Terwijl iedereen op de vakantiefoto’s zit te wachten, inclusief ik zelf, hier nog een paar foto’s van vlak voor onze vakantie! Lennon is niet heel vaak in beeld, gewoon omdat hij het liefste lekker op zichzelf is! Soms ligt hij ineens uitgebreid op de bank, op mijn plekje, alsof hij zeggen wil, ik ben er wel hoor! Lennon is inmiddels alweer 2 jaar bij ons en ik noem hem gekscherend wel eens onze ‘corona-kat’. We hebben hem midden in de lockdown gekregen en hij is dus geen visite of aanloop gewend. Zolang het rustig is, in en om het huis, voelt Lennon zich het prettigste. Of…. het moeten vogels op het balkon zijn, dát vindt hij wel een feestje om van zo dichtbij mogelijk te bekijken.
Maar hier is hij dus heerlijk aan het genieten van zijn siësta!
Oops, hij krijgt mij al in de gaten……
Wat ben je toch een plaat van een kater Lennon!
Precies, snel weer verder slapen: je hebt gelijk hoor!
Harrison komt niet vaak op schoot liggen, maar als het de baas niet uitkomt, tijdens een partijtje golf op de PlayStation, dán wil Harrison natuurlijk wél graag op schoot!
Deze maand staat weer helemaal in het teken van ‘logees’! Mijn poezels weten het nog niet, maar Dante, Otis en Loki komen een paar dagen logeren. Iets met ‘drukke baasjes’ en ‘nieuwe kozijnen’ en daar wil je als Maine Coon natuurlijk liever niet bij zijn! Vier hoog en dan geen ramen? Beetje gevaarlijk!
James is inmiddels gelukkig helemaal genezen van die akelige plek bij z’n kop. Na een maand uitsluitend zijn eigen voer gegeten te hebben, durf ik wel te zeggen dat hij daar dus niet allergisch voor is. Vandaag vond ik het tijd om ook weer eens iets anders uit te proberen: snoepjes, dus nu maar afwachten of hij geen gekke plekken krijgt….
Inmiddels weet ik dat het goed is gegaan, ook met deze snoepjes, dus ik mag dan eigen-wijs zijn, niet voor dierenarts geleerd hebben, maar James was dus nergens allergisch voor en het was dus toch ‘gewoon’ dat wondje wat hij zelf heeft opengekrabd. Het was een vrij diepe wond van een nagel of tand van Charlie, dus dat het ging kriebelen tijdens de genezing is niet zo gek. Al met al blij dat het achter de rug is.
Lennon en Harrison zijn heel handig met de snoeptoren. In no – time hengelen ze alle snoepjes op de grond en ja, de rest profiteert daarvan! Ik ben blij dat Harrison inmiddels iets rustiger geworden is en al ging het tegen mijn principes in: de plantenspuit van Lex heeft toch wel voor een doorbraak gezorgd. We hoeven nu alleen nog maar naar het ding te wijzen. of Harrison knijpt z’n ogen al dicht en rent weg. Denk nu niet dat we de hele dag bezig zijn hem nat te spuiten hoor, want zo erg is het nu ook weer niet, maar als ik met die gammele rug van mij ’s avonds eindelijk lekker op de bank zit, is het niet fijn om steeds op te moeten springen.
Guercio, ooit m’n Benjamin, nu de oudste van het stel. Hij is nu ruim 10 jaar en ik hoop dat hij nog een paar jaar mee gaat. Ben wel even klaar met afscheid nemen, eerlijk gezegd! Maar zo groot als Guercio is geworden, zo groot wordt deze generatie Coontjes beslist niet. En dat is misschien maar goed ook, want zulke hele grote katten zijn prachtig, maar als dat betekent dat je ze maar zó kort bij je mag hebben, is het wel iets om even over na te denken.
Hahahahaha, dat doet ie anders nooit…… riep ik meteen, toen ik vanuit m’n ooghoek iets ‘vreemds’ op de plank zag zitten. Mag natuurlijk absoluut niet, maar toch maar eerst even het fototoestel gepakt, want kijk James nu toch eens zitten!! De schavuit! Hij kan een potje bij mij breken, maar dat wisten jullie al denk ik. James is echt zoooooo speciaal en lief; ik geloof niet dat ik ooit al es boos op hem ben geweest!!
