honden

Een nieuw jaar, maar voor het zover was, moest Lewis eerst nog oudejaarsavond door zien te komen! Oh oh wat is hij bang geweest voor al het geknal en fluitende vuurpijlen! We hebben eigenlijk vanaf de kerstdagen de lamellen niet meer open gehad, om vooral zoveel mogelijk lawaai en lichtflitsen buiten te sluiten, maar er kwam natuurlijk nog veel te veel doorheen.

Deze foto’s hebben we de dag voor oudjaar gemaakt en hier gaat het nog wel met Lewis, maar vanaf een uur of negen op oudejaarsavond heeft hij piepend en hijgend tussen ons in op de bank gezeten. Ik heb toch al veel honden gehad en er was geen eentje bang van vuurwerk, maar Lewis dus wel. Z’n hele borst was drijfnat van het kwijlen van de stress. Zo zielig, want hoe leg je hem uit dat het echt zo weer over is. Moet ik wel zeggen dat om middernacht de vuurpijlen wel tegen onze ramen aan vlogen hoor! Het leek wel oorlog hier buiten!

Guercio is gelukkig nooit bang van vuurwerk geweest. Ik heb nog even aan Tutt gedacht; dat meisje was altijd zo bang dat ze drie dagen in de kattenbak woonde. Gelukkig hoeft zij het nooit meer mee te maken! Maar de poezels die we nu hebben zijn redelijk relaxed. Lennon is wel bang, maar gaat gewoon onder de bank zitten en de rest bivakkeert gewoon bij ons op de bank.

Vorige keer al even ter sprake gekomen: de krab-gitaar! Hier was ie dus nog helemaal nieuw en mooi. Zo grappig om dan te zien dat ze allemaal om de beurt er even OP willen zitten.

Lewis begrijpt het niet helemaal; ik heb hem namelijk net op z’n kleed gestuurd, omdat dit speeltje dus niet voor hem bedoeld is.

Myrna is weggekeken door Guercio: hij vindt dat hij nu aan de beurt is.

Niks ruzie maken, gewoon je even wassen om vooral duidelijk te maken dat je er ‘boven’ staat: I Love Cats!

Tja, drie weken later in een onbewaakt ogenblik heeft Lewis zijn kans schoon gezien…

Ja jij, mafketel!!! Je mag toch geen speeltjes van de poezels stuk maken!

Lekker ding wordt hij he? Hij groeit als kool en de laatste keer woog meneer 33,7 kg (11 mnd). Naar mensen toe is hij nog steeds een tikje verlegen, maar buiten, naar andere honden toe niet. Hij wil alleen maar spelen en stoeien!

Bij Lennon maakt hij weinig kans. Lennon hoeft maar naar hem te kijken en Lewis druipt af… en zo hoort het ook!

Dat geldt ook voor Oma Myrna, maar zeg nu zelf, daar zou je als mens zelfs bang van kunnen worden als ze zo’n donkerbruin gezicht op zet! Ze is echt hartstikke lief, maar kijkt eigenlijk nooit vriendelijk. 😉

Het is heel lastig om van Lewis een foto te nemen, want hij wil steeds met z’n neus naar de lens toe. Nee jongen, gewoon blijven zitten: láág blijven!

Niet een hele charmante foto, maar even ter illustratie hoe hoog Lewis nu is. Hij komt echt ruim boven de salontafel uit en alleen als de katten op de leuning zitten, zijn ze nog op gelijke ooghoogte.

Voor onze trouwdag heerlijk uit eten geweest met Brian en Margit: zo lief van hen! En natuurlijk nog even terug naar huis gegaan om de poezels te knuffelen. Margit is gek op ze en vooral James is heel brutaal… kijk maar wat hij met z’n poot doet!

Lewis vindt het reuze interessant en hij bedenkt zich nu vast dat Margit blijkbaar helemaal niet zo eng is als hij aanvankelijk dacht… ze heeft zelfs hele lekkere snoepjes bij zich!

En ja hoor, die lust Lewis ook wel! Op z’n eigen tempo, wanneer hij er zelf aan toe is, komt hij een snoepje halen bij Margit!

