Dag lieve Burton van me! Het zat er al een tijdje aan te komen; na de ingreep eind vorig jaar aan jouw bekkie, ben je niet meer de oude Burton geworden. Je leefde al een half jaar op pijnstilling, maar kwam toch nog elke dag even bedelen voor wat extra voer, kattenmelk en een kattensnack. Eergisteren kwam je niet naar de badkamer voor je dagelijkse portie; zelfs de andere katten waren verbaasd waar je bleef.
Burton was de clown van het hele stel. Hij haalde de gekste dingen uit en al is hij redelijk klein gebleven voor een Coon, z’n ego was het grootst van allemaal! Burton is 2x eerder erg ziek geweest, zo ziek dat we bang waren dat hij het niet zou redden, maar nu was het mij duidelijk. Gistermiddag voelde je erg warm, toen je op het natte/klamme balkon lag en nee, dat was niet van de warmte, maar je had koorts. Bij de dierenarts aangekomen bleek dat er al 1 nier helemaal opgezet en keihard was, een teken dat ie het niet meer deed. Je was ook aan het uitdrogen; bewijs dat de andere nier het ook niet meer trok. Ik had graag gewild dat de dierenarts thuis was gekomen, maar dat had betekend dat we tot einde van de dag geduld hadden moeten hebben en dat wilde ik je besparen. Je was moe en echt doodop!
De meeste nachten lag jij bovenop me: als een echte Top Kat: De Baas! Maar de laatste 2 nachten niet meer. Ik heb je gisteravond goed aangekeken en het was in je ogen te zien: je was er wel klaar mee! Ik heb alles voor je gedaan wat ik kon en moest nu nog één ding voor je regelen en dat was niet langer wachten. Dag lieve liefste Burton, voor de 11 jaar dat ik je bij me mocht hebben. Geef de rest een knuffel van mij: ik weet zeker dat er een flink aantal op je zat te wachten. Je mag weer voor de Baas spelen daar! Maar oh, wat zal ik je missen……
Vastbesloten niet meer zó lang te wachten met de poezenfoto’s, hier een samenvatting van april tot juni. Je zou verwachten dat ik door de coronacrisis heel veel tijd over houd voor mijn hobby’s, maar de dagen vliegen werkelijk voorbij.
James is nu ruim 2 jaar en heel voorzichtig aan begint er zich ‘iets’ van een kraag te ontwikkelen.
Hij ligt er weer lekker asociaal bij vandaag!
Zo ook hier, met z’n allen op de bank. Nou ja, niet met allemaal, maar wel met 3 zeer jaloerse heren bij elkaar! Ze willen het liefste allemaal OP schoot!
Geloof me, ze verruilen nog een aantal keer van plek: kijk maar naar hun ogen en oren: ze zijn het nog niet eens met de rangorde op deze avond!
Echt niet te geloven: nooit komt Lennon tevoorschijn als er visite is….
Jesse houdt hem niet eens vast en meneer blijft gewoon liggen!
Jesse, onze katten fluisteraar! Het enige wat ik kan bedenken is dat Lennon ruikt dat Jes zelf ook Coons heeft!
Heel grappig, want Jesse en Femke hebben samen een volle broer van Lennon: het blijft in de familie dus!
Ik heb Lennon beloofd hier niet te veel woorden aan vuil te maken, maar dit was zijn ‘je weet wel kater dag’! Alles is helemaal goed gegaan en uiteraard ben ik er weer bij gebleven!
Zo grappig wanneer katten denken dat ze zich verstopt hebben…..
Gevonden!!!
