relatie

 Zeven stappen naar vrijheid

Hoe vrij ben ?

De eerste stap is herkennen dat je gevangen zit in zich eindeloos herhalende gedachtepatronen, emotionele reacties, lichamelijke blokkades, machteloosheid en afgeslotenheid. er ontstaat een vermoeden dat het leven oneindig veel meer mogelijkheden biedt voor een ongekende creativiteit, intensiteit en vrijheid.

Hoe beperk je jezelf?

In plaats van je vrouw, man, baas, kinderen, de maatschappij, of God de schuld te geven, onderzoek je meedogenloost hoe je jezelf innerlijk en uiterlijk beperkt. Observeer jezelf en maak een volledige lijst van alle manier waarop je jezelf beperkt, zonder iets weg te laten.

Hoe zit je klem in het verleden?

Wat zijn de gaten uit het verleden? Wat zijn oude angsten, ongeuite woede, haat, verdriet? Wat is je aangedaan? Wat heb je gemist aan intimiteit, liefde, steun, veiligheid? wat waren traumatische ervaringen? dit is het gebied van de psychotherapie. Als er ernstige gaten zijn, zoals extreem gemis, angsten of bedreiging, is het belangrijk die eerst (in therapie) te dichten, anders zullen die je altijd weer naar beneden trekken en blijf je negatieve patronen herhalen. Zo verkrijg je een psychologische vrijheid.

Hoe zet je jezelf klem in het heden?

Hoe zet je jezelf nog steeds klem door ongezonde relaties aan te gaan, werk te doen wat je niet leuk vindt, een rol te spelen waardoor je jezelf niet kunt zijn (bijvoorbeeld seksualiteit in te zetten terwijl je op zoek bent naar intimiteit). wat kun je daaraan veranderen? Dit is een begin van een wijder bewustwordingsproces.

Ontspan ontspan, alert alert

Hoe kun je zo totaal mogelijk leven in de nabijheid van wat zich aandient? Meditatie en vormen van lichaamswerk zoals Tibetaanse yoga helpen je om meer bewust te zijn in het heden, blokkades lost te laten, te ontspannen, alert te zijn op wat jij ervaart, voelt en doet. Dan kun je meer direct reageren op wat gebeurt en blijft niets meer onaf.

Innerlijke kracht en wezenlijke verlangens

Wanneer je je meer bewust wordt van alles wat zich in jou zelf en in de relatie met anderen afspeelt, kun j in contact komen met je eigen innerlijk kracht om van daaruit te gaan leven. Je voelt wat voor jou wezenlijk belangrijk is, wat je verlangt en wilt, en hoe je dat kunt verwezenlijken. Er ontstaat een innerlijke vrijheid waardoor je elk moment elke kant uit kunt.

Ultieme vrijheid

De directheid van leven maakt onontkoombaar duidelijk dat elk moment het laatste kan zijn. Wanneer je oog in oog durft te staan met deze basale angst, vallen alle andere belemmeringen weg en wordt elk moment groots en intens. Je ontwikkelt een helder kwaliteit van gewaarzijn en geen gevoel van volmaakt vrijheid dat altijd aanwezig is, wat er ook gebeurt. Dat is de ware betekenis van de woorden Bevrijding, Verlichting of eenwording met God. Dat is Ultieme Vrijheid

Een lijstje VALSE verwachtingen:

Ik zou vrijer zijn als…

• de uiterlijke omstandigheden ideaal waren

Altijd zijn er uiterlijke omstandigheden en zelden geven die je alle vrijheid. Dat is gewoon ene feit dat je niet kunt afdoen als louter illusie. Het is niet voor niets dat veel beroemde heiligen gewone verantwoordelijkheden hui hun leven banden. Hoe zou de Boeddha het hebben gedaan met twee pubers die elkaar steeds in de haren vlogen? Of de heilige maagd Maria als bijstandmoeder? Bagatelliseer de beperkende invloed van je omstandigheden niet. Misschien kun je ze ooit veranderen, maar ze zijn nu zoals ze zijn. Maar behalve de muur van je uiterlijke omstandigheden, is er ook jouw innerlijke muur, die je zelf hebt opgetrokken als reactie op die omstandigheden. Kun je hierin ruimte creëren?

• ik het leven in de hand zou hebben

Omdat het leven onvoorspelbaar is, blijft het chaos. Natuurlijk kun je het een en ander plannen of organiseren, maar je hebt het nooit helemaal in de hand. Juist die verwarring is ook vrijheid. Vrijheid is dat iets niet volgens een vast patroon hoeft te verlopen. Een zeker chaos is nodig om te kunnen leven. Jong zijn is verwarrend, je eerste kus is verwarrend. een baan is verwarrend. Vader of moeder worden is verwarrend. Een relatie is verwarrend. Ouder worden is verwarend, dood gaan ook. Ontspanning kan eigenlijk alleen maar ontstaan door een dieper inzicht waarin we die verwarring aanvaarden. Waarin we groei en verval, oneindigheid en vergankelijkheid, schepping en vernietiging ervaren als bewegingen die tegelijkertijd aanwezig kunnen zijn.

• ik mijn eigen emoties of ego te boven zou komen

Wat je ook onderneemt voor je eigen ontwikkeling – het lezen van een spiritueel boek, het volgen van ene therapie of een meditatiecursus – het is alsof je jezelf in de wasmachine stopt, een programma uitkiest en op start drukt. Soms, maar lang niet altijd, kom je er dan schoner uit. Maar zodra je het gewone leven weer ingaat, word je onvermijdelijk weer vies. Dat is vervelend, maar het is gewoon zo. Wie zich probeert daaraan te onttrekken zal snel merken dat hij zich boven de werkelijkheid gaat plaatsen en geen werkelijk contact meer maakt met de wereld om zich heen.

• ik minder vast zat aan die ander

We denken dat vrijheid betekent dat je je niet aan anderen verbindt, maar in werkelijkheid ben je dan ook niet echt trouw aan jezelf. Werkelijk voor iemand anders gaan maakt je kwetsbaar, maar dat is iets heel anders dan onvrij. Door geen oprechte relatie aan te gaan, sluit je jezelf eigenlijk al bij voorbaat op. Vanuit de verbinding met jezelf kun je de verbinding met de ander aangaan, en de verbinding met de ander kan je helpen verbinding met jezelf te leggen. Maar meestal moet je met jezelf beginnen. En dan kom je onherroepelijk in aanraking met je eigen geschiedenis.

