poezels

Tja en dan is hier eindelijk een gave foto waarop te zien is dat Cash super polydactyl is. Hij heeft echt gigantische poten. Cash is echt een gezellige kat. Hij ligt graag bij ons in de buurt en luistert ook echt naar zijn naam.

Sinds James z’n kap niet meer om heeft, ligt hij eigenlijk non stop bij mij. Het liefste tussen mij en het toetsenbord in. Mensen waar ik regelmatig mee app, kijken al niet meer gek op als er ineens allerlei rare tekens verzonden worden. James strekt zich graag even uit en ja… dan typt meneer zelf ook een woordje mee.

Lewis is binnen in huis eigenlijk bijna altijd heel rustig. Vooral nu het zo warm is, ligt hij vooral veel op het balkon of ergens in de buurt van een ventilator. Het enige nadeel van deze hitte is misschien wel dat Lewis erg verhaart.

De vaste plek van zowel Perkins als Harrison is ons bed. Vooral overdag zijn ze daar te vinden, helemaal nu het zo warm is. De balkondeur staat uiteraard altijd open, dus de heren hebben letterlijk ’the best place of the house’ in beslag genomen.

Haaaa, weer een polydactyl voetje vast kunnen leggen. Hier is helemaal goed te zien dat de voorpoten van Perkins net ‘wantjes’ lijken. Zijn ‘duim’ steekt echt flink uit! Cash kan ik echt ‘de hand schudden’, misschien omdat ik dat al doe sinds hij bij ons is. Perkins vindt dat nog een beetje raar, maar ik ‘oefen’ regelmatig. Het is gewoon een grappig gevoel.

Echt niet verwacht dat het zo goed zou klikken tussen Perkins en Harrison. Harrison was altijd een beetje een einzelgänger, maar tegenwoordig ligt hij zelden meer alleen.

Perkins is nog maar drie jaar. Hij is dus nog niet eens helemaal volwassen! Best groot en stoer, maar een heel klein hartje: dát is Perkins. Ik heb hem nog nooit lelijk zien doen, tegen wie dan ook, hier in huis!

Ja Lewis heeft het warm. Als je zoals wij onder een plat dak woont, dan is dat niet altijd even prettig! Als het eenmaal warm is, dan krijgen wij de warmte er bijna niet meer uit. Laten we hopen dat de geplande renovatie daar verandering in gaat brengen.

Had ik het niet eerder over uitstrekken, toetsenborden en James gehad? Nou, hier dus wederom het bewijs hoe mijnheer zijn dag het liefste doorbrengt!

Ik was even op zoek naar mijn andere grijze vriend en die liep net het balkon op. Scheren is misschien niet de mooiste oplossing voor klitten in een vacht, maar het is wel de meest praktische.

Zijn haar voelt nu heerlijk zacht én schoon. Hij kan het nu weer prima zelf bijhouden en alles is beter dan viltplekken op je rug.

Om op te vreten toch? En nog steeds hebben de poezels elke dag plezier van onze kattenren op het balkon. Het was destijds een flinke uitgave, maar inmiddels is wel bewezen dat het elke cent waard was. Ze kunnen veilig dag en nacht naar buiten, zonder risico en zonder overlast te veroorzaken.

En zo lekker op het beton is het ook nog es heerlijk koel. Harrison geniet en lijkt eigenlijk in niets meer op de destijds gestresste kater die we opgevangen hebben. Hij is nu ook lekker relaxed en vooral in de zomermaanden, als er géén deuren dicht worden gedaan, voelt hij zich opperbest.

Deze foto heb ik niet zelf gemaakt, maar kreeg ik van een vriendinnetje toegestuurd. Ik vind hem prachtig!!

Deze foto kreeg ik ook van haar: Myrna staat er weer gezellig en charmant op 😉

vorige reeks – wordt vervolgd

Ben ik deze keer toch echt schandalig over tijd! Gewoon té weinig foto’s gemaakt de laatste tijd, dus nu ‘moet’ ik twee maanden tegelijk doen 😉 Ik ben ook zó druk met alle ‘oma’ werkzaamheden voor de komende kleindochters! Gelukkig liggen er tegenwoordig ook weer gewoon poezels bij mij. (al wordt Charlie nog steeds enorm gemist!!!)

Toen wij dus terugkwamen van vakantie, had James nog steeds zijn kraag om. En dat dus inmiddels al sinds begin Januari! Ik heb vlak voor de vakantie nog geprobeerd de kraag af te doen, maar James begon direct weer te krabben aan de net genezen plek, dus de kraag ging weer om.

Cash groeit veel te hard! Hij is absoluut niet de kleinste meer, terwijl hij nog niet eens één jaar is. Alleen aan z’n blik kun je nog zien dat hij nog niet volwassen is. Maar echt, wat heeft dit meneertje snel de weg naar mijn hart gevonden! En al moet hij doorgaan voor een Solid Black Maine Coon, ik vind hem geweldig met deze vacht!

Perkins z’n vacht is al weer flink aan het groeien. En Perkins is steeds meer op z’n gemak. Ik besefte dat ik nog niet veel foto’s had van hem met Lewis, maar ook dat gaat dus al super goed. Ze liggen allebei graag buiten en Perkins begint ook steeds meer aan ons te wennen. Hij is geen schootkat, helaas, maar ligt wel altijd bij ons in de buurt.

Bij Perkins vergeleken is James echt een ukkie 😉 Maar wat bof ik met twee van die prachtige ‘blauwe’ katers! Sinds ik van mijn vader een keer een grijze kat heb gekregen, kan en wil ik niet meer zonder! Helaas heb ik nooit veel geluk gehad met deze kleur, dus ik hoop met heel mijn hart dat James en Perkins dit goed gaan maken!

Kijk hier zit het hele spul, op Harrison na dan, op een rijtje op het balkon en jaaaa, James z’n kraag is af! Op een dag was de knoop uit de kraag en toen heb ik de kraag gewoon los om zijn nek laten zitten. Zo heeft hij er nog twee dagen mee rondgelopen, tot op een ochtend de kraag dus gewoon in de gang op de grond lag.

We hebben het totáál genegeerd, geen enkele opmerking over gemaakt tegen James en hem ook beslist met rust gelaten en eindelijk… EINDELIJK… liet hij de plek met rust. Ik had inmiddels zelfs een tweede kraag gekocht voor hem, zodat ik ze af en toe kon wisselen en wassen! Maar, voor nu is het gelukkig niet meer nodig.

Lewis keek me echt aan hoor, maar bij het afdrukken draaide hij toch ineens z’n kop weer om. Maar ik vond het zo grappig dat Myrna hier ook nog op staat, dat ik de foto toch wil laten zien. Hieronder m’n twee grijze schatten boven elkaar.