Maarja, dat zeg ik natuurlijk van al m’n poezels want ze zitten allemaal stuk voor stuk in mijn hart. Ik hou van dieren, ben gek op honden, maar m’n coontjes…… die zijn het belangrijkste voor mij! Kijk hieronder nu toch es… en nee, dit is niet een uitzondering hoor. Dit gebeurt elke dag, tijdens het avondeten. Ik zit echt met m’n achterwerk tegen de leuning van de stoel, maar Charlie, kleine gekke malle lieve Charlie wurmt zich er altijd tussen.
Zo ligt hij dus terwijl wij aan het eten zijn en als ik dan klaar ben en op sta… dan valt hij dus pas van m’n rug af, in de stoel. Negen ons woog hij toen we hem mee mochten nemen. 5 maanden oud…. en nog kleiner en lichter dan een pak suiker! Ik hoor de dierenarts nog zeggen: hecht je niet te veel aan hem, want….. nou, alweer iets waar ze ongelijk in hebben gekregen: Charlie doet het fantastisch en ik ben stapelgek op hem!
Nieuwe tafeltjes én het bewijs dat Harrison best op Lex gesteld is geraakt. Ze zitten bijna dagelijks samen te ‘gamen’ op de bank. Zolang we de plantenspuit binnen handbereik hebben, gedraagt hij zich prima. Ja, Lex ook 😉
Die nieuwe tafeltjes waren wel het wachten waard; ik ben er blij mee. Als ik ’s avonds lekker op de bank zit, hoef ik niet meer overeind en kan ik overal bij. Tenminste, als niet stiekem Harrison en Myrna op mijn plekje gaan liggen. Ik zit daar namelijk normaliter tussenin.
Harrison lag echt meer richting rechterkussentjes, maar hij is meteen op mijn warme plekje gekropen toen ik even opstond. Zo hebben alle poezels hun eigen plekje, al naar gelang de tijd van de dag. Myrna ligt ook graag bij mij op de bank. Klein detail….
Kijk eens waar ze haar pootje heeft!?! Zo schattig, op de rand van het blad! Lief toch!! Zo komt Myrna midden in de nacht altijd even bij mij langs op bed. Ze ligt het allerliefste op mijn hoofdkussen, met haar voorpoten in m’n haren. Maar daar ben ik meestal niet zo van gediend, want ja, ze zet rustig haar nageltjes in m’n hoofd. Ze bedoelt het goed, maar meestal zorg ik dat ze dan met zachte dwang naar m’n buik verhuist. M’n hoofdkussen is van mij en deel ik liever niet!
Hoeraaaa visite! Fleurtje kwam gezellig even een paar uurtjes langs. Lennon vindt haar bijzonder interessant. Fleurtje Lennon ook, maar ze heeft hem nu nog niet in de gaten. Fleur is geen fan van kleine witte hondjes, dus zodra Lennon ‘in beeld’ is, kan het zomaar gebeuren dat ze achter hem aan gaat!
Op dit moment heeft Fleur nog andere dingen aan haar hoofd, maar dat zal vast niet lang meer duren….
Kiekeboe, ja zie je wel… Lennon is gesignaleerd! Nou jongen, kijk maar uit, het is nu gedaan met de rust!
James komt ook even kijken, maar het kan Fleur niks schelen: Lennon is wit… en wit betekent ACTIE in Fleur haar woordenboek. Het blijft een leuk gezicht: een hondje wat de helft kleiner is dan een kat! Fleur weegt zo’n 3 kg, terwijl de meeste Coons hier ruim meer dan 6 kg wegen!
James, je hebt pech, alle aandacht is voor Lennon, sorry jongen!
Guercio weegt trouwens ruim 9 kg, maar ja, hij is dan ook van een vorige generatie Maine Coons. Denk nu niet dat Guercio bang is voor Fleurtje hoor, omdat hij hier in het huisje ligt. Guercio lag hier al toen Fleur binnenkwam en het kan hem absoluut helemaal niets schelen of er nu wel of niet een teckel door het huis loopt. Guercio stapt langs Fleurtje alsof hij haar helemaal niet eens ziet staan. Hoe bedoel je, arrogant?!
Lennon en Harrison, ze waren allebei ‘alleen’ in een groep en nu zijn zijn samen! Vanaf het moment dat de balkondeur open is gegaan, is Harrison op het balkon te vinden, samen met Lennon. Ze kunnen het goed vinden en spelen ook regelmatig samen! Geen van beiden schootkatten, al liggen ze wel graag in de buurt!