 ]]>

Bron: Robert Hartzema Happinez ©Loes Raaphorst 11/2007

Vriendschapssymbolen – Ringen

De ononderbroken cirkel symboliseert de eeuwige kracht van oprechte vriendschap. De Ieren hebben hun Claddaghring – twee handen die een hart vasthouden met daarbovenop een kroon. 

Symbool van Vriendschap

De ring heeft het motto ‘laat liefde en vriendschap eeuwig regeren’. Hij wordt vaak uitgewisseld tussen geliefden of verloofden. Een van de beroemdste voorbeelden van vriendschap was die uit de 19e eeuw tussen Lord Nelson en Emma Hamilton. Hun gouden ring had ineengevouwen handen die solidariteit symboliseerden. Elke ring kan een symbool van vriendschap zijn als u hem aan een speciaal iemand geeft. Vergeet niet het juiste moment te kiezen, bijvoorbeeld een verjaardag. 

Bron MBS ©Loes Raaphorst 01/2006

Vrijheid van Meningsuiting of Censuur? – een overdenking

Wat mag je eigenlijk allemaal wel zeggen en wat niet? Wat is verstandig en wat niet? Moet de waarheid altijd gezegd worden, of moet alleen alles wat je zegt waar zijn? Wat is nog zelfverdediging en wat laster? Een heleboel vragen komen soms op mij af, waar ik een beetje moeite mee heb. Eens kijken of ik er uit kom, door alles eens op een rijtje te zetten.

De eerste twintig jaar van mijn leven was ik zeer vrijgevochten, welbespraakt en ik gaf mijn mening luid en duidelijk aan een ieder die het maar horen wilde, en niet 😉 Ik hield mijn mond niet snel voor iemand, en heb daar ook best ‘last’ van ondervonden. Bijvoorbeeld op de middelbare school, waar ik zes hele jaren, met Aardrijkskunde, op het strafbankje vooraan bij de leraar heb gezeten. Mijn straf, voor het schrijven van een pittig gedicht over de beste man, in de schoolkrant, omdat hij de betekenis van een stomerij en het gebruik van een deodorant niet kende. 

Was het het waard? Haha, jazeker, ik heb dan wel 6 jaar akelig dicht bij die man moeten zitten, die toch al niet lekker rook, maar ik had wel gezegd wat ik op mijn hart had. Ik had mijn mening gegeven en draaide voor de consequenties op. Iedereen kende mij en mijn ‘scherpe’ pen en ik vond het prima. Thuis waren ze minder gecharmeerd van mijn acties; mijn moeder zei steeds: “Loes, je hoeft mensen niet bewust te kwetsen, want onbewust doe je dat al genoeg!”. Deze wijsheid had eens bovenaan het hoekje van de Telegraaf gestaan en dat hing dan ook, uitgeknipt,  bij ons in het toilet, met een punaise op de verjaarskalender. 

Eigenlijk had mijn moeder daar toch wel een beetje gelijk in. Ik heb er de 2e twintig jaar van mijn leven wel akelig veel rekening mee gehouden. Zoveel zelfs, dat ik meer een diplomate werd, dan dat ik mijzelf bleef. Eerlijk ergens voor uitkomen werd steeds zeldzamer, liever de goede vrede bewaren en onvrede doorslikken. En ach, we doen het allemaal wel eens, een leugentje om bestwil vertellen. Je vriendin vertellen dat ze een ‘aparte’ jurk heeft gekocht, terwijl je het ding afschuwelijk vindt. Die nieuwe bank bij je schoonmoeder ‘zit’ best lekker, terwijl je haast misselijk wordt van de gekleurde bloemen op de stof. 

Eén van de teksten op de Loesje-kaarten spreekt mij heel erg aan: Je kunt zoveel worden tegenwoordig, dat ik mijzelf maar blijf. Een waarheid als een koe! Moet je natuurlijk nog wel weten wie je wàs 😉 En dan zijn we weer terug bij af, want wat mag je nu wel en wat mag je niet zeggen/schrijven? Internet is een heel anarchistisch medium. Via e-mail, nieuwsgroepen, chatrooms en messageboards vliegen al jaren de meest afschuwelijke beledigingen over het wereld-wijde-web. Mag dat allemaal? Kan dat allemaal?

Als de dagbladen, weekbladen of het roddelcircuit bepaalde dingen publiceren over het koninklijk huis, verschijnt er soms wel degelijk een rectificatie. Wanneer op de televisie Paul de Leeuw iemand al te erg in de maling neemt, heeft hij wel een rechtszaak aan zijn broek. Dat zijn de momenten dat ik terugdenk aan de spreuk van mijn moeder. Maar, mag je dan niets meer zeggen? Mag je dan nergens meer voor uitkomen? Moet je dan overal ‘boven’ blijven staan? Moet je alle beledigingen dan maar slikken? Wat betekent eigenlijk zelfverdediging?

Natuurlijk weet ik wel dat het niet verstandig is je kind op te voeden met het voorbeeld: als je geslagen wordt, sla je maar heel hard terug! Natuurlijk weet ik ook dat sommige dingen niet eens de energie waard zijn om op te reageren en je zeker naar je kinderen toe moet laten zien dat ‘slimme’ mensen het anders oplossen. Maar is het echt slim om altijd maar de andere wang toe te keren? Wel christelijk natuurlijk, maar is het ook verstandig? Verdienen kinderen het niet, te zien dat hun ouders ook staan voor hun idealen en overtuigingen? Niet alleen kinderen zijn gebaat bij de waarheid, ook onze medemensen toch?

Tja, en dat brengt mij alweer bij het volgende probleem. Wat als je als ouders zijnde het onderling niet eens bent? Ik bedoel nu niet de opvoeding, maar bijvoorbeeld een andere politieke voorkeur? Wat als papa VVD stemt en mama Groen Links. om maar eens een dwarsstraat te noemen? Moeten deze twee mensen dan maar niet meer gaan stemmen, omdat ze lijnrecht tegenover elkaar staan? Moeten we deze stemmen dan bij voorbaat al tegen elkaar wegstrepen? Ik denk het niet! Dat er tegen de tijd van de verkiezingen aan de eettafel van dat gezin heftige discussies zullen zijn, mag duidelijk zijn. Maar daar is iedereen toch veel meer bij gebaat dan dat één van de twee ouders zijn of haar mond dicht houdt? 

