Ik accepteer het niet meer. Ik stop ermee, het is nu gewoon kláár! Ik wil mens en dier graag helpen. Ik sta graag klaar voor een ander, maar vanaf nu is dat over en uit! Ik ben helemaal klaar met die generatie prinsen en prinsessen die denken dat de wereld van hen is en dat een medemens makkelijk te gebruiken is!
Wat is het geval?
Ik kwam op internet een oproep tegen. Wie wil er tijdens mijn vakantie op mijn Maine Coon passen? Nu heb ik zelf Coons en ben ik gek op dieren en heb zelf ook járen en járen perfecte oppas voor mijn hond gehad, als ik met vakantie wilde. Met een vriendin heb ik een goede regeling: ik zorg voor haar Coons en zij voor de mijne, als we op vakantie willen. Dus als iemand oppas zoekt voor een Maine Coon, een mij zeer bekend ras, dan wil ik graag ‘wat terug doen’. Dus ik reageerde laconiek op die oproep: ja hoor, breng maar.
Videobellen!
Ze wilden het niet via email of appjes regelen, er moest gebeld worden; videobellen! Nu ben ik van het bouwjaar 1961, heb ik mijn werkzame leven meer aan de telefoon gehangen dan me lief is, maar beeldbellen? Jakkes, moet dat?? Ben ik niet van, hou ik niet van, doe ik liever niet. Maar ach, toch geaccepteerd. Op zich een goed gesprek, al vond ik het wel vreemd dat ze niet hun eigen naam hadden gebruikt op internet. Ik ben duidelijk, ik ben Loes, en what you see is what you get! Ik zeg wat ik denk en ik doe wat ik zeg!
Resultaat!
Het betrof niet een vakantie van 3 weken, maar een vakantie van anderhalf jaar! Huh? Nou ja, okee… er is schijnbaar een generatie die opgegroeid is met de volle overtuiging dat sabbaticals de normaalste zaak van de wereld zijn en iedereen ‘recht heeft’ op zo’n lange vakantie. Ja sorry, mijn vooroordeel, maar toen ik 30+ was, kon ik geen anderhalf jaar vrij nemen en op vakantie gaan. Toen ik die leeftijd had, moest er keihard gewerkt worden om brood op de plank te krijgen. Maar, ik misgun een ander niets!
De Praktijk!
Lisa en Ron zijn hier op bezoek geweest. Omdat ze geen auto rijden, moest ik ze wel van het station ophalen met de auto. Mijn auto rijdt op water, heel modern en heel groen! Ze hebben hier een paar uur gezeten. Ik heb ze van koffie met koeken en frisdrank voorzien en ja, uiteraard weer met de auto terug naar het station gebracht. Ze zouden proberen een auto te regelen voor het moment dat de kat gebracht zou worden.
Dat is inderdaad gebeurd en vrij snel na het brengen van de kat, kwam er een telefoontje van hun ‘chauffeur’ dat hij alweer beneden stond te wachten en ze dus weg moesten. De logeerpartij van Storm kon beginnen! Gelukkig hadden ze geen bloemen meegebracht!
Storm!
Er zijn mensen die mij voor gek verklaren en denken dat ik niet voor een kat kan zorgen en hem dan daarna weer weg kan laten gaan. Nou, dat kan ik dus wel. Het is immers niet mijn kat! Maar in Storm’s geval, had hij ook nog eens totaal de verkeerde kleur! Voor mij dan he! Bovendien weet ik bijna zeker, na zelf 15 Maine Coons gehad te hebben, dat Storm geen zuivere Coon is. Hij is NIET gemoedelijk, NIET meegaand, NIET makkelijk en NIET sociaal. Kortom, hij doet zijn naam eer aan.
Financieel!
Tijdens het videobellen hadden we afgesproken dat ze de kosten zouden vergoeden. Er was een rekensommetje gemaakt en Storm zou voor ongeveer 20 euro brokken eten. Ik had gezegd dat ik niet kan rekenen, maar vergeten te vertellen dat ik wel een Atheneum diploma op zak heb en heel goed weet hoe een rekenmachine werkt, maar dat is blijkbaar niet helemaal goed overgekomen. Vooral Ron heeft alleen maar gehoord ‘niet rekenen’ en het daarbij gelaten. Snoepjes en andere lekkere dingen mocht Storm gerust hebben hoor, krijgen… ja, van het huis!
Inmiddels is Storm een half jaar hier. Het eten is echt veel en veel duurder geworden. Ik heb dus vorige maand gevraagd of we van 25 euro (die Ron uit zichzelf dus heel ruimhartig had bedacht) per maand naar 30 euro per maand konden gaan.
