Donderdag 2 juni 2022
Beetje matig geslapen en een matig ontbijt, maar het is geen ramp; we hoeven vandaag niet heel ver te rijden. Het is ‘maar’ 150 kilometer rijden naar Bryce Canyon. Veel mensen vinden Bryce Canyon National Park een van de mooiste nationale parken van Amerika.
Aan de enorme hoeveelheid foto’s van dit park, mogen jullie afleiden dat wij het daarmee eens zijn.
Het is echt super mooi!
Bryce Canyon ligt op 80 kilometer afstand van het drukker bezochte Zion National Park. Vanwege de relatief afgelegen ligging trekt Bryce Canyon minder bezoekers dan Zion en de Grand Canyon, maar toch nog meer dan 1 miljoen mensen per jaar. Vanaf Salt Lake City en Las Vegas is Bryce Canyon ongeveer 400 kilometer rijden.
Ondanks de naam is Bryce Canyon geen canyon. Het is niet normale regenval en watervloeiing die tot de erosie heeft geleid maar door een combinatie van winderosie, watererosie en ijserosie.
De hoodoos zijn ontstaan doordat zachter gesteente door de combinatie van deze drie factoren langzamerhand verwijderd werd van de rotsen, waarna alleen het hardere gesteente achterbleef in de vorm van pilaren.
En we zitten weer op flinke hoogte, dus ik heb het weer flink benauwd. Het is hier in ieder geval wel goed te doen qua temperatuur. Het is weliswaar heet, maar er staat ook een lekker windje en het is dus goed uit te houden.
Hier wordt een mens toch blij van?!
Alsof het een vergeten oude uitgegraven stad uit de oudheid is he?!
Het Bryce Canyon National Park werd in 1928 opgericht en beslaat een oppervlakte van zo’n 145 km2.
Dat is dus ruim groter dan de stad Den Haag!
Maar dan zonder al die mensen erin: hoe mooi is dat!
Ik zou zweren dat dit zo gebouwd is, in plaats van ontstaan door wind, water en ijs!
Geloof me, hier wordt een mens even helemaal stil van! Het ontroerde ons zelfs! Zo mooi hier!
Gelukkig staan er wel hier en daar hekjes, want je moet er toch niet aan denken dat je uitglijdt….
Onderweg naar het park wordt ons (via borden langs de kant van de weg) aangeraden om gebruik te maken van de Shuttle Bus, omdat het erg druk in het park zal zijn.
Duw wij parkeren braaf de auto op het parkeerterrein en hobbelen de shuttle bus in, gehoorzaam als wij zijn!
Eenmaal in de shuttle bus, wordt ons meteen verteld dat de shuttle bus maar de helft van het park laat zien, dus dat we beter met eigen auto kunnen…. ???
Blijkbaar werkt deze methode dus wel, want als we veel later vandaag toch nog met eigen auto naar Rainbow Point rijden, is het daar lang zo druk niet als verwacht!
Ik denk dat veel mensen via de bezienswaardigheden die de shuttle bus aan doet, het verder wel geloven.
Natuurlijk op de echte hikers na: we zien mensen met volledige trapeze bepakking het pad af gaan.
Wij zijn het eens: Bryce is het mooiste park wat we tot nu toe gezien hebben! By far!
De ijle lucht is trouwens wel ergens goed voor: ik heb het zo benauwd dat ik de hele dag nog niet gedampt heb! Misschien kom ik dan toch ooit nog es van die elektronische sigaret af 😉
Wij hebben trouwens ook 1 trail gewandeld! Wel 1,2 kilometer heuveltje op, heuveltje af in schildpad tempo, maar toch was ik steeds buiten adem.
Toen ik dit schreef trouwens nog steeds, want ik heb mijn tas op een bankje bij de supermarkt laten liggen: met alles erin: paspoort, rijbewijs, mobiel, visa enz enz.
Lex is met een noodgang teruggereden en gelukkig, heel gelukkig had iemand mijn tas gevonden en bij het hotel afgegeven. Lex daar naar toe en ja, er was een tas gevonden, maar hij kreeg em niet mee. Ik moest zelf komen!
Dus dat gedaan en ik werd streng toegesproken door een vrouw van half mijn leeftijd, dat ik beter op m’n spullen moet passen! Ik heb haar wel verteld dat dit de aller aller eerste keer van mijn leven is dat ik mijn tas kwijt raak.
Dat was dan tenminste iets, zei ze, maar ik moest wel eerst mijn telefoon ontgrendelen, anders kreeg ik mijn tas niet meer terug. Dat er in de tas ook een paspoort en rijbewijs met foto zat, vond zij minder belangrijk dan mijn vingerafdruk.
Maar gelukkig zijn er dus nog eerlijke mensen op deze wereld. En dat voelt best even lekker op een dag dat je ook zoveel mooie dingen hebt gezien. Dat geeft de burger moed!
Steeds als ik denk, het kan niet vreemder, zie je weer zo’n hoodoo waar je niet van begrijpt hoe het ontstaan is!
Fairy Land (land van de feeën), zo noemt de chauffeur van de shuttle bus dit!
En inderdaad, het heeft absoluut iets magisch, als of het niet van deze wereld is!
Dit paadje hierboven op de foto, is echt heel steil… en geen hekje… en wij moesten hier naar beneden! Gek is dat toch dat als je jong bent, je geen gevaar ziet, maar hoe ouder je wordt, des te voorzichtiger je bent!
En… jaaaa het is diep…. heeeeel diep! Even uitrusten en genieten van het uitzicht hoor!
Het hoogste deel van het National Park, met uitzicht op verschillende amphitheaters, heet Rainbow Point en bevindt zich op ongeveer 2.800 meter hoogte aan het eind van de enige weg door Bryce Canyon.
9115 feet, geen meters he!
Zo weids, zo groot, en je kunt zo ver kijken: het is adembenemend!
Er staat in onze reisbeschrijving heel regelmatig dat iets vooral met zonsopkomst, of zonsondergang, op z’n mooist is.
Maarja, dan moet je niet zo’n volgeboekt programma hebben, zoals wij dat hebben.
De hotels zijn allemaal al geboekt en we moeten elke dag toch zorgen dat we weer op tijd bij de volgende slaapplaats zijn.
Eigenlijk hebben we een te vol programma voor 19 dagen. Maar ik wilde absoluut niet nog langer bij de katten vandaan!
Bovendien was ons verlanglijstje van wat we perse wilden zien nu eenmaal niet korter!
Dus dan maar geen speciale foto’s van zonsopkomst en zonsondergangen…. ik vind dit al schitterend!
Het is echt genieten hier!
De middag vordert al flink aan de schaduwen te zien!
Deze boog wordt Natural Bridge genoemd: I wonder why?
Maar eerlijk is eerlijk, in al die rotsformaties ziet iedereen weer iets anders.
Het is zo langzamerhand echt tijd geworden om ons hotel op te zoeken!
Wat een magische plek is dit zeg!
Bye Bye Bryce Canyon: je staat met stip op nummer I van wat we tot nu toe gezien hebben!