Kijk zo in de schaduw is de vacht van Cash wel echt zwart hoor. Maar zodra er licht op schijnt, zie je het verkleuren. Ik ben heel blij dat we weer thuis zijn, na de vakantie en voorlopig blijven we dat ook. M’n katten zijn me zo dierbaar, ik wil ze het liefste nooit alleen laten! Nu snel door met de foto’s van Augustus, want ja.. die ‘moet’ ik ook nog doen.

vorige reeks – wordt vervolgd

Beetje lastig om de juiste titel te kiezen dit keer 😉 Na mijn tirade van gisteren, kreeg ik vandaag vanuit het niets de mededeling dat a.s. woensdag Storm opgehaald wordt! Een jáár eerder dan gepland ;-P Ik ben er niet rouwig om!

Zoals hierboven te zien is, is Storm niet altijd even lief voor de anderen. Dat krijg je he, als je Coons alleen houdt! Ze horen gewoon soortgenoten om zich heen te hebben om dat heerlijke open, gemoedelijke, sociale en prachtige karakter te krijgen!

Dante is onze kleinzoon 🙂 Dat is familie, hij is altijd welkom hoor! Hij is wel flink verkouden geworden, afgelopen week, maar het gaat sinds vandaag weer een beetje de goede kant op! Dante, Otis en Loki blijven nog een week!

En hier is dan eindelijk weer eens een foto van Myrna. De arme meid moest afgelopen maand met spoed naar de dierenarts. Haar hoektand, onder, stond helemaal scheef en zat los. Er was teveel paniek om eerst nog een roesje te geven: hij is er 1 2 3 uit getrokken door de dierenarts. Verdoving had net zoveel, én langer’ pijn gedaan! Het is allemaal goed genezen en ze eet als vanouds! Maar nu is wel haar tongetje regelmatig te zien!

Otis voelt zich De Baas! Wat nou kluif van Lewis? Wat nou afblijven? Otis heeft er maling aan en doet gewoon zijn ding. Het gaat een stuk beter dan de eerste week. Ze hebben min of meer Lewis geaccepteerd op hun logeeradres. Dat Lewis hen in zijn huis accepteert, daar staan de mannen absoluut niet bij stil!

De simpelste huishoudelijke klussen worden uitdagingen met zoveel poezels in huis. Er lopen er momenteel namelijk 10! Dus ja, overal ligt wel iemand he! En het bed, dat beschouwen ze toch al als een poezenbed! We hebben een heus grote mensen bed besteld! Nog een paar weken wachten en dan liggen we allemaal iets ruimer!

Jaaaaaa en dan is het al zover! Niks wachten tot ná onze vakantie, 25 april mochten we Perkins ophalen! Het is allemaal heel anders gelopen dan we hadden afgesproken. De fokker van Cash belde met de vraag of we in plaats van voor de vader van Cash, voor de opa van Cash een gouden mandje hadden! Ze had namelijk voor beide katers een nieuw huis gezocht. Maar bij de laatste check bij de dierenarts bleek dat er eentje een lichte afwijking in de heupen heeft. Niets ernstigs, prima mee te leven, maar deze kater zou dus naar een huis met drie verdiepingen gaan en veel in het trappenhuis zitten. Traplopen is nu juist het énige wat niet meer goed is voor deze gecastreerde man, dus vandaar de vraag, of wij deze wilden, zodat de vader van Cash naar het ‘huis met trappen’ kan verhuizen.

Ik vond het aanvankelijk jammer dat we niet de vader van Cash zouden krijgen, maar Perkins is dus de… OPA van Cash. En… ook polydactyl, net zoals Cash’ moeder en Cash zelf! Hij weegt ook nog eens 7,5 kg, dus is een flinke man en reuze en reuze lief! Dat kan ook niet anders, want Eluna, de moeder van Cash is ook een heerlijke poes en Cash is wereldkampioen lief zijn, dus met het karakter zit het wel goed! Perkins heette aanvankelijk Bojangles, ook een prachtige naam, maarja.. die Elvis link he… die ‘moet’ er toch wel zijn bij ons!

Het Million Dollar Quartet was een jamsessie op 4 december 1956 in de Sun Studio in Memphis, Tennessee. Aan de sessies deden Elvis Presley, Jerry Lee Lewis, Carl Perkins en Johnny Cash mee. Elvis, alle bandleden en dirigent hebben we al vernoemd, net zoals Lewis en Cash. Perkins is ook nog eens de schrijver van Blue Suede Shoes en als je dan een ‘blauwe’ Maine Coon krijgt, met hele grote voeten, tja, dan ligt Perkins voor de hand! Luisteren doet hij nog niet, maar geloof me, dat komt vanzelf wel!

Enne, voor de goede orde.. we zeggen Purrrrrrrrrrrrrrkins he! Op z’n Engels, anders verstaat hij het uiteraard niet 😉 Perkins komt uit een grote groep en is dus absoluut niet bang van onze poezels. Alleen.. die hond he… die heeft een andere kleur dan de honden die hij wél gewend is. Dus is het bovenste mandje de eerste paar dagen toch wel zijn favoriete plekje.

Ik snap het wel hoor; zo kan hij alles netjes en makkelijk overzien. Veilig voor die grote hond en ach, dat kleine grijze katje met dezelfde kleur, die James, die mag dan in de praktijk ouder zijn: Perkins is toevallig wel al opa en dus geen maagd meer. Perkins gaat in de loop van deze maand 3 jaar worden! James is nu 5 jaar en weegt wel weer 5,5 kg, maar is toch echt een ukkie vergeleken met deze grote vriendelijke grijze reus!

Vergelijk die voorpoten maar eens. Het pootje van James, links, of die grote voet rechts van Perkins! Wat een rijkdom, twee prachtige grijze katers! Het is zo helemaal mijn kleur! Ik vind het prachtig, samen met zwart is dit echt mijn kleur kat!

Ja ja, ik weet het, het lijkt wel alsof ik alleen maar dezelfde foto’s plaats, maar deze is echt een paar dagen later genomen. Perkins komt steeds vaker even naar beneden. We mogen hem uitgebreid kroelen en aaien. Ik mag zelfs al met een kam over z’n buik! Hij eet niet alleen meer ’s nachts als we het niet zien, maar komt ook overdag naar ‘beneden’ om een hapje te eten! Hij snapt de werking van de chip-voerbakken dus ook!

Kijk nu toch eens, naar die lieve blik!!! Karin, dank je wel voor het vertrouwen en Lex, dank je wel, voor het toch weer met je hand over je hart strijken! Perkins zal nog wel wat verder moeten wennen, maar het begin is er en als strakjes alle logees weer naar huis zijn, blijven ze met z’n vijven over! Dat kunnen de kattenbakken en voerbakken ook weer wat beter aan; want ja ja, ik geef het toe, 10 poezels in 1 appartement is best wel wat veel!

En hoe het nu kwam… of door de komst van Perkins, of door de tulpen die ik weer in huis had, maar ineens werd Cash ziek. Het begon met slecht eten… daarna ging hij niesen…. toen ook ineens spugen… en hoesten…..

Vervolgens kreeg hij hele natte ogen en snot uit z’n neus. Geen koorts, geen verhoging, maar wel misselijk, niet eten en dus verkoudheid verschijnselen. We zijn meteen naar de dierenarts gegaan. Misschien heeft hij inderdaad van de tulpen gegeten (uiteraard meteen weggezet), misschien was het toch iets wat Perkins bij zich had uit de Cattery, of wellicht een verlate reactie op de komst van de ‘kleinkinderen’, we zullen het nooit weten, maar oh oh, wat ben ik ongerust geweest en wat was de arme man beroerd.

