Het virus van het beschilderen van stenen is nog niet voorbij! Nooit gedacht dat ik het zo grappig en leuk zou vinden. Ik, die echt niet kan tekenen, maar er wel heel veel plezier in heeft, moet nog heel veel leren. Bijvoorbeeld.. geduld hebben voor je de steentjes aflakt. De onderstaande vlinder had alle kleuren van de regenboog, maar was overduidelijk nog niet goed droog toen ik er met vernis over heen ging. Helaas… maar hij is toch gaan zwerven hoor. Alleen van het klavertje vier heb ik een berichtje teruggekregen…
Maar weken nadat ik het hartje in de hartkliniek had achtergelaten, toch nog een vermelding op de Facebook pagina. Ik schrijf achter op de stenen altijd: delen = lief en dan het symbooltje van Facebook, mijn postcode en HSZ, oftewel Happy Stones Zoetermeer.
Voorlopig heb ik nog voorbeelden genoeg; ik sla alle afbeeldingen die ik leuk vind op in een mapje en als ik dan zin heb om te freubelen, kijk ik m’n mapje door en begin te tekenen.
Het is altijd maar klein en luistert niet zo nauw natuurlijk, maar toch ben ik al snel een uur met een steentje bezig. Het duurt ook altijd even voor de verf helemaal droog is, want ik heb al geleerd dat één laag nooit genoeg is. Juist als je meerdere lagen over elkaar aanbrengt, gaat de afbeelding een beetje ‘leven’… heel anders dus dan hieronder.
Dit is niet geschilderd; dit is met decoupage gedaan, oftewel een servet op een steentje geplakt. Het kan, ik kan het, maar echt heel leuk vind ik het niet. Op de één of andere manier voelt het een beetje als valsspelen. Liever slecht getekend, dan niet zelf getekend 😉
Bij elke steen denk ik achteraf, oh ja.. dat had ik anders moeten doen. Dus het is echt een leerproces! Geloof me, ik ben absoluut nog lang niet tevreden over de resultaten.
Maar soms, zoals dit uiltje, dan denk ik, hee, het was eenvoudig, maar ziet er best grappig uit! Deze staat dus nog op mijn eigen vensterbank.
Dit uiltje had weer beter gekund, maar ik had hier net nieuwe stiften die ik wilde uitproberen. Inderdaad hebben ze een beetje een ‘metalic’ uitstraling.
Kijk en dan deze: heel simpel, maar best lastig om de overgang van de kleuren een beetje goed voor elkaar te krijgen. Hier ook een plakbandje gebruikt om de ‘evenaar’ helemaal recht te krijgen. Hihi, moet je natuurlijk de steen zelf ook recht op het ezeltje zetten, anders heeft het nog geen zin.
Deze steen lag al heel lang beschilderd met alleen de achtergrond, maar ineens wist ik het.. een meisje met paraplu!
Over de bij of wesp, net hoe je het wilt zien ben ik best wel tevreden. Het was mijn eerste poging en ik vind de vleugels best redelijk gelukt! Ik heb deze steen in het Lange Land Ziekenhuis in Zoetermeer achtergelaten, op een stoel in de wachtkamer, maar tot op heden is hij nog niet gevonden. Of… niet gemeld, dat kan natuurlijk ook 😉
Diamond Painting is voor mij méér dan een hobby; het voelt als therapie. Al mijn overleden poezels heb ik al vereeuwigd en toen vorig jaar Salvadore, haar meneertje por favor, de grootste knuffelkont van mijn vriendinnetje onverwachts overleed, ontstond er bij mij meteen al een idee.
Uiteraard heb ik haar toen meteen een kaartje gestuurd, uit naam van Salvadore, want ik weet als geen ander hoe verloren en hoe verdrietig je je dan voelt….
Niets kan jou op dat moment helpen met het verdriet, behalve misschien de hoop op een weerzien, ooit. Dus redelijk snel manlief gevraagd een painting te bestellen van Salvadore.
Helaas bleek al snel dat de foto die ik er voor gebruikt had, van te lage resolutie was, dus vooral zijn ogen komen op een painting niet echt tot z’n recht.
