik dan ook weer die vreselijke terugkerende droom dat ik met mijn dochtertje van nog geen 2 jaar naar het ziekenhuis moest rijden maar geen auto kon vinden.
Het is totaal wat anders dan wat er nu gaande is, maar toch zijn er overeenkomsten. Ik heb toen een hele periode geen mensen kunnen ontmoeten, ontvangen of mee in contact kunnen komen, omdat ‘we’ in een ‘bacterie-arm’ protocol zaten. Dus mondkapjes voor, beschermende kleding aan en bestek en serviesgoed kwam ontsmet en steriel de kamer op. Niets mocht hergebruikt worden en handen wassen was een dagtaak. Haar verjaardag kon niet gevierd worden, want dat kon haar afweersysteem niet aan. Maanden later kon ik geen kraambezoek ontvangen, want daarvoor was ze nog te vatbaar.
Kortom, ook toen stond mijn leven ‘on hold’, net zoals het nu voor ons allemaal is. We zwaaien naar elkaar van achter het raam en we sturen berichtjes over en weer omdat we niet bij elkaar op bezoek kunnen komen. Niemand weet hoe het af gaat lopen, niemand weet hoe het verder zal gaan; net als toen, toen mijn baby leukemie had. Ik denk niet dat ik hoef uit te leggen dat die tijd een enorme impact op mijn leven heeft gehad, dus ik weet daarom ook zeker dat deze periode bij heel veel mensen flinke sporen zal achterlaten.
2 april 2020
Gisteren geen coronablog van mij; het wordt ook best een beetje lastig. We leven van dag tot dag en maken hoegenaamd niets mee. Manlief werkt thuis en tijdens vergaderingen zit ik muisstil achter mijn computer. Stofzuigen plan ik zo veel mogelijk tijdens het normale werk. Vanmiddag een videovergadering met een hoge pief, dus ik zal zorgen dat ik de kamer uit ben. Tja, wij wonen nu eenmaal niet heel groot en Lex werkt gewoon vanuit de huiskamer.
Gelukkig heb ik hobby’s waar ik me goed mee kan vermaken; er liggen nog 2 projecten op me te wachten en het 3e is alweer in bestelling. Alles duurt langer dus ik probeer vooruit te denken en zoveel mogelijk in huis te hebben. Boodschappen doen gaat weer beter, maar bepaalde dingen zijn er nog steeds niet. Ik ga vanmiddag andere supermarkten af op zoek naar bakmeel. Sinds ik het bakken weer ontdekt heb, wil ik geen kant en klare koek of cake meer, maarja, dan moet je wel bloem of bakmeel weten te vinden!
Alles bij elkaar ligt ons leventje aan de ene kant flink op z’n kop, terwijl het aan de andere kant een hele grote sleur geworden is. Vrijheid om te doen en laten wat je wilt mogen we, wat mij betreft, nooit meer vanzelfsprekend vinden. Ik stem geen PVV, maar zo leeft Geert Wilders dus al járen en jaren! Echt, als ik mijn katten niet zou hebben, zou ik echt knettergek worden. Die donderstenen zorgen ervoor dat ik toch mijn bed uit blijf komen.
Voordat deze crisis uitbrak, was ik heel voorzichtig bezig mijn conditie wat te verbeteren. Ik ging wat vaker lopend boodschappen doen, had me zelfs opgegeven bij een sportclub en gebruikte ik de crosstrainer weer een paar keer per week. Want, de grote droomreis naar Amerika zat er aan te komen en ik wilde zeker weten dat ik wel een stukje kan lopen. Nu kan ik niet de puf vinden om dat te blijven doen. Ik wil zo graag, maar ik moet afwachten … en dat kan ik niet zo goed! Ik moet mezelf dus wéér een schop verkopen, want hoop doet leven, zeggen ze niet voor niets.
