Bijna ongemerkt, door de poezels dan, loopt het jaar alweer richting het einde. Er is wederom veel gebeurd in de groep en het zou heel fijn zijn als het nu even rustig blijft. Lennon groeit goed, is nu toch echt wel goed gewend en hij begint een beetje aanhankelijker te worden. Ik denk niet dat hij ooit een knuffelkont wordt, maar hij rent in ieder geval niet meer voor me weg! Kleine stapjes… Ik heb eind November, op een droge dag, het kattenluikje open gedaan… het is Lennon’s eerste keer naar buiten op 9 hoog!
Hij vond het de gewoonste zaak van de wereld…. al was het wel ‘even’ spannend toen ik hem op de hoge tafel zette…
Snel maar weer een etage omlaag… hee, dan kan ik naar binnen kijken!!!
Toch maar weer omdraaien, want m’n oom ziet daar vast iets spannends?!
Huh? Zo kan ik op het dak kijken? Ohhhh een vogel!!!
Wow, best leuk hier! Dit is nog es wat anders dan de tuin van de fokker!
Charlie kijkt echt even op zij met een blik van: ik zei het je toch!!!
Ja jochie, als het strakjes weer lente wordt, kun je hier echt genieten van alle vogeltjes!
Oma Myrna houdt haar kroost goed in de gaten. Vorige week is de fokker op bezoek geweest en zij was meer dan tevreden over hoe de poezels het hier allemaal doen.
Wat een plaatje he?
Na het buitenspelen is het helemaal lekker om even uit te rusten en ook hier ligt Charlie weer bij Lennon.
Zo fijn dat Lennon niet meer zo bang is!
Hij gaat rustig verder met zijn wasbeurt en laat mij alle foto’s nemen die ik wil!
Wel heel makkelijk hoor, een witte kat! Foto’s maken van een zwarte kat is veel lastiger!
Onze nieuwe bank is trouwens goedgekeurd door de poezels! Ze liggen er prinsheerlijk bij!
Even goed kijken hoe James zijn poten nu heeft hoor…. maf beest!
Zeg nu zelf, dit is toch een heerlijkheid om naar te kijken?
Kijk es naar deze knapperd!!! Lennon, je wordt echt een kanjer!
Hier zit de bende een beetje beteuterd te kijken. Het eten is gisteravond weggehaald, want Burton moet vandaag geholpen worden aan zijn tandvlees en er moeten waarschijnlijk wat kiezen getrokken worden. Hij moest dus nuchter blijven en dat houdt hier in huis in dat de rest solidair moet zijn.