Door verschil in opvattingen dwing je mensen toch ook zelf eens te gaan nadenken? Anders wordt het misschien als vader minister van de VVD is en moeder in de oppositie zit? Of niet? Moet dat kunnen? Begrijp mij goed, als ik Greta Duisenberg met haar diplomatenpaspoort op het vliegveld van Israel zie, staan mijn haren ook overeind. Zij misbruikt op dat moment de positie van haar man. Dat zij voor haar eigen mening uitkomt, moet kunnen, maar dan wel op persoonlijke titel en zonder vooraf de pers in te lichten. Maar zeg es eerlijk? Kan dat? Mag een vrouw een eigen mening ventileren? Nee, zeggen sommige mensen, want mensen zijn dom en kunnen het verschil niet zien. Ja, zeg ik, want domme mensen interesseren mij niet en ik mag mijn mening geven. Mensen die wel kunnen nadenken kennen het verschil, en kunnen vrouwen nog wel als een individu zien 😉 

OOPS, wat zeg ik nu toch allemaal. Ik ben beslist geen feministe of rooie rakker, maar ik vind wel dat er vrijheid van meningsuiting moet blijven bestaan. Iedereen die zich aangevallen voelt, heeft namelijk de mogelijkheid in Nederland hiertegen in het verweer te gaan. Dat is nu juist het mooie van dit land. Maar het moet wel eerlijk gaan. Niet anoniem, of onder een valse naam. Dat is dan ook de reden dat ik na vijf jaar internet, mijn nickname aan de kant heb gezet. Weg met die verzonnen naam, weg met de anonimiteit. Gewoon zeggen wat je denkt, op persoonlijke titel en iedereen die het daar niet mee eens is, mag het zeggen!

©Loes Raaphorst 2007

Vrouwen van een zekere leeftijd….

Het is een grote hit op televisie: mannen van een zekere leeftijd. En inderdaad, een gat in de markt, want er is weinig geschreven over het ouder worden van mannen. Behalve dan natuurlijk de clichés, dat een beetje man een grote auto, een flitsende motor, of een lekker jong blaadje aanschaft als hij zich zorgen over zijn leeftijd gaat maken. Over vrouwen is heel veel geschreven; typ maar eens ‘leeg nest syndroom’ in een zoekmachine en de resultaten zijn bijna niet te overzien. Voeg daar de term ‘overgang of menopauze’ aan toe, en je bent werkelijk een dag verder eer je alles gelezen hebt. Maar ook hier zijn en blijven het clichés die besproken worden. Wijk je een klein beetje af van ‘het standaard ouder worden, word je toch nog steeds verwezen naar een psycholoog of andere therapeut. 

Zelf heb ik op veel te jonge leeftijd al met het lege nest syndroom te maken gekregen. Mijn kinderen bleven bij mijn ex, en omdat ik daar zelf akkoord mee ben gegaan, mocht ik vooral niet klagen over de stilte in huis, over het ineens wegvallen van al dat geregel wat een huishouden met drie pubers nu eenmaal met zich meebrengt. Er zijn heel wat traantjes geplengd, voor ik hier vrede mee kon hebben. Alles zou beter gaan wanneer mijn kinderen zelfstandig zouden gaan wonen. En toen mijn leeftijdsgenoten zich verdrietig voelden omdat hun meerderjarige kinderen eindelijk eens op zichzelf gingen wonen, was ik juist heel blij dat ik dát issue tenminste al verwerkt had. Maar ik moet nu toch eerlijk toegeven dat het best zwaar is om ‘oma op afstand’ te zijn. 

Nu alle drie mijn kinderen (nou ja bijna dan) getrouwd zijn, komt er ook ineens het besef dat ze mij als moeder niet echt meer nodig hebben. Onlangs had ik mijn dochter aan de telefoon en we bespraken het één en ander, toen haar man thuis kwam. In een flits kwamen mijn eigen woorden van vroeger omhoog: mam, ik ga ophangen, want ik moet dit even met mijn man bespreken… Natuurlijk ben ik heel trots dat ze alle drie zo goed terecht zijn gekomen, en goede partners hebben gevonden waar ze zichzelf bij kunnen zijn. Ik moet er ook echt niet aan denken dat ik nog verantwoordelijk zou zijn voor het oplossen van al hun problemen. Ik heb het volste vertrouwen in hun allemaal. Maar het is wel even slikken… 

Behalve de lichamelijke ongemakken van de overgang, komt er nu toch echt wel het besef dat ik weer op zoek moet naar een andere ‘ik’. Een ‘ik’ die moet wennen aan het feit dat ik niet meer ‘nodig’ is, in de meest praktische zin van het woord. En waar al die tinten grijs het niet over hebben is natuurlijk het feit dat qua potentie de rollen van mannen en vrouwen ineens omgedraaid zijn. Ligt de potentie van een man rond zijn 20e het hoogst, bij vrouwen gaat dat juist omhoog in de overgang. Misschien heeft dat onbewust te maken met het niet meer vruchtbaar zijn, en dus je niet meer zorgen hoeven te maken over zwanger worden. Ineens hebben we te maken met hitsige oma’s, terwijl de opa’s juist liever achterover leunen en een filmpje kijken of spelletje op de pc doen. Gelukkig heb ik niet zo’n man, maar toch… het is allemaal even wennen. 

Persoonlijk heb ik me altijd dood geërgerd aan vrouwen die zichzelf niet goed verzorgen op het moment dat ze een partner hebben. Mij zul je ook absoluut nooit zonder basis make-up naar buiten zien gaan, maar hoe ik ook mijn best doe: ik ben geen twintig meer, en er wordt niet meer naar me omgekeken door een man als ik buiten loop. Oh wacht, dat is niet helemaal waar… laatst nog, maar dat was wel iemand met twee flessen drank onder de arm: ook niet echt complimenteus dus. 

