De Ontembare Vrouw – als archetype in mythen en verhalen
In elke vrouw zit een krachtige drijfveer, vol goede instincten, gepassioneerde creativiteit en tijdloos weten. Dat is de Ontembare Vrouw, die de instinctieve natuur van vrouwen representeert. Maar zij is een bedreigde soort. Hoewel de gaven van een wilde natuur ons bij onze geboorte zijn toebedeeld, heeft de poging van de maatschappij om ons te ‘civiliseren’ naar een star rolpatroon de diepe, levengevende boodschappen van onze ziel gesmoord.
In De Ontembare Vrouw sprokkelde Clarissa Pinkola Estés, ervaren Jungiaans-analytisch therapeute en cantadora (bewaarder van oude verhalen), vele stokoude sprookjes, mythen en verhalen uit de hele wereld bijeen, die onze blik verscherpen en oude, in vergetelheid geraakte bronnen van kennis ontsluiten. Ieder verhaal – van ‘La Loba, de Wolfsvrouw’ tot ‘Het meisje zonder handen’ – wordt meeslepend naverteld en vervolgens haarscherp ontleed.
Een gezonde vrouw heeft veel weg van een wolf: zij is robuust, vol levenskracht, leven-schenkend, zich bewust van haar territorium, inventief, loyaal, zwervend. Maar raakt een vrouw gescheiden van de wilde natuur, dan wordt haar persoonlijkheid schraal, zwak, schimmig en spookachtig. Als het leven van een vrouw wordt gekenmerkt door stagnatie en verveling, is het de hoogste tijd dat de wilde vrouw te voorschijn komt, dat de scheppende functie van de psyche de delta bevloeit. De verhalen in dit boek zijn gekozen om vrouwen moed te geven. De Ontembare Vrouw is niet voor niets symbool van het lichamelijk welzijn van alle vrouwen; zonder haar heeft de psychologie van vrouwen geen grond. Deze ‘wilde’ vrouw is de oervrouw – ze verandert niet, ongeacht de cultuur, het tijdperk, de politiek. Ze is wat ze is, en ze is volmaakt.
Met een recensie van Alice Walker op de voorkaft:
” De Ontembare Vrouw is niet zomaar een boek. Het is een geschenk van diepe wijsheid, inzicht en liefde. Een openbaring van iemand die de bronnen kent.”
Lisette: Ik heb dit boek jaren geleden aangeschaft in een tijd dat ik behoorlijk met van alles en iedereen overhoop lag en samen met mijn therapeute tot op de bodem ben gegaan. Het heeft mij enorm geholpen inzicht te krijgen in mijn doen en laten, soms erg confronterend, maar altijd helder wijzend naar de volgende te zetten stap(pen). Het is echt een boek voor de heb; steeds opnieuw haal ik er heerlijke kracht uit, alleen al door het krachtige en beeldende taalgebruik van Clarissa. Wat ik noem: een voedend boek voor ons allemaal!
Met dank aan Lisette; ten eerste voor het mij opmerkzaam maken op dit boek en ten tweede voor het verzamelen van deze informatie.
Fragment uit de Ontembare Vrouw
Heb je je ooit afgevraagd hoe je in zo’n vreemde familie als de jouwe verzeild bent geraakt? Als je je leven als een buitenstaander hebt geleefd, als een individu dat een beetje vreemd of afwijkend is, als je een eenzelvig mens bent dat zich aan de rand van de grote massa ophoudt, dan heb je geleden. Maar er breekt ook een ogenblik aan waarop je dat alles de rug moet toekeren, waarop je een ander gezichtspunt moet innemen, waarop je moet teruggaan naar het land van je eigen soort. Laat het afgelopen zijn met het leed, afgelopen met het proberen te verzinnen wat je verkeerd hebt gedaan. Het raadsel van waarom je geboren bent, bij wie je geboren bent is voorbij, finis, terminado, afgelopen. Rust een ogenblik bij de boek en laaf je aan de wind die uit je moederland waait. Dus het antwoord op: Waarom ik, waarom dit gezin, waarom ben ik zo anders? is natuurlijk, dat er geen antwoorden op deze vragen zijn. Toch moet het ego ergens zijn tanden op breken voordat het de dingen op hun beloop kan laten, daarom suggereer ik toch maar drie antwoorden. Je moet er ten minste één kiezen. De meesten kiezen het laatste, maar ze voldoen allemaal. Houd je gereed. Hier komen ze. We zijn geboren zoals we zijn en in de vreemde gezinnen waaruit we zijn voorgekomen 1) gewoon daarom (bijna niemand gelooft dat), 2) omdat het Zelf een plan heeft en onze kleine hersentjes te minuscuul zijn om dit te doorgronden (velen vinden dit een hoopvolle gedachte), 3) vanwege het ontheemde -zygootsyndroom (nou ja, misschien… maar wat is dat?) Je familie denkt dat je een buitenaards wezen bent. Jij hebt veren, zij hebben schubben. Jij amuseert je met ronddwalen in het bos, de wildernis, het innerlijk leven, de vrije natuur. Zij amuseren zich met handdoeken vouwen. Als het zo met jou in jouw familie gesteld is, dan ben je het slachtoffer van het ontheemde – zygootsyndroom. Je familie beweegt zich traag door de tijd, jij bent snel als de wind; zij zijn luidruchtig, jij bent rustig, of zij zijn zwijgzaam en jij zingt. Jij weet het omdat je het gewoon weet. Zij willen bewijzen en een dissertatie van driehonderd pagina’s. Dit is zonder enige twijfel het ontheemde – zygootsyndroom. Daar heb je nooit van gehoord? Nou, zie je, de zygotenfee vloog op een avond over je geboortestad en alle kleine zygootjes in haar mand zaten te wippen en te springen van opwinding. Je was inderdaad bestemd voor ouders die je begrepen zouden hebben, maar de zygotenfee kwam in turbulentie terecht en, oei, daar viel je uit de mand boven het verkeerde huis. Je viel ondersteboven, hals over kop, in de schoot van een familie die niet voor jou bedoeld was. Je ‘echte’ familie bevond zich vijf kilometer verderop. Daarom werd je zo dol op een familie die de jouwe niet was en die vijf kilometer verderop woonde. Je hebt altijd gewenst dat mevrouw en meneer Zus-of-zo je echte ouders waren. Het was waarschijnlijk ook de bedoeling dat zij je ouders werden. Daarom tapdans jij door de gang, ook al kom je uit een familie van televisieverslaafden. Daarom zijn je ouders verontrust wanneer je thuiskomt of opbelt. Ze vragen zich bezorgd af: wat zal ze nu weer doen? Ze heeft ons de vorige keer al zo in verlegenheid gebracht. God mag weten wat ze nu weer gaat doen. O jee! Ze slaan hun handen voor hun ogen als ze je zien aankomen en dat is niet omdat je hen verblindt met je schitterlicht. Jij wil alleen maar liefde. Zij willen alleen maar rust.