Een tijdje geleden heb ik al verteld over Burton, hoe hij met z’n 11 jaar mij absoluut het gevoel gaf dat zijn einde er aan zat te komen, begin van dit jaar. Inmiddels zijn we bijna een half jaar verder en hij heeft mij echt verrast door er gewoon nog steeds te zijn. (Gelukkig!!!) Burton krijgt dus van mij extra voer in de badkamer om hem aan het eten te houden en hem vooral het gevoel te geven dat ik mijn stinkende best voor hem doe! Burton ligt ook standaard 2x per dag klaar om ‘gevoerd’ te worden. De andere katten doen echter ook hun uiterste best ook wat lekkers mee te pikken, dus het komt voor dat ik ineens anders poezels in de badkamer tegenkom. Meestal jaag ik ze dan meteen boos weg, want het natvoer is alleen voor Burton, maar James lag hier zo lief, dat ik toch echt een foto moest maken. En zowaar is hier zijn kraag ook al beter zichtbaar. Wat wordt hij mooi he?!
En hierom hou ik dus zo van grijze katten! Ik vind ze zo mooi! (en hele zwarte, die hebben dezelfde uitwerking op mij)
Burton is ondertussen op het schone wasgoed gaan liggen. Niet ideaal maar als je zo oud bent als Burton, gelden er hele andere regels.
Gelukkig is hier niet te zien hoe mager hij inmiddels is. Maar ik geef hem elke dag pijnstilling en hij vraagt zelf nog om eten én hij ligt nog steeds bijna dagelijks op schoot te spinnen.
Of…. heel soms betrap ik hem gewoon IN bed, op mijn plek!
Hier heeft hij echt door dat ik hem gezien heb! Die blik zegt genoeg toch? Hij wil hier liggen, dus dat doet hij dan ook !
Oh jee, een vreemde tas op tafel: dát moet onderzocht worden!
We hebben visite: Fleur is op bezoek! Natuurlijk hebben haar baasjes heel veel spullen meegegeven. Een pasgeboren baby is er niets bij 🙂
Lennon komt als eerste polshoogte nemen…. terwijl Fleurtje keurig op haar dekentje blijft zitten!
Hahaha, Lennon is jonger dan Fleur en toch al veel groter!
James komt ook even snuffelen. Je ziet Fleur denken… hey, da’s mijn knuffel!
Zo braaf!!! Voor een teckel…. luistert Fleur echt verbazend goed!
En dat is maar goed ook, want…. Fleur komt logeren!!! Ja, echt, in September mogen we 14 dagen op Fleurtje passen!
Zelfs als James het kluifje probeert te pakken, geeft Fleur geen kik!
James is nu wel op z’n hoede, kijk maar naar zijn oren, maar het gaat prima!
Fleurtje snuffelt gewoon even en vindt het helemaal niet erg om haar kluifje te delen!
Grote meid hoor, Fleur! Je doet het prima!
James heeft besloten dat die kluif niet te vreten is, dus eind goed, al goed!
Volgens mij zijn ze vriendjes!
Hier nog even een foto van mijn kleine grote vriend: Charlie… het magere kleine iele half kale ding van 900 gram. Onherkenbaar inmiddels en een ruime 6 tonner!
Het was absoluut niet mijn bedoeling om zolang niet te bloggen over mijn lieverds, maar ik heb het voor mijn doen echt druk met m’n nieuwe werk. Ondanks dat we nog steeds geen presentaties bij mensen thuis mogen geven, ben ik wel druk met m’n klanten, de nieuwe producten, trainingen en…. leren om te gaan met een ‘Chromebook’.
Gelukkig kreeg Lex afgelopen week bezoek van een collega die toevallig ook nog eens een geweldige fotografe is! Zij is ook dol op katten, dus ik hoopte het al en ja hoor, ze had haar fototoestel bij zich. Ik ben heel blij met een aantal prachtige foto’s van mijn poezels, zoals ik zelf nooit voor elkaar had kunnen krijgen.
Tutt
Guercio
Charlie
Charlie
James
James
Lennon
Lennon
Lennon, 9 maanden!!!
Belinda, dank je wel voor de prachtige foto’s en we hebben inmiddels al afgesproken dat je snel nog een keer komt, want Myrna en Burton lieten zich niet zien toen jij er was, en die horen er absoluut ook bij!