Jaren geleden ben ik lichamelijk al afgekeurd voor bepaald werk. Ik heb me dus min of meer ‘omgeschoold’ en probeer me toch nog nuttig te maken voor de maatschappij. Maar met de financiële crisis komt ook het besef dat ik eigenlijk alleen maar bezig ben met het aanhoren van de problemen van andere vrouwen, waarvan ik de meeste issues net zelf dus te boven ben gekomen. Niet erg opwekkend dus allemaal; tel daar de naderende winter, de fantastische decembermaand waar ik m’n hele leven al een hekel aan heb en het weinige zonlicht bij op, dan is wel duidelijk dat ik me niet ‘on top of the world’ voel momenteel. Het is dus tijd voor een stukje zelfonderzoek en vooral de hoop dat deze periode niet zo lang gaat duren als het lege nest syndroom van tien jaar geleden! Dus nu maar hopen dat alle ‘mannen van een zekere leeftijd’ ook nog af en toe oog hebben voor ‘vrouwen van een zekere leeftijd’ want anders krijgen we strakjes wel een erg ongezellige ouwe dag. 

©Loes Raaphorst 11/2012

Vrouwen zijn Fantastisch

Toen God eenmaal de vrouw schiep was Hij reeds 6 dagen aan het overwerken. Er verscheen een engel en deze zei: “Waarom spendeert u zoveel tijd aan dit model?” De Heer antwoordde: “Heb je al gezien aan welke voorwaarden ze moet voldoen?” 

“Ze moet helemaal te wassen zijn, 200 beweegbare delen hebben die allemaal te vervangen zijn, ze moet functioneren op cola light en kliekjes, een schoot hebben waar 4 kinderen op kunnen zitten, een kus die alles kan genezen, van een geschaafde knie tot een gebroken hart EN ze mag maar 1 paar handen hebben.” 

De engel was overweldigd door alle voorwaarden: “1 paar handen! Niet te geloven! En dat is het standaard model? Dat is teveel werk voor 1 dag. Neem op z’n minst morgen erbij om het af te maken.” 

“Maar dat gaat niet,” protesteerde de Heer. “Ik ben bijna zover, ik heb deze creatie die zo dicht bij mijn hart ligt bijna afgerond. Ze geneest zichzelf al als ze ziek is EN werkt 18 uur op een dag.” 

De engel kwam dichterbij en raakte de vrouw aan. “Wat heeft U haar zacht gemaakt Heer.” “Ze is zacht” zei de Heer, “maar ik heb haar ook heel hard gemaakt. Je hebt geen idee wat zij kan doormaken of voor elkaar kan krijgen. 

“Kan ze ook nadenken?” vroeg de engel. De Heer antwoordde: “Ze kan niet alleen nadenken, ze is ook in staat om zaken te beredeneren en te onderhandelen.” 

Toen viel de engel iets op, hij raakte de wang van de vrouw aan. “Oeps, ik geloof dat deze lekt! Ik zei toch dat u er teveel instopte.” Dat is geen lekkage,” corrigeerde de Heer “dat is een traan”. “Waar dient een traan voor?” vroeg de Engel. 

De Heer zei: “De traan is haar manier om uiting te geven aan haar vreugde, haar leed, haar pijn, haar teleurstellingen, haar liefde, haar eenzaamheid, haar droefheid en haar trots.” De engel was onder de indruk. “U bent geniaal, Heer. U heeft aan alles gedacht! De Vrouw is werkelijk ongelooflijk.” 

En dat is ze! Vrouwen hebben krachten die mannen doen verbazen. Zij doorstaan ontberingen en dragen lasten, maar houden vast aan geluk, liefde en vreugde. Ze glimlachen wanneer ze willen schreeuwen. Ze zingen wanneer ze willen huilen. Ze huilen als ze blij zijn en lachen als ze nerveus zijn. 

Ze vechten voor datgene waar ze in geloven. Ze verzetten zich tegen onrechtvaardigheid. Ze accepteren geen ‘nee’ als ze geloven dat er een betere oplossing is. Ze nemen minder, opdat hun familie meer heeft. Ze begeleiden een bange vriend(in) naar de dokter. 

Hun liefde is onvoorwaardelijk. Ze huilen wanneer hun kinderen zichzelf overtreffen en juichen als hun vrienden in de prijzen vallen. Ze zijn blij met het nieuws van een geboorte of huwelijk. Hun hart breekt als een vriend(in) sterft. Ze betreuren het verlies van een familielid, maar blijven sterk wanneer ze denken dat er niet genoeg kracht over is. Ze weten dat een knuffel en een kus kan helpen een gebroken hart te helen. 

Vrouwen zijn er in alle maten, kleuren en vormen. Ze zullen rijden, vliegen, lopen, rennen of mailen om te laten zien hoeveel ze om je geven. Het hart van de vrouw zorgt dat de aarde draait. Zij brengen vreugde en hoop. Zij bezitten compassie en idealen. Zij ondersteunen familie en vrienden. 

Vrouwen hebben essentie om dingen te zeggen en alles te geven. Vertel dit aan al je andere vriendinnen, je dochter(s), je (schoon)moeder, je (schoon)zus(sen), je collega’s en andere(buur)vrouwen uit je directe omgeving zodat ook zij zich weer eens realiseren hoe fantastisch ze eigenlijk zijn; want vrouwen hebben maar 1 fout: Ze vergeten nog wel eens aan zichzelf te denken….. 

Bron: email ©Loes Raaphorst 10/2005

 Waarom komen en gaan bepaalde mensen in je leven? 

Jouw reactie zal interessant zijn. 
Let goed op wat je leest. 
Nadat je het gelezen hebt, zul je de reden weten 
waarom je op deze pagina terecht bent gekomen.

Mensen komen in je leven om een bepaalde reden, een seizoen of een heel leven. Als je weet om welke reden het is, weet je wat je voor die persoon kunt doen. Als iemand in je leven is om een reden, is het gewoonlijk omdat je een behoefte hebt geuit. 

Ze zijn gekomen om je te helpen door een moeilijkheid heen, je te begeleiden met ondersteuning en je fysiek, emotioneel of spiritueel te helpen. Ze lijken door God gestuurd en dat zijn ze ook. Ze zijn er om een reden waarvan Hij nodig vindt dat ze er zijn. 

Dan, zonder dat jij iets verkeerd doet, of op zomaar een moment, zegt of doet deze persoon iets om de relatie te beëindigen. Soms gaan ze dood, soms lopen ze weg. Soms keren ze zich tegen jou en dwingen je tot een standpunt. Wat we ons dan moeten realiseren, is dat aan onze behoefte is voldaan, onze wens is vervuld, hun werk is gedaan. Het gebed dat je zond is beantwoord en nu is het tijd om verder te gaan. 