De achtergrond was niet egaal zwart, maar ik heb er zelf voor gekozen dat wel te doen, met uitzondering van een kleine rand ‘schaduw’ om Salvadore heen.
Zoveel zwart vinden veel mensen saai om te doen, maar ik zit er echt niet mee. Nogmaals, ik word er rustig van en met een muziekje op de achtergrond is het heerlijk om te doen.
En, vooral omdat Mijn Grote Vriend, dan Altijd bij mij zit. Ik vond het zelfs heel bijzonder want Cash snuffelde steeds aan de painting en raakte met zijn poot ook steeds de kop van Salvadore aan.
Dit is het uiteindelijke resultaat geworden en we hebben de painting eergisteren even langs gebracht. Salvadore’s vrouwtje was er toch heel blij mee en ze weet dat als ze er nog eentje wil, ze het alleen maar hoeft te zeggen!
Mijn eigen huis hangt helemaal vol met diamond paintings; ik heb echt geen plek meer. Ik vind het heel leuk om te doen, het is makkelijk en doordat je je moet concentreren op nummers en kleuren, kun je niet piekeren als je bezig bent. Dus, voor mensen zoals ik, waarbij het glas altijd bijna leeg is, in plaats van half vol, is het een vorm van therapie. Ik word dus ook oprecht onrustig als ik met een painting bezig ben (Fleur en Sofie) en de volgende is nog niet binnen. Brownie, de grote vriend van Els, was namelijk aan de beurt. Er was alleen iets mis gegaan met de bestelling. Deze painting kwam uiteindelijk pas vorige week binnen en… moest van mij uiterlijk morgen klaar zijn.
Dus op dinsdag, woensdag en donderdagavond heb ik het bovenste gedeelte afgekregen. Maar dat was flink door plakken en toen ging ook mijn lightpad haperen, dus ook die heb ik maar meteen nieuw gekocht.
Maar vrijdagavond kon ik niet plakken, dus zaterdag en zondag heb ik echt flink door moeten werken. Ik wil Els namelijk er graag voor de kerst mee verrassen. Ze weet niet dat ik deze voor haar aan het maken ben.
Maar als je dan na twee dagen plakken nog niet klaar bent, dan is het maandag dus zaak om te zorgen dat het gewoon gaat lukken. Deze 30 x 40 painting heb ik dus binnen een week afgekregen.
Het resultaat mag er zijn, vind ik. Brownie is goed herkenbaar en ik hoop zijn baasjes er morgen mee te kunnen verrassen.
Nu ik veel meer binnen zit (en eigenlijk te lamlendig ben om iets anders te doen) was ik op zoek naar een nieuwe hobby. Je kunt immers je eigen huis niet voller dan vol hangen met Diamond Paintings. We hebben echt geen ruimte meer, dus er moest iets voor in de plaats komen, wat niet zo veel plek in neemt. Sterker nog, iets wat ik niet zelf ga bewaren, maar juist weg ga leggen. Buiten! Gewoon zomaar ergens op straat. Of in het bos. Of in het winkelcentrum.
Het idee achter Happy Stones is gewoon iemand even verrassen; iemand even laten glimlachen! Degene die een Happy Stone vind, kan een aantal dingen doen: er gewoon voorbij lopen en niet geloven in een beetje magie 😉 Of de steen oppakken en geloven dat de steen echt voor hem of haar bedoeld is! Want dát is de gedachte erachter!
En als je hem dan opgepakt hebt, kun je en mag je de steen gewoon mee naar huis nemen en houden! Of je neemt hem eventjes mee en legt hem zelf na een tijdje weer ergens anders voor de volgende ‘gelukkige vinder’. Achterop zo’n Happy Stone staat vaak het logo van Facebook: een blauw vlakje met een witte F erin. Daarnaast staat dan de naam van een groep op Facebook, of een postcode van de maker. Het zou dus super leuk zijn als je zo’n steen vindt, je even de moeite neemt om er een foto van te maken en te delen in de juiste groep!