31 maart 2020
Gisteren mijn controle afspraak met de tandarts maar afgezegd. Elk nadeel heeft een voordeel, zou je kunnen zeggen. Ik had nooit gedacht dat ik ooit zou zeggen dat ik eigenlijk toch liever wel naar de tandarts had gekund!! Net ook mijn dochter weer even gesproken, per telefoon uiteraard. Zij werkt in de zorg en ik wil onder geen voorwaarde degene zijn die haar mogelijk aansteekt. Wij zijn niet ziek, maar hoesten wel een beetje. Ach, zekerheid voor alles uiteraard.
Maar dan lees je op internet toch zoveel tegenstrijdige verhalen over besmetting via bijvoorbeeld, winkelwagentjes. De ene supermarkt maakt de karretjes wel schoon, de andere weer niet. Wat moet je nu geloven?? Persoonlijk ben ik van mening dat als het m’n tijd is, ik toch wel ga, dus ik maak me er niet zo heel erg druk om. Natuurlijk probeer ik wel m’n gezonde verstand te gebruiken en was ik m’n handen als ik weer thuis kom van boodschappen doen. Maar heel erg veel meer dan zoveel mogelijk thuisblijven kan ik ook niet doen.
Ik zag ook dat er iemand uit een flat bij ons aan de overkant werd opgehaald met een ambulance. Echt een heel wonderlijk gezicht: mannen in witte pakken en maskers op, achter een brancard waar iemand op lag die er ook uit zag als een maanmannetje. Onwerkelijk!
Op internet gaan er ook al weer grapjes in het rond: “ik stond in een lange rij bij de supermarkt te wachten tot ik naar binnen kon, ik heb tegen de man voor mij gezegd dat het heel gaaf was in China toen ik daar vorige maand was en een keer gekucht… en hoppa, de hele rij was meteen weg”.
Ondanks de ernst van alles, betrapte ik mijzelf toch op een glimlach. Mensen zijn en blijven hele rare wezens hoor! Vanmiddag moet ik zelf weer op etensjacht. Ik wacht zo lang mogelijk, omdat ik hoop dat de vracht dan geweest is en de supermarkt weer het één en ander in de schappen heeft liggen. Zo passen we ons allemaal op onze eigen manier aan, aan deze nare situatie.
30 maart 2020
Een nieuwe week, met nieuwe cijfers. 2018 loopt qua sterfgevallen nog voor op 2020. Gisteren heb ik echter met eigen ogen gezien dat de snelwegen er min of meer verlaten bij liggen. Het leek wel 1970 op de weg. Echt maar een enkele auto die onderweg was. Dat betekent dus ook dat er minder mensen overlijden door verkeersongevallen. Alle scholen die dicht zijn; dat scheelt ongetwijfeld ook heel veel. Het is nog maar de vraag hoe het nu verder zal gaan.
Ahoy is omgetoverd tot een soort veldhospitaal en zelfs in Central Park, New York, zijn ze bezig een noodziekenhuis te bouwen. Het gaat maar door en maar door. Ik benijd de mensen die het voor elkaar krijgen om gewoon maar door te gaan met hun werk, alsof er niet veel aan de hand is. Ik kan het niet. Het is de onzekerheid waar ik last van heb en waar, volgens mij, veel meer mensen niet tegen kunnen.
De behoefte aan veiligheid zit in ons DNA gebakken; we hebben het allemaal nodig, de één nog meer dan de ander. Ik weet dat ik hierin geen uitzondering ben. Het is juist nu belangrijk dat we ons focussen op wat we wél hebben en op wat wél kan. Maar dat vind ik lastig en daar ben ik niet zo goed in. Zonder het virus zou Lex zijn rijbewijs al gehaald hebben, zouden we zeker zijn van onze vakantie en zou ons nieuwe tv meubel waarschijnlijk ook allang geleverd zijn.