James is het er niet mee eens: hierrrrr met m’n snoep! Weer die poot op Mar haar arm!

Vooralsnog blijven Harrison en Charlie keurig zitten, maar ik vraag mij af, voor hoelang nog!

En ja hoor… Charlie laat nu ook weten dat hij snoep wil en wel NU!

vorige reeks – wordt vervolgd

Het lijkt een gewoonte te worden: m’n hobby verwaarlozen, maar ik heb stappen gezet om m’n leven te beteren! Ooit ben ik dit kattenblog begonnen onder de naam TCB Band, met een knipoog naar de begeleidingsband van Elvis. Elvis is de rode draad van mijn leven; ik heb Lex er door ontmoet, we hebben een Elvis website (gehad) en onze dieren hebben Elvis gerelateerde namen.

Maar zoals ik hier al moeite heb/had om maandelijks een update te plaatsen, op onze Elvis website werd ik geacht het dagelijks in de gaten te houden. Na 20 jaar werd het mij te veel. Te veel een verplichting, te veel moeite en te veel tijd… dus vorige week uitgesproken en met de historische woorden ‘so be it’ heeft Lex een afscheidsbericht geschreven. We zijn nu dus aan het afkicken.

Het is bijna 7 dagen geleden en ik heb eindelijk weer even tijd (en zin) om iets aan mijn eigen blog te doen. Eigenlijk zijn we toe aan de foto’s van Januari en Februari, maar die komen zo snel mogelijk. Ik kwam namelijk een aantal ‘vergeten’ foto’s tegen die ik nog wel de moeite waard vind om te delen. Dus vandaar, the Lost Album, voor de Elvis kenners onder ons!

Ik weet nog precies wanneer en waar ik boven en onderstaande foto’s nam: 1e ochtend van onze vakantie in Zuid Engeland. Letterlijk 1 minuut lopen vanaf mijn bed! Echt zo blij dat Lewis mijn hond is! Hij is een beetje gek, ondeugend, verlegen maar oh zo lief! Dit, hier op het kiezelstrand, bijna helemaal alleen, was echt een geluksmomentje! Het zal mij altijd bij blijven!

Ik ken toch best redelijk veel honden, maar ik heb er nog niet eerder eentje gehad die een echte rug-slaper is! Niet normaal toch?! En echt, als hij zo ligt, is hij heel diep in slaap! Volgens mij is het een goed teken, want een dier wat zo ‘open’ durft te gaan slapen, voelt zich veilig, dat kan niet anders!

Deze foto van Lennon mag niet ontbreken. Ik heb hem een paar maanden geleden helemaal geschoren en daardoor hem dus bijna niet op de foto gezet. Z’n vacht is hier alweer aardig aan het groeien, dus ik vond dat hij wel weer toonbaar is voor de rest van de wereld.

We hebben allemaal diep in ons hart onze voorkeuren. Als ik zeg dat alle dieren mij even lief zijn, is dat ook bijna helemaal waar. Maar James heeft wel een speciaal plekje in m’n hart hoor! Ten eerste omdat hij grijs is… ik ben stapel op grijze katten en James is niet de eerste in deze kleur waar ik verliefd op werd. Ten tweede omdat hij zo’n ongelooflijk leuk karakter heeft! Ik zeg het natuurlijk verkeerd, de kleur van een dier is niet het belangrijkste. Maar als je nu toch een kitten mag uitzoeken, tja, dan ga ik voor grijs en of zwart!

De baas werkt twee keer per week op kantoor en dan zijn Lewis en ik samen thuis. Op de één of andere manier is hij dan toch actiever dan anders. Misschien weet hij zo langzamerhand ook wel dat ik regelmatig met hem speel en samen gekke dingen doen. Ik ben bijvoorbeeld bezig om hem te leren blaffen op commando. Dat is, bij zo’n timide en verlegen hond als Lewis, wel een uitdaging. Hij blaft namelijk zelden! Dus leer hem maar een commando aan, zonder dat hij weet waar het voor is! Maar, we boeken vooruitgang!