Hij heeft het echt even een dag of 3 heel benauwd gehad. Gelukkig hebben we iets tegen de misselijkheid en een kuurtje van de dierenarts gekregen, dus hij knapt ondertussen goed op! Hij kan weer spinnen en doet dat dus ook weer! Maar wat kun je je dan toch van het één op het andere moment doodongelukkig voelen! En ongerust!!!

Het vervelende is dan ook dat je dus ook katten van een ander over de vloer hebt. Alleen Loki heeft nergens last van gehad, maar Storm, Otis en Dante zijn ook ziek geweest. Ook zij wilden niet of amper iets eten. Dante werd ook heel verkouden, terwijl Storm het met name benauwd had. Uiteraard contact gezocht met de eigenaren om te overleggen hoe of wat, maar dat is nu dus na woensdag helemaal niet meer nodig 😉

Hier werd mij duidelijk dat Cash weer aan de beterende hand was! Hij lag eindelijk weer lekker rustig te slapen! Toen we dus afgelopen week wéér bij de dierenarts zaten, nu dus met Cash, liet de assistente mij haar voorraad zien. En ja hoor….. ik ging voor de bijl!

James krabde nog steeds aan die wond tussen zijn schouderbladen; die wond waarvoor hij eerst dat blauwe rompertje uit de vorige reeks aan had. Dus toen ik deze ‘zonnebloem’ zag, heb ik hem meteen gekocht. En wat denk je? Jaaaa, hij vindt het niet erg, hij vindt het zelfs prima en hij kan er nu nét niet meer bij!

vorige reeks – wordt vervolgd

De zoete inval: Porthos, Otis, Dante, Loki en Storm

Wat gaat de tijd toch snel. Cash is hier nu al weer 3 hele maanden en de dag van zijn castratie komt steeds dichterbij. Hij doet het geweldig! Is voor niets en niemand bang, stampt vol zelfvertrouwen het huis door met zijn grote poten!

Inmiddels heb ik DE stap gewaagd en ondanks James verminderde weerstand heb ik hem laten vaccineren. James moet echter flink aankomen, dus we doen er alles aan om hem te laten eten.

Dus behalve het standaard voer, droge brokken, koop ik ook vers vlees voor hem. Aanvankelijk at alleen Cash met James mee, maar er komen steeds meer vleeseters bij!

Dit is wel een uitzondering hoor, maar ik had nog wat natvoer op voorraad, dus heb ik de Poezels allemaal maar eens lekker verwend. Moet kunnen! Storm, onze “vega” kater is van z’n geloof gestapt en eet gewoon mee.

We hadden trouwens een abonnement bij de dierenarts, afgelopen weken. Ik zag ineens dat Myrna haar hoektand helemaal scheef stond en los zat. Dus direct weer in de auto gestapt en naar onze nieuwe dierenarts gereden.

Conclusie: niet meer te redden, dus de hoektand is getrokken. De schade was 15 euro… er zijn ook nog dierenartsen die niet volgens een verdienmodel werken!!!

Lewis is echt een goedzak. De schat neemt altijd genoegen met dát wat over blijft of waar ruimte is. Een hond naar mijn hart, die zich niet op de voorgrond plaatst, maar er wel is als ik hem nodig heb. Cash maakt dan ook misbruik van Lewis.

En dan: krijgen we visite. Lewis heeft een vriendinnetje en buiten spelen ze al zeer regelmatig, maar nu kwam Porthos ook gezellig op visite. En ja, dat vinden de poezels geen probleem. Myrna heeft de hele avond onder in de krabpaal op de grond gelegen en volgens mij niet eens één keer opgekeken wat er nu weer binnen kwam. De rest lag hoog, maar vond het ook allemaal prima.

Porthos, een eigen – wijs meisje van acht maanden. Lewis kan z’n geluk niet op en vindt het totaal geen probleem dat er overal gesnuffeld moet worden! En dan, jaaaa, dan gaan ze los!

Moet ik er nog aan toe voegen dat beide honden de rest van het weekend op apegapen hebben gelegen??? Nee he 😉

De bloemen ter ere van Annemieke staan er nog en laat Porthos nu voor de tulpen hebben gezorgd; de andere lievelingsbloemen van Annemieke!

Cash is inmiddels 6 maanden oud en 4,7 kg. Hij is onlangs ook gecastreerd. Alles is helemaal goed gegaan, al had hij nog wel ‘kleine balletjes’ voor zo’n grote man, aldus de dierenartsassistente. Ik kan niet in woorden uitdrukken wat ik allemaal in deze prachtige ogen zie, maar het is een hele collage van alle zwarte katten die ik in mijn leven heb mogen hebben. De herinneringen die soms nog pijnlijk waren, vanwege het grote gemis, worden nu verzacht, gewoon omdat Cash er is!

Ik zie soms Burton in hem terug, maar ook en vooral Scheff. De zwarte man die maar 8 jaar mocht worden…. net als zijn broer Jerry, die vrijwel direct daarna overleed.

Omdat Cash nu nog niet zo groot is, zie ik zelfs Charlie in hem terug. Gekke Charlie! Maar vooral en boven al is Cash helemaal zichzelf. Zo lief, zo aanhankelijk en echt helemaal een kat naar mijn hart!

Van de castratie heeft meneer helemaal geen last gehad. Ongelooflijk. Niet zielig rondlopen, niet zielig gaan zitten likken, niets van dat alles, hij kwam het mandje uit en ging door met wat hij altijd doet: geweldig zijn! Ik maakte mij alleen weer zorgen dat hij misschien niet genoeg at, dus zelfs zijn eigen eten even op tafel gezet….

… kittenbrokjes zijn nu eenmaal veeeeeel lekkerder dan gewone brokken, dus Harrison zag zijn kans schoon. En ja, Cash vindt dat hij absoluut het volste recht heeft om Harrison dan gewoon een tik op z’n kont te geven. Hij is niet bang, die Johnny Cash van mij!

Nee Cash, niet aan Porthos’ tulpjes zitten! Ze staan al bijna 2 weken, dus afblijven jij! Ik zal trouwens het kitteneten even weghalen voor Harrison, want dat is voor volgroeide katers niet meer zo goed.

Jahoor, het is weer zo ver: onze kleinkinderen komen logeren! Dante, Otis en Loki gaan in de loop van dit jaar verhuizen en hun appartement staat nu te koop. Tja, en dan wil je natuurlijk niet het risico lopen dat bij de bezichtigingen per ongeluk een kat ontsnapt he. Dus ze komen logeren.

Otis wordt ook nog even gewogen door Femke. Ik moet wel even slikken, want Lennon leek heel veel op hem. Maar het is wat het is; Lennon mocht maar 2 jaar worden.