Ze weten het hier nog niet, maar ik heb een hangmat voor mijzelf gekocht! Zodra het zonnetje weer gaat schijnen gaat deze dame lekker van de zon genieten en zullen de poezels het balkon weer moeten delen!
Maar, eerst nog even voor de volgende gasten zorgen: Otis, Dante en Loki komen logeren. Ze blijven niet lang dit keer. Eens kijken of ze de boel nog herkennen van de vorige logeerpartij?
Hahahaha, die Loki! Thuis is hij de bangerik en hier is hij de stoerste van het stel. Hij loopt zelfverzekerd de kamer door en zoekt meteen James weer even op. Zo schattig!
Otis is een ander verhaal. De vorige keer terroriseerde hij onze poezels en blies en gromde er de hele dag op los. Nu lijkt hij iets rustiger, maar na een paar dagen is het mij wel duidelijk. Hij gromt niet omdat hij boos is, maar omdat hij bang is. Held op sokken dus! Dante doet gewoon zijn eigen ding!
Loki heeft natuurlijk echt ‘mijn kleuren’…. Ik ben en blijf dol op grijs en vind Loki een pracht kat!
James lijkt een beetje teleurgesteld dat ze er allemaal al uit gekropen zijn; hij wil toch nog even een ‘statement’ maken, door bovenop de mandjes te gaan zitten.
Over statement gesproken… Otis bekijkt het graag van een afstandje. Zo lekker hoog, vindt hij het wel okee.
Het fototoestel ligt tegenwoordig op een andere plek, dus ik heb nog een paar foto’s met m’n telefoon gemaakt. Dante ging overal met mij mee naar toe. Badkamer, toilet, balkon, keuken…. heel gezellig!
Het bewijs dat de logees gewoon lekker mee doen met de groep…
Otis maakt er alleen wel een zooitje van….
Dante kwam gewoon op het aanrecht erbij….
Dit is dus het ochtendritueel…. en voor het geval jullie er nog aan twijfelen….. LEX is hier dus de schuldige van! Hij zet elke ochtend voor de poezels de kraan even aan, zodat ze allemaal even lekker vers water kunnen drinken. Ik ben dus niet de enige hier in huis die van de poezels houdt, maar verklap dat maar niet en zeg het vooral niet tegen hem!
De logés zijn naar huis, dus de poezels krijgen nu de kans om echt in de gaten te hebben wat er veranderd is in hun groep. Tutt is er niet meer, maar nu ineens wel een jonge kater in bijna dezelfde kleur! En een hele speelse jonge kater, dat mag wel even met nadruk gezegd worden. Harrison is ouder dan Lennon, maar hij gedraagt zich alsof hij de allerjongste van het stel is.
Ik had een tijdje geleden deze ‘snoep/speel’ toren al voor de poezels gekocht, maar omdat de deur naar de zijkamer vanwege de kou meestal dicht is, deden de katten er niet veel mee. Dus maar weer verplaatst naar de huiskamer! Tja, en als je dingen verplaatst in een huis met katten…. dan is het allemaal ineens weer nieuw en spannend!
Harrison is er bijzonder handig in, net als Oma Myrna. Maarja, die laatste is nu eenmaal stapelgek op alles wat er gegeten kan worden! Het is wel heel schattig om te zien hoe dan de ene en dan weer de andere poezel actief is. Heb je 6 honden bij elkaar dan zou zoiets bestormd worden, maar katten zijn veel voorzichtiger en rustiger. (ehm.. soms dan)
De eerste lading snoepjes is alweer bijna op. Het is dat dit soort speelgoed best wel prijzig is, maar het is absoluut het geld waard: ze zijn er echt even zoet mee en vooral toch even uitvogelen hoe ze het snoep eruit krijgen is goed voor ze!
Ik ga toch nog es kijken voor een “activity” bord: vooral omdat Harrison wel heel erg speels is en hij best wel een beetje bezig gehouden moet worden. Het lijkt erop dat hij snel ‘verveeld’ is en dan gaat hij krabben aan de televisie, het raam, de deur of onze monitoren. En ja, dan krijgt hij uiteraard ‘negatieve’ aandacht, maar dat wil ik juist zo veel mogelijk voorkomen.