Dit was de allereerste steen van mijn hand die ik heb weggelegd. Nog geen dag later stond deze foto op Facebook, met het verhaaltje erbij dat ‘mijn zoontje heeft deze leuke steen gevonden en in de klas laten zien. Hoe leuk is dat?! Tja en toen ik niet lang daarna naar het ziekenhuis moest, kon ik het niet laten om er eentje in de wachtruimte van de oogarts achter te laten.
Ook deze is door een kindje gevonden en dus gedeeld in de Facebook groep, zodat ik het dus zelf ook kon zien. Het gaat mij absoluut niet om het feit dat mensen weten wie ik ben, maar het is gewoon heel leuk om te merken dat men er blij van wordt. Dus ik ben nu officieel verslaafd aan het ‘schilderen op stenen’. Het grappige vind ik zelf dat ik dus helemaal niet kan tekenen, maar met behulp van allerlei filmpjes op YouTube ineens toch best leuke dingen kan maken.
Hierboven lijkt ingewikkeld, maar het lastigste is de achtergrond!
Hieronder was een uitdaging: er staat een tutorial op YouTube 😉
Die drakenogen zijn echt lastig: maar wel heel leuk om te proberen!
De bloemen hieronder zijn echter weer doodsimpel!
De poesjes in het zwart zijn weer heel eenvoudig.
De kabouter leek makkelijk, maar daar moet ik nog wel op oefenen.
Ik wil zelf ook een paar stenen bewaren, voor ik ze weg leg en waar kan dat nu beter in dan in een ouderwetse letterbak. Dus aan een vriend gevraagd of hij misschien voor mij wilde zoeken op Marktplaats en zie hier het resultaat: blij mee!
Ik kan nu dus naar lieve lust aan de slag om in ieder geval eerst alle vakjes vol te maken. Op dit moment voel ik mij zelf te onzeker om buiten te wandelen, dus aan Lex vragen of hij af en toe een steen wil laten zwerven
Zie je, het stelt beslist niets voor, maar als je dit toch op een bankje ziet liggen, dan word je toch een beetje blij?
Als je mij een maand geleden had gevraagd of ik een kikker kon tekenen, had ik NEE geroepen. Maar een beetje oefenen en je ziet in ieder geval dat het geen koe voorstelt! 😉
Inmiddels zijn we al weer een paar weken verder en ik ben door mijn oorspronkelijke voorraad steentjes heen. Op dit moment heb ik alleen nog maar grotere stenen tot mijn schikking. Ook leuk, maar ik vind het moeilijker.
Eindelijk een legitieme reden om even helemaal los te gaan: onze schoondochters waren zwanger dus ik zag mijn kans schoon. Inmiddels hebben we er twee kleindochters bij en op allebei hun kamertje hangen deze paintings van Oma (P)Loes.
Maar deze waren eigenlijk best wel snel klaar, dus moest ik weer op zoek naar een ander project. M’n vriendin heeft een Beagle, dus ik bedacht een aardigheidje in plaats van een bloementje:
Maarja, ik kwam ook ‘paddenstoelen’ tegen en laat een andere vriendin nou net ’toevallig’ paddenstoelen sparen 😉
Maar al bij al, ook deze projectjes waren veel te snel klaar. Dus toen bedacht ik iets anders: ik moest wel even checken of ze het leuk zou vinden, dus mijn vriendin om een foto van haar Porthos gevraagd en zie hier het resultaat!
Hier ben ik wel een paar weekjes zoet mee geweest, maar geweldig leuk om te doen. Nee, ik zie het allemaal niet meer zo goed, door het gezichtsverlies van mijn Tia, maar met anderhalf oog en zonder bril is het best nog wel te doen. Tja Porthos is niet de enige ‘vriendin’ van Lewis, dus ik heb meteen een foto van Nora gevraagd:
En ja… het volgende project ligt al weer klaar: Fleur en Sofie!!!
Persoonlijk ben ik niet helemaal tevreden over deze painting. De foto was overduidelijk niet goed genoeg voor een painting. Hoe hoger de resolutie, hoe mooier het eindresultaat! Maar ik denk dat de baasjes van Fleur en Sofie er toch wel blij mee zullen zijn en zo niet, dan hangen ze het gewoon in de schuur, dat mag ook! Ik ben in ieder geval weer lekker bezig geweest.