Ze zijn hier eerder geweest hoor, alleen toen leefde Guercio ook nog en Guercio was de absolute baas hier in huis. Het is even afwachten hoe het dit keer gaat. Otis en Dante, volle broers, reageren zich vaak ook op elkaar af. Alsof ze elkaar er de schuld van geven dat ze ineens bij zo’n grote zwarte oud Duitse herder zitten!

Toch loopt Otis Lewis gewoon voorbij. Lewis luistert gewoon heel goed naar mij en blijft keurig liggen waar hij ligt. Loki is allang ergens onder de bank verdwenen. Nu hebben wij een ‘hoge’ bank, dus het is best ideaal voor de poezels om daar even te schuilen. Makkelijk voor hen, maar onmogelijk te bereiken voor Lewis.

Ah, Dante wordt ook wakker! Even wat langzamer dan z’n broer, maar ook hij weet heel goed: hey, ik ben hier eerder geweest! Ik ken dit nog wel!

En zo komt het dus dat er weer drie extra vervoersbakken in onze zijkamer staan. Had ik al gezegd dat er eind van de maand nog een lieveling van mij komt logeren? Nee, okee, dat komt dan de volgende keer wel ;))

James heeft ondertussen Otis al in de gaten gekregen. Mijn grijze doerak stapt er vrolijk op af en is inmiddels de ‘oudste’ kater hier in huis!

Lachen toch: de andere twee katten zijn al lang en breed het hele huis door geweest, maar Dante niet hoor. Die is net pas van de tafel afgesprongen.

Nu komt het volgende: sinds James allergisch is, hebben we speciale voerbakken met een chip reader. De logeerkatten moeten dus nog wel even ’toegevoegd’ worden. Dus even onder dwang de chip registreren en dan gaat daarna het bakje ook voor hen open.

Ondertussen… hoog op de krabpaal kijken Cash, Harrison en logeerkater Storm hoe de nieuwkomers zich gedragen.

Otis wordt ook ‘geregistreerd’ en ook voor hem zal het bakje in de toekomst open gaan. Eigenlijk best gemeen, want voor Cash gaat het ook nog niet open.

Dit ’tafeltje’ is het eetkamertje voor Cash. Hij is de enige die nog door dit gaatje past en dáár staan zijn kittenkorrels! Veilig voor de rest!

Jesse heeft inmiddels Loki ook te pakken gekregen en ook Loki is verzekerd van eten tijdens de logeerpartij.

Tja, en dan ineens… wat een pech, blinde darm weg…. ik ben inmiddels met spoed geopereerd na 48 uur op handen en voeten door het bed gekropen te hebben. Het was bij nader inzien toch geen ‘griepje’, maar wel degelijk een blindedarmontsteking. Ik heb de boel weer flink op stelten gezet en heb mijzelf drie uur na de operatie ontslagen uit het ziekenhuis. Ik slaap nu eenmaal alleen nog maar thuis!

James heeft op de één of andere manier toch een speciaal lijntje met mij want hij voelt mijn stress en pijn en verdriet altijd heel goed. Hij had dus een simpele krabbel van de één of de ander…. en is dat vervolgens als een malle gaan open krabben. Hij heeft nu dus een nare wond op z’n rug en met een kap om z’n kop lopen is helemaal zo stressvol, dus heb ik een rompertje voor hem gekocht.

Het duurde even, maar hij heeft zich er nu bij neergelegd. Misschien scheelt het ook wel dat Lex zei dat ik het verkeerd om had aangetrokken…. de open plek om te kunnen plassen, zat eerst op z’n rug…. Tja een blinde darm noemen ze ook wel eens een blonde darm he?

Maargoed, het zal allemaal uiteindelijk wel weer goed komen, maar voor nu vinden James en ik onszelf een beetje zielig. We hebben ook al heeel veel kaarten ontvangen, dank jullie wel daarvoor!

Voorlopig mag vrouwtje nog zeker een week niet autorijden en nu nog 5 weken niet tillen. Dus ik moet haar een beetje in de gaten houden! Zij mij ook, want… nu zat het rompertje weer vastgeplakt aan mijn wondje, dus hellup… kan iemand mij van dat ding verlossen?

vorige reeks – wordt vervolgd

Om maar met de deur in huis te vallen, de titel zegt dat het maart is, maar deze eerste paar foto’s zijn van begin februari. Cash was hier net vier maanden oud en op de laatste foto’s van deze reeks is hij dus al ruim vijf maanden. Kleine kittens worden groot en vooral: ze groeien heel snel. Zelf zie ik dat niet zo, maar wel als Lex de camera leeghaalt en alle foto’s weer op mijn harde schijf zet. Jaja, ik zou ook willen dat dat vaker gebeurt, maar soms lopen dingen niet zoals je graag zou willen. We hebben allebei erg veel aan ons hoofd gehad de afgelopen weken!

Kleine Cash heeft trouwens Lex ook om z’n zeven tenen gewikkeld hoor. Geen enkele kat mag op de platenspeler zitten en/of voor het beeldscherm als hij aan het gamen is, maar Cash kan echt een potje breken! We hebben afgelopen weekend ’s avonds laat ook een keer Cat TV aangezet. Jaaaa, geloof me maar, dat bestaat echt! Hilarisch!!!

Deze foto wilde ik al een hele tijd maken, maar het is lastig om met een fototoestel te zeulen als er vijf katten om je heen drentelen die alle vijf iets anders van je willen! Maar het is dus gelukt! Zo ziet mijn keuken er ’s ochtends vroeg dus uit, als ik de keuken in kom. Cash doet heel goed mee met de rest en ook Storm, de logeerkater, heeft zich aan ons ritueel aangepast.

James en Myrna, (kleinzoon en oma) drinken ’s ochtends altijd uit de kraan en Cash doet hen dapper na. Daarna krijgen James en Cash vers vlees te eten, Myrna krijgt wat kattenmelk en Harrison en Storm krijgen een paar kattensnoepjes.

Myrna was heel mager dat ze hier kwam wonen… ahum, dat heeft ze wel rechtgezet dus. Ze is nog steeds heel bang dat ze overgeslagen wordt met eten. Tja, ze heeft heel veel nestjes gehad, voor ze bij mij met pensioen mocht. Ze is bijna 10 jaar en m’n enige poes. Ik kan en mag alles met haar doen, maar ik kan het niet over m’n hart verkrijgen om haar op dieet te zetten.

Helaas heeft ze niet zulke hele gezonde kittens op de wereld gezet, waar we zelf ook heel veel verdriet om hebben gehad. Het is en blijft heel moeilijk om goede en betrouwbare fokkers te vinden. Zowel voor honden als voor katten. Ik heb nu wél alle vertrouwen in de fokker van Cash. Daar ging het er toch wel even heel anders aan toe dan ik eerder heb meegemaakt!

James is eindelijk wel weer aan het eten geslagen, maar hij is nu nog steeds snot en snot verkouden. Ik laat hem weer stomen; hij krijgt neusdruppels en ik hou hem heel goed in de gaten. Hij is en blijft een zorgenkindje! Zo anders gaat het met Cash. Echt ongelooflijk hoe goed hij zich ontwikkeld.