Ja ik loop een beetje achter, dat klopt helemaal. Niet alleen heb ik het erg druk gehad met de opening van mijn webshop Bijloes.shop, maar ik heb mij ook erge zorgen gemaakt over Burton. Mijn lieve oude Burton die deze maand 11 jaar werd. Ik heb echt een paar weken gedacht dat hij zijn 11e verjaardag niet meer zou redden, zo beroerd was hij er aan toe.
In december is hij aan zijn tandvlees geopereerd en zijn er een flink aantal tanden en kiezen getrokken. Op zich is dit een ingreep die vaak uitgevoerd wordt, best bij veel katten moet gebeuren en die ik zelf ook al eens heb meegemaakt met King. Ze krijgen een verdoving, vallen lekker in slaap en worden wakker en gaan eigenlijk meteen weer eten.
Zo niet bij Burton. Het was een slachtveld en werkelijk crisis in de operatiekamer. Ik heb mijzelf heel klein gemaakt tegen de muur van de O.K. aan, terwijl de dierenarts en assistente werkelijk niet meer wisten wat ze moesten doen. Burton was namelijk niet onder narcose te krijgen. Elke keer als de buis in zijn luchtpijp zat en de dierenarts alleen maar kéék naar een kies, kwam hij door de pijnprikkel weer helemaal bij en hoestte dan de beademing er weer uit.
De pijn was te hevig om hem goed te kunnen behandelen. Er is wel het één en ander getrokken, maar toen opeens zijn hartslag weg was, zat er nog maar één ding op: zo snel mogelijk zorgen dat hij weer bij kon komen! Dat was ook niet één, twee, drie gebeurd trouwens. Hij raakte in paniek, zo erg zelfs dat we een deken over hem heen moesten gooien om hem te vangen en hebben hem zo in een hok moeten stoppen. Daar is hij in pure paniek, van angst en pijn letterlijk tegen alle wanden aangevlogen.
Ik heb hem toen zo snel mogelijk mee naar huis genomen, in de vaste veronderstelling dat het thuis wel beter zou gaan, maar niets was minder waar. Thuisgekomen weigerde hij te gaan liggen, maar door de enorme hoeveelheid verdoving in zijn lijf, bleef hij dus zwalkend op zijn poten door de kamer kruipen. Dat heeft de hele middag geduurd! Pas zes (!!!) uur later ging hij eindelijk liggen!
Hij moest 5 dagen pijnstilling en antibiotica slikken, maar dat is ook niet gelukt. Ik vermoed dat hij door de stress van de hele situatie niets meer accepteerde, ook niet van mij. Normaal gesproken kon ik met Burton alles doen wat ik wilde, maar als we hem nu alleen al vast wilde houden, vocht hij om los te komen. Terwijl Lex hem vast hield en ik de spuit in z’n bek leeg spoot, kokhalsde Burton alles er weer uit…. recht in onze gezichten en zelfs recht in onze mond.
De medicatie was inderdaad dermate vies en smerig, dat we het niet meer voor elkaar kregen. Ik ben toen met pijnstilling heel voorzichtig aan verder gegaan, maar ook dat liet Burton meer niet, dan wel toe. Tja, en dan gaat het snel. Een kat die zich zo beroerd voelt en niet wil of kan eten….. ik zag het somber in.
Nu heeft Burton ons al vaker versteld doen staan en ik ben een plan de campagne gestart. Ik ben natvoer voor hem gaan kopen en heb apart van de rest met de hand gaan voeren. Aanvankelijk wilde hij niet meer dan een paar hapjes, maar inmiddels komt hij zichzelf 2x per dag bij mij melden en dan gaan we samen even ‘eten’ in de badkamer. Hij heeft er weer trek in. Ik prak het natte voer zo zacht en klein mogelijk en inmiddels eet hij op wat ik op het schoteltje doe.