Eerlijk is eerlijk, ik rekende immers al helemaal niets voor de kattenbakvulling en de extra snoepjes die Storm uiteraard ook krijgt. Bovendien hebben wij, sinds de komst van Storm, te maken gekregen met een voedselallergie van één van mijn eigen katten. Het gewone voer zit hier nu in voerbakken die beveiligd zijn met een chip, waar mijn “allergie monstertje” dus niet bij kan. Die zit nu aan het ‘verse vlees’ wat me een rib uit m’n lijf kost. Gelukkig lusten mijn andere eigen katten géén vers vlees. Eh.. eigen katten.. jaja, want Storm lust het uiteraard wel! En Storm eet het heel goed… en als ik niet oplet, eet Storm alles op. Of ik dit heel erg vind? Nee hoor, ik snap het wel. Moet ik dan nu in een toch al klein appartement katten gescheiden gaan houden? Nee, daar pas ik voor. Dus Storm eet ook vers vlees mee. Dat weten Lisa en Ron. Ik ‘moet’ ze immers dagelijks op de hoogte houden. Er zijn al heel wat foto’s en filmpjes verstuurd, waarop te zien is dat Storm dus behalve brokken, ook vers vlees eet! Dus zelfs met de ‘5 euro fooi per maand’ erbij, kom ik niet uit. Dus een verhoging gevraagd, van 5 euro.
Geld maakt alles stuk!
Blijkbaar was dit te veel gevraagd. Ron herinnerde mij eraan ‘dat ik niet kon rekenen’ en dat ik dan maar op zoek moest gaan naar een goedkoper adres! Toen ik voorstelde dat Ron dan maar zelf het eten zou gaan bestellen en hier af zou laten leveren, was dat uiteraard géén optie. Nu ben ik dus nog van de generatie die het heeft meegemaakt hoe het is om elk dubbeltje te moeten omdraaien, dus geloof me, ik zoek altijd naar de goedkoopste optie. Ron verweet mij ook nog es dat mijn argument over de inflatie een ‘raar verhaal’ was. Dus mijn humeur kreeg het zwaar te verduren. Nu logeren er inmiddels ook de katten van onze kinderen bij ons en vond Ron het ook nog eens normaal om te vragen of er voor die andere katten wel betaald wordt? Hallo, praat je zo ook tegen je moeder? Waar haal je het vandaan om zoiets überhaupt te vragen! Waar bemoei je je mee?
Inmiddels lag ik te kronkelen van de pijn met een acute blindedarmontsteking en wilden zij weer videobellen. Hou effe op! Doe effe normaal! NEE, ik ga niet videobellen, ik ben ziek, ik ben beroerd en ik heb daar totaal geen zin in!
Ik wilde alleen maar goed voor een andermans dier zorgen. Ik wilde ‘iets terug doen’ voor al die jaren dat er op mijn hond gepast is en voor mijn katten gezorgd werd! Ik wil er helemaal niet aan verdienen, maar ik wil er ook niet bij in schieten! Ik wil niet een dier iets lekkers weigeren terwijl het andere dier voor z’n neus het wel krijgt! Maar ik wil wel dat de rekening betaald wordt!
Vlak voor de feestdagen kreeg ik een leuk pakket bezorgd, zonder afzender. Ik dacht, oh wat lief, dat is van Lisa en Ron, als verrassing. Nou nee hoor, dat was niet van hen! Ik heb een heleboel ‘beterschapskaarten’ staan, maar niet van Lisa en Ron hoor. Natuurlijk niet! Die zijn op sabbatical en reizen de wereld rond en eten bij de lokale bevolking om zo ‘de cultuur goed te leren kennen’. Een hotel aan die kant van de wereld kost nog niet eens 9 euro voor een nacht! Ik kan een sneer krijgen, dat ik nooit wil videobellen als het hen uitkomt!
Wat had ik dan verwacht?
Nou, als ik bij iemand op bezoek ga, die ik nog niet ken en die iets voor mij gaat betekenen, dan neem ik iets mee: een aardigheid, een bloemetje of iets lekkers. Mensen die iets voor mij doen, die bedank ik, vriendelijk en regelmatig. Die neem ik niet voor lief, maar die draag ik op handen. Zo ben ik opgevoed en zo ben ik opgegroeid.
Zullen we gewoon weer even normaal doen? Ik doe iets voor jullie, een gunst, gedraag je dan ook een beetje dankbaar! Voorlopig deel ik nog wel elke nacht, voor nog zeker een jaar, mijn hoofdkussen met een kat die niet van mij is, die ik niet lief vind, die ik niet mooi vind en die net als zijn baasjes behoorlijk egocentrisch is! Ik zal goed voor Storm blijven zorgen, gewoon, omdat ik nu eenmaal zo in elkaar zit, maar ik heb mijn lesje geleerd en als dit strakjes achter de rug is, doe ik het NOOIT MEER!