Het voelt als een soort verlamming en ik moet er hoe dan ook mee aan de slag, want hoofd en hart staan nu eenmaal met elkaar in verbinding. Misschien komt het ook wel doordat ik niet meer werk; ik heb alle tijd van de wereld om leuke dingen te doen, waardoor ik dus juist dat gevoel, nog nuttig te zijn, veel minder voel dan mensen die moeten werken voor de kost! Dus ik ga mijzelf weer een schop onder m’n kont verkopen en voor mijn poezels en manlief zorgen! Laten we allemaal maar weer heel hard hopen dat Moeder Natuur zich snel weer beter gaat voelen!
27 maart 2020
Mijn humeur is vandaag beneden elk peil: ik kan er niets aan doen, maar het benauwt mij heel erg. De supermarkt is veranderd in een atletiekbaan: je komt overal hekken tegen.Ik lees op internet dat de kindertelefoon dubbel zo druk is, dat mensen een kort lontje krijgen en zie zelfs een filmpje waarin een man een vrouw bekogelt met een zak potaarde. Het opvolgen van mij eigen advies, tel je zegeningen, lukt even niet. Ik ben gewend aan thuiszitten, heb helemaal niet zo veel sociale contacten nodig, maar het is even lastig vandaag. Als dit toch echt de rest van het jaar zo moet blijven, mijn hemel, dan worden we allemaal knetter en knettergek!
26 maart 2020
Vandaag toch weer even naar buiten geweest. Lopend boodschappen gedaan, maar het blijft raar; mensen steken over om niet langs me te lopen. Het voelt alsof ik een patiënt ben, terwijl er met mij gelukkig niets aan de hand is op Corona gebied. Ik kan niet echt zeggen dat het juist de oude, of juist de jonge mensen zijn die geen rekening houden met de afstandsregel. Het heeft denk ik meer met opvoeding, waarden en normen te maken, dan met leeftijd.
Heel opgewekt kreeg ik net een vragenlijst van de NVVE: of ik wel of niet op de IC wil worden opgenomen als ik klachten krijg… en meer nogal confronterende teksten. Ik wil mijn leven zelf kunnen beëindigen als ik het gevoel heb uitgeleefd te zijn, maar of dat nu met dit virus ook al aan de orde is… pfffttt.. dat is toch weer stof tot nadenken. Ik denk dat ik toch nog te weinig weet om daar nu zo even een beslissing over te kunnen nemen. Men zegt dat er blijvende schade zal zijn na beademing op de IC, maar in hoeverre zal dat de kwaliteit van leven beïnvloeden? We weten het nog niet, dus ik kan onmogelijk daar nu al een keihard antwoord op geven. De tijd zal het ons leren, ben ik bang.
Op dit moment staat er bij mij een boterkoek in de oven. Ik heb even genoeg van alle ellende en wil een paar geluksmomentjes, de komende dagen. Het begint al lekker te ruiken en samen met het zonnetje wat door mijn gele zonnescherm schijnt, lijkt het alsof alles weer goed is gekomen. Ik ben van nature al zwartgallig genoeg, dus een beetje positiviteit, vertrouwen en geloof in de goede afloop kan geen kwaad!
25 maart 2020
Ik merk bij mijzelf dat ik het de ene dag beter aan kan dan de andere dag. Ik lees net het afschuwelijk bericht dat er in Spaanse rusthuizen mensen dood in hun bedden zijn gevonden; compleet verlaten door het personeel. Het virus is nu ook in ons rioolwater gevonden en zelfs de Britse kroonprins is besmet. De IC afdelingen raken echt vol en veel mogelijkheid tot uitbreiding is er inmiddels niet meer. Beademingsapparatuur is schaars en de angst zit er bij iedereen goed in.
Het enige wat je kunt doen is afwachten, je gezonde verstand gebruiken en je zegeningen tellen. Ik ben veilig: manlief werkt thuis, m’n katten zijn bij me en doen het prima. Maar je zult maar net je partner verloren hebben, helemaal alleen zijn en niemand meer hebben die zich om je bekommert? M’n hart breekt ook als ik aan zwangere vrouwen denk: wat een angst, wat een onzekerheid!!