Zie je hoe ‘gebroederlijk’ het gajes zit te eten? Maine Coons zijn echt geweldige dieren; zo makkelijk en sociaal, ik wil nooit meer anders! Hieronder is goed te zien hoe handig Harrison in de korte tijd al geworden is… Hij schuift de brokjes vakkundig naar de onderste ring!
Ja, jullie zien het goed… ik heb de toren nog even bijgevuld 😉 Beide ‘witte’ heren zijn wat aan de magere kant en nog volop in de groei, dus ze kunnen het wel hebben! Verder ben ik streng: mijn dieren krijgen nooit iets anders te eten dan eten wat voor hen bedoeld is. Hoe leuk ik het ook vind, het is niet goed voor een kat om vleeswaren of kaas te eten. Veel te zout voor hen!
Haha, Myrna en Charlie hebben in de gaten gekregen dat er meer te halen valt en komen ook weer even kijken. Harrison en Lennon hengelen de toren heel behendig leeg, dus als Myrna ook nog wat wil, moet ze wel opschieten!
Ze kunnen dus de snoepjes helemaal naar onderen schuiven, om ze uit de opvangbak te eten. Lennon is slimmer; hij weet dat als hij het beneden laat vallen, de kans bestaat dat Charlie het opeet. Dus, Lennon doet, wat Maine Coons vaker doen en zelfs bekend om staan, hij eet het direct uit zijn pootje op!
Ik kan hier uren naar kijken; ik vind dit echt zo leuk om te zien. Het gaat echt heel beheerst en geduldig. Ze kijken hoe ze er het beste bij kunnen en steken heel bewust hun poot door het juiste gaatje!
Over snel verveeld raken gesproken… Harrison is nu dus alweer met de ballen in de ballenbaan aan het rommelen. Ook daar is hij handig in. Deze baan is al heel oud: tegenwoordig heb je ze zelfs met lichtgevende ballen er in! Lijkt mij geweldig, maar het is niet normaal hoe duur dit soort speelgoed is.
Hahaha, eindelijk heb ik het voor elkaar: Harrison is eindelijk ‘moe’. Maar aan zijn blik te zien zal het niet voor lang zijn en ligt hij alweer te bedenken wat hij hierná kan gaan uitspoken!
Guercio en James liggen weer samen bovenin: dus dat betekent dat de stofzuiger in de kamer staat, want oh oh, want zijn die sukkels daar toch bang voor. Ik heb ze nooit geplaagd, maar het zit diep en ik laat ze maar. Lennon heeft helemaal geen hinder van de stofzuiger.
Myrna trouwens ook niet! Dit was altijd Tutt haar plekje: prominent op het grootste kussen op de bank, maar Myrna heeft haar plekje overgenomen. En dat mag, dat is helemaal goed! Myrna is nu ons enige meisje, dus ze verdient haar plek helemaal!
Pffftttt hoe bedoel je arrogant??? Harrison is bij Charlie op de vensterbank gaan liggen (en bij mijn nieuwe lampen!!!), maar hij vond het blijkbaar irritant dat ik weer met die grote lens achter hem aan kwam. Tja, dáár moet je maar aan wennen jongeman!
Oh oh oh, wat ben ik toch verliefd op dit heerlijke grijze mannetje! James: je bent geweldig!!!
Er zijn wel eens betere tijden geweest in Huize Raaphorst. Vorige week afscheid van Tutt moeten nemen, terwijl ik nog lang niet over het verlies van Burton heen ben! Het is echt niet dat ik niet genoeg afleiding heb hoor, maar ik mis het geklier van Burton met z’n gekke streken! En Tutt die, als ik aan het stofzuigen was, altijd even mrrauwwww tegen m’n rug op sprong om gedag te zeggen! Het is fijn dat we ook nog een paar pubers in huis hebben; Charlie, James en Lennon! James doet zijn naam echt eer aan: als Lex een nieuwe fles whisky open maakt, komt hij altijd aanrennen! Hij moet en zal het lipje van de dop hebben én hij wil even ruiken!
Charlie zit erbij en kijkt er naar, maar ruikt al van een afstandje dat hij dat echt niet lekker gaat vinden!
Zelfs Fleurtje komt even kijken waarom de heren zo pontificaal op tafel zitten!
En ja, hier mogen de poezels gewoon op tafel zitten… tenminste, zolang er geen eten op staat!