Het zat er al een tijdje aan te komen. Ik zat niet lekker in mijn vel. Door persoonlijke omstandigheden en het overlijden van een flink aantal van mijn poezels besteedde ik veel te weinig tijd aan mijn hobby’s. Niet slim, vooral niet omdat ik met name van ‘Diamond Painting’ en ‘Puzzelen’ mijn brein een beetje tot rust kan brengen. Het is voor mij dé manier om te stoppen met piekeren.
Dus, hoe groter de painting, hoe moeilijker de puzzel, hoe beter het voor mij werkt. Maar….. dan moet ik het wel doen en dáár kon ik me dus de laatste maanden niet meer toe zetten. Inmiddels een schop onder m’n kont gekregen en ja hoor, Elvis is klaar. Het is een legendarische afbeelding van hem en elke fan weet meteen welk nummer hij hier zong!
Diamond Painting is dus een hobby van mij. Het is helemaal leuk om iemand te verrassen met een painting. Afgelopen maanden heb ik gewerkt aan een painting van de Maine Coon van mijn vriendin.
Gisteravond heb ik haar verrast met het resultaat. Ik geloof dat ze er wel blij mee was 😉
50×50 cm
Nogmaals, foto’s maken is niet mijn ding, maar heb je zelf nu een hele mooie foto en wil je er een painting van? Vraag het gerust, ik doe het graag!
Sinds een jaartje ben ik verslingerd aan Diamond Painting. Helaas is er geen fatsoenlijke Nederlandse vertaling, maar ik denk dat de meeste mensen er al wel van gehoord hebben. “Diamant schilderen” dekt beslist de lading niet; er komt geen verf aan te pas! Het is het plakken van hele kleine ‘diamant geslepen’ steentjes op een genummerde ondergrond. Het lijkt dan nog het meeste op ‘schilderen op nummer’, al kon ik daar nooit warm voor lopen. Je hebt een bakje voor de steentjes nodig, een speciale pen of pincet en een stukje ‘wax’. Als je een kant en klaar pakket koopt, zit dat er allemaal standaard bij.
Het leuke is dat je behalve de standaard voorbedrukte afbeeldingen ook een painting kunt laten maken van een eigen foto. Laat dát nu net hetgeen zijn, dat ik zo leuk vind! Hier een paar voorbeelden van mijn allereerste paintings.
Dit is gemaakt van een foto die Lex op een vakantie gemaakt heeft. (20 x 20 cm)
Na het plakken van de eerste paar centimeters wist ik het al: dit is super leuk én ontspannend om te doen! Dus op zoek naar nog een foto!
Uitzicht van ons vakantiehuisje in Schotland (20 x 30 cm)
Ik had inmiddels op internet gelezen dat het wel handig is om een soort van ‘lessenaar’ te gebruiken. Hierdoor hoef je niet helemaal krom gebogen te zitten en heb je minder last van spierpijn in je nek en of rug. Ik ben bijziend, dus kan van dichtbij hartstikke goed zien, maar veel mensen vinden de hele kleine symbooltjes lastig te lezen. Dus een lightpad is geen overbodige luxe!
Nog voor ik deze 2e painting af had, wist ik al dat ik een hele grote wilde gaan maken. Dus, op zoek naar iets voor op onze rode muur in de slaapkamer. Nou, dat heb ik gevonden. Geen eigen foto dit keer, maar wel een grote afbeelding.
Standaard vuurspuwende draak (110 x 70 cm)
Hier ben ik toch wel een paar weken zoet mee geweest! Maar het virus had me inmiddels goed te pakken en ik zat tijdens het plakken al te bedenken wat ik nog meer zou kunnen gaan maken. Het leuke van deze hobby is dat je dus ook met veel verschillende kleuren werkt. Het is voor mij echt een rustgevende hobby. Nu hadden wij in onze keuken nog nooit iets van ons zelf opgehangen en ineens wist ik het: het moest iets worden waar Lex ook naar wilde kijken! Hij heeft ooit van de kathedraal in Lincoln twee hele mooie foto’s gemaakt en wij hebben zelf hele fijne herinneringen aan deze plek en deze vakantie.