Lex zorgt hier thuis voor de muziek en zo houden we het vol. Hij werkt en ik zorg voor het huishouden. Samen maak je toch meer vuil dan alleen, eerlijk is eerlijk. Kon ik voorheen de robotstofzuiger best om de dag gebruiken, nu is het toch beter om ouderwets aan de slag te gaan. Dus, op de maat van de muziek, doe ik wat er gedaan moet worden. Gelukkig kan ik mij goed vermaken in huis, maar ik kan me zo voorstellen dat bij heel veel mensen de muren zo langzamerhand op hen afkomen.
Ik kreeg ook een mailtje van de sportvereniging, waar ik sinds kort lid van ben. Laat ik het zo zeggen: ik heb de oefeningen 10 keer gelezen, telt dat ook? Sorry, maar daar kan ik nu helemaal de puf niet voor vinden. Ik heb veel meer zin om een boterkoek te gaan bakken: zoals de lieverd die mij dat geleerd heeft zei: je wordt er wel dik van, maar ook heel gelukkig!
24 maart 2020
De maatregelen zijn aangescherpt, maar er is nog steeds geen volledige Lock Down. De burgemeesters hebben meer bevoegdheid gekregen en mogen in bepaalde gevallen boetes uitdelen. En wat zegt zo’n “burger vader” vanochtend op de televisie? “Als men in een park niet direct stopt met barbecueën krijgt men een boete.” Parrrrrdon? Men krijgt gewoon meteen een boete want je gaat nu gewoon NIET met de hele familie barbecueën! Dat eerst nog es waarschuwen voor er echt opgetreden wordt, daar word ik zo dood en dood moe van! Zo leer je mensen nooit te luisteren. Maarja, dat is al ergernis van mij om een andere keer te beschrijven.
Ik ben net terug van het doen van boodschappen. Er staan maar 100 karretjes voor mijn supermarkt en een tafeltje met desinfectiemiddel. De filiaalmanager houdt toezicht dat iedereen een karretje neemt, zodat in ‘mijn’ winkel er niet te veel mensen tegelijk zijn. Nare baan, maar het werkt wel. Het is rustig in de supermarkt en de mensen gedragen zich keurig. Vlees is nog schaars, het brood is allemaal weer op, maar de zuivelkasten zijn goed aangevuld gelukkig. Eieren zijn wel weer een probleem, maar we mogen niet mopperen want er is wel toiletpapier. Handige schoonmaaksprays zijn wel weer uitverkocht en ook de reinigingsdoekjes zijn ver te zoeken. Een enkeling douwt nog door met z’n kar, maar die wordt snel aangesproken door de caissière. Ik heb begrepen dat het maximum bedrag voor contactloos betalen wordt verhoogd naar 50 euro. Dit was vanmiddag in mijn buurt nog niet het geval helaas. Maar, gewoon thuis goed de handen weer wassen.
Grappig om te zien dat buiten op straat er mensen ook op de stoep echt uitwijken voor elkaar en een aantal groet me ook spontaan.Het lijkt hier in mijn wijk beter te gaan dan afgelopen weekend. Het is ook best lekker weer trouwens. Ik heb vandaag voor de 2e keer even kort op mijn balkonnetje in de zon gezeten. Als je dan zo even je ogen dicht doet, kun je bijna vergeten wat er aan de hand is. Het is en blijft heel onwerkelijk allemaal: alsof we in een slechte film zijn beland waarvan de schrijver het einde nog niet bedacht heeft. Het kan nog alle kanten op!