Proost baasje! Dat ie maar lekker mag smaken: gooi nu de dop maar voor ons weg!
James! Mijn mooie veel te kleine grote vriend!
Het is hoog tijd voor een nieuwe krabpaal! De palen zijn allemaal flink versleten.
Hobby’s kosten nu eenmaal geld en dieren al helemaal!
Eerst de oude helemaal uit elkaar schroeven….
Na 2 ritten naar een bouwmarkt hebben we eindelijk de juiste schroeven!
Het zegt een niet dierenliefhebber misschien weinig, maar wij zijn er heel blij mee!
Je ziet het er niet vanaf, maar 13 van dit formaat palen komt dus op 595 euro!
Ik zei toch al dat een hobby geld kost?! Maar, het resultaat mag er zijn en de poezels kunnen weer jaren vooruit!
Lennon en Charlie zijn de eerste twee die op de nieuwe paal durven! Guercio heeft er een paar dagen over gedaan, want tijdens één van de ritten naar de bouwmarkt is de bovenste grote plank van de paal afgedonderd en waarschijnlijk doordat Guercio dacht dat het allemaal al stevig vast zat. Niet dus! We hebben dus helaas een vreselijke diepe put in ons laminaat! Kijk, dát zijn nu kosten waar we niet op zaten te wachten!
Lennon is heel erg aan het veranderen op dit moment. Hij was echt overal bang voor en schrok zelfs van zijn eigen schaduw, maar tegenwoordig komt hij steeds meer tevoorschijn én zoekt hij ook meer contact met ons!
Jaaaa het is weer zoveer: Otis, Dante en Loki logeren weer bij ons! Kijk Dante eens genieten!
Otis en Dante hebben een paar dagen nodig gehad om te wennen. Loki daarentegen voelde zich meteen weer ’thuis’. Hij had de vorige keer al heel leuk met Lennon gespeeld (volle broers van elkaar) en ze pakten het weer op waar ze gebleven waren! Ook het melk ritueel ’s ochtends ging meteen weer prima….
Tenminste, totdat Otis er bij kwam!
Otis heeft 3 dagen en nachten lopen brommen en grommen en blazen naar alles wat bewoog! Hij is nu bijna volwassen en voelt zich overduidelijk ‘het Alfamannetje’, maarja, met dat gedrag komt hij niet altijd weg!
Guercio mag dan nu misschien een echte senior zijn, maar hij is en blijft nog wel de baas hier in huis en ik vond het dan ook best dapper dat hij Otis toch even op z’n plek zette, nadat die laatste zo ongeveer iedereen al van het aanrecht had afgetimmerd!
Toen Otis daarna ook nog eens van het kleine bakje melk….
…. de grote kom van Guercio wilde stelen, was het genoeg voor onze reus! Pats kledder, weg jij!
Guercio’s vacht is gelukkig ook weer lekker aan het groeien, al is het nog lang niet op de juiste lengte, maar hij heeft in ieder geval al vanaf augustus geen last meer van klitten en vervilte plekken gehad! De logees blijven nog twee weken, dus er zullen nog wel meer foto’s bij komen, maar voor nu zit het er weer op!
Elf jaar geleden heb ik je opgevangen, toen niemand je wilde hebben. Je was qua kleur absoluut niet mijn favoriet, maar wat was je een ongelooflijk karaktervolle poes! Jij bepaalde, jij was de baas en niemand die jou gek kreeg! Nou ja, bijna niemand, want Guercio heeft toch altijd wel heel erg z’n best gedaan om bij jou in een goed straatje te komen, wat hem menige pets heeft opgeleverd.
Je was hartstikke groot en zwaar voor een Lady, maar de laatste maanden ging het rap de verkeerde kant op. Je liep al een tijdje moeilijk, sliep steeds meer, vaker en langer en bewoog alleen nog maar om naar de bak te gaan, te eten en te drinken. Het wilde niet meer en afgelopen weekend hield je zelfs de pijnstilling die ik je gaf niet meer binnen.
We hebben je vanochtend weggebracht: ik heb je jouw welverdiende rust gegeven in ruil voor de belofte al je familie boven even de groeten van mij te doen en te vertellen dat ik nog steeds regelmatig een traantje om hen allemaal laat!