Sommige mensen komen in je leven voor een seizoen, omdat het jouw beurt is om te delen, te groeien of te leren. Zij brengen je een ervaring van vrede of ze brengen je aan het lachen. Ze kunnen je iets leren dat je nog nooit gedaan hebt. Ze geven je gewoonlijk een ongelooflijke hoeveelheid vreugde. Geloof het, het is echt, maar slechts voor een seizoen. 

Relaties voor de duur van je leven, leren je levenslessen, dingen waar je op kunt bouwen om zo een solide emotionele fundering te hebben. Het is jouw taak de lessen te accepteren. Hou van die persoon en stop wat je hebt geleerd in alle relaties en situaties van je leven. 

Men zegt: ‘Liefde is blind maar, vriendschap is helderziend’. 

Dank je dat je een deel van mijn leven bent, 
of het nu is om een reden, 
voor een seizoen of voor het hele leven. 

]]>

Bron Email©Loes Raaphorst 02/2008

Waarom mannen maar één ding tegelijk kunnen…en vrouwen aan één stuk door praten

Op luchtige en humoristische wijze worden de verschillen tussen mannen en vrouwen en de manieren waarop zij zich gedragen door bestsellerauteurs Allan en Barbara Pease, trainers in communicatie, onder de loep genomen. In het begin verzamelden en verzorgden de vrouwen, terwijl de mannen jaagden en beschermden; dit evolutionair biologisch gegeven zorgt er nog steeds voor dat ze de wereld niet op dezelfde manier waarnemen. Zo zijn vrouwen van nature intuïtief en kunnen beter liegen en kunnen mannen zonder moeite de weg naar een afgelegen kroeg vinden, maar nooit iets in de koelkast. Achtereenvolgens gaan de auteurs in op onder meer het functioneren van de linker- en rechterhersenhelft, praten en luisteren, gedrag en gevoelens, en seksualiteit. Dit vlotschreven boek, met voor velen zeer herkenbare situaties, bestaat uit korte, gemakkelijk te verteren stukjes met grappige zwartwit-illustraties.

 Uitgeverij Spectrum 2004 
ISBN: 9027484848 € 9,95 

Met ongelooflijk veel plezier en in één adem heb ik dit boekje uitgelezen. Het is bijna onmogelijk dit in stilte te lezen, want ondanks het generaliseren en het terug komen van clichés is het werkelijk heel herkenbaar allemaal! Het 127 pagina’s tellende boekje is onderverdeeld in 10 hoofdstukken, waarin heel duidelijk wordt gemaakt dat er mannen en vrouwen nu eenmaal verschillend zijn en dat het leven een stuk makkelijker zou worden als beide soorten zich dit voor eens en voor altijd realiseerden. 

Er wordt ook ingegaan op het verschil tussen de beide hersenhelften van vrouwen en van mannen. Uiteraard wordt dit geïllustreerd aan de hand van hele herkenbare situaties. Ook het ruimtelijk inzicht van de man en het ontbreken bij de vrouw komt aan bod. Het verschil qua opvattingen tussen mannen en vrouwen over de kunst van het communiceren wordt heel duidelijk gemaakt. een man kan niet lezen en luisteren tegelijk. Aan de andere kant kan een vrouw vanwege de indeling van haar hersenhelften haar problemen na het werk niet aan de kant zetten, wat voor mannen weer minder problemen oplevert.  

De verschillende opvattingen over gevoelens, liefde, romantiek, huwelijk en seks komen aan bod. Moeder Natuur heeft mannen en vrouwen nu eenmaal heel verschillend gemaakt. Anno 2004 is het modern om jongens en meisjes op dezelfde manier op te voeden, wat als gevolg heeft dat ze na een jaar of 25 op een ochtend naast hun nieuwbakken partner wakker worden en beseffen dat ze totaal verschillend zijn. Door zich bewust te worden van de vele verschillen is het toch mogelijk een bevredigende relatie te onderhouden met de andere sekse en uiteindelijk de verschillen zelfs te gaan waarderen. 

Kortom: dit boekje is het ideale geschenk voor elk jong stel, bij voorkeur als de roze bril nog niet afgezet is 😉

Wij zijn allen op weg naar de Vervolmaking – Loes van Loon

2-3 werkdagen
Paperback | 192 Pagina’s | Petiet, Uitgeverij | 2002 
ISBN: 9789075636406 

Persoonlijke ervaring:

Loes van Loon haar eerste boek: Door Licht Verbonden kun je het beste vergelijken met de 1e klas van de lagere school. Dit tweede boek gaat duidelijk verder waar het eerste geëindigd is en in mijn ogen is het ook wel verstandig om de boeken in de juiste volgorde te lezen, zelfs als je van jezelf vindt dat je ‘alles’ al weet 🙂 Ik heb al eerder aangegeven waarom ik deze boeken heb aangeschaft en ik kan er alleen nog maar aan toevoegen dat ik er nog geen seconde spijt van heb gekregen!  

Ik heb weer een fragment gekozen uit het boek waar ik zeer van onder de indruk ben.

Beschrijving:

Dit tweede boek van het medium Loes van Loon en haar gids Hebenes gaat hoofdzakelijk over de wetten van karma en re­ïncarnatie. Dat je de plek waar je geboren wordt zelf uitkiest, dat je er sowieso zelf voor kiest om op aarde te komen en waar­om; hoe je huidige leven be­paald is door je vorige levens, en hoe je keuzes van nu bepalend zijn voor de toekomst. Steeds draait het om eigen keuzes, om de vrije wil. Om actie geeft reactie, ofwel: oorzaak en gevolg. Ook voor mensen die zich al langer verdiepen in deze materie, zit er veel in dit boek. Door de eenvoud – Hebenes en Loes blazen nooit hoog van de toren – kun je al snel denken ‘ja hoor, dat weet ik allemaal wel’. Maar hoe zit het er eigenlijk mee? Als je het al weet, doe je het ook? Hoe vaak gebeurt het niet dat we boos worden op iemand, omdat ‘ie iets niet kan? Of een bepaalde eigenschap of vaardigheid niet bezit? Stimuleren we op zo’n moment iemand om datgene te doen waarin hij zichzelf kan zijn en kan uitblinken? Spiritualiteit heeft immers alles te maken met respect, waar-achtigheid en een liefdevolle benadering van jezelf en je naasten in het leven van alledag. Dit boek gaat over het leven zelf, over het hier en nu, en hoe we kunnen groeien terwijl we met beide benen op de grond staan.