Hij eet, hij drinkt, hij spint, hij speelt en slaapt in m’n armen. Hij groeit als kool en geen gesnotter, geen diarree en geen gehoest. Zo kan het dus ook!!! Afgelopen weekend hebben we alle dieren weer een wormenkuur gegeven. Maar zelfs daar heeft Cash geen reactie op laten zien. Het pilletje was zo naar binnen en daarna geen rare dingen gevonden in de kattenbakken.

Als je nu nog even terug naar boven scrolt, dan zie je goed hoe snel Cash aan het veranderen is. Hij is echt al een stuk groter en vooral zijn kop lijkt groter! Maar, wat ik het allerfijnste vind… hij is zo lief! Afgelopen weken was ik regelmatig verdrietig vanwege de ziekte en overlijden van mijn oudste vriendin. Toen ik na een lange dag weer thuis kwam, sprong Cash meteen in mijn armen. Hij merkte blijkbaar wat er speelde, want hij aaide met zijn voorpootjes over m’n wangen….

Ik mag dan op heel veel vlakken hopeloos mislukt zijn, maar als kattenmama doe ik het wel aardig geloof ik. Al ben ik bang dat Cash over een paar weken ook even boos op mij zal worden. Ik heb namelijk een afspraak gemaakt voor zijn castratie. Volgens maand moet hij dus onder het mes.

Gelukkig heeft hij daar nu nog geen weet van. Deze ‘slaapzak’ hebben we gekregen van Fleur en Sofietje! Eigenlijk is het de bedoeling dat Cash erin gaat liggen, maar hij heeft bedacht dat het lekkerder ligt als hij er bovenop ploft! Het kraakt dan ook een beetje en dat vindt hij geweldig!

Harrison wordt gelukkig ook iets rustiger. Hij krabbelt eigenlijk helemaal niet meer aan deuren of de televisie. Of het nu komt doordat hij ouder wordt, of dat hij eindelijk echt zijn draai heeft gevonden, ik weet het niet, maar hij is ook wat aanhankelijker aan het worden. Niet zo zeer naar mij toe… hij heeft nog NOOIT bij mij op schoot gelegen, maar hij ligt wel elke avond bij Lex op schoot.

Zo af en toe heb ik genoeg ‘bonuspunten’ gespaard om gratis cadeautjes te bestellen. Tja, en wat is dan leuker dan knisperende kattenspeeltjes met iets van kattenkruid erin. Het is nog niet eens uitgepakt of Harrison en James bespringen ze al.

Feestje!!! Zelfs met de verpakking wordt gespeeld, zo lekker vinden ze dat ruiken. Storm is ook van de partij en James gaat zelfs helemaal uit z’n dak. Heerlijk om te zien dat m’n grijze lieverd weer wat actiever is!

Cash moet het met de verpakking doen: James heeft de pandabeer en Storm heeft de leeuw te pakken! Ach, hij komt ook nog wel aan de beurt, geloof me!

Lastig om goed op de foto te krijgen, maar ze waren er een flinke tijd zoet mee. Ik mag van mijzelf geen geld meer uitgeven aan kattenspeelgoed. Dus ik moet wachten met iets nieuws tot ik voldoende bonuspunten heb gespaard. Maar echt, ik zou hele maandsalarissen uit kunnen geven om de katten te verrassen hoor!

Hier word je toch blij van! Ze vinden het in ieder geval geweldig! Ik kan hier uren naar kijken en van genieten. Toen we van 2010 tot 2012 van 0 naar 7 Maine Coons gingen, was het helemaal feest. Zoveel jonge dieren bij elkaar, was helemaal geweldig. Minder leuk dat ze dus ook allemaal snel achter elkaar wegvielen op veel te jonge leeftijden.

Dus nu hoop ik dat het beter verspreid is.. Myrna 10, James 5 en Cash 5 maanden. Ja ik weet het, ik tel Harrison niet mee, maar eerlijk is eerlijk, die heb ik niet gekocht, maar opgevangen (net als Myrna trouwens). Storm is hier nu ook vijf maanden trouwens. Geen idee hoe lang hij nog blijft, maar in ieder geval nu nog een jaar denk ik.

James en Cash zijn echt maatjes geworden. Zij liggen het meeste bij elkaar in één mandje en spelen ook veel samen. Ze eten natuurlijk ook allebei vers vlees: James omdat hij vanwege z’n allergie niet veel anders mag en Cash… tja.. die vindt het erg lekker. Hij groeit ook goed, dus waarom niet? Uiteraard staan er nog kittenbrokken voor hem.

James was echt even door het dolle heen en daar word ik dan weer blij van. Ik heb me heel veel zorgen om hem gemaakt, dus dit doet een mens weer goed.

Cash zat helemaal verbaasd te kijken naar die overactieve grote grijze broer. Zoveel bewegen doet hij anders nooit! Wat een beetje kattenkruid al niet kan bewerkstelligen.

Wat zijn ze vals he… die herdershonden?! Niet te vertrouwen… oh oh oh, wat hoor ik dat toch vaak op straat. Iedereen is ineens vroeger gebeten door een herder en een herder heeft altijd hun hondje aangevallen. Domme domme mensen zijn er toch. Lewis is hier absoluut de laagste in rang: de katten zijn de baas en dat weet hij heel goed: de schat!

De teckelslaapzak inmiddels een ander plekje gegeven en weer gaat Cash er liever bovenop liggen, dan erin. Ach, wat jij wil hoor knul: het maakt mij niet uit. Ik vind het wel gezellig dat je zo vlak bij mijn bureau ligt de slapen.

Kiekeboe!

Zucht, wat een plaatje is Cash he?!

Oma Myrna ligt tegenwoordig heel veel onder het bureau in een mandje te slapen. Hele dagen houdt ze dat vol. Normaal stonden deze mandjes in de zijkamer, maar in de koude maanden van het jaar heb ik de deur naar de zijkamer dicht en de mandjes dus lekker in de kamer gezet.

Jaaaaaaaaaaaaa, en dan is het zo ver….. voor het eerst naar buiten…….. het balkon op!!!!!!!!!!!!

Ja op 9 hoog staat er altijd wel een windje en Cash schrikt een beetje van de wind. Hij duikt in elkaar, heel komisch om te zien.

Storm deed even lelijk: tja, Storm denkt dat die tafel alleen van hem is, maar helaas jongen, je zult hem moeten gaan delen met de rest! Harrison komt meteen snuffelen bij Cash.

Ook Lewis snuffelt geruststellend: hey vriend, gezellig hoor, jij ook hier buiten!

Cash weet nog even niet wat hij er van moet vinden….

Toch maar een ‘etage’ lager dan….

Pffftttt, heeft Storm toch z’n zin… ben je wel van zijn tafel af….

en hoppa….. het waren 3 fantastische minuten, maar nu weer snel naar binnen he man?

Held op sokken!

Maar, je bent voor het eerst dus buiten geweest en daar gaat het tenslotte om. Je bent nu ruim 5 maanden oud, dus het werd wel een keer tijd!

Als ik nu kijk naar de foto’s bovenaan deze pagina, zie ik pas hoe hard je gegroeid bent! Wat gaat het hard!