Jaaaa kijk nou, zo lief dit! Guercio én Charlie alle twee op mijn schoot. Guercio ligt echt vol op de rug van Charlie te slapen! Charlie heeft zich er voor weten te wurmen, want hij is hier de TOP CAT. Hihi, tenminste, als Guercio het goed vindt. Gelukkig is die grote goedzak meestal liever lui dan moe, dus lukt het Charlie!

Bijna niet te zien, maar Guercio heeft dus een heel mooi neusje. Rondom zit namelijk nog een haarscherp zwart lijntje. Alsof het met een eyeliner getekend is. In z’n glorie dagen woog hij 10 kg. Nu nog maar net 8 kg. Maar zo samen met Charlie op mijn schoot, heb ik het heerlijk warm hoor. Op deze manier hoeft bij ons de kachel niet aan!

Nee geen foutje van mij: de foto is goed, alleen die gekke Lewis ligt weer eens ondersteboven op z’n rug! Kijk dan hoe leuk die achterpoten tegen de muur steunen! Lekker ding he!

Hihi, één oog gaat open: hij heeft me gehoord, maar blijft toch lekker rustig liggen! Ik ben heel benieuwd hoe zijn vacht uiteindelijk gaat worden als hij helemaal volwassen is.

Kussen, vetbedden, mandjes, we hebben van alles in het meervoud in de kamer liggen, maar lekker op het laminaat vindt hij heerlijk! In dit geval was het trouwens overmacht, want Guercio had zijn plekje in beslag genomen!

Een krabpaal in de vorm van een gitaar: van Brian en Margit gekregen. Whisky (hun poes) keek er niet naar om, dus ze vroegen of ik het voor de poezels wilde hebben. Eenmaal thuisgekomen realiseerde ik mij dat het niet altijd even handig is, want Lewis is er uiteraard ook nog. Maar ik probeer het zoveel mogelijk in de gaten te houden en apart te leggen als we gaan slapen…..

eh…. tot ik dat natuurlijk een keer vergeten ben!! Maar, alles bij elkaar hebben ze er lol van gehad! Gelukkig hebben we nog een grote krabpaal, waar ze zich op uit kunnen leven!

Lewis heeft eigenlijk vanaf het begin dat hij bij ons woonde een vriendje! Het is niet zomaar een vriend, hij heet Bobby, is 1 maand jonger dan Lewis en weegt bijna net zo veel. Ze zijn echt dol op elkaar, vanaf de allereerste keer dat ze elkaar zagen, was het liefde op het eerste gezicht. Hun oren werken ook hetzelfde… als ze elkaar zien dus gewoon NIET! Natuurlijk mogen honden niet zomaar overal loslopen, maar we hebben hier een losloopveldje (er lag ooit gras, maar de Gemeente Zoetermeer heeft het geloof ik opgegeven hier nog enige onderhoud te plegen), dus als we elkaar zien, dan proberen we ongeschonden het veldje te bereiken en laten we de jonge honden maar even uitrazen!

Kijk, en dan is dit het resultaat: een vreselijk vieze hond die helemaal uitgeput is…. zoooo moe!

En zoooo vies! Gelukkig heb ik een ‘waterblazer’ zodat ik hopelijk het ergste eruit kan blazen. Maar…

… het is dan wel handig dat Lewis blijft stáán! En kijk maar, hij is zo moe van het spelen, dat hij niet eens meer op z’n poten kan staan! Later sprak ik het baasje van Bobby en ook Bobby heeft de rest van de dag liggen slapen!

We zijn behalve Elvis fans en dierenliefhebbers zijn we ook nog opa en oma. Onze kleinkinderen kwamen een heel weekend logeren. Ik kan alleen maar voor mijzelf spreken, maar ik had vroeger dolgraag een opa en oma willen hebben met een hond en zes katten! Lewis is beslist nog niet op z’n gemak als de kindjes hier zijn. Hij vindt ze te druk en ze maken te veel lawaai, naar zijn zin, maar de meeste katten vinden het superleuk! James ligt hier op z’n favoriete plekje, naast mijn PC op het bureau. Jennifer vond het schitterend en begon een spelletje.

We waren samen bezig met het bedenken van een geheimschrift, toen James bij ons kwam liggen en Jennifer wilde dat James de kleur van de stift ging kiezen. Tja, hoe leg je dat nu uit aan een kat he?