Lincoln Cathedral (70 x 60 cm)
Tja en toen ging Lex protesteren. Het huis was vol genoeg. Ik kreeg heel even een ‘verbod’ om nog meer te maken. Maar, toeval wilde, dat ik een buurvrouw tegenkwam en zij mij vertelde dat zij ook aan een diamond painting begonnen was, maar het vreselijk vond. Ik heb haar toen meteen aangeboden het voor haar af te maken. Dus, daar zat ik ineens “Dikke Dames” te plakken.
Dikke Dames (50 x 50 cm)
Voor ik het wist kwam Lex thuis met een painting van een collega die er ook nog eentje had liggen die gemaakt moest worden….
Dikke Dames (50 x 50 cm)
Toen kwam die man van mij zelf met een heel goed idee: hoe leuk zou het zijn om een originele LP hoes van Elvis als basis te nemen? Tadaaa, daar kon ik wel wat mee en ik ben er best een tijdje zoet mee geweest. De muur van de hobby kamer was toch nog helemaal leeg…
Elvis Presley LP’s (50 x 50 cm)
Nu ik toch zo lekker bezig was, maar meteen de hal aangepakt 😉
Single Elvis Presley Jailhouse Rock (50 x 50 cm)
Ruimte genoeg voor nog eentje aan de andere kant…
Single Elvis Presley Jailhouse Rock )50 x 50 cm)
Leuk toch? Nu ziet iedereen die bij ons op visite komt, meteen van welke muziek wij houden. Maar eerlijk is eerlijk, mijn muren zijn nu wel vol. Gelukkig waren er nog een paar verzoeknummers. Zo mocht ik een tweeluik maken van Het Noorderlicht. Ik heb nog nooit zoveel verschillende tinten blauw en groen in één painting bij elkaar gezien.
Het Noorderlicht (70 x 50 cm)
Inmiddels had ik Lex zover dat zijn oude foto’s in onze gang ook wel aan vervanging toe waren, dus ik kon weer los met Elvis. We hadden net een nieuwe vinyl box binnen gekregen en toen ik de kleuren zag, wist ik meteen: dáár moet een painting van gemaakt worden!
Elvis Presley Live 1969 (50 x 70 cm)
Jullie raden het al, ik heb nog een muurtje in de gang, dus er kon meteen nog een andere besteld worden. Deze vind ik persoonlijk één van de mooiste die ik gemaakt heb, tot nu toe. Elvis, That’s the way it is.
Elvis Presley, That’s the way it is ( 50 x 70 cm)
Ik zie nu dus ook meteen dat ik nog heel veel te leren heb. Foto’s maken is niet echt mijn ding en ik zal proberen in de toekomst betere plaatjes te maken om hier op de pagina te posten. Maar het gaat om de afbeelding en die is wel heel gaaf geworden!
Toen kwam er een flinke uitdaging. Een vriendinnetje had een painting waar ze niet meer uit kwam. Ik had al een paar keer aangeboden dat ik het wel af wilde maken en nu was het zover: 30 x 30 cm, hoe lastig kan het zijn? Nou ik heb het geweten. Als dit mijn eerste painting was geweest, was er nooit een tweede gekomen. Dit kleine ding was zo lastig, zo vreselijk moeilijk om de symbooltjes te ontcijferen, die onderling nauwelijks van elkaar verschilden, dat ik er een hele klus aan heb gehad. Maar… het is toch wel mooi geworden!
Stilleven (30 x 30 cm)
Ondertussen hebben wij in diezelfde periode afscheid moeten nemen van een aantal van onze Maine Coons. Ik wist al snel dat ik daar ook nog iets mee moest. King, onze eerste Maine Coon, hangt dan ook bij ons in de huiskamer.
King, Maine Coon, (50 x 40 cm)
Tijdens het plakken van deze painting heb ik heel veel aan King gedacht en het klinkt misschien zwaar en overdreven, maar het heeft mij geholpen bij het rouwproces. Ik ben blij dat hij op deze manier toch nog bij ons in huis is! De andere Maine Coons mochten van Lex niet in de huiskamer hangen; helemaal goed, ik had nog een plekje in de hobby kamer, waar ik toch heel vaak zit.