En wat krijg je een geweldige kop!!!

Ik heb lang op je moeten wachten en heeeeeel erg om je moeten zeuren, maar jeetje Cash, wat ben je mooi!

En lief! Heel erg lief!

Zullen we afspreken dat je heeeeeeel erg oud gaat worden!!!!

Want echt, Mister Cash, ik wil jou niet meer kwijt! Ben er klaar mee, geen afscheid nemen meer voor mij!

Goed plan he?!

Poot erop! Deal!

vorige reeks – wordt vervolgd

Eindelijk beginnen we dan weer eens met m’n lieve hondenkind! Lewis is nog net geen twee jaar, maar dus wel bijna volwassen. We hebben de afgelopen weken heel wat met hem meegemaakt. Dachten we aanvankelijk nog dat hij aan het puberen was (slecht luisteren, niet mee willen lopen of juist trekken aan de riem), de dag erna lag het arme beest met 40,6 koorts voor oud vuil in de kamer! Vreselijke zorgen gemaakt, uiteraard direct naar de dierenarts geweest en met een flinke hoeveelheid medicatie weer teruggekomen.

Waarschijnlijk een infectie, maar hoe wat en waar, tja, dat is altijd lastig bij dieren; symptoombestrijding is dan eigenlijk toch het eerste waar je voor kiest. Na twee dagen ging het beter en na een week was hij weer zichzelf. Maar dit moet géén gewoonte worden, want ik heb weer vijf jaar van m’n leven ingewisseld door deze stressperiode.

Lewis heeft zich trouwens echt perfect aangepast aan de nieuwe rangorde in huis, nu Cash er eindelijk ook is! Natuurlijk is hij wel regelmatig jaloers op de aandacht die Cash krijgt: hij luistert bijvoorbeeld beter naar de naam Cash, dan naar Lewis…. , maar hij is heel lief, doet zachtjes en luistert op die momenten heel goed naar mij.

Kijk maar: Lewis wil eigenlijk naar Cash toe, want die loopt nu achter hem langs, maar omdat ik erbij sta en ‘nee’ fluister, blijft hij keurig liggen. Ik ben zo blij met mijn dierenroedel: het is zo fijn om dieren om mij heen te hebben! En, al zeg ik het zelf, met zachte woorden, vertrouwen en geduld bereik je dus ook dat dieren goed naar je luisteren. Je hoeft daar niet voor te lopen vloeken en tieren, zoals helaas sommige mensen doen.

James is nog steeds niet de ‘oude’, maar hij is inmiddels wél vijf jaar! James Valentijn is zijn officiële naam, dus het is duidelijk wanneer hij geboren is. De eerste grijze kat van mij, sinds mensenheugenis, die wel ouder dan vier jaar wordt!

RIP Hardin en Glen!

Maar we zijn er nog niet: hij moet absoluut nog aansterken en krijgt dus behalve dieetvoer, ook vers vlees van mij: tot groot genoegen van Cash, want die hapt vrolijk mee!

Myrna is hier gekomen omdat ze de niesziekte heeft en daarom dus niet langer in de cattery kon blijven. Nu James zo afgevallen was, was hij blijkbaar ook vatbaarder voor dat virus, want hij is nu ook vreselijk verkouden. Ik heb hem laten stomen, want op zich wel wat geholpen had, maar niet genoeg naar mijn zin. Dus baby neusdruppels gekocht en hij krijgt nu elke dag een druppel in zijn linker neusgat. Hij lijkt te snappen dat het hem helpt, maar helemaal vrijwillig krijg ik het toch niet voor elkaar.

Behalve de dieren, houden Lex en ik ook van rood vlees, oftewel bourgondisch gevulde borden met vlees, dus ik moet wel eens de braadpan tevoorschijn halen. Cash dook er direct nietsvermoedend in, maar ik heb hem toch maar even uitgelegd dat dat niet de bedoeling was. Ik heb veel katten gehad maar zo’n heerlijk en makkelijk karakter als Cash heeft, maak je toch niet vaak mee hoor!

Katten leren door imitatie van hun moeder en nestgenoten. Uiteraard ‘leren’ ze ook van elkaar als ze bij elkaar leven. James is panisch van de stofzuiger en vliegt al sinds we hem hebben, naar het hoogste plekje wat hij kan vinden. Dat daar nu toevallig Myrna al lag, zijn onverstoorbare oma, maakt niets uit. Maar, dat Cash er nu ook direct bovenop springt als ik met de stofzuiger in de weer ga, vond James toch even iets minder. 😉

Maar omdat ik perse niet nóg een kat wil die bang is van de stofzuiger, riep ik Cash dus bij me, terwijl ik de stofzuiger aan liet staan en ja hoor: Cash kwam gewoon meteen naar mij toe! Zo schattig, met die grote platvoeten van hem! Staart dapper omhoog, het vrouwtje roept, dus ik kom hoor!!!

En na een knuffel en een aai van mij, springt hij vrolijk weer terug in het bovenste mandje. Ach ja, ruimte genoeg zal hij denken! Trouwens, even iets anders, ik heb hier dus wel bijna mijn favoriete kleurencombinatie op de foto. Solid black, solid blue en…. nee geen black smoke, maar Myrna mag er qua kleur ook zijn! Ik houd ervan!

Dat Maine Coons van water houden is algemeen bekend, dus ook Cash vindt het heerlijk om te kledderen met water. Ach, de tijd dat alles altijd spik en span moet zijn is bij mij voorbij: als hij strakjes klaar is met spelen maak ik het gewoon weer schoon en droog. Zolang ik er geen eten op klaar hoef te maken, mogen de katten hier bijna alles!

Ik besef me meteen dat bij deze reeks Harrison nergens te bekennen is, maar hij is er nog wel hoor!! Net zoals Storm, de logeerkater! Hij is hier nu al vijf maanden en het gaat prima. Storm en Harrison spelen regelmatig met Cash, maar als het op slapen aankomt, dan ligt Cash toch het meest bij James in de buurt.

Het zal me benieuwen hoe het over een jaar gaat, als Storm weer opgehaald gaat worden. Ik hoop dat hij zijn baasjes nog herkent en ik hoop eerlijk gezegd ook dat hij dan zelf een nieuw kameraadje krijgt, want alleen is maar alleen he! Ik besef me dus wel terdege dat het hebben van vijf poezels tijdelijk is. Het gaat een kwartet worden, of ik het nu leuk vind of niet.

Maar na al die virussen en/of bacteriën waar ze last van hebben gehad, hier in huis hoop ik nu wel dat het even klaar is met de narigheid. Lekker allemaal groot worden, aansterken en vooral heeel erg oud worden!!!

Nog even een close up van mijn oogappel, m’n zorgenkind, m’n aller aller liefste James <3

vorige reeks – wordt vervolgd

Het is maar goed dat Lewis niet kan lezen, want echt, hij wordt wel een beetje vergeten. Z’n naam staat wel in de titel dit keer, maar het is goed zoeken naar hem in deze reeks foto’s. Maar ja, met zo’n schoonheid als Cash in huis is het wellicht te begrijpen!