Ik geef hem ook regelmatig pijnstilling/ontstekingsremmer en het lijkt erop dat het nu beter gaat met hem. Eigenlijk moest ik eind december met hem terug naar de dierenarts, maar gezien de stress die hij gehad heeft, heb ik besloten dat niet te doen. De hechtingen die hij had waren oplosbaar en hij liet niet eens mij in z’n bek kijken, laat staan de arts die hem zo’n pijn heeft gedaan. De stress van weer in de auto wilde ik hem besparen.
Dus, vandaar dat de foto’s van de maand Februari even op zich lieten wachten. Maar beter laat dan nooit!
Fleurtje was op bezoek en de poezen vonden haar eten erg lekker!
Volgens mij heeft Fleur er zelf niets van binnengekregen!
Kleine magere Charlie is niet meer zo klein en mager: 6 kg inmiddels!
Over Lennon maar te zwijgen, die groeit terwijl je naar hem kijkt!
Hij kan ook zo lekker gapen, he knul?
Ruim 8 maanden is Lennon nu!
Toen Burton nog niet alles opat…… kwamen de twee broers de restjes oplikken!
Gelukkig krijgen ze nu steeds minder de kans om nog wat te pikken. Burton eet het nu zelf op!
En Charlie, die komt niet pikken… die wacht rustig in de kamer tot ik weer binnen kom.
Het nieuwe jaar is al niet zo heel erg nieuw meer en het werd hoog tijd dat ik weer foto’s online kan laten zien. Het is druk in Huize Raaphorst; Lex heeft ‘vakantie’ maar werkt zichzelf ondertussen een slag in de rondte aan onze Elvis website. Net als deze website was www.elvisnews.com ook aan een upgrade toe. Gelukkig gaat het met de poezels weer goed.
Burton’s bekkie is redelijk genezen, al zal het bij een slechte conditie wel af en toe weer opspelen, net zoals dat bij mensen het geval is. Gelukkig heb ik pijnstilling/ontstekingsremmers speciaal voor katten in huis en mag ik van de dierenarts dat geven als ik vermoed dat hij pijn heeft.
Lennon groeit als kool en wordt echt steeds liever. Hij komt zelfs af en toe bij ons op de bank liggen!
Myrna is trouwens, ondanks de chronische niesziekte, het hele jaar al vrij van hevige klachten. L Lysine helpt dus echt wel! Bovendien, bij de eerste de beste niesbui van haar, ga ik meteen haar neus weer druppelen en dat werkt. Ze heeft al een jaar géén antibiotica nodig gehad! Zo langzamerhand wel vermageringspillen, want ze is echt kogelrond geworden! Oh oh, wat houdt dit meisje van eten!
James, m’n lieve grijze vriendje: het groeien wil nog steeds niet echt. Hij is nog maar nauwelijks groter dan Lennon! Ik heb er alle vertrouwen in dat het goed gaat komen hoor. Volgende maand wordt hij 2 jaar!
Maar kijk zelf maar, Lennon is hier een half jaar! Veel verschil is er niet!
Kiekeboe James!! Pas maar op, want ik zie aan Lennon dat hij iets van plan is.
Kijk maar, je krijgt een klap op je kop van hem!
Ja, zie je nou, hij doet heel onschuldig, maar ondertussen!
Dikke grote Guercio heeft echt alle ruimte zelf nodig, maar James besluit gewoon op z’n kop te gaan liggen!
En natuurlijk vindt Guercio het allemaal weer prima! De goedzak!
Wat een verschil dan he? Maar het is dus echt zo dat katten elkaar na doen. Toen Guercio er genoeg van had en ergens anders ging liggen, kwam Lennon even kijken of het hem ook beviel!
En ja hoor, het duurt hier nooit lang: als de ene opstaat, komt er wel een andere het plekje weer opvullen!
Maar Lennon, ik ben blij met jou want foto’s maken van een witte kat is toch eenvoudiger dan van zwarte katten!
Nou dit is zo leuk! James, (zou het aan de naam liggen?) is gek op whisky! Nou ja, niet echt op de drank zelf, maar als Lex een nieuwe fles pakt, komt James werkelijk meteen aanrennen! Hij moet en zal de beschermdop die om de hals zit, hebben. Hij wil er ook altijd even aan ruiken. Gek beest!!!