Hardin, Scheff, Jerry en Glen, onze Maine Coons die er niet meer zijn (60 x 40 cm)
Ook deze painting heeft mij geholpen het verlies een plekje te geven. Ik zal deze Maine Coons nooit vergeten!
Toen kwam er ‘eindelijk’ weer een verzoek om een grote painting te maken. Mijn dochter wilde er graag eentje hebben voor mijn kleinzoon: het moest Paw Patrol worden en zo groot mogelijk! Maar toen ik daar mee bezig was, kreeg ik meteen een vraag van een vriendinnetje, of ik er voor haar zoontje ook eentje wilde maken. Dus toen lagen er ineens twee grote paintings van Paw Patrol op ons logeerbed!
Paw Patrol (100 x 60 cm)
Paw Patrol ( 80 x 50 cm)
Als het goed is krijg ik hier nog goede foto’s van als ze ingelijst zijn. Maarja, mijn kleindochter wilde toen natuurlijk ook een painting. Na heel lang twijfelen werd het K3! Wel iets kleiner dan die voor haar broertje, maar ze is er niet minder blij mee.
K3 ( 50 x 50 cm)
Deze krijgt een hele brede lijst, maar ook daar krijg ik later pas de foto van. Het dochtertje van m’n vriendin wilde ook graag een painting. Het moest ook een grote worden en heel speciaal… Elsa én een regenboog. Nou, we hebben het gevonden hoor en gemaakt natuurlijk.
Elsa Regenboog ( 80 x 50 cm)
Al is deze painting dan best wel groot, hij was wel snel klaar. Het zijn steeds vrij grote vlakken met dezelfde kleur, dus dan hoef je niet zo vaak met steentjes te wisselen en dat scheelt tijd. Zo’n painting met felle kleuren vind ik echt heel leuk om te doen. Het schiet zo lekker op 😉 Dus toen ze vroeg of ik er nog eentje voor haar wilde maken… zei ik snel ja hoor, kom maar op!
Eenhoorn in regenboogkleuren ( 40 x 40 cm)
Ik heb ook tussendoor nog als verrassing voor mijn vriendin een painting van haar kat gemaakt. Netjes ingelijst en opgestuurd: ze was er heel blij mee.
Garfield ( 50 x 50 cm)
Nadat de poezen van mijn dochter overleden waren, wilde ze ook van hen graag een painting hebben. Helaas had ze geen goede foto’s van hen allebei, dus was het een beetje behelpen met een afbeelding van haar telefoon. Het is bij een painting echt zo, dat de foto zo scherp mogelijk en het liefste zo groot mogelijk moet zijn. Alleen dán krijg je er een mooie painting van. Maar, Thijs en Marietje staan er toch schattig op.
Thijs en Marietje ( 25 x 25 cm)
Zo’n hele kleine painting heb ik echt binnen een paar dagen af. De schoonmoeder van mijn dochter had er ook ooit eentje gekocht maar zag het achteraf helemaal niet zitten om het te maken. Ik heb het dus voor haar gedaan.
Boeddha ( 20 x 20 cm)
Ach, het is best aardig geworden. Ik hoop dat ze er blij mee is 😉
Vierseizoenen Levensboom ( 40 x 60 cm)
Deze painting heb ik voor een vriendin in Engeland gemaakt. Een dankjewel voor de vriendschap door de jaren heen: een vierseizoenen levensboom!
ABC van Woezel en Pip ( 30 x 40 cm)
Eén van de eerste paintings, voor mijn kleindochter. Nog eventjes en ze is hier te groot voor geworden!
Op dit moment ben ik bezig met een flinke uitdaging. 90 x 60 cm, een foto van een aantal olifanten op een rij. Lekker groot, heel veel kleuren en heel veel details. Leuk om te doen dus! Heb je nu zelf nog een painting liggen en zie je het niet zitten om het te maken, geef gerust een gil: ik doe het graag voor je!
Of misschien een hele gave vakantiefoto die je graag als painting wil? Ik maak het graag voor je, zolang je er maar geen haast mee hebt!