Cash doet het prima: hij doet goed mee met de rest en soms ben ik hem kwijt: zoals hier, totaal onverwacht ligt hij bij Harrison in het mandje. Ik had hem al wel bij James ‘betrapt’, maar nu dus ook bij onze George!

James is flink ziek geweest en hij is nog niet helemaal de oude, maar, hij wil wel weer water drinken uit de kraan in de keuken. Lex zet die dus elke ochtend voor hem aan en… Cash komt dus ook kijken wat er te beleven valt.

Zo schattig om te zien hoe dat koppie dan het water volgt… je hoort het bijna kraken bij hem van binnen!

James is onverstoorbaar als het om drinken uit de kraan gaat. We hebben een drinkfontein, dus stromend water is er altijd voor de poezels, maar het feit dat de kraan voor hém aangezet wordt, maakt het speciaal denk ik.

En Cash doet het prima na! Ik heb vaker kittens in huis gehad, maar zo gemakkelijk en zo sociaal als Cash, waren ze nog niet! Wederom een ‘bewijs’ dat kittens toch echt beter de volle 13 weken bij hun moeder kunnen blijven!

En ja, ook ik heb mij ooit schuldig gemaakt aan het eerder meenemen van een kitten; weliswaar door omstandigheden, maar toch, het is beter om ze zo lang mogelijk bij hun moeder te laten.

Daarnaast ben ik er stiekem ook van overtuigd dat het alles te maken heeft met mijn eigen poezels én met mijn manier van omgang met de dieren. Alles mag en niets moet!

James heeft nu twee antibiotica kuren achter de rug en ik hoop met heel mijn hart dat hij nu echt helemaal de oude gaat worden. Maarja, hij is ’te goed’ om te gaan dwangvoeren, dus hij moet het echt zelf gaan doen: eten bedoel ik!!!

EINDELIJK is ze er dan! Suzanne komt kennismaken met Cash én dat betekent speelkwartier voor de poezels! Psssttt dit is trouwens de enige foto deze maand van Lewis, dus kijk even goed! Die grote oren zitten er nog steeds!

Kittens: zo voorspelbaar! Pak een hengel met een veertje en prrrrrttttttt daar komt Cash al aanhollen. Hij kan hier nog klimmen als de beste! Een paar dagen hierna heb ik toch echt zijn nageltjes voor het eerst geknipt en ja hoor, dat zorgde voor een deuk in zijn ego, want de eerste keer dat hij weer wilde klimmen, BOINKKK, lag ie weer met vier poten op de grond!

Niks bezeerd hoor, alleen zijn ego! En hij wist meteen weer dat hij even voorzichtig moest doen. Wie hier niet voorzichtig doet is James. Veren!!! Vogels??? Hierrrrrrr ermee denkt hij! Storm die op het eetkamertje van Cash ligt, wordt bijna omver gesprongen.

Cash is even helemaal verbaasd: goh, ik ben niet de enige die veertjes leuk vind hier in huis! Letten jullie trouwens even op die voorpoot van Cash? Hihi, mijn platvoet indiaantje ;-P

Het is net alsof hij een wantje aan heeft, grappig he! Maar hij is er heel handig mee en ik moest echt goed kijken met het knippen van zijn nageltjes, want er zitten er zeven aan elke voorpoot! Gelukkig maakt hij er geen strijd van en kan ik het rustig knippen als hij bij mij op schoot ligt.

James heeft van die uitschuifpoten: ze zijn ineens langer dan je had gedacht. Hij pikt dus ook het kitteneten van Cash uit het tafeltje waar hij nu op staat. Het heeft een hele kleine opening aan de voorkant, maar als ik niet uitkijk kan James er in!

James, m’n aller aller liefste James, jongen knap nu alsjeblieft helemaal op, want ik wil je echt nog lang niet missen! Je bent mijn derde grijze Coon en grijze katten horen bij mij, net als zwarte!

Hahaha, de poten van Cash zijn nu met zijn veertien weken al groter dan die van James! Storm begrijpt er niet veel van: al die actie, al dat gedoe, waar is het goed voor?

Cash heeft gewonnen: eindelijk heeft hij de veertjes echt te pakken! Of misschien heeft Suzanne hem wel laten winnen, dat zou zomaar kunnen! Wat een plaatje is Cash he! Ik ben zo gek op hem!

Zodra we ’s avonds op de bank gaan zitten, komt hij aan gerend. Hij ligt werkelijk elke avond bij mij op schoot en niet omdat het moet, maar omdat hij het zelf wil: hoe lief is dat!

Als je goed kijkt, zie je trouwens ook al z’n nageltjes op deze foto. Weer een reden om vooral niet met je vingers met kittens te spelen; je wilt immers niet dat ze later met nog grotere poten je handen aanvallen!

En daar is ze dan eindelijk: Myrna komt ook kijken!!! Toen ik haar net kreeg was ze kort daarvoor nog bevallen en woog ze 2,5 kilo: veel te weinig voor een Coon. Nu heb ik haar beloofd haar gewicht niet meer te verklappen, want echt, ze is een ballonnetje geworden!

Maar met haar bijna tien jaar is ze nog steeds speels en af en toe zo gek als een deur! Gelukkig nog geen tekenen van artrose of iets dergelijks. Alleen die niesbuien die ze af en toe heeft zijn vervelend voor haar, maar dankzij L Lysine is ze heel goed opgeknapt.

James weet van geen ophouden! En mijn hart voelt blij: speel maar jongen, dat is een goed teken! Oma Myrna kijkt voorlopig nog even toe.

Storm is eindelijk ook maar eens gaan zitten. Maar James geeft hem geen kans om mee te doen. Die veren… die zijn van MIJ!

Hebbes! En ja, ik ga alvast maar weer een nieuwe hengel bestellen, want tegen zoveel geweld is hij vast niet bestand.

Kiekeboe!!!! Eindelijk, Harrison is ook van de partij! Zien jullie hem ook? Goed kijken want het is van korte duur!

Harrison geeft niets om een veren hengel. Net als Storm: hij rent liever achter iets aan wat van hem wegrolt!

Myrna, meisje, wat doe je nou? Zo dan, dat is wel heel veel actie voor een grootmoeder! Maar, zo ziet wel iedereen je brede rug!

Ah geweldig, op de leuning van de stoel: kijk uit, want je bent top zwaar, straks val je! Voor ik commentaar krijg over het halsbandje van Myrna: ja ik ben ook tegen halsbandjes bij katten, maar ze heeft het nodig voor de nieuwe voerbakken.

Haar chip is onvindbaar. Ze zou hem wel moeten hebben, maar de voerbak herkent haar niet. Dus moeten we voor haar de los bijgeleverde munt gebruiken, anders gaat de voerbak niet voor haar open. Er zat ook een belletje aan het halsbandje, maar dat heb ik er uiteraard direct vanaf gehaald!

Zo makkelijk is Cash dus. Hij is echt vriendjes met alle katten en duikt bij elke poezel in het mandje erbij: lief he!