Natuurlijk ben ik meteen op zoek gegaan naar foto’s van jou en gelukkig hebben we er veel. Maar, van de meeste foto’s was jij de laatste die er nog was… en dat is best even dubbel slikken. Maar jij, jullie lieve dieren van mij, zijn elke traan waard!
Dag lieve Tutt, vernoemd naar Ronnie Tutt, drummer van Elvis en Neil Diamond, die 2 weken geleden overleden is!
Inmiddels hebben we Fleur in huis! Ze kwam met een gigantische verhuiswagen aan! Ik heb nog nooit zóveel spullen voor zo’n klein hondje bij elkaar gezien! Een transportbox voor in de auto, een bench voor ’s nachts, en een mand voor overdag. Dan een tas vol met bakjes met koekjes, en kluifjes en snoepjes. Ik overdrijf niet; er staan vijf bakjes met verschillende soorten koekjes op het aanrecht én nog een doos vol met zakjes eten. Griekse yoghurt in de koelkast en een speciale voerbak om te zorgen dat ze niet schrokt. Ik geloofde m’n ogen niet! Ik denk dat als ik de volgende keer vraag of ik het fietsmandje ook mag lenen, er een aanhanger gehuurd moet worden!
Maar, nu Fleur in huis is, ligt Lennon voor het eerst uit zichzelf op de bank….
Guercio vond die achterpoot op z’n lijf niet zo’n goed idee geloof ik.
Guercio is nog steeds ‘kaal’ maar hij schaamt zich er niet meer voor.
Hij is al weken niet gepest door mij om klitten te verwijderen, dus hij vindt het wel prima: en ik ook!!!
Jahoor man, ik vind je nog steeds heel mooi: je bent een kanjer!
Lennon op de bank: ik moet er gewoon aan wennen! Hij lag meestal op de grond bij de verwarming!
Maarja, dáár loopt nu een teckel steeds te snuffelen en daar houdt Lennon niet van!
Zo schattig, Tutt zag het mandje van Fleur en nam het meteen in gebruik!
Lunch tijd! Fleurtje krijgt haar lunch in een voerbal. Dit moest Lennon even van dichtbij bekijken.
Hihi, je ziet Fleurtje bijna denken: dát was niet de bedoeling hoor!
Ze is er heel handig in!
Lennon begrijpt het nog niet helemaal…
Ha! Er is ook een brokje aan Lennon’s kant eruit gevallen!
Ja hartstikke bewogen, deze foto, maar zo kun je dus goed zien hoe het werkt. Fleurtje geeft er gewoon een flink duw tegen en hoppa… daar komen de brokjes!
Zo Fleur, ga je nu echt je eten verdedigen? Tegen Lennon? Hij is geloof ik niet onder de indruk!
Volgens mij is het helemaal op!
Lekker even uitbuiken in je mandje!
Pfffttt en eindelijk heb ik de camera in de juiste stand! Ik zal jouw baasje en vrouwtje even de link sturen, dan kunnen ze even van je genieten op hun vakantieadres!
Het ene logeerpartijtje is nog maar nauwelijks achter de rug over het volgende staat al weer voor de deur! Maar er is ook even een huishoudelijke mededeling. Lex heeft een andere camera gekocht. De foto’s van vandaag heb ik dus niet zelf gemaakt! Het zijn de eerste kiekjes met het nieuwe toestel. Gelukkig voor mij zit er ook een vol automatische stand op, want ik ben nu eenmaal niet zo van de plaatjes en veel meer van de letters.
Charlie heeft een zwart vlekje in zijn oog. Het was heel klein, maar is inmiddels toch flink groter geworden!
Op deze foto vind ik hem heel erg op Burton lijken…. en net als met Burton, heb ik ook met Charlie een speciale band!
James krijgt een kraag…. hij is nog steeds niet groot, maar z’n haren groeien tenminste wel!
Jaaaahaaa eindelijk een mooie foto van Myrna, oma Myrna, mama van Charlie en oma van James en Lennon!
Myrna, met de kleuren van King en de snottebellen van Jerry, is ze hier helemaal op haar plaats. Ze heeft mijn hart gestolen! Ze heeft een gebruiksaanwijzing, maar is oh zo lief!
En ja, zolang zij op het aanrecht mag zitten en liggen, heeft ze het helemaal naar haar zin….
… want water uit de kraan is natuurlijk het aller aller lekkerste!