Kijk maar, hij is echt vol interesse…
Even goed snuffelen hoor baasje….
Houd die fles nou stil, ik wil het ruiken!!!
Pffffttttt gek luchtje!
Oeiii waarom krijg ik het nu niet?
Ik ben het zat, HIER ermee!!
Okee, zo is het goed, ik heb het geroken… schenk nu maar in!
Verdorie schiet nu op, want nu komen Charlie en Lennon er ook al aan en ik wil dat dopje voor mijzelf!
Ja zie je.. gevallen… nou heeft Lennon het!
Maar dit is dus een terugkerend ritueel bij elke nieuwe fles whisky die open gemaakt wordt. Als Lex een aangebroken fles pakt, zie je James al kijken…. en teleurgesteld weer afdruipen.
Zo leuk dit: Myrna en Guercio: een onwaarschijnlijk stel. Nooit verwacht, maar ze vinden elkaar echt lief! Lennon is de kleinzoon van Myrna he, voor de nieuwe lezers!
Hij wordt echt mooi en groot!!!
Kijk maar goed, want werkelijk 1 seconde later mepte Tutt Guercio de hele kamer door. Deze dame is beslist géén vriendinnetje van onze goedzak!
Alle katten van Cattery De Dinkelweide bij elkaar: aanrechtterroristen, stuk voor stuk!
Bijna ongemerkt, door de poezels dan, loopt het jaar alweer richting het einde. Er is wederom veel gebeurd in de groep en het zou heel fijn zijn als het nu even rustig blijft. Lennon groeit goed, is nu toch echt wel goed gewend en hij begint een beetje aanhankelijker te worden. Ik denk niet dat hij ooit een knuffelkont wordt, maar hij rent in ieder geval niet meer voor me weg! Kleine stapjes… Ik heb eind November, op een droge dag, het kattenluikje open gedaan… het is Lennon’s eerste keer naar buiten op 9 hoog!
Hij vond het de gewoonste zaak van de wereld…. al was het wel ‘even’ spannend toen ik hem op de hoge tafel zette…
Snel maar weer een etage omlaag… hee, dan kan ik naar binnen kijken!!!
Toch maar weer omdraaien, want m’n oom ziet daar vast iets spannends?!
Huh? Zo kan ik op het dak kijken? Ohhhh een vogel!!!
Wow, best leuk hier! Dit is nog es wat anders dan de tuin van de fokker!
Charlie kijkt echt even op zij met een blik van: ik zei het je toch!!!
Ja jochie, als het strakjes weer lente wordt, kun je hier echt genieten van alle vogeltjes!
Oma Myrna houdt haar kroost goed in de gaten. Vorige week is de fokker op bezoek geweest en zij was meer dan tevreden over hoe de poezels het hier allemaal doen.
Wat een plaatje he?
Na het buitenspelen is het helemaal lekker om even uit te rusten en ook hier ligt Charlie weer bij Lennon.
Zo fijn dat Lennon niet meer zo bang is!
Hij gaat rustig verder met zijn wasbeurt en laat mij alle foto’s nemen die ik wil!
Wel heel makkelijk hoor, een witte kat! Foto’s maken van een zwarte kat is veel lastiger!
Onze nieuwe bank is trouwens goedgekeurd door de poezels! Ze liggen er prinsheerlijk bij!
Even goed kijken hoe James zijn poten nu heeft hoor…. maf beest!
Zeg nu zelf, dit is toch een heerlijkheid om naar te kijken?
Kijk es naar deze knapperd!!! Lennon, je wordt echt een kanjer!
Hier zit de bende een beetje beteuterd te kijken. Het eten is gisteravond weggehaald, want Burton moet vandaag geholpen worden aan zijn tandvlees en er moeten waarschijnlijk wat kiezen getrokken worden. Hij moest dus nuchter blijven en dat houdt hier in huis in dat de rest solidair moet zijn.