Mijn mooie zwarte man: Cash wat heb ik naar jou verlangd na het overlijden van Scheff en Jerry! En nee, je bent niet hun vervanger, maar wel hun opvolger! Hele grote schoenen om te vullen, maar je doet het met groot gemak!

Ook ben je het eerste kitten met lange snorharen voor mij. Er werd mij altijd verteld dat de moederpoes die afbeet, maar jouw mama vond dat gelukkig niet nodig!

Het enige moment van de dag dat Cash zich door niets en niemand af laat leiden: etenstijd is heilig! Terwijl James vijf minuten doet over de hoeveelheid van een theelepeltje, knaagt Cash binnen een minuut de hoeveelheid van een soeplepel naar binnen.

Cash doet het echt fantastisch. Hij is sinds hij hier is (tweeënhalve week) ook al ruim een pond aangekomen. Meneer weegt nu 2424 gram! Hij stinkt niet als hij naar de kattenbak gaat en ik heb nog geen viezigheid aan z’n broek of poten gevonden, dus hij verteert het ook allemaal heel goed.

Als hij nu ook James nog zover krijgt dat hij goed gaat eten, ben ik helemaal een tevreden kattenmama!

vorige reeks – wordt vervolgd

Er stond eerst ‘Lewis & de Poezels’ maar tot mijn spijt zitten er geen foto’s van Lewis bij, dit keer. Moet ik voortaan dus wel even aan denken, want geloof me, Lewis is zeer aanwezig in huis! Maar, hij is zó braaf en zó lief, dat hij dus de katten gewoon met rust laat als ik dat zeg. We zouden het bijna vergeten, maar ik heb ook nog 2 blondjes in huis. Harrison en Storm hebben elkaar wel gevonden. Ze zijn vaak samen. Het grappige is ook dat ze geen van beiden natvoer lusten. Het eten van Cash daarentegen….. ik moet het kitteneten werkelijk 24/7 bewaken!

De baasjes van Storm zullen deze foto wel erg mooi vinden. Hun blonde man ligt er heerlijk bij!

Cash moet dus aan heel veel wennen. Zo ook aan onze ‘drinkfontein’. Ooit aangeschaft nadat onze eerste Coon, King, altijd al het water uit de drinkbak aan het graven was. Deze fontein is een tuinmodel en er kan 10 liter in, dus zelfs een Maine Coon krijgt deze niet omver of van z’n plek. Maar, Cash moet wel helemaal op z’n achterpootjes staan om te kunnen drinken. Tja, en als je slim bent, los je dat natuurlijk op je eigen manier op.

Gewoon erboven op gaan staan en dan drinken! Goed zo Cash! En, je bent niet de eerste die dit doet. Burton dronk ook zo! Later deed Charlie het en nu jij!

Cash komt werkelijk al overal. Net een weekje hier, maar het lijkt al wel alsof hij er al heel lang is. De andere poezels vinden het ook allemaal goed en Cash is echt volledig geaccepteerd. Storm houdt alleen niet zo van het fototoestel, dus ik denk dat hij snel van tafel zal zijn….

En ja hoor, weg Storm, hallo Harrison! Ze hebben van plek gewisseld en die kleine dondersteen op de achtergrond is op onderzoek uit. Ik heb sinds 2010 geen bloemen en planten in huis, behalve dus een paar nepbloemen. Ach, een meisje wil toch rozen om haar heen, niet dan? Maar ik vrees dat Cash gaat ontdekken dat het heel veel lawaai geeft als deze ‘vaas’ om valt…

Boem!!! Hahaha, ja daar schrok je van he knul? Mooi zo.. dan doe je het vast niet nog een keer 😉 En dit is dus precies de reden waarom mensen mij niet blij maken met een bos echte bloemen. Zo’n vaas gaat bij ons geheid omver en al dat water overal is met al die kattenvoetjes die er dan doorheen stampen niet handig.

Cash is echt geschrokken en wat doe je dan? Precies dan sjees je meteen de krabpaal in en klim je in het bovenste mandje bij James. En James, net zo grijs als de vader van Cash, vindt het helemaal prima om als surrogaat-papa te fungeren.

Mooi he!!! Helemaal grijs en helemaal zwart bij elkaar!! Maar vooral, zooo lief! James is flink ziek geweest. Het vermoeden is dat hij een voedselallergie heeft. Hij moet echt goed gaan eten zodat hij weer wat aan komt en zijn weerstand weer wat op peil komt.

De hypoallergene brokken vindt hij maar niks. Tot ik mij ineens realiseerde dat hij uiteraard wel gewoon vers vlees mag en kan eten. Dus de baas weer naar de dierenwinkel gestuurd voor diepvries vlees. En zowaar, James vindt het lekker.

Cash trouwens ook, hahaha. Hij is in één week 250 gram aangekomen, dus daar hoef ik mij geen zorgen over te maken. Dit is trouwens Bibi vlees voor katten. Het lijkt verdorie wel tartaar! Prima kwaliteit dit vlees. Niet goedkoop, maar voor James hebben we heel veel over!

Het is tevens geschikt voor kittens, dus dat Cash mee eet, is prima! En wat blijkt? De blonde jongens lusten het niet en Myrna vindt blijkbaar dat ze hier te veel op moet kauwen.

M’n eerste zeven Maine Coons kregen aanvankelijk alleen maar vers vlees, tot er een keer een bedorven lading tussen zat en we bijna van twee Coons afscheid moesten nemen. Maar, dat was een slechte slager. Bibi vlees ziet er ook veel en veel beter uit. Goed in de koelkast bewaren dus en pas eruit halen vlak voor je het geeft.

Kijk eens, hoe grappig: Cash heeft hier een blikje natvoer. Vis om precies te zijn. James houdt hier absoluut niet van, dus hij zal hier niets van pikken. Maar, als Cash het verse vlees zo goed blijft eten, dan zullen die blikjes snel verleden tijd zijn.

Vies he James, die stinkende natte derrie. Toch eet Cash dit ook heerlijk op. De kleine man vindt alles nog lekker!

Zo overdag, vooral in de middag, slaapt Cash veel. Hij ligt dan op de krabpaal, of samen met James in een mandje. Maar als we ’s avonds naar de bank verhuizen, dan komt hij meteen bij ons liggen. Zowel bij Lex als bij mij. Het is net alsof hij het zelf eerlijk verdeelt!

’s Nachts komt hij heel dapper de slaapkamer inrennen. Hop, langs Lewis en plof, op bed! Hij heeft de afgelopen nacht zelfs een tijdje onder de dekens gelegen. Heerlijk tegen mij aan. Cash is echt ongelooflijk sociaal en aanhankelijk.

Tja, alleen wel lastig op de foto te krijgen. Zo’n Solid Black Maine Coon, zie je niet zo heel goed op mijn zwarte bank!

Wat een plaatje is hij he! Alweer bijna 3,5 maand: het gaat heel snel! Dus het zal niemand verbazen dat ik niet veel meer doe dan heel veel foto’s maken en met hem aan het spelen ben.

En gelukkig houdt Cash ook nog es van knuffelen, dus ik heb werkelijk een lot uit de loterij met hem!

vorige reeks – wordt vervolgd