Dante, Otis en Loki zijn inmiddels weer naar huis. Maar natuurlijk hebben we de foto’s nog! Ik blijf het zelf echt fantastisch vinden dat Maine Coons zó makkelijk zijn. Ik bedoel maar, wij hebben een poezenbende van 6 Coons en alle 6 accepteren ze zonder morren dat er tijdelijk 3 andere Coontjes komen logeren. Gewoon een extra kattenbak erbij, allemaal uit dezelfde fontein water drinken en met z’n negenen toch gewoon met 5 etensbakken toe kunnen.
Maar… ik ben er nu ook achter dat 7 Coons, qua haren en verzorging, toch eigenlijk wel het maximum is. Voor mijzelf bedoel ik. Logeren kan en mag altijd, maar met 9 langharige katten op een flat van 90 m2, is twee keer per dag stofzuigen nog niet voldoende!
Het was ook heel grappig om te merken dat de gasten in no time in de gaten hadden wat het dagelijkse ritueel hier is! Na 2 ochtenden toegekeken te hebben hoe de hele bubs mij achterna rende naar de keuken als ik net m’n bed uit ben…. hadden ze snel in de gaten dat ze beter mee konden rennen!
Loki op de voorgrond was de eerste die zich gewoon tussen mijn poezels wurmde..
Echt op z’n gemak!
Otis is hier ook al van de partij!
En ze gaan gewoon weer door met drinken….
Ik kon het niet laten om Guercio toch ook nog even op de foto te zetten…. kale kater!!!
Tja, als je eigen bakje leeg is kun je natuurlijk altijd proberen nog wat te stelen bij een ander….
En dan te bedenken dat dit allemaal begonnen is met Myrna, die medicijnen krijgt door haar kattenmelk!
Myrna en Loki, oftewel, Oma en kleinzoon: grappig he!
Loki zit er charmant bij….
Guercio…. het groeit wel weer aan hoor!
Oeiiii, ik ben echt een beetje jaloers op Jesse en Femke: Loki is echt een prachtige kater geworden!
Zo dan, hou je niet van arrogant kijken: Otis je bent prachtig zo!!!
Dante vond het ook allemaal wel prima: lekker veel buiten op het balkon geweest en anders pitten op de krabpaal!
Je zou verwachten dat een kat in een vreemde omgeving als eerste het hoogste plekje uit zoekt, maar niets is minder waar met Loki. Hier lag hij pas op de dag dat hij weer naar huis mocht!
James, onze hangjongere!
Geen gezicht toch?!
De katten van Jesse en Femke zijn weer naar huis en hier is de boel weer tot rust gekomen. Er was tijdens het logeerpartijtje geen stress in de groep, maar toen ze weer met z’n zessen waren, leek het toch wel alsof ze dat toch wel weer fijn vonden. Ik heb er in ieder geval van genoten en heb alweer zin in de volgende logeerpartij!
Het gaat prima! De ‘gasten’ vermaken zich prima en voelen zich al redelijk thuis. Hun baasjes willen natuurlijk wel op de hoogte blijven, dus vandaar dat ik maar even verder ben gegaan met foto’s maken. Bovendien was het vandaag een belangrijke dag voor Guercio…. maar daarover later meer.
Ja Otis is inderdaad een broer van onze Lennon.
En meneer Otis voelt zich ook net zo stoer als hij eruit ziet!
Dit is dus amper 48 uur na aankomst….
Redelijk ontspannen op de vensterbank…. heerlijk ras: Maine Coons!!!
Broer Dante zoekt het hogerop…
Net water gedronken uit de fontein….
Maar net als zijn broer toch al redelijk op z’n gemak…
Ik zou zo graag willen weten wat er in zo’n katten-koppie omgaat!
Hier weet ik het wel: hij lacht mij stiekem uit!
Samen spelen met een plastic zakje!
Altijd leuk, die bolletjes plat slaan he!
Wow, wow en nog es wow: wat een plaat van een kat is Loki!!!
Echt, wat een knapperd: nooit gedacht dat ik zou vallen voor een 2 kleurige kat, maar ik vind het toch wel heel mooi!!!
Guercio: terug van de kapper!
Arme jongen, waar zijn al je haren nu gebleven?
Even snuffelen of je het wel echt bent….
Ja ik zou ook beledigd zijn als ik jou was hoor!
Ja, hij is het toch echt jongens!