Recensie:

In het tweede boek van dit medium en haar gids Hebenes worden geen vragen gesteld waar Hebenes antwoord op geeft, zoals in het eerste deel Door licht gebonden. In dit boek, dat door middel van de helderhorendheid van het medium tot stand is gekomen, vertelt de gids vooral hoe het gedrag van mensen in dit leven invloed heeft op het leven van anderen en op de toekomst van alle betrokkenen. De lessen die mensen in het leven kunnen leren en de invloed daarvan op hun karma, het leven na de dood en de begeleiding van gidsen komen daarbij  uitgebreid aan de orde. Veel mensen kennen de theorie over karma uit andere werken, maar in dit boek wordt op zeer simpele wijze aangegeven hoe men er in het dagelijks leven mee om kan gaan. De toon van het boek kan, door de hoeveelheid vragen die aan de lezers worden gesteld, nogal drammerig overkomen. Maar overduidelijk komen daarbij steeds de positieve bedoelingen van de gids naar voren; veel lezers zullen hem daarom zijn preken van harte vergeven en hun bestaan in een werkelijk ander perspectief gaan zien.

(Biblion recensie)

Haar3e boek: In Liefde zal men wederkeren

Interview – Loes van Loon

©Loes Raaphorst 05/2006

Vriendschap is een Illusie!

Kent iemand misschien het liedje nog van Het Goede Doel, van een aantal jaren geleden? Persoonlijk heb ik helemaal niets met Nederlandstalige muziek, integendeel zelfs zou ik zeggen, maar aan deze songtekst moet ik tegenwoordig toch vaak terugdenken.

Opfrissertje nodig? Okee, lees maar even dan…

Als kind had ik een vriend waarmee ik alles deed
Als hij begon te vechten, dan vocht ik met hem mee
Als ik in het water sprong, dook hij er achteraan
Een mooiere vriendschap, kon er in m’n ogen niet bestaan
Totdat hij verhuisde naar een andere stad
Ik heb als ik het goed heb nog een kaart van hem gehad 

Een keer trek je de conclusie
Vriendschap is een illusie
Vriendschap is een droom
Een pakketje schroot, met een dun laagje chroom 

Ik kreeg toen een vriendin waarmee ik alles deed
Als zij begon te zoenen, dan vree ik met haar mee
Als ik begon te janken, kwam ze naast me staan
Een mooiere vriendschap, kon er in m’n ogen niet bestaan
Tot het moment dat ze spontaan mijn naam vergat
En bleek dat ze een ander vriendje had 

Een keer trek je de conclusie
Vriendschap is een illusie
Vriendschap is een droom
Een pakketje schroot, met een dun laagje chroom 

Als het gaat om geld
Als het gaat om vrouwen
Als het gaat om alles wat je lief hebt
Wie kun je dan vertrouwen? 

Een keer trek je de conclusie
Vriendschap is een illusie
Vriendschap is een droom
Een pakketje schroot, met een dun laagje chroom 

Weten we het weer? Okee, dat praat iets makkelijker. De laatste tijd moet ik hier erg vaak aan terugdenken, want het is ook zo. Vriendschap IS een illusie, iets wat wij onszelf wijsmaken. Ik bedoel uiteraard niet de kennissen die door ons drukke leven soms wat op de achtergrond raken. Het overkomt ons allemaal wel eens, dat je iemand heel graag wilt bellen of bezoeken maar dat simpelweg de tijd ontbreekt. Nee, ik bedoel hier ‘echte’ vrienden. Mensen waar je van gedacht had dat zij er altijd voor je zouden zijn; waar je van dacht altijd op terug te kunnen vallen. 

Geld is inderdaad vaak een aanleiding. Hoe vaak hoor je niet dat hele families uit elkaar vallen na het voorlezen van een testament bijvoorbeeld? Mijn eigen zus kwam als een aasgier ineens weer om de hoek kijken toen zij hoorde dat er wat ‘verdeeld’ moest worden. Beetje hypocriet natuurlijk, wanneer je bedenkt dat zij de laatste jaren van haar moeders leven geen contact meer met haar had gehad. 

Nu zal ik mijn eigen sekse niet over 1 kam scheren, maar vrouwen kunnen er inderdaad ook wat van als het over vriendschap gaat. Persoonlijk vergelijk ik een groep vrouwen op de werkvloer vaak met een nest ratelslangen. Helaas ook uit ervaring moet ik zeggen. Het schijnt bij vrouwen aangeboren te zijn, achter andermans rug om nare dingen door te vertellen. Natuurlijk, ik weet het wel, er zijn ook mannen die zo in elkaar zitten, maar, je kunt mij nog meer vertellen: vrouwen hebben het tot een kunst verheven. 

Wanneer een echtscheiding de oorzaak is van het verliezen van vrienden, is het vaak nog pijnlijker. Men verliest namelijk dan al zoveel. Het gevoel dat mensen die jij je leven lang vertrouwd hebt, je ook in de steek laten, voelt als een messteek in de rug. Je verliest niet alleen hun vriendschap, die dus duidelijk niets waard was, maar je verliest ook je vertrouwen in vriendschap in het algemeen. Waar moet je het vertrouwen vandaan halen, dat nieuwe vrienden je niet ‘weer’ zullen laten vallen?

Mensen oordelen zo makkelijk over andere mensen en over situaties waar men niet eens het fijne van weet. Loyaliteit in vriendschap is vaak ver te zoeken. Het gevolg is dat je inderdaad het gevoel hebt niemand meer te kunnen vertrouwen, waardoor je steeds eenzamer wordt uiteraard. De zin ‘alles wat je lief hebt’ heeft voor mij ineens een hele andere betekenis gekregen. Vriendschap gaat toch over vertrouwen hebben in elkaar? Vertel mij maar waar dat te koop is, want ik zou het dolgraag weer willen hebben.

©Loes Raaphorst  2004

Reactie Betty

Ik zou graag reageren op het stukje “vriendschap is een illusie”. Ik kan me hier helemaal in vinden en heb het liedje ook vaak geluisterd. Vriendschap vind ik ook een soort huwelijk. Geven en nemen. Elkaar vertrouwen en steunen in goede en slechte tijden, van beide kanten. 

Maar helaas, hoe vaak zijn we niet teleurgesteld of worden we nog teleurgesteld? Dat vooral vrouwen bekend staan om geroddel achter iemands rug is bekend. Maar mag ik een uitzondering zijn hierin? Ik heb weinig contact met andere mensen omdat ik juist hier niet aan meedoe. 