23 maart 2020
Vanavond weer een persconferentie: ik verwacht elk moment een complete Lock Down. Het zou, volgens mij, het enige verstandige zijn op dit moment. Ik ben zelf ook heel trots een Nederlandse te zijn, vrijgevochten, uitgesproken en open. Maar dat betekent absoluut niet dat ik niet kan luisteren. Waarom denken al die gladiolen die zo nodig de kust op moesten zoeken, het afgelopen weekend, dat die oproepen om binnen te blijven niet voor hen golden? Echt, ik kan er met m’n pet niet bij.
Veel mensen in mijn omgeving werken in de zorg en het is zó belangrijk dat die gezond blijven. Het virus verplaatst zich niet hoor…. WIJ verplaatsen het, door zonder na te denken naar buiten te gaan en geen afstand te houden. Ik mag absoluut zelf niet mopperen: voor mij verandert er niet veel! Ja, ook ik vind het jammer dat ik mijn dochter en haar kindjes niet kan knuffelen, maar het is nu even zo. Veel erger is het voor al die mensen die in een verzorgingstehuis zitten en hun familie toch al weinig zien en laten we niet vergeten dat het ook heel moeilijk zal zijn voor het verzorgend personeel om aan de deur ‘nee u mag niet naar binnen’ te verkondigen?!
Ik ben geen sensatie zoeker, maar ik heb toch een aantal filmpjes aangeklikt waarop te zien is hoe ernstig mensen op de intensive care er aan toe zijn. Mijn hemel zeg, om zo aan je eindje te komen… vreselijk! En helemaal voor al die dappere mensen die met hart en ziel aan het werk zijn op die afdelingen! Dus laten we echt allemaal ons ego aan de kapstok hangen en gewoon luisteren naar wat de regering zegt. Ja OOK als je niet zelf op deze partijen gestemd hebt: gewoon ouderwets kop dicht en doen wat er gezegd wordt!
22 maart 2020
Wakker worden door een NL Alert: ik had nooit gedacht dat zoiets zou gebeuren. Ik dacht eventjes dat er nóg een grote ramp was gebeurd, maar het was dus eigenlijk een oud bericht. Waarom luisteren we niet? Waarom is het toch zo verdomde moeilijk voor sommige …. mensen, om gewoon te doen wat er gezegd wordt?
Je kunt denken wat je wilt, maar in hemelsnaam zeg, luister gewoon naar wat er gezegd wordt. JIJ weet het echt niet beter dan al die voorlichters van de regeringen hoor! JIJ bent echt niet die ene uitzondering die niet hoeft te luisteren. JIJ bent echt niet de enige die geen risico loopt! Hoe dom kan men zijn? Nou, er zijn weer een aantal duizenden mensen die echt denken dat het vakantie is.
We zitten lekker thuis dus laten we maar gaan klussen en dus in de rij bij de bouwmarkt gaan staan!
We zitten lekker thuis dus laten we maar vrienden uitnodigen, om de tijd een beetje door te komen.
We hebben nu wel lang genoeg ‘lekker thuis gezeten’ dus laten we maar in optocht naar de stranden gaan: zij aan zij even uitwaaien!
Ik kan er echt met mijn verstand niet bij hoe dom sommige mensen zijn! Het voelde bij mij vorige week ook nog wel een beetje als vrijheidsbeperking, maar ik merk nu dat ik steeds meer en meer voor een totale “lock down” ben. Het liefste zo snel mogelijk!
21 maart 2020
Lente! Nu maar hopen dat het waar is wat we allemaal hopen, namelijk dat het snel wat warmer gaat worden en het virus daar niet tegen kan! Voor het eerst sinds een week hoef ik niet naar de supermarkt vandaag. Er is voor vandaag en morgen genoeg eten in huis. Wat een luxe! Dat geeft wat ruimte bij mij. Door de spanning vlamt mijn fibromyalgie weer erg op. Het vlucht of vecht reflex uit zich bij mij in een ‘freeze’ reflex en m’n hele lijf zit op slot. Heel vervelend en vooral heel pijnlijk. Nog een reden om te verlangen naar iets warmer en vooral droger weer.
