Zondag 29 mei 2022
Lex had via mail bericht gekregen van de reisorganisatie dat er lange wachtrijen bij de ingang van Yosemite zouden zijn: oplopend tot wel 3 uur. Dus gisteravond besloten om vroeg op te staan. Daarbovenop vergiste hij zich ook in de wekker dus om 6 uur waren we er al uit!
We waren dus om half acht al op pad met de auto en geen wachtrij te zien! Om 8 uur reden we het park al op!!! We hebben meteen een ‘annual’ toegangspas gekocht, zodat we de andere parken gratis in mogen. Dus wel nu in één keer 115 dollar armer, maar dat hebben we er met 3 dagen al uit!
Parkeren is lastig. Het is blijkbaar ook een ‘nationale feestdag’
dus de lokale bevolking is ook ruimschoots van de partij!
In het park rijden gratis shuttle bussen en dat lijkt mij ideaal:
mijn kuiten zijn nog niet hersteld van San Francisco!
Bovendien mis ik mijn laarzen: ik loop nooit op platte schoenen en dat wordt pijnlijk duidelijk!
Het is echt prachtig in het park, al valt het ons wel tegen dat het zo druk is.
Lex moet zijn uiterste best doen om foto’s zonder mensen te kunnen maken!
Inmiddels begin ik het steeds benauwder te krijgen. Ik begrijp er aanvankelijk niets van,
Maar, dan wordt het duidelijk:
we zijn op 2,2 km hoogte en de lucht is hier uiteraard veel ijler dan ik gewend ben!
Er begint zich ook een flinke koppijn te ontwikkelen en ik voel me tachtig!
De lower falls zijn prachtig, al valt het heel erg tegen dat het zo druk is.
Maarja, Memorial Day dat op een zondag valt, werkt natuurlijk dubbel tegen!
Ik voel me alsof ik weer op schoolreisje ben: heel lang naar uitgekeken
en nu bijna onder de voet gelopen door loslopende en klauterende kinderen!
Het park is prachtig; heel indrukwekkend zijn de steile wanden van de bergen: ze rijzen uit het niets omhoog!
Letterlijk een Blue Bird! Welk soort het echt is, weten we niet 😉
Het zal bij de Upper Falls (bovenste watervallen) minder druk zijn, maar met deze warmte is dat voor ons niet te doen. Correctie: voor mij niet te doen en Lex is bang dat het ook daar te druk naar zijn zin zal zijn!
Wat eigenlijk ook opvalt is dat er weinig bordjes staan. Er worden bijna geen routes aangegeven
en zelfs Lex moet 2 x kijken welke kant we nu eigenlijk op moeten!
Het grote voordeel van het in het voorjaar bezoeken van Yosemite is dat de watervallen nog niet opgedroogd zijn!
En natuurlijk hele volksstammen die gewoon over de rotsen klauteren!
Het park is best groot: ruim 3000 vierkante kilometer!
Daarom missen we best wat bordjes en zelfs het kaartje van het park zelf, klopt niet helemaal!
Uit verhalen weten we dat er echt wel beren zitten, maar ja, met 3000 km2 hoeven die geen mensen op te zoeken!
Even een vergelijking: Yosemite National Park is dus nog groter dan de hele provincie Groningen!
Wij hadden op het kaartje van de Shuttle Bus gekeken waar we eruit moesten en wat we dan zouden kunnen lopen. Maarja, als zo’n kaartje niet klopt, dan kun je zelfs met een padvindersdiploma maar lastig de weg vinden!
Maarja, als je dan weer zo’n tunneltje uitkomt en je ziet aan alle kanten, hoog en laag, zoveel moois,
dan ben je er toch weer helemaal stil van.
Echt héél indrukwekkend!
De ‘El Capitain’ staat op menig verlanglijstje van bergbeklimmers! Ik moet er niet aan denken!
Zo met beide voetjes op de grond heb ik al last van hoogteziekte, dus laat mij maar even met rust!
Ik ben geen fietser, maar je kunt hier dus ook heel goed fietsen huren en op die manier het park verkennen.
Op de weg terug, het park uit, krijg ik een knetterende hoofdpijn; zelfs mijn haarwortels doen pijn. Ik ben dus echt heel blij dat Lex z’n rijbewijs heeft gehaald. Speciaal voor deze reis, want we wilden niet het risico lopen dat het een race tegen de klok zou worden. We ‘moeten’ immers naar het volgende (al geboekte) hotel! Vanavond eten we in het hotel en ik zorg dat ik heel op tijd naar bed kan; hopelijk voel ik me morgen beter!