Heel voorzichtig snuffelt hij aan de stift… tja, dan is het idee geboren he…. en we hebben het bewijs op film!

Kijk nu toch eens hoe lief en hoe schattig! Je hart smelt toch gewoon!!!

vorige reeks – wordt vervolgd

Ik schaam me diep! Op de één of andere manier is Lewis alweer 9 maanden en 32 kilo en dan sla ik gewoon een maand over met foto’s en een verhaaltje! Dan ben je ‘gewoon’ huisvrouw, zonder verplichtingen en dan nog heb je soms geen tijd voor je hobby’s! Gelukkig heb ik wel tijd voor m’n beestjes, want die gaan altijd voor! Maar terwijl we dus aftellen naar Kerstmis, kwam ik nog gewoon foto’s tegen van eind Oktober, toen we nog gewoon de balkondeur wagenwijd open konden zetten!

Lennon en Harrison hebben elkaar echt gevonden in hun ‘balkonliefde’! Negen hoog op de uitkijk, met duiven op het dak is natuurlijk wel heel fijn als je een kat bent! Het enige minpuntje is natuurlijk dat je er niet bij kunt! Ha! Pech! Maar het moet natuurlijk wél veilig en verantwoord blijven voor de poezenbende! De vacht van Lennon is nog niet helemaal op de normale lengte, na de scheerbeurt van afgelopen zomer, maar het gaat al wel weer de goede kant op.

Harrison gaat weer een zware tijd tegemoet. Hij vindt het vreselijk dat we nu de deuren weer dicht hebben (vanwege de kou natuurlijk), maar hij zal het er toch even mee moeten doen. Harrison kan niet tegen dichte deuren. Dan wordt hij heel vervelend en krabbelt net zo lang overal aan, tot ik hem z’n zin geef. Meestal laat ik hem dan even alleen in de zijkamer liggen, met heel veel kattenspeelgoed, en dan is het weer goed. Maar zodra het kan, zit hij weer op het balkon!

Normaliter liggen de vetbedden niet hier hoor: maar Lewis z’n bedden had ik weer even lekker gewassen en zo kunnen ze nog even goed opdrogen!

Ondertussen…. onder de vogelaars…. ligt Lewis lekker op het balkon. Hij doet het zó goed! Lewis is best een timide hond. Hij houdt niet van stemverheffingen en harde geluiden. Dan trekt hij zich terug. Ik ben er nog niet helemaal achter of het angst is, of dat hij gewoon niet van teveel drukte houdt. We hebben natuurlijk niet heel veel aanloop meer en hij is het meeste met ons alleen thuis. (hihi, of op vakantie)

Buiten vindt hij alles leuk en interessant! Ik zie zo vaak mensen lopen trekken aan hun hond: kom op, doorlopen, schiet op en zo voort! Maar eerlijk is eerlijk, wanneer je buiten loopt met je hond, dan doe je dat toch voor de hond?!!! Dan ben je daar op dat moment toch voor hem en niet voor jezelf?! Lewis mag van mij elke ochtend ‘rustig de krant lezen’ als we buiten zijn. Hij snuffelt het hele grasveld af, zoals ik vroeger de papieren krant door nam met een kop koffie! Lewis begroet ook elke hond: ook die nog 25 meter verderop is. Hij wil dan echt wachten tot de hond bij hem is, want tja.. het zou maar eens een vriendje voor het leven kunnen zijn, ja toch??? Zo jammer dat er dan mensen zijn die oversteken en met een grote boog om ons heen lopen, omdat Lewis zwart, groot én een herder is!

Goh gaat dat wel goed, vragen veel mensen, wanneer ze horen dat we ook katten hebben. Nou, kijk zelf maar! Natuurlijk gaat het goed; ik heb heel mijn leven honden én katten bij elkaar gehad en het is altijd goed gegaan! Alles valt en staat bij jouw eigen houding ten opzichte van de dieren. Met vertrouwen, liefde en begrip kom je een heel eind!