Voor de Corona crisis keek ik ’s nachts bij een toiletbezoek altijd even op Facebook; nu check ik meteen de het live blog op het AD. De verhalen die ik voorbij zie komen zijn hartverscheurend en maken me duidelijk dat het altijd nog veel erger kan! We moeten echt een grote pas op de plaats maken. De enige manier om dit het hoofd te bieden is vooral geduld hebben, rustig blijven en niet in paniek raken. Laten we alsjeblieft allemaal verstandig blijven en zoveel mogelijk thuis blijven. We hebben allemaal wel iets ‘wat niet door kan gaan’: een verjaardag, een logeerpartij, een uitje of een vakantie, maar uitstel is altijd nog beter dan niets!
Ik probeer zoveel mogelijk bezig te blijven; het huishouden gaat immers gewoon door met zeven poezels en een Lex! Gelukkig kan ik nog even vooruit met m’n hobby, diamond painting, en kom ik ook weer aan lezen toe. Een vriend van ons is onlangs overleden; nee, niet aan Corona, maar aan iets anders. Zijn vrouw leeft nu mijn grootste nachtmerrie. Alleen komen te staan en niemand meer hebben die je even vast houdt. die je troost: ik moet er niet aan denken! Ik zou van alles willen doen, maar ook haar kan ik niet helpen.
Het enige, werkelijk het enige wat we nu voor elkaar kunnen doen, is ons verstand blijven gebruiken en zoveel mogelijk binnen blijven! Ook de jonge mensen!!! Kijk ook alsjeblieft uit dat je geen mensen besmet die in de zorg werken, of een ander cruciaal beroep hebben. We hebben iedereen heel hard nodig, dus neem geen risico als het niet absoluut noodzakelijk is!
20 maart 2020
Nou het was me het dagje weer wel, gisteren. Ik ben ’s middags lopend naar het winkelcentrum gegaan, in de hoop dat ik iets te eten kon scoren. De plaatselijke slager had gelukkig een leuke aanbieding, maar voor dagelijkse consumptie is de beste man mij toch echt te duur. De schappen bij de supermarkt waren weer akelig leeg, al had ik de vrachtwagen al wel gespot op de parkeerplaats. De vloer van de supermarkt is helemaal beplakt met tape; om ook de mensen die geen idee hebben hoeveel anderhalve meter is, een idee te geven, vrees ik. Ik loop snel de voor mij belangrijke paden af, maar helaas, geen zuivel, geen eieren, geen fruit en geen toiletpapier.
Rond etenstijd ben ik in plaats van naar de keuken, maar wéér naar de supermarkt gegaan. Die vrachtwagen op het parkeerterrein moet immers eens uitgeladen zijn, toch? Gelukkig, er is nu wel wat fruit en een klein beetje kipfilet. Niet de hoeveelheden die ik graag koop, maar iets is beter dan niets, toch? En jaaaaa, hoe blij kun je zijn met toiletpapier? En al mag ik ‘maximaal twee verpakkingen’ kopen, ik houd het er bij eentje, net als altijd!
Na het eten probeer ik de Picnic app. Er is al dagen geen enkele mogelijkheid om iets te bestellen. Ik krijg een tip van mijn dochter: mam, probeer het direct ná middernacht. Dus ik laat Lex lekker bijtijds naar bed gaan en blijf zelf op. Inderdaad, meteen ná twaalf uur, kan ik kiezen uit wel …..één bezorgmoment! Hebbes! Volgende week vrijdagochtend krijg ik geleverd! Dat is dus 8 dagen later! De wereld is echt gek geworden! Ik heb het al eerder gezegd, ik snap het niet, want A) eens zijn je kasten vol en/of B) is je bankrekening leeg, toch?