Dat is dan de ” prijs” die ik ervoor betaal. Maar dat heb ik er wel voor over. Liever geen contact dan alleen maar praten over anderen. Als je iets tegen iemand hebt kun je het beter tegen die persoon zelf zeggen. Is wel zo eerlijk lijkt me.

Gr. Betty

Bron: Email ©Loes Raaphorst 07/2007

Reactie Orsolith

Hoe moet ik dit even netjes zeggen zonder mensen tegen het hoofd te stoten…

Echte vriendschap is GEEN illusie. Het is wel een illusie om er van uit te gaan dat echte vriendschap ontstaat en blijft zonder echt met elkaar in contact te komen. Hier ligt dan volgens mij ook het daadwerkelijke probleem. 
We (mensen an sich) zijn er zo verdraaide goed in om langs elkaar heen te praten of er stilzwijgend van uit te gaan dat “het wel goed zit”, dat de illusie van echte vriendschap ontstaat zonder dat we dat door hebben.

Echte communicatie is zeer moeilijk en (hier en daar) zeer vervelend misschien, maar wel mogelijk. Echte vriendschap is dus zeker ook mogelijk maar dat is iets wat je zeer actief moet ONDERHOUDEN, jij (ik) en de persoon waarmee je een vriendschap OPBOUWT, zullen dat dus ook moeten ONDERKENNEN. 
Meestal zul je denk ik zien dat je dat maar met een beperkt aantal mensen lukt, maar dan WERK je wel toe naar echte vriendschap. Dat geld voor een “gewone vriendschap” maar is zeker denk ik nog veel belangrijker in de relatie met je familie of uiteindelijk een partner waar je je leven mee zou willen delen.

Succes met het maken van echte vrienden!

Om het even op mezelf te betrekken, “Een ezel…”

Orsolith

Bron: Email ©Loes Raaphorst 08/2008

Reactie Juut

Ik vind vriendschap in zo verre een illusie dat er vaak (en ik zeg vaak, dus nietaltijd) wordt gedacht dat vriendschap “elkaar helpen” is en betekent.
niet in mijn woordenboek dus! Ja, het komt erbij kijken, zo doe je dingen voor elkaar, als de een wat nodig heeftblabla, maar ik heb dus een vriendin die altijd wel wat nodig heeft van mij, mijn hulp, mijn geest. zo voelt het. 

En ik heb gewoon eigenlijk het inzicht dat wij té verschillend zijn, te anders.Ze vraagt me nooit hoe ik me voel….ik wel altijd aan haar. ze vraagt me nooit mijn mening…..ik wel altijd aan haar. ze is nietgeïnteresseerd in de rest van de wereld behalve die van haarzelf. 

Ik ga nog niet zo heel erg lang met een andere vrouw om, waar ik me compleet mezelf bij voel, dat heb ik totaal niet bij die andere.illusie is misschien een ietwat groot woord, ik kan wel degelijk op mijn “laatste aanwinst” bouwen, dat voelt goed, maar zoals die andere vriendin van mij….zo is zowatiedereen, naar mijn idee…..

Bron: Email ©Loes Raaphorst 09/2008

Reactie Justin

Vriendschap is “net” als een liefdesrelatie. Geven en nemen en ook reflecteren op jezelf. Sluit wat ik zeg tegen een ander ook aan op wat ik uitdraag in het leven? Kortom.. doe ik wat ik zeg en zeg ik wat ik doe? Ik heb in m’n leven fouten gemaakt waaronder het soms voor zelfsprekend nemen van de mensen om je heen waar je eigenlijk het meeste aan heb gehad. En in de regel maak ik me juist weer te druk om mensen die het juist niet waard zijn. 

Vriendschap bestaat wel, maar het is afhankelijk van je inzet en toewijding. Als je niet bereid bent om het voor een vriend op te nemen of liever het hazenpad kiest als je nodig bent..dan kan je ook verwachten dat jij een keer aan de beurt bent. Want het is niet makkelijk allemaal. Hoe vaak gebeurd het niet dat mensen niet meer normaal met elkaar kunnen doen na een scheiding of een strubbeling in de vriendenkring? 

Keuzes. Het leven draait allemaal om de keuzes die we maken. Voorbeeld: Van de week werd een collega van mij op overduidelijke wijze voor schut gezet door haar leidinggevende. Haar collega’s reageerde geschokt op het moment zelf, maar toen ze er later op terugkwam had opeens iedereen een spontane aanval van Alzheimer. “Ehm..IS dat zo?” Nee hoor, ik heb niets gehoord!” Angst.. Mensen kiezen vaak uit angst en uit zelfbehoud. Twee hele sterke drijfveren. De angst om er alleen voor te komen staan is groot. 

En een overweging om iemand achter te laten die toch al niet zoveel aanhang heeft met het uitzicht op een gunstiger alternatief is dan helaas snel besloten. Want ja..opkomen voor iets waar je in gelooft is niet iets uit films of boeken..nee..het is iets van alledag. Dus gooi je scheur open als je zegt wat je doet en als je doet wat je zegt. Wees er voor je vriend(in) en weet dat als diegene ook een echte vriend(in) IS..dan zal een conflict geen einde maken aan jullie vriendschap. Ware vriendschap begint bij een conflict. Als je zegt wat je doet en als je doet wat je zegt.

Bron: Email ©Loes Raaphorst 08/2010

Reactie Yippie Wu

Vriendschap wordt een illusie wanneer je ergens van uit gaat. In een vriendschap weet je van elkaar wat je kunt verwachten, maar ga er niet van uit dat het ook zo is! Want juist dan kom je bedrogen uit, ook al is hetniet zo, je hart voelt van wel. Ik heb al meer dan 30 jaar een vriendschap, waarvan meer dan 5 jaar zonder contact doorrelatie’s, maar dan nog. Het eerste moment dat we elkaar spraken na zo lange tijd, was het alsof we elkaar gister niet hadden gezien. Zovertrouwd gaan wij met elkaar om. Onze vriendschap is geen illusie, en waarom? Omdat wij niet van elkaar uitgaan!

Bron: Email ©Loes Raaphorst 10/2011

Fragment: Wij zijn allen op weg naar de Vervolmaking – Loes van Loon

Dit is een klein gedeelte uit hoofdstuk twee: Respect is Eigenwaarde.