Laat iedereen maar gewoon lachen: jij bent van de klitten af voor een hele lange tijd!
Vorige maand had ik weinig te melden. Ik mis Burton en iedereen die durft te beweren dat ‘ik er toch nog 6 over heb’, mag van mij een uurtje de hik krijgen. Natuurlijk heb ik nog andere katten, maar Burton laat echt een flink gapend gat achter. Tutt is nu de oudste Coon in huis en inderdaad, ik merk aan haar dat ze echt een dagje ouder is. Ze slaapt heel veel, beweegt heel weinig en is over het algemeen heel rustig. Guercio is nu de oudste vent in huis en volgende week moet hij van mij naar de kapper. Twee jaar geleden heb ik zijn buik laten scheren, vorig jaar hebben we het zelf weer geprobeerd, maar ik heb besloten dat hij nu voor één keer een ‘leeuwenkapsel’ krijgt. Hij heeft zoveel nare klitten, die hij zelf niet meer bij houdt, dat hij gewoon een handje geholpen moet worden. Dan maar kaal met een kuifje: wordt vervolgd!
Hier is dus de allerlaatste foto waar Burton nog op staat. Hij heeft het in ieder geval tot op het laatste fijn gehad bij ons!
James heeft een mondkapje te pakken… Charlie is het er niet mee eens…..
Stelletje mafkezen!
James is vastbesloten…
Charlie geeft het op…
Nog een laatste poging…
Gewonnen!
Myrna en Charlie: moeder en zoon!
Heel blij met dit koppeltje!
Burton kreeg natvoer en er was nog iets over….
Maar nu is het feest: we hebben drie logees! Dante, Otis en Loki, volle familie van onze jongste jongens! En van Myrna, want zij is hun ‘oma’.
Joehoee, de gasten zijn gearriveerd!
Guercio en Charlie zijn er als de kippen bij…
Loki weet niet waar hij kijken moet….
Dante lijkt niet al te veel onder de indruk….
Ook Charlie maakt geen indruk….
Ha, Lennon is ook komen kijken….
Inmiddels is James naast Dante gaan zitten….
Dante is het brutaalste en komt als eerste naar buiten…
James en Dante zijn halfbroertjes…
Maar erg veel indruk maken ze niet op elkaar….
Allebei de deurtjes zijn er nu uit… ze kunnen eruit als ze willen…
Maar waarom haast maken, lijken de heren te denken?
Otis is het nu wel zat en komt in beweging…
Of toch nog niet??
Jahoor, daar is Otis: we hebben nu twee van die harlekijn katers in huis!
Lennon en Otis lijken veel op elkaar… maar er zit een jaar tussen!
Otis is op onderzoek uit en inmiddels onder de bank gekropen…
Loki en Dante maken nog geen aanstalten….
Guercio wil nu toch wel even goed ruiken wie dit nu weer is 🙂
Ha, daar is Tutt ook eindelijk. Dante is er uit, maar Loki kruipt weer achteruit!
Jahoor natuurlijk, Loki gaat gewoon weer liggen!
Nou ja zeg…..
Inmiddels is Dante op de vloer beland….
James probeert nu of een beetje ‘aanmoediging’ Loki gaat helpen…
Maar nee hoor, Loki heeft geen interesse in James… hij ziet Dante lopen!
Charlie vindt het wel een beetje spannend, maar Dante kijkt alleen maar.
Drie keer raden… inderdaad, ze lopen Dante achterna!
Even goed kijken…. nee het is niet Otis, maar Lennon die uit het mandje komt.
Jahaa, Dante is zelfs al naar buiten gegaan! Wat een kanjer!
Vlakbij James en Guercio….
Even poseren…. goed zo knul!
Ja, 9 hoog is wat anders dan 4 hoog he?!
Wat een grote wereld is het daar buiten he?
Allemaal vogeltjes… waar je lekker toch niet bij kunt!
Dante kijkt z’n ogen uit!
En komt Tutt tegen…..
Mooi plaatje, zo met z’n tweetjes!
Inmiddels is Dante weer binnen, heeft Loki een plekje gevonden in de zijkamer en ligt Otis nog onder de bank. Dante loopt als rustig door het hele huis te banjeren en m’n eigen poezels zijn drukker met het meegegeven speelgoed, dan met de logees zelf! Ik hoop nog veel leuke foto’s te kunnen maken de komende dagen!