Myrna is onze enige poes én zij is familie van 3 van onze katers, dus zij is wel min of meer de ‘baas’. Lewis heeft dat ook feilloos door; kijk maar hoe Lewis zich een beetje terugtrekt zodra Myrna komt snuffelen! Ik heb daar helemaal niets aan hoeven doen! Myrna heeft al heel vroeg één keer geblazen naar Lewis toen hij te wild deed en vanaf dat moment is het onderling duidelijk én geregeld. Ik heb het vertrouwen in Myrna gehad dat ze niet kwaadaardig is, dus altijd eerst waarschuwt en vertrouwen in een pup die nog heel vatbaar is voor correcties.

Lennon en James zijn broers, maar niet uit hetzelfde nest, uit een nestje van een dochter van Myrna. Totaal verschillende karakters en uiterlijk! Zo jammer dat Lennon geen knuffelkat is! Maar gelukkig maakt James dat meer dan goed, want hij is werkelijk een soort ‘klittenband’-kat. Net als Charlie ligt hij het allerliefste op schoot, of in bed dicht tegen ons aan. James is momenteel de énige die werkelijk uit z’n doen is, wanneer ik er niet ben. Volgens de oppas is 14 dagen vakantie ook echt wel de limiet om op vakantie te gaan, want James trekt zich echt terug en is dan niet happy. Ik ook niet als ik langer dan 2 weken van huis ben, dus dat komt goed uit!

Dit spelletje heb ik een paar weken in de kast laten liggen en het lijkt wel alsof Lewis ‘vergeten’ is hoe het ook alweer werkt. Of ik heb oude snoepjes gebruikt die hij niet zo lekker vindt?? Hij had er in ieder geval niet zoveel zin in. Nou ja, geduld is een schone zaak: ik laat het hem maar even rustig uit zoeken 😉

Zien jullie dat zwarte ‘lijstje’ over de plank waar de platen staan? Zucht… dat is dus eigenlijk een reserve ‘armleuning’ voor onze nieuwe stoelen, maar zit er nu omheen omdat Lewis een hap uit die plank heeft genomen! Ja, je leest het goed: gewoon een hap uit de plank! We zaten gewoon in de kamer, meneer Lewis lag heerlijk te kluiven en ineens, KRAK, een hap uit de plank! De hoek is er dus niet meer. Gelukkig is het zo niet goed te zien. Maar ik heb inmiddels ‘anti knabbel’ spray gekocht en zo ongeveer elk stukje hout behandeld!

Ah, kijk em nu is lief liggen! Dit is zijn favoriete slaaphouding! Half op z’n rug, met zijn poten tegen de muur aan! En echt slapen he!! Als hij zo ligt, dan is hij echt in diepe rust! Zo lief! Wat kun je toch verliefd zijn op je eigen dieren he! Ik kan er niets aan doen, maar een leven zonder dieren om mij heen, hoeft voor mij niet! Natuurlijk is het hebben van 6 of 7 katten veel werk, natuurlijk baal ik ook van regen als Lewis naar buiten moet, maar geen dieren in mijn nabije dagelijkse omgeving, nee, daar word ik heel ongelukkig van!

Drie katten op de vensterbank: hoe heerlijk is dat! En ja, ze hangen wel eens in de luxaflex en ja, ze gooien wel eens wat van de vensterbank, en ja, die kussens op de bank en de stoelen liggen er vanwege de haren en JA, die plantenspuit in een huis zonder planten is voor Harrison als hij weer eens aan de tv zit te krabben. Maar de dag dat ik geen dieren meer mag hebben, mogen jullie mij een spuitje of pilletje geven! Ik hoorde laatst iets ergs: een vrouw van 75 mocht geen (oudere) kat meer adopteren uit het asiel, vanwege haar leeftijd!!!!!!! Echt, flik me dat nooit, want zolang ik zelf een kattenbak kan verschonen, heb ik recht om katten te houden!

Een zeldzaam moment: Lennon op z’n gemak boven op de tafel midden in de kamer. Meestal ligt hij in een mandje, of achter of onder de bank, wanneer hij niet het balkon op kan. Ik blijf het zo jammer vinden dat hij zo eenkennig is en blijft. Maar hij is gewoon zo. En een kat ergens toe dwingen, dat gaat nu eenmaal niet. Elke ochtend komt hij op het aanrecht z’n kattenmelk halen en als ik zijn nageltjes moet knippen, dan laat hij dat rustig toe, maar hij is geen schootkat en geen knuffelaar. En dat is helemaal okee!