Een mening vormen is oké, mits dit positief en in waarheid gedaan wordt. Het is heel gemakkelijk om te zeggen dat iemand het fout doet en om uw kritiek te spuien. Maar als kritiek opbouwend gegeven zou worden, als hulp, dan is dit natuurlijk een heel ander verhaal. Alleen kritiek geven is niet de manier. Maar geeft u er een leidraad bij voor hoe iemand het dan wel aan zou kunnen pakken, als steun, dan is dit een heel ander verhaal. Liefde geven kan nu eenmaal niet zonder eerlijk te zijn. Anders is de motivatie immers niet zuiver. U zou het toch heel raar vinden als een van uw ouders zou zeggen: ‘God kind, heb je een bank overvallen? En heb je nu genoeg geld? Alles naar tevredenheid verlopen? Goed zo! 

Het is toch eerlijk om te zeggen: ‘Dat is niet de manier, maar als je gaat studeren voor iets wat je zelf wilt worden, zal ik je steunen, zodat je het goed krijgt.’ Een mening hebben is een norm, plus een waarde die je daaraan toekent. Indien deze uit liefde geven wordt, dan is kritiek erg opbouwend en hulpvaardig. Kritiek wordt door de mens als negatief ervaren… omdat het zo ook vaak bedoeld wordt!

Denkt u daar eens over na lieve lezer. En probeert u nu eens een dag in liefde en eerlijkheid kritiek te geven aan uw naasten, omdat het nodig is en u van hen houdt. U zult het moeilijk vinden om kritiek te geven aan de mensen waar u van houdt. Meestal geeft u ongenuanceerd kritiek aan mensen die u toch al niet na aan het hart liggen. Dit doet u dan meestal om hen uit balans te brengen. Motivatie? Kwaadheid, afgunst, gene, afreageren van uw eigen onvrede, noem maar op. Dan is het niet zo vreemd dat kritiek een negatieve klank heeft.

Indien u kritiek krijgt van een ander, dan zou u bij uzelf iedere keer diep naar binnen moeten kijken. Om uzelf af te vragen: ‘Is dat ook zo? Heeft de ander gelijk? wat vind ik daarvan?’ Luister naar uw gevoel. U zult verdriet voelen, of juist niet. U kunt ook woede voelen. Dit zijn voor u belangrijke graadmeters van wat er werkelijk aan de hand is. Indien u verdrietig bent, dan kunt u zich afvragen waarom deze kritiek zo kwetsend voor u is. Vindt u dat de persoon eigenlijk gelijk heeft? Of juist niet? Of voelt u zich afgewezen als mens?

Misschien had u van deze persoon nooit kritiek verwacht, maar steun. Besef dat het heel goed mogelijk is dat het zowel steun als afwijzing kan zijn. Dan nog moet u zich afvragen, ‘voelt het bij mij ook verkeerd vanbinnen, wat ik gedaan of gezegd heb, zodat ik deze kritiek kreeg?’ Zo ja, dan heeft u steun ontvangen. En of de intentie nou steun of afwijzing was, doet voor u eigenlijk niet ter zake. U hebt iets kunnen leren van de persoon die de kritiek gaf. Zowel over uzelf als over de ander.

De echte waarheid is altijd zuiver, maar misschien niet wat u wilt horen. De feiten zullen u naar een nieuw inzicht leiden, als u tenminste naar uw gevoel luistert en nadenkt over wat er is gebeurd. Anders zult u uw leven lang niet met kritiek om kunnen gaan en er alles aan doen om niemand een strobreed in de weg te leggen, zodat u geen kritiek krijgt. Op dat moment kunt u uzelf geen waarde toe. U vraagt zich nooit af of iets klopt, u bent alleen maar bang dat het weer gebeurt. Dan stelt u zich wel erg afhankelijk op. 

Tijdelijk is dat niet erg, ieder mens stelt zich wel eens afhankelijk op. Maar indien u zichzelf continu als een kameleon aanpast aan uw omgeving, dan ontkent u uw eigen ziel. U bent dan wat de ander van u zegt, ongeacht of dit waar is. Maar heeft u werkelijk minder waarde omdat de ander u niet goed vindt? Heeft u werkelijk meer waarde als de anders zegt dat u zo goed bent? Hoe weet u dan of die ander gelijk heeft? Want iedereen heeft een andere mening over u. Wie heeft er dan gelijk? Welke van deze mensen zult u dan geloven? Of liever gezegd, wilt u geloven?

U zult kiezen voor diegene die het meeste kritiek op u heeft. Omdat u uzelf geen waarde toekent zult u deze persoon geloven. Deze kent u immers ook geen waarde toe. Zonder meer een lage intelligentie of ‘jonge’ ziel, zoals jullie dat noemen. 

Besef lieve mensen, dat u een ander niet helpt als u hem uw mening oplegt. Nooit. U kunt uw mening vertellen en vragen of ze daar zelf over na willen denken, zodat het gesprek open blijft. Zo geeft u uzelf en de ander het recht en de mogelijkheid om te kijken wie van u de goede mening is een bepaald vraagstuk heeft opgebouwd. Zodat jullie beiden kunnen geven en ontvangen. En leren van elkaar.

Nu kunt u denken, die Hebenes schrijft hier toch ook zijn mening op. En daar heeft u gelijk in, maar ik zou een hele slechte raadgever zijn als ik u niet zou vragen om hierover na te denken. U kunt heel anders op bepaalde vraagstukken reageren dan ik, en dat is goed. Als u er maar over nadenkt en het onderbouwt. Niets van wat ik hier schrijf is bedoeld als afwijzing of veroordeling, maar juist als hulp: ik wil u laten nadenken over uw zielegroei. U hebt uw vrije wil om te kiezen of u hier al of niet iets mee wilt doen. Maar onbewust wordt u aangeraakt door mijn woorden, en zo zult toch milder worden. Simpel en alleen omdat ik respect voor u heb, waar u zich ook mag bevinden in uw zielegroei. en u voelt dat. Toch is het voor u niet belangrijk of ik respect voor u hebt, het is belangrijk dat u zelfrespect opbouwt. Voor mij is het belangrijk dat ik dat respect voor mijn naasten heb, want dat zegt mij alles over mijn zielegroei.

Terug naar de hoofdpagina!

Bron  Wij zijn allen op weg naar de Vervolmaking  ©Loes Raaphorst 05/2006