Ik heb Lex inmiddels ook medegedeeld dat als wij weer brood nodig hebben, het zijn taak is om in alle vroegte naar de winkels te gaan. Ik zal zelf proberen steeds in de loop van de middag te gaan, in de hoop dat de vracht voor die dag al uitgeladen is. Ik denk dat dát de enige manier is om onze normale boodschappen in huis te krijgen. Ik weiger te hamsteren. Echt, ik vertik het! Ik zou ook niet weten hoe, zo ben ik gewend om 2x per week mijn boodschappen te doen, al een heel leven lang.
Sinds een paar dagen dwaalt het al door mijn hoofd, maar ik ga het nu gewoon hardop zeggen: ik heb gekozen voor zelf-quarantaine. Ik kan niet veel doen tegen dit virus, maar ik kan wel de adviezen van deskundigen opvolgen. En om helemaal eerlijk te zijn, ik vind dat iedereen met een beetje gezond verstand tot dezelfde conclusie zou moeten komen. Er gaat een filmpje rond, van een verpleegster van de IC, die na een dienst van 48 uur, een lege supermarkt aantreft. Kijk, dáárom moeten wij niet hamsteren en dáárom moeten wij zoveel mogelijk binnen blijven.
Ik stelde Lex net voor om een boterkoek te bakken voor het weekend. Zegt ie… het lijkt me niet verstandig om nu zo’n hele koek naar binnen te schuiven, nu we zo weinig beweging hebben! De grapjas! Ik ga 2x per dag naar een supermarkt, dus spreek voor jezelf schat! Maar okee, geen boterkoek dus!
Hoe dan ook, we zitten hier dus voorlopig nog wel even aan vast:
laten we het alsjeblieft allemaal een beetje gezellig houden….
voor onszelf maar ook voor die ander!
19 maart 2020
Er waren reacties op mijn blog van gisteren. Natuurlijk kan het altijd nóg erger. Als er iemand een kei in relativeren is, ben ik het wel, maar ik geef hier ook alleen maar mijn persoonlijke mening; ik probeer mijn eigen gevoel onder woorden te brengen. Waarom? Nou, waarom niet? Vanochtend mijn dochter gesproken; gelukkig hebben we tegenwoordig heel veel middelen om met elkaar in contact te blijven.
Moeder Natuur is wel vaker boos geweest. 1720 de Pest – 1820 Cholera – 1920 Spaanse Griep – 2020 …. I rest my case. Toen was er nog geen internet. Nu gelukkig wel en we kunnen op de hoogte blijven (en gehouden worden) van alles wat er speelt en belangrijk is. Des te vreemder vind ik het dus dat er mensen zijn die alles gewoon maar door laten gaan. Hoe naar het ook is, een kinderverjaardag lijkt mij nu niet echt handig om te gaan vieren. Stel het een paar weken uit, tot het mooier weer wordt. Dan kun je in ieder geval naar buiten met het hele grut in plaats van 10 kleine kinderen en minstens 16 volwassenen bij elkaar te proppen in een huiskamer!
Veel en veel erger is het dat nabestaanden niet eens afscheid kunnen nemen van hun dierbaren, door dit virus. Het is echt in ieders belang dat we samen proberen dit virus te overleven en vervolgens in te dammen. Ik denk dat iedereen zijn steentje kan bijdragen, hoe klein het ook lijkt te zijn. Mijn dochter vertelde mij dat er hele families in haar plaatselijke winkelcentrumpje liepen. Niet handig, vind ik. Maak van de noodzakelijke boodschappen doen geen familie-uitje! Je loopt niet alleen zelf risico, maar je zorgt ook dat er nog meer anderen besmet kunnen worden. Mijn hart gaat echt uit naar alle vrouwen die nu in verwachting zijn! Echt, ik moet er niet aan denken nu zelf in verwachting te zijn. Wat een onzekerheid en wat een spanning zul je dan hebben! Dus ja, het kan altijd erger! Daar ben ik mij ook echt wel van bewust. Maar ik vind het toch echt wel een beetje eng….