Okee, terug naar de foto’s: Lewis vindt dat fototoestel maar niets. Telkens wanneer ik het pak om een foto van hem te nemen, houdt hij op met wat hij aan het doen is en gaat eikelig naar mij zitten kijken! Gekke hond, je was zo leuk aan het spelen met je kluif en daar wilde ik een foto van maken! En natuurlijk beweegt vrouwtje dan de camera te veel. Ik ben ook niet van het plaatjes schieten… dat is de baas zijn taak he!

Oeiii mooie witte tandjes! Negen maanden ben je inmiddels en je hebt mijn hart gestolen! Ik kan bijna niet wachten (jahoor, dat kan ik wel, de tijd gaat al veel te snel) tot je vacht zich ook helemaal ontwikkeld heeft. Ik ben benieuwd hoe zwart je blijft en hoe lang je haren zullen worden! De flufjes aan je oren zijn gelukkig nog niet verdwenen! We hebben sinds kort een ‘waterblazer’. Als je nat uit het bos terug komt, kan ik je heerlijk droog en schoon blazen en dan ziet je vacht er ook prachtig uit!

Ohhh wat krijg je nu van het vrouwtje? Dat ruikt lekker: een heus echt hertenbot! Het ruikt misschien wel lekker, maar het ziet er wel een tikje goor uit hoor! Deze tip kreeg ik van Els, mijn masseuse met gouden handen en groot hondenhart. Haar hond vindt dit ook heerlijk én het is ook geschikt voor dieren die allergisch zijn voor normale snacks. Niet dat Lewis dat is, maar een gewone kluif heeft hij in no time op: dit gaat langer mee!

Zo te zien vindt hij het wel de moeite waard!

Alsjeblieft mannetje van me: leef je maar lekker uit!

En…. vast: ik vermoed dat Lewis dit de komende uren niet meer los zal laten!

Heel gaaf om te zien dat er zelfs nog wat ‘vlees’ aan zit!

Goedgekeurd! Ik zal het wel goed in de gaten houden, want er zit ook een stukje aan wat iets ‘losser’ lijkt te zitten.

Maar voorlopig heeft hij wel wat te doen!

Het feit dat deze foto’s scherp zijn, is het bewijs dat de baas de foto’s genomen heeft! (zou hij vaker moeten doen he!)

Ah, dat tongetje! Hij vindt het echt lekker!

Blij Ei!

Even gek doen bij de baas! Lewis wordt dus steeds groter! Als hij rechtop staat, is hij al net zo groot als dat ik ben: 1.60m. Lex is hier gewoon aan het werk, maar Lewis kwam even gedag zeggen!

Ik kon het niet laten om een paar foto’s te maken, ook al zijn ze niet haarscherp. Het laat wel goed zien hoe Lewis zich gedraagt als we gewoon samen thuis zijn.

Het enige nadeel is het feit dat zijn nagels zo hard zijn. Soms springt hij tegen mij op, terwijl ik er niet op bedacht ben, en dan heb ik de striemen op m’n lijf staan. En JA, we leren hem ook om niet te springen, maar als we niets zeggen dan doet hij dat best wel eens en van ons mag dat dan ook!

Happy hond, hij vindt het heerlijk om zo even geknuffeld te worden!

Baasje houdt het langer vol dan het vrouwtje: zijn armen zijn sterker he!

Oh jee, mag je ook nog op z’n hand kluiven?

Dat is bij het vrouwtje ten strengste verboden he!

Oh heb je weer een andere kluif te pakken? Dit is een oudje van Els he? Die heb je van haar gekregen en je vindt het nog steeds lekker!

Ik heb nieuws voor je Lewis: ik heb nieuwe kluiven besteld. Er komt binnenkort een nieuwe zending binnen!

Want zeg nu zelf: je verdient het aller aller beste!

vorige reeks – wordt vervolgd