Laten we in ieder geval blij zijn dat er internet is en telefoon. Dat we in contact met onze dierbaren kunnen blijven, ook al is het dan op een afstandje. Ik ben heel blij dat ik niet alleen woon, dat Lex en ik samen zijn en veilig. Geen openbaar vervoer, geen op elkaar gepakte mensenmassa’s voor ons. Ik moet vandaag wel weer op pad om iets te eten te scoren en ik hoop dat de supermarkt niet helemaal leeggeroofd is. Echt, vertel me, hoeveel pakken toiletpapier kan iemand in huis hebben?? Wij hebben nu nog 4 rollen en ik probeer al een week een nieuw pak te kopen, maar het is me nog niet gelukt. Zo jammer dat iedereen aan het hamsteren is geslagen, maar het laat wel weer zien hoe de mens echt in elkaar steekt. Ikke, ikke ikke…. mijn, mijn, mijn ….. en natuurlijk ben ik geen haar beter.
Dus Moedertje Natuur, doe wat je moet doen, zodat we weer verder kunnen met hopelijk méér inzicht en wijsheid.
Als ik naar de geschiedenis kijk, vrees ik het ergste….. we leren het nooit!
18 maart 2020
Vorige week een speech van mijn vader online gezet. Dit om te benadrukken dat vrijheid niet vanzelfsprekend is. Automatisch dwaalden mijn gedachten toen af: oorlog heb ik gelukkig nooit meegemaakt. Maar nu, op 18 maart 2020, hebben we een week van lege supermarkten en binnen zitten achter de rug. Echt nooit gedacht dat zoiets mogelijk zou zijn. Ik vind het eng; ik ben best een beetje bang. Niet om Corona te krijgen en om te sterven, dát dan weer niet, maar ik ben wel bang om al die vanzelfsprekende zekerheden kwijt te raken. Veel geld heb ik niet, maar het kleine beetje wat ik heb, is na deze 1e Corona week volgens mij al de helft minder waard geworden. Reserves heb ik de afgelopen maanden al opgemaakt, vooruitlopend op een belastingteruggave. Een teruggave die mij de reis van mijn leven zou gaan geven.
Nu ben ik daar niet meer zo zeker van; niet van die teruggave én niet van die reis! Alle zekerheden vallen weg. We mogen Amerika op dit moment niet eens in. We mogen strakjes misschien niet eens meer op vakantie. Sterker nog, we mogen misschien straks niet eens meer ons eigen huis uit! Niemand weet hoe het zal gaan verlopen. Gezien de aard van de mens zou ik er niet eens gek van opkijken als er rellen gaan ontstaan. Winkels die overvallen gaan worden, voor misschien die laatste twee wc rollen, wie zal het zeggen? Ik heb net op een voor mij idioot tijdstip, boodschappen gedaan. Alleen maar in de hoop dat er nu wel brood te koop was. Ik bedoel maar… waar hebben we het over… Brood!!!
Net ook even een kort stukje van de Kamerdebatten geluisterd: nou dáár word je ook niet vrolijk van. De meeste politici behandelen dit op dezelfde manier als alle andere problemen: ze zijn het standaard oneens met de vorige spreker en betwisten élk woord wat er door een ander gezegd is. In plaats van gewoon openlijk toe te geven dat niemand weet hoe dit verder gaat. Misschien is het inderdaad wel zo dat Moeder Natuur boos is en er nu op een ‘natuurlijke manier’ voor gezorgd gaat worden dat de overbevolking gestopt gaat worden.
Weet je… als dat dan zo is….. laat het dan maar gebeuren ook. Ik wil liever in vrijheid dood gaan, dan opgesloten in m’n eigen huis verhongeren hoor!
Als ik nu mag kiezen…. naar de Grand Canyon en daar Corona oplopen en doodgaan, of twee jaar in m’n huis opgesloten zitten en het overleven……
ik weet nog zo net niet waar ik voor zou gaan…..
©Loes Raaphorst 03/